αϋπνία από άγχος

Γεια σε όλους. Με λένε Παύλο και είναι 29 χρόνων. Η ιστορία μου είναι μεγάλη.Πριν 3 χρόνια διαγνωστικά με διπολική διαταραχή πήρα κάποια αγωγή αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Πήγα στρατό και εκεί έκοψα τα φάρμακα. Πέρασε o στρατός βρήκα δουλειά στην Κύπρο και δούλεψα τον τελευταίο χρόνο. Πριν 4 μήνες ξεκίνησα να δουλεύω στην πρώτη μου σοβαρή δουλειά σαν τεχνικός δικτύων υπολογιστών στα εμπορικά πλοία. Η δουλειά έχει πολύ πίεση και ταυτόχρονα και εγώ σαν χαρακτήρας είμαι αρκετά ευαίσθητοςκαι αγχώδης με όλες τις προετοιμασίες και τα ωράρια. Επίσης η δουλειά απαιτεί να πηγαίνω ταξίδια πολύ μακριά και να κάνω εγκαταστάσεις πάνω σε πλοία. Άλλοι θα το έβλεπαν αυτό σαν ευκαιρία αλλά εγώ βλέπω πάντα την σοβαρή πλευρά, γεμάτη ευθύνη και άγχος για το αποτέλεσμα.
Τον τελευταίο μήνα λόγω της έντασης πήγα σε μια ψυχίατρο και της είπα το ιστορικό και την κατάσταση μου. Η διάγνωση της ήταν αγχώδη διαταραχή με αρκετά στοιχεία ψυχαναγκασμού αν κατάλαβα σωστά από αυτά που είπε. Μου χορήγησε seroxat των 10 mg καθημερινά. Λόγω ενός μεγάλου ταξιδιού 14 ημερών στην Άπω ανατολή ξεκίνησα την αγωγή την περασμένη Τρίτη. Από τότε τα βραδιά δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την ένταση, το πρωί δουλειά και ταυτόχρονα μου είπαν για άλλο ταξίδι. Κλαταρα. Δεν ήθελα να πάω πουθενά. Δεν ήθελα να βλέπω laptop και emails. Το αφεντικό φώναζε. Τελικά δεν πήγα και κάποιος συγγενής εξήγησε στο αφεντικό.
Είμαι σε δίλημμα. Να κρατήσω τη δουλειά αλλά να μάθω να ξεκουράζομαι κιόλας και να ισορροπώ, η να την αφήσω σαν κάτι πάνω από τις δυνάμεις μου; Το φάρμακο με τη σύμφωνη γνώμη της γιατρού το σταμάτησα προς το παρόν.θα δείξει η πορεία τι θα κάνω.

Παύλο, ποιες είναι αυτές οι σκέψεις που σου προκαλούν άγχος; Επίσης, για
περίγραψε λίγο τη δουλειά σου, τι διεξόδους έχεις για διασκέδαση;

Κουραγιο φιλε μου πραγματικα πιστευω πως η απαντηση για την δουλεια ειναι καθαρα μεσα σου κ εσυ πρεπει να την αναζητησεις απλα ειναι ορισμενοι παραγοντες που πρεπει να σκεφτεις κ να τα ζυγισεις ολα,Καταρχας εκτος απο αυτην την δουλεια ειναι καποιο εισοδημα αμα παραιτηθεις για να ζεις?Αν δεν ειναι οι δικοι σου μπορουνε να σε στηριξουνε εως να βρεις κατι?Ειναι η δουλεια που σε κανει να νιωθεις ετσι η ειναι κατι αλλο που σε πιεζει στην ζωη σου?Προσπαθησε να τα καταφερεις για λιγο καιρο μην παιρνοντας φαρμακα ειναι τρομερες οι παρενεργειες που προκαλουνε προτεινω να προσπαθεις να κοιμασαι καλα με ροφηματα οπως τιλιο κ χαμομηλι κιολας

Παύλο υπάρχουν λύσεις πολλές για τον ύπνο.
Η πιο φυσική είναι να καταφέρεις να κουραστείς πολύ μια μέρα όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά και την ίδια μέρα να πέσεις ξερός, βάζοντας τον οργανισμό σου σε ένα σωστό πρόγραμμα ύπνου, δηλ, ίδια ώρα για ύπνο, ίδια ώρα ξύπνημα. Με αυτά που γράφεις φαίνεται ότι έχει απορρυθμίστει το βιολογικό σου ρολόι.
Μετά πας στις φυσικές ουσίες όπως είπε ο μυσπ κάνοντας χρήση βοτάνων. Αν δεν θέλεις να εμπλακείς με βότανα και προετοιμασία τσαγιού, υπάρχουν τα συμπληρώματα διατροφής, όπως π.χ. τα βάμματα(το βότανο έχει καθήσει σε αλκοόλ, π.χ. βότκα για ένα μήνα, για να εξαχθούν τα θεραπευτικά του συστατικά) με βαλεριάνα και τα προϊόντα που έχουν μελατονίνη.
Ποιές ώρες δουλεύεις όταν είσαι στο πλοίο ?
Αν η δουλειά σου προκαλεί πολύ άγχος θα ήταν καλύτερα να την σταματήσεις για ένα διάστημα ή τελείως και να βρεις κάτι άλλο που να μην ταλαιπωρείσαι με συνεχή ταξίδια.

Καλημέρα σε όλους. Η δουλειά μου είναι τεχνικός υποστήριξης επικοινωνιών και δικτύων για τα εμπορικά πλοία. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα θα σας πω για αυτό που μου προκαλεί άγχος τώρα και με έκανε να σηκώνομαι πολλές φορές το βράδυ για να πάω στο μπάνιο ;) . Η εταιρεία μου έχει υπογράψει συμβόλαιο να κάνει την εγκατάσταση κάποιων υπολογιστών στα πλοία οι οποίοι θα συνδέονται στο υπάρχων δίκτυο του πλοίου και θα χρησιμοποιούν τη σύνδεση ίντερνετ του πλοίου μέσω δορυφορικής κεραίας του πλοίου ώστε το πλήρωμα να μπορεί να έχει ένα σύστημα ίντερνετ καφέ κατά τη διάρκεια των ταξιδιών για να διασκεδάζει και να επικοινωνεί με την οικογένεια του. Ακούγεται τρομερό αλλά δεν είναι και τόσο. Είναι όμως Μεγάλη ευθύνη γιατί μόνος μου πάω σε τόπους μακρινούς όπως Σιγκαπούρη, Κορέα και εκεί θα πρέπει να κανονίσω τις μεταφορές μου, από και προς το ξενίζει και το πλοίο, να έχω όλα τα εργαλεία μαζί μου και το κυριότερο να κάνω τη δουλειά :). Ήδη έχω πάει και έχω κάνει αυτή τη δουλειά σε 5 πλοία. Τώρα όμως πρέπει να πάω σε ένα μεγάλο ταξίδι πάλι 2 εβδομάδων που θα πρέπει να κάνω 4 πλοία. Το ένα πλοίο από αυτά μου είναι εντελώς άγνωστο. Καινούργιος τύπος κεραίας που πρώτη φορά θα δω από κοντά, και μάλλον θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσω και ένα καινούργιο εργαλείο που δεν έχω ιδέα πως. Εκεί έρχονται οι κλασικές αρνητικές μου σκέψεις :) Αν δεν τα καταφέρω να ρυθμισω την κεραία;; Άνδεων τα καταφέρω με το εργαλείο για τα καλώδια;Έτσι είμαι συνέχεια στη ζωή μου. Όπως και με την οδήγηση. Έλεγα πωπω πως θα καταφέρω να πάρω δίπλωμα και μετά να οδηγή στους δρόμους. Τώρα οδηγώ με το ένα χέριπουλέει ο λόγος. Πρέπει να φύγω για τη δουλειά. Η υπόλοιπη διήγηση το απόγευμα.

Καλημέρα. Την παλεύω την κατάσταση. όμως ο φόβος του το τι θα συναντήσω στο πλοίο παραμένει. Αυτό μου δημιουργει ανησυχία για το τι αποτέλεσμα θα φερω. Θα τα καταφέρω; Θα ανοίξω την κεραία, θα φτιάξω τα καλώδιά της, θα την ρυθμίσω σωστά; Μόνο από ένα εγχειρίσιο χρήσης την έχω δει και δεν ξέρω τι με περιμένει. Ανησυχώ γι' αυτό και το κακό είναι ότι το παίρνω γενικά ότι δεν θα τα καταφέρω όχι μόνο στα πλοία αλλά γενικά.

Το κακό είναι ότι το κάνω αυτό για όλα όσα αντιμετωπίζω στη ζωή μου. Αυτοπεποίθηση στο 0 η υπό το 0. Πήγα πάνω στα προηγούμενα πλοία (5 έχω κάνει) και έτρεμα στα πρώτα.
Μόλις γίνεται κάποιο λάθος ή κάτι δεν πάει καλά ανησυχώ. Έτσι δεν πας μπροστά.
Αυτά γράφω και εγώ με την ελπίδα να μιλήσω με κάποιον. Ψάχνω κουράγιο από απέξω από εμένα αλλά το θέμα είναι να το βρω μέσα μου και να προχωρήσω.

Χμ ,τεχνολογια και υπολογιστες .... πολυ τυχαια φαση. Δεν ξερεις που θα εμφανιστει το επομενο μικροπροβλημα , που μπορει να ειναι και αλυτο τελικα , πχ αστοχια υλικου. Τεσπα , νομιζω το αγχος ειναι λογικο , αλλα ειναι και κατι που συνηθιζεται και με την πειρα και τα χρονια θα ελαττωνεται. Δεν βλεπω καποιο συντομο δρομο σε αυτο . Οκ μπορει μερικοι να ειναι περισσοτερο ζα μαν φου απο τους αλλους , αλλα τι να κανουμε?

Δορυφορικο ιντερνετ ε?

Πως επιλυεται το upload σε δορυφορικο internet? Δεν ξερω και πολλα για αυτο. Μπορεις απλως να στειλεις δεδομενα στο δορυφορο?


Για το αγχος δεν ξερω τι αλλο να πω , και εγω το χω στις δουλειες και ειδικα εαν ειμαι καινουριος και δεν εχω τον ελεγχο και την απολυτη γνωση φυσικα γινονται χειροτερα.

Γεια σου Παυλο. Απο οσα εχω μαθει μεχρι τωρα απο τους ψυχολογους/ψυχιατρους υπαρχουν βασικα δυο ειδων αγχη, το θετικο και το αρνητικο. Το που αγχωνεσε πολυ με την δουλια σου εμενα μου φαινεται πολυ θετικο δηλαδη λογικα εισαι απο τους ανθρωπους που θελει να κανει καλα την δουλια του και αυτο ειναι καλο. Το προβλημα δημιουργηται απο την στιγμη που αφηνεις την "φαντασια" σου να οργιαζει δηλαδη αφηνεσαι να κανεις υποθεσεις πως θα φτασω στο καραβι πως θα κανω τις συνδεσεις αν συμβει αυτο ή το αλλο τι θα κανω κτλ. Εδω κανεις λαθος το οποιο το εκανα κι εγω χρονια και το οποιο εχω φροντισει να μην το κανω πλεον.
Δηλαδη πολυ καλα κανεις και αγχωνεσε με την δουλια σου να παει καλα αλλα θα πρεπει να σταματησεις να κανεις υποθεσεις οτι κατι θα παει στραβα και τι θα κανεις μετα...
Ηδη απο οτι διαβαζω τα καταφερες σε 5 πλοια οποτε πολυ απλα θα τα καταφερεις και στο εκτο και στο εβδομο και καποια στιγμη χωρις να το καταλαβεις θα ειναι ολα υποθεση ρουτινας.
Εγω οταν ξεκινησα την προηγουμενη δουλια μου πανω στα ηλεκτρονικα ξεκινησα εχοντας μονο τις βασικες θεωριτικες γνωσεις απο την σχολη. Θυμαμαι το τι αγχος εφαγα κανοντας χιλιες δυο υποθεσεις "πως θα τα καταφερω" "τι θα γινει αν συμβει το ενα η το αλλο"... Στην πορεια ψαχνοντας τα πραματα ρωτοντας διαβαζοντας εφτασα χωρις να το καταλαβω να ειμαι πολυ καλυτερος απο πολλους συναδελφους που ηταν χρονια στο κουρμπετι.
Αργοτερα οταν βρεθηκα στην τωρινη μου δουλια εκει να δεις αγχος... παλι σχετικη με τα ηλεκτρονικα αλλα αυτη τη φορα βιομηχανικα...Για μια περιοδο αρχικα αρχισα να αγχωνομαι και να μπλοκαρω κανοντας υποθεσεις τι θα γινει αν δεν τα καταφερω κτλ. Καποια στιγμη ομως σκεφτηκα το εξης απλο... Οπως τα καταφερα στην προηγουμενη δουλια μου ετσι θα τα καταφερω και στην τωρινη στο κατω κατω οι αλλοι που ξερουν ειναι πιο εξυπνοι απο μενα?
Και απλα σταματησα να υποθετω και να φανταζομαι διαφορα αρνητικα. Και οταν μου ερχοταν καποια αρνητικη σκεψη σκεφτομουν κατευθειαν "ελα μωρε τοσοι και τοσοι τα καταφεραν εγω γιατι να μη τα καταφερω"
Κατι τετοιο πιστευω οτι πρεπει να κανεις κι εσυ οπως λενε και οι Beatles σε ενα τραγουδι τους LET IT BE...
So Paul just ...Let It Be και μην το ψαχνεις παραπανω...

Καλημέρα. Ευχαριστώ που απαντάτε. Είμαι και μόνος μου εδώ και χωρίς παρέα. Έτσι νιώθω ότι θέλω κάποιους φίλους, κάποιους που να με αναγνωρίσουν και να με αποδέχονται δείχνοντας λίγη σημασία με την καλή έννοια. Αυτό τουλάχιστον νομίζω εγώ. Γι' αυτό και μιλάω εδώ και προσπαθώ να μοιραστώ με κάποιους τι νιώθω. Μεγάλωσα χωρίς να χορτάσω το συναίσθημα της αναγνώρισης και της αγάπης - αποδοχής.
όπως μου είπε ένα γνωστός, είσαι συμπαθητικός αλλά με την ανασφάλειά σου οδηγείς τους άλλους μακριά και να μην σε εμπιστεύονται.

Quote:

---

Το προβλημα δημιουργηται απο την στιγμη που αφηνεις την "φαντασια" σου να οργιαζει δηλαδη αφηνεσαι να κανεις υποθεσεις πως θα φτασω στο καραβι πως θα κανω τις συνδεσεις αν συμβει αυτο ή το αλλο τι θα κανω κτλ.

---

Όλο σκέφτομαι τι μπορεί να πάει στραβά. Απαισιοδοξία και αρνητισμός. Ήμουν πάνω σε ένα πλοίο και ένα καλώδιο δικτύου που έφτιαξα 2 φορές τις άκρες δεν δούλευε. Πάγωσα. Ο ηλεκτρολόγος του πλοίου μου απάντησε

Quote:

---

Pavlos don't be nervous. Just take the things one by one.

---

.

Θέλω την επικοινωνία, έστω και από εδώ για να νιώσω ότι μοιράζομαι το πρόβλημά μου.
Ελπίζω να μην είναι κακό αυτό. :)

Quote:

---

Originally Posted by Pavlos

Μεγάλωσα χωρίς να χορτάσω το συναίσθημα της αναγνώρισης και της αγάπης - αποδοχής.

---

Παυλο πανω κατω απο οσα εχω διαβασει εδω και απο προσωπικη "πειρα" η πλειψηφια στο φορουμ δεν "χορτασε αυτο το συναισθημα". Εφταιγε η οικογενεια εφταιγε ο λεγομενος κοινωνικος περιγυρος οτι και να εφταιγε σιγουρα εχει επηρεασει τον τροπο που σκεφτομαστε και που ζουμε τα πραγματα. Μας εχει στιγματισει και προσωπικα αυτο που μου την βιδωνει ειναι οτι δεν το επελεξα γαμοτο, δηλαδη για "αμαρτιες" αλλονων υποφερω εγω και ο καθενας μας σημερα.
Εγω κανω μια προσπαθεια με ψυχολογο μηπως καταφερω και ξεπερασω/διορθωσω μερικα πραματα
Αυτο που θελω να σου τονισω μια και εισαι αρκετα χρονια μικροτερος κοιταξε ψαξε και βρες τροπους να διορθωσεις κι εσυ αυτα που σε βασανιζουν. Γιατι κανοντας μια αναδρομη στο παρελθον μου βλεπω οτι καποτε ειμουν "απλα αγχωδης" με τον καιρο ομως το πολυ αγχος σωματοποιηθηκε και με βαραει ειτε στο γαστρεντερικο ειτε στο αυχενικο. Μια λυση ειναι να ξεκινησεις ψυχοθεραπεια ωστε να "δυναμωσεις" ψυχολογικα μια αλλη λυση ειναι να πιασεις το τζοκερ και να αραξεις σε κανενα παραδισειο νησι και ...δεν γαμιουνται ολοι και ολα:cool:
Κατα τα αλλα αυτο που σου ειπε ο ηλεκτρολογος στο πλοιο να το παρεις πολυ σοβαρα υποψιν στην ζωη σου. Ο τυπος ηξερε τι σου ελεγε
Γιατι με την νευρικοτητα και το αγχος αυτο που κερδιζεις ειναι πανικος και φοβος και μια κατασταση που θα σε οδηγει σε ακομα χειροτερα μονοπατια (δυστυχως σου μιλαω εκ πειρας).
Και οσο γι αυτο που αναφερεις καπου οτι σου διεγνωσαν "διπολικη διαταραχη" μην το παιρνεις ως δεδομενο ο καθε ψυχογιατρος βγαζει τις δικες του διαγνωσεις...
Αν εχεις χρονο και αν υπαρχει η οικονομικη δυνατοτητα ,γνωμη μου, πηγαινε σε ψυχολογο

Χτες ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που όλα τα έκανα θάλασσα και θα ήθελα να ξεχάσω.
Ξύπνησα και εμαθα ότι έπρεπε να πάω στο γραφειο για να πάρω ένα εργαλείο. Το σπίτι μου από το γραφείο απέχει 140 χιλιόμετρα πήγαινε έλα.
Πρώτα πήγα και σε ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά για να αγοράσω κάτι και να ρωτήσω. Εκεί ξέχασα κάτι βύσματα. Μετά πήγα στο γραφείο πήρα το εργαλείο αλλά στο δρόμο παραλίγο να τρακάρω. Πήγα σπίτι ετοιμάστηκα, πήγα στο αεροδρόμιο αλά μόλις έφτασα εκεί είδα ότι είχα ξεχάσει το διαβατήριο. Έφυγα γρήγορα να γυρίσω στο σπίτι για να το πάρω αλλά μόλις επέστρεψα στο αεροδρόμιο δεν μπορούσαν να με βάλουν στην πτήση. Πάγωσα. Το είπα στην γραμματέα, το είπε και στο αφεντικό. Περίμενα τα χειρότερα. Τελικά θα φύγω σήμερα και έχασα μια μέρα που ειχα περιθώριο στο δύσκολο πλοίο. Δεν ξερω τι θα γίνει. Άγχος, Αγχος και πάλι άγχος μαζί με αρνητικές σκέψεις καταστροφής. Θα τα καταφέρω; Ο Θεός θα δείξει.
Είχα πάει και σε ψυχολόγο. 2 χρόνια. Έμαθα πολλά από εκεί αλλά το πρόβλημα ήταν ότι ενώ στη θεωρία τα κατάλαβα στην πράξη δυσολεύομαι να ακολουθήσω και κάνω τα ίδια και τα ίδια λάθη συνέχεια. Δεν έχω βρει τι είναι αυτό που με αγχώνει και με κάνει να συμπεριφέρομαι έτσι. Ούτε η ψυχολόγος το είχε βρει. Ακούγεται περίεργο αλλά έτσι είναι.
Αυτά τα λίγα. Η περιπέτεια ξεκινάει. Δεν ξέρω τι θα βρω και με το παραμικρό παγώνω αντί να σκέφτομαι και με κατακλύζουν οι αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα.
Ελπίζω να γίνουν όλα. εΈτσι τουλάχιστον μου έχει δείξει η ζωή. ότι όλα ειναι λάθος στον τρόπο που σκέφτομαι και αντιμετωπίζω τα πράγματα.

Χτες ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που όλα τα έκανα θάλασσα και θα ήθελα να ξεχάσω.
Ξύπνησα και εμαθα ότι έπρεπε να πάω στο γραφειο για να πάρω ένα εργαλείο. Το σπίτι μου από το γραφείο απέχει 140 χιλιόμετρα πήγαινε έλα.
Πρώτα πήγα και σε ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά για να αγοράσω κάτι και να ρωτήσω. Εκεί ξέχασα κάτι βύσματα. Μετά πήγα στο γραφείο πήρα το εργαλείο αλλά στο δρόμο παραλίγο να τρακάρω. Πήγα σπίτι ετοιμάστηκα, πήγα στο αεροδρόμιο αλά μόλις έφτασα εκεί είδα ότι είχα ξεχάσει το διαβατήριο. Έφυγα γρήγορα να γυρίσω στο σπίτι για να το πάρω αλλά μόλις επέστρεψα στο αεροδρόμιο δεν μπορούσαν να με βάλουν στην πτήση. Πάγωσα. Το είπα στην γραμματέα, το είπε και στο αφεντικό. Περίμενα τα χειρότερα. Τελικά θα φύγω σήμερα και έχασα μια μέρα που ειχα περιθώριο στο δύσκολο πλοίο. Δεν ξερω τι θα γίνει. Άγχος, Αγχος και πάλι άγχος μαζί με αρνητικές σκέψεις καταστροφής. Θα τα καταφέρω; Ο Θεός θα δείξει.
Είχα πάει και σε ψυχολόγο. 2 χρόνια. Έμαθα πολλά από εκεί αλλά το πρόβλημα ήταν ότι ενώ στη θεωρία τα κατάλαβα στην πράξη δυσολεύομαι να ακολουθήσω και κάνω τα ίδια και τα ίδια λάθη συνέχεια. Δεν έχω βρει τι είναι αυτό που με αγχώνει και με κάνει να συμπεριφέρομαι έτσι. Ούτε η ψυχολόγος το είχε βρει. Ακούγεται περίεργο αλλά έτσι είναι.
Αυτά τα λίγα. Η περιπέτεια ξεκινάει. Δεν ξέρω τι θα βρω και με το παραμικρό παγώνω αντί να σκέφτομαι και με κατακλύζουν οι αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα.
Ελπίζω να γίνουν όλα. εΈτσι τουλάχιστον μου έχει δείξει η ζωή. ότι όλα ειναι λάθος στον τρόπο που σκέφτομαι και αντιμετωπίζω τα πράγματα.

