Τάσεις φυγής, άγχώδη συμπεριφορά και φοβία για τον πατέρα μου.

Γεια σας, παρατηρώ πως αυτό που φοβόμουν έγινε και φέτος.. Βγάζω απίστευτη αρνητικότητα προς την οικογενειά μου. Η αρνητικότητα αυτή πηγάζει απο το αγχος το οποιο μου δημιουργείται απο το ίδιο μου το σπίτι και στην παρουσία του πατέρα μου κυρίως μέσα σ αυτο ή την ώρα που γνωρίζω πως θα επιστρέψει απο την δουλειά του. Αυτο μπορώ να το δικαιολήσω κατα την περιοδο της εφηβείας μου αλλα πλέον ειμαι 23 φοιτήτρια και δεν δικαιολογείται τουλάχιστον απο εμένα αυτη η συμπεριφορά μου. θα περάσω πάλι ενα καλοκαίρι μέσα στο υπνοδωμάτιο μου με το λάπτοπ αγκαλιά και πολύ διάβασμα για να ξεχνιέμαι και θα έχω μέσα μου αυτό το περίεργο συναίσθημα πως απο ώρα σε ώρα θα μπεί στο δωμάτιο να μου κάνει παρατήρηση ή να ρίξει κάποια ειρωνία για την συμπεριφορά μου και την αρνητικότητα- εσωστρέφεια μου προς αυτόν και την "οικογένεια μου". Όσο και αν τον αγαπάω δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Οι τάσεις φυγής μου καθημέρινα ξαναέρχονται, γίνομαι αγχώδης ολο και περισσότερο ακόμα και στον ύπνο μου και το μόνο που θέλω είναι να φύγω απο αυτό το μέρος. Τι μπορώ να κάνω για να είμαι καλύτερα μέσα μου και να αποβάλλω αυτό το άγχος που δυσκολέυει τόσο τις μέρες παραμονής μου εδώ;:(

Το πρόβλημα σου είναι ο πατέρας σου ή η συμπεριφορά σου η ίδια, δηλαδή ότι
σου επισημαίνει ότι κάνεις κάτι που εσένα δε σου αρέσει;

το πρόβλημα ειναι ο πατέρας μου. το γεγονος οτι μου το επισημαίνει ή η συμπεριφορά μου είναι απόρροια αυτού. Απλά πλεον έχω συνειδητοποιήσει πως δεν θα νιώθω καλα μαζι του και οποτε καθομαστε για κουβέντα ή φαγητο απλα θα με ειρωνευτεί ή θα με μειώσει και δεν θα αποδεχτει την αποψη μου ή πολυ περισσοτερο τα "θελω" μου και τις αποφασεις μου θέτωντας παντα το οικονομικο και το οτι εξαρτιέμαι ακομα απο εκεινον.. επειδη ομως δεν το δέχομαι αυτό τον αποφεύγω πλεον.. αρα, καταληγω στο οτι το προβλημα μου που ειναι ο πατερα μου ειναι άλυτο δυστυχως...

Ναι, οκ σε καταλαβαίνω γιατί και γω έχω τέτοιο πατέρα που με ειρωνεύεται συνέχεια
και με κανει να νιώθω χειρότερα αλλά οκ, πρέπει να το παρεις απόφαση ότι αυτοί
είναι οι γονείς σου και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Οπότε, προσπαθείς να μένεις
ανεπηρέαστη όσο γίνεται μέχρι να γίνεις ανεξάρτητη. Εσύ κοίτα να μην κάνεις κακό
στον εαυτό σου, πάρε το λάπτοπ και πήγαινε σε καμιά καφετέρια αντί να κλείνεσαι
στο δωμάτιο σου πχ

το θέμα ειναι οτι εδώ που μένω πλέον δεν έχω γνωστούς αποξενώθηκα απο όλους και δεν εχω αλλη επιλογη απο το να καθομαι σπίτι. γνωριζω πως δεν θα αλλαξει ποτε ο πατερας μου, δεν αποζητω την αλλαγη του αλλα την καλυτερη αντιμετωπιση απο εμενα και πολυ περισσοτερο τον τρόπο για να αποβαλλω το αγχος! με ταλαιπωρει πραγματικα..

Τότε πες του το, πες του ότι το και το που κάνεις με αγχώνει και μου χαλάει τη ζωή.
Και ότι δε σε βοηθά αλλά σε κλείνει πιο πολύ στον εαυτό σου.

Πρεπει να αλλαξεις χωρο. Ειναι πολυ συνηθισμενο το προβλημα σου, αλλα δεν υπαρχει αλλη λυση. Διαφωνω με αυτα που σου λεει ο μαστεριντλει, ειδικα με το τελευταιο μηνυμα. Η σχολη σου που ειναι? Ειναι κοντα στο σπιτι?

Sry pou dn grafw me ellhnikous xarakthres alla exw polla xronia na grapsw sta ellhinika.Koita,oloi exoume kapoia 8emata me tous goneis mas.Egw px exw 8ema me thn mana mou.H kalyterh lysh einai na bgaineis e3w.Na eisai me kosmo h monos sou,alla makria tous.Etsi 8a xalarwseis.8a apokthseis twn xwro sou.To "blood is thicker than water" den isxyei gia olous.Kpoioi APLA den ais8anomaste "kala"(lew "kala" gt dn 3erw pws n t perigrapsw sts 3emparkous)otan paizei to 8ema family.Se noiw8w.8a sou prwteina na bgeis e3w.Etsi wste apla na 3efhