ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!!!

Προφανώς και με έχετε χάσει για πολύ καιρό!

Επανήλθα όμως! Πέρασα μιά περίοδο που δοκίμασα την αλλαγή στην ''ψυχολογία'' μου. Μειώσαμε με κοινή απόφαση του γιατρού μου και δική μου ,τη φαρμακευτική αγωγή, αφήσαμε ανοιχτό τι θέμα να συν-αποφασίσουμε με την ψυχοθεραπευτριά μου το θέμα μήπως το καλοκαίρι ''κλείναμε'' τις συνεδρίες...φαινόταν η αλλαγή να είναι μόνιμη, και η ζωή μου περισσότερο ανθρωπινή...

Με τη μείωση της δοσολογίας επήλθε μεταβολή πολύ αρνητική, επίσης βγήκε υλικό απ' την ψυχανάλυση που δεν το περίμενα, η συνειδητοποίηση του οποίου μου δημιουργεί τραγικά συναισθήματα.

Και ρωτώ: 2 χρόνια κατάθλιψη!

Μήπως και κάτι δεν πάει καλά με τη διαδικασία; Η ψυχανάλυση δε βοηθάει; Η φαρμακευτική αγωγή; Ο γιατρός; Κάτι συμβαίνει με εμένα;

Παίρνω λαντός εδώ και ενάμιση χρόνο...και ζάναξ εχω κλείσει ένα χρόνο.....


Έχετε παρόμοπια εμπειρία; Πόσο θα τραβάει αυτή η ιστορία;

Καλησπερα Θεολογε, καλο μηνα να εχεις. Εαν υπαρχει ενα πραγμα που χρειαζεσαι πολυ, αυτο ειναι η υπομονη. Η καταθλιψη, και οχι μονο, χρειαζεται πολυ υπομονη και μικρα βηματακια για να μπορεσεις να επανελθεις. Το ποτε και αν θα μειωθει η δοσολογια, ειναι κατι που πρεπει να γινει με πολυ μεγαλη προσοχη και ακριβεια. Επισης, δε γνωριζω εαν ειχες δοκιμασει κατι αλλο πλην της ψυχαναλυσης, ωστοσο ο,τι συναισθηματα και εαν βγηκαν απο την ολη διαδικασια ειναι κατι πολυ ωφελιμο για σενα. Εκτος εαν σου προκαλουν τοσο μεγαλη δυσφορια που σε κανουν δυσλειτουργικο.

Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου! Προφανώςκαι είμαι υπέρ της υπομονής! Ειδικά στην κατάθλιψη ειναι απαρραίτητο εφόδιο! Έκανα και κάνω υπομονή, αλλα το θέμα είναι να έχει νόημα και αντίκρυσμα, έχει δε λέω αλλά....

Προφανέστατα και με κάνουν δυσλειτουργικό......οπότε τι κάνουμε οεο; Και πολύ μαλλιστα!!!!!!

Μηπως τοτε πρεπει να δοκιμασεις κατι αλλο; Η ψυχαναλυση δεν λειτουργει για ολους. Υπαρχουν πολλες αλλες μορφες θεραπειας, οι υποιες πιθανον να σου ταιριαξουν περισσοτερο.

Θεολογε λυπαμαι που μεχρι στιγμης δεν εχεις δει αποτελεσμα απο την θεραπεια σου .
Ισως θα πρεπει να σκεφτεις να αφησεις την ψυχαναλυση , μαλλον δεν κανει για σενα.
Θελω να ρωτησω αν μεσα σε αυτα τα δυο χρονια υπηρχε βελτιωση της διαθεσης σου , ή εισαι μονιμως στην ιδια κατασταση χωρις διακυμανσεις