Παύλο, τι σκέφτεσαι ότι θα γίνει αν τα σκατώσεις, εντελώς όμως; Θα πουν, α αυτός
είναι άχρηστος, θα σκεφτούν κάτι για τον χαρακτήρα σου, θα σε απολύσουν; Τι;
Αν βρεις αυτό που φοβάσαι τότε κάτι μπορείς να κάνεις για να το αντιμετωπίσεις...

Χαίρεται σε όλους μετά από πολύ καιρό. Τα πράγματα κύλησαν καλά. Πήγα και Αλλά ταξίδια και πιο Όλγα στη δουλειά. Όμως τώρα πάλι έχω θέμα με τον ύπνο. Ήμουν νυχτερινός από το σπίτι την περασμένη εβδομάδα και τώρα θα πάω και ταξίδι. Πίεσα τον εαυτό μου και χάλασε ο ύπνος μου. Δεν πήρα χαλαρά τη δουλειά και τα υπόλοιπα πράγματα της ζωής μου και τεντώνω τα νεύρα μου. Σήμερα ήπια 2 φορές τσάι βαλεριανα και χαλαρωσα. Κοιμήθηκα 4 ώρες περίπου αλλά ξύπνησα. Με φοβίζει αυτό. Δεν θέλω να πάθω τίποτα και να με κλείσουν σε καμία κλινική. Γιατί δεν μπορώ να χαρώ τη ζωή και ήρεμα να κάνω τη δουλειά μου; θα κλείσω τα μάτια και θα κοιτάξω να ηρεμήσω πάλι. Μόνος μου βάζω πίεση στον εαυτό μου και τον καταστρέφω. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.

Καλημέρα. Όταν περνάω κάποια κρίση θα σας μιλάω εδώ. Έχασα το κουράγιο μου και την όρεξη μου αυτές τις ημέρες. Εχω πάλι να κάνω ένα αρκετά δύσκολο ταξίδι. Αγχωθηκα και δεν ήθελα να κάνω προετοιμασία. Κατά βάθος έχω κουραστεί - μπουχτισει. Εκτός της δουλειάς δεν έχω άλλη διέξοδο για να χαλαρώνω και να ξεκουραζω το μυαλό μου. Είμαι πολύ εσωστρεφής και ατολμος. Δεν έχω πάει σε ένα γυμναστήριο, ούτε καν να περπατήσω έστω μόνος μου έξω. Η κλεισουρα μαζί με την μεγάλη πίεση της δουλειάς νομίζω δημιουργούν ψυχολογική πίεση και άγχος. Στη θεωρία τα ξέρω, στην πράξη πάντα τα κάνω θάλασσα. Έφτασα 30 χρονών και ακόμα δεν μπορώ να απαλλαγώ από αυτά. Δεν μπορώ να φτιάξω ένα κύκλο, μια παρέα για να περνάμε καλά. Κάποιες φορές φοβάμαι και την ζωή. Ο νους μου σκέφτεται λάθος πράγματα και δεν ξέρω τι να κάνω. Χρειάζεται να βρω πάλι μια ψυχολόγο ή γιατρό. Αυτή που είχα παλιά και μιλάγαμε 2 χρόνια μου είχε πει ότι, ότι χρειάζεται το ξέρω. Στην πράξη είναι που δεν τα κάνω και παραμένω στάσιμος.