Θεολόγε, αν αυτα τα δυο χρονια αλλαζαν καποια πραγματα στη ζωη σου (επειδη ξερω πως μεσα σ αυτον τον κυκεωνα που ζεις σιγουρα υπάρχουν μεσα στη σκεψη σου καποιοι στοχοι, υπαρχει αυτο που λεμε πως θα θελα να ειμαι, καποια πραγματα που σε ενοχλουν ή καποια που θα θελες να αποκτησεις) αυτο θα σου εφτιαχνε τη διαθεση? Δλδ αυτα απο μονα τους περα απο το γιατρο και τη ψυχαναλυση.
Στην ψυχαναλυση μηπως αυτο που κανεις με το θεραπευτη ειναι αναμοχλευση και αναλυση του προβλήματος/των που ακομα κι εκει που τα συζητας με το θεραπευτη η θυμιση τους μεσα σου σε ενοχλει? η θυμιση/αναμνηση τους παρα το ότι αυτή γινεται στα πλαισια θεραπειας εντουτοις σε πληγωνει? μηπως αυτο που σου δινει ο θεραπευτης ειναι απλα σκέψεις που όμως στην πραξη δε βλεπεις να σε βοηθανε ή η σχεση σου μαζι του ειναι αυτο που λεμε παω εκει για να πω τον πόνο μου ή παρα το ότι βρισκεις σωστα κι αποτελεσματικα αυτα που σου προτεινει εντουτοις δυσκολευεσαι ή δεν τα κανεις πράξη?
Τη θεραπεια αυτη την κανεις σε συστηματικη χρονικα μορφη?
Θα σου λεγα και εγω, γιατι δε δοκιμάζεις άλλη θεραπευτη μέθοδο ψυχοθεραπειας? η συγκεκριμενη μπορει να μην ειναι η καταλληλη για σενα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Θεολόγε, αν αυτα τα δυο χρονια αλλαζαν καποια πραγματα στη ζωη σου (επειδη ξερω πως μεσα σ αυτον τον κυκεωνα που ζεις σιγουρα υπάρχουν μεσα στη σκεψη σου καποιοι στοχοι, υπαρχει αυτο που λεμε πως θα θελα να ειμαι, καποια πραγματα που σε ενοχλουν ή καποια που θα θελες να αποκτησεις) αυτο θα σου εφτιαχνε τη διαθεση? Δλδ αυτα απο μονα τους περα απο το γιατρο και τη ψυχαναλυση.
Στην ψυχαναλυση μηπως αυτο που κανεις με το θεραπευτη ειναι αναμοχλευση και αναλυση του προβλήματος/των που ακομα κι εκει που τα συζητας με το θεραπευτη η θυμιση τους μεσα σου σε ενοχλει? η θυμιση/αναμνηση τους παρα το ότι αυτή γινεται στα πλαισια θεραπειας εντουτοις σε πληγωνει? μηπως αυτο που σου δινει ο θεραπευτης ειναι απλα σκέψεις που όμως στην πραξη δε βλεπεις να σε βοηθανε ή η σχεση σου μαζι του ειναι αυτο που λεμε παω εκει για να πω τον πόνο μου ή παρα το ότι βρισκεις σωστα κι αποτελεσματικα αυτα που σου προτεινει εντουτοις δυσκολευεσαι ή δεν τα κανεις πράξη?
Τη θεραπεια αυτη την κανεις σε συστηματικη χρονικα μορφη?
Θα σου λεγα και εγω, γιατι δε δοκιμάζεις άλλη θεραπευτη μέθοδο ψυχοθεραπειας? η συγκεκριμενη μπορει να μην ειναι η καταλληλη για σενα.

---

Συμφωνω και προσθετω πως η ψυχαναλυση , ειδικα αν δεν γινει σωστα , μπορει να δημιουργησει ακομα μεγαλυτερα προβληματα ...

Χμ καποια στιγμη πρεπει να κανω θεμα για την κατα λαθος επισκεψη μου σε ψυχαναλυτη . . .

Καποιος ειπε 'Η ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ' κ συμφωνω απολυτα . Θεολογε , προσεχε πολυ με τα ζαναξακια , κολλας κ δεν ξεκολλας , πολυ υπουλο φαρμακο , μιλαω απο προσ. πειρα . Οι doctorες ειναι πολυ ευκολοι στο να γραφουν φαρμακα , μην τους πολυεμπιστευεσαι . Οσο για το ποσο κραταει η κτθλψη , καλα τα ειπαν οι προλαλησαντες , υπομονη . Δεν σου λεω ποσο κραταει η δικη μ ,θα σε απογοητευσω , αλλα η περιπτωση τουκαθενος ειναι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικη , οπως κ η αποκριση στο καθε φαρμακο
Ο γιατρος μ ,κ ειναι προς τιμη του , παραδεχθηκε οτι τα αντικαταθλιπτικα σε κανουν 'απαθη ' κ σε μερικες περιιπτωσεις επιδεινωνουν την κτθλψη, οποτε καταλαβαινεις που μπλεκεις με τους κω..doctorες.
Μονο κ μονο το οτι σε κραταει 1,5 χρονο με το λαντοζ (τοχω δοκιμασει , πατατα ειναι ) δειχνει εναν οχι κ τοσο αποτελεσματικο(ευελικτο) ντοτορε , ενας αλλος μετα απο 3-4 μηνες θα στο αλλαζε . Ασε π το φαρμακο αυτο ηταν το πρωτο της 'νεας γενιας' φαρμ. π ειχε κυκλοφορησει (1987) κ τοτε το περιοδικο TIME ,ειχε αφιερωσει ολοκληρο εξωφυλλο σαυτο ,τοτε το λεγαν prozac , ως το miracle drug . Ακου τωρα , το περιοδικο (ειμαι 52χρ κ διαβαζα TIME ) το παρουσιαζε ως το χαπι της ευτυχιας . ΑΗΔΙΕΣ Κ ΞΕΡΑΣΜΑΤΑ .

Ευχαριστώ για την ενασχόληση και τις απαντήσεις- σκέψεις σχετικά με το θέμα που εξέθεσα. Είχα αρχίσει με γνωσιακή ψυχοθεραπεία, κοντεύουν 2 χρόνια απο τότε. Δεν με βοήθησε. Φέτος τον Ιούλιο κλείνω 2 χρόνια που μπήκα στο λαβύρυθνθο που λέγεται κατάθλιψη.
Πρίν 2 χρόνια ''έπεσε ο γενικός''. Ως θεολόγος έχω βάλει στη ζωή μου την υπομονή, απλά με απασχολεί η αποτελεσματικότητα της μεθόδου θεραπείας που ''χρησιμοποιώ'', τόσο η ψυχαναλυτική μέθοδος όσο και η ιατρική- φαρμακευτική προσέγγιση. Έχω στόχους , έχω όνειρα, κάποια πράγματα φαίνεται να μπαίνουν σε κάποια σειρά.Δεν θα πώ ότι δεν έχω δεί πρόοδο και βελτίωση, αλλά το θέμα είναι οτι γενικότερα, με δυσκολία πολλές φορές διαχειρίζομαι τη ζωή μου, τα σκαμπανεβάσματα είναι πολύ κουραστικά και τακτικά, γενικότερα θα έλεγα, υποφέρω και δοκιμάζω συνεχώς την οδύνη της ύπαρξής μου!

Δεν ξέρω τι να κάνω, πάντως θέλω αυτή η κατάσταση να αλλάξει! Το έχω πάρει απόφαση! Θα βρώ όποιο τρόπο είναι θεραπευτικός για εμένα και είμαι σε θέση να τον ακολουθήσω! Το θέμα είναι που βαδίζω, γιατί σχεδόν έχω ταυτιστεί με την κατάθλιψη, αυτή η ένταση και η χρονική διάρκεια πραγματικά με συνθλίβει...

Όποια σκέψη- πρόταση ενδεχομένως να υπάρχει θα ήθελα να την καταθέσετε!

Ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για μένα και δεν είμαι διατεθειμένος να τον αφήσω να μου αφήσει και άλλα ανεξίτιλα ίχνη!

Ετσι εχει η ιστορια με την καταθλιψη. Μπορει ο δρομος να ειναι μακρυς, κουραστικος, γεματος με νεα εμποδια. Ομως, εν τελει, δεν ειναι πολυ ψυχοφθορα ηολη διαδικασια; Σερνουμε το σωμα μας απο εδω κι απο εκει, πολεμωντας το με σκεψεις, προβληματισμους και υποθεσεις. Και ολο ανυπομονουμε να περασει η μια φαση για να μπουμε σε αλλη, ακομη χειροτερη. Θεολογε υπεφερα δυο χρονια απο καταθλιψη και ακομη και σημερα, που κοπηκαν οι αγωγες και οι θεραπειες, δε μπορω να σου πω με ακριβεια οτι ειμαι καλα. Ξερω ομως οτι σιγουρα δεν ειμαι οπως ημουν. Η μαχη ειναι καθημερινη και δε θα παψει να υφισταται. Ομως προσπαθεις. Προσπαθεις, γιατι αλλιως ειναι μονοδρομος και λεγεται θανατος.

Φιλε Θεολογε , μαλλον δεν σε καλυψε η παραγραφος μ #8 , η νομιζες οτι κανω πλακα ( λογω του υφους του κειμενου ). Ο (Η) howtodream , καλα τα λεει , τι καλα , αψογα . Η γνωμη μ για τους ψυχο-ταδε κ τα φαρμακακια τους δεν ειναι η καλυτερη , κ την αποτυπωνει καποιος πολυ ευστοχα ' ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ( Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ) ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ , ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΞΟΔΕΜΑ . Φυσικα κ δεν λεω να το βαλεις κατω , αλλα η προσωπικη προσπαθεια , η μαχη , με την κτθλψη , ειναι πολυ σκληρη . Θελεις λες η κατασταση ναλλαξει το συντομοτερο ( μην βαζεις προθεσμιες , ειναι ο 'καλυτερος' τροπος για να απογοητευτεις ) , θελεις προτασεις , σκεψεις . Ζητας την million dollar ερωτηση ( η απαντηση ) . Αν καποιος την εχει , την περιμενω κ εγω , για να ξεμπερδευω μια ωρα αρχητερα μαυτην την σοβαροτατη ασθενεια .
Εχω διαβασει τοσες πολλες θεωριες κ αποψεις , ερευνητων κ επιστημονων , π λεω στον εαυτο μ , οτι καταφερω μονον με την προσωπικη μ προσπαθεια , οτιδηποτε κ αν σημαινει αυτο . Προς το παρον , βρισκω καποια ανακουφιση μονο με την γυμναστικη .
Βεβαια , εγω ειμαι εγω , κ εσυ εισαι εσυ . Ο καθενας διαχειριζεται την κτθλψη του με τον τροπο του .

Στα σοβαρά πήρα τα λεγόμενά σου, απλά εγώ( πος το παρρόν τουλάχιστον δεν είμαι τόσο αφοριστικός με τους ψυχοθεραπευτές και τους ψυχιάτρους. Θεωρώ ότι παρ' όλα τα προβλήματα που έχει ο χώρος μπορείς να βοηθηθείς, θέλει καλή επιλογή προσώπου και τακτικής- μεθόδου θαρρώ. Προσωπικά δεν ει΄μαι σε φάση για να το αντιμετωπίσω μόνος μου.Το θέμα με εμένα είναι ότι και την ψυχοθεραπεία και τη φαρμακευτική αγωγή τα κάνω συστηματικά, και αυτό που με βάζει σε σκέψεις είναι μήπως κάτι δεν πάει καλά....

Φιλε κ συνοδοιπορε Θεολογε , συμφωνω οτι ειναι θεμα καλης επιλογης προσωπου . Μετα απο 2 ψυχιατρους , εχω καταληξει στον τωρινο , εδω κ 3,5 χρονια , ο οποιος θελει πραγματι να βοηθησει , κ δεν σε βλεπει σαν 50ευρω . Αλλα κ αυτος δεν βοηθαει αποτελεσματικα , γ αυτο κ πηγαινω πλεον καθε 3 μηνες . Σιγουρα καπου υπαρχει καποιος ψυχ. , που θα μπορει πραγματι να βοηθησει , αλλα αντε βρεστον . Με ακους 'αφοριστικο ' οπως λες , διοτι εχω βαρεθει-κουραστει νακουω τα ιδια κ τα ιδια . Οσο γι αυτο π λες οτι 'μηπως κατι δεν παει καλα' , καταληγεις στα γραφομενα μ , οτι δλδ η κτθλψη θελει σκληρο κ προσωπικο αγωνα , μην τα περιμενεις ολα απο τους γιατρους κ τα φαρμακα , και τα δυο ειναι ' επικουρικα ' (οχι αχρηστα ) . Ευχομαι ειλικρινα να βρεις την ακρη . Φιλικα .
ΥΓ. Ενα απο τα 5 βιβλια αυτοβοηθειας πουχω διαβασει , ξεκιναει με το ' η λεξη κτθλψη ειναι πολυ μικρη για να αποτυπωσει την σοβαροτητα αυτης της ασθενειας ' .
Γι αυτο το λογο μιλαω για σκληρη , πολυ σκληρη μαχη.....

δεν έχω καμία εμπειρία με χάπια... ασπιρίνη κι αυτή στον μεγάλο πονοκέφαλο, στο τσακίρ κέφι και κάνα παναντόλ extra, αυτό με τις διακοπές και τον ψυχοθεαπευτή δεν το κατάλαβα ποτέ. Σαν τα σχολεία ένα πράμα, ξεκίνα να σκέφτεσαι σοβαρά μήπως το άτομο σε δουλεύει.

Quote:

---

Originally Posted by vagpap

Φιλε κ συνοδοιπορε Θεολογε , συμφωνω οτι ειναι θεμα καλης επιλογης προσωπου . Μετα απο 2 ψυχιατρους , εχω καταληξει στον τωρινο , εδω κ 3,5 χρονια , ο οποιος θελει πραγματι να βοηθησει , κ δεν σε βλεπει σαν 50ευρω . Αλλα κ αυτος δεν βοηθαει αποτελεσματικα , γ αυτο κ πηγαινω πλεον καθε 3 μηνες . Σιγουρα καπου υπαρχει καποιος ψυχ. , που θα μπορει πραγματι να βοηθησει , αλλα αντε βρεστον . Με ακους 'αφοριστικο ' οπως λες , διοτι εχω βαρεθει-κουραστει νακουω τα ιδια κ τα ιδια . Οσο γι αυτο π λες οτι 'μηπως κατι δεν παει καλα' , καταληγεις στα γραφομενα μ , οτι δλδ η κτθλψη θελει σκληρο κ προσωπικο αγωνα , μην τα περιμενεις ολα απο τους γιατρους κ τα φαρμακα , και τα δυο ειναι ' επικουρικα ' (οχι αχρηστα ) . Ευχομαι ειλικρινα να βρεις την ακρη . Φιλικα .
ΥΓ. Ενα απο τα 5 βιβλια αυτοβοηθειας πουχω διαβασει , ξεκιναει με το ' η λεξη κτθλψη ειναι πολυ μικρη για να αποτυπωσει την σοβαροτητα αυτης της ασθενειας ' .
Γι αυτο το λογο μιλαω για σκληρη , πολυ σκληρη μαχη.....

---

Η δικη μου εμπειρια λέει ότι μετα απο καποιες συνεδρίες το ατομο εχει ηδη παρει τα εφόδια απο το θεραπευτη τα οποία, εφόσον μεσα του εχει κατασταλάξει η θέληση γι αυτο που ονομάζεις σκληρός και προσωπικός αγώνας, θα χρησιμοποιήσει στον αγωνα αυτο. Μονο αμα βαλει τα εφοδια αυτα στην πραξη θα κρίνει αν ο θεραπευτης και η μεθοδος του του ειναι αποτελεσματικα στον αγωνα αυτο. Και εδω μπαινει η θεληση ως κατι που αναδυεται μεσα απο τις σταχτες της ζωης του καθενος. Και τοτε αποφασιζεις να αλλαξεις τον θεραπευτη.
Μετα απο καποιες συνεδριες όχι πολλες το άτομο ηδη εχει παρει τα εφοδια, με αλλα λογια ηδη εμαθε τον τροπο να λύσει το προβλημα του. Η εξακολουθηση της θεραπειας μετα απο την περιοδο αυτη για μενα εχει το ρολο εμπέδωσης, παρακίνησης, ως εαν να ξαναγεμιζουν οι μπαταριες ή σε περιπτωση απροσπάθειας το να λεμε απλα τον πονο μας για να νιωθουμε καλύτερα. Μην ξεχναμε βεβαια και τον παραγοντα εσωτερικες αντιστασεις που οσο πιο πολύ μας εχουν παρει τα χρονια ηδη τοσο πιο πολύ παγιωμενες μεσα μας θα ναι και τοσο πιο δυσκολα αλλαζουν. Ενα προβλημα που υπαρχει μεσα μας για χρονια ισως και δεκαετιες δεν θα αλλάξει ευκολα μετα απο καποιες συνεδριες σε ενα εστω πολυ καλο θεραπευτη. Και εδω εγκειται το σοβαρο προβλημα. Τοτε οσο καλη και να ναι η μεθοδος και ο θεραπευτης η θεληση θα πρεπει να ειναι δυσθεώρητου υψους, απίστευτη, ως εαν να προσπαθεις να αναδυθεις στην επιφανεια απο ενα βαθύ βούρκο. Μην ξεχναμε και τον παραγοντα χρονος, οσο περνανε τα χρονια τοσο πιο πολύ τα περιθωρια μας στενευουν κι αυτο δρα αρνητικα στον παραγοντα καταθλιψη.
Δεν μπορω βεβαια να μιλησω για τα φαρμακα, σιγουρα εχουν όπως λες επικουρικο χαρακτηρα, δεν ξερω πως θα ταν ή πως θα ναι η ζωη μου με αυτα.
Με ακριβεια το ειναι καταθλιψη μπορει να το αποτυπωσει σε γραπτο λόγο και να το περιγραψει μονο όποιος το εχει βιώσει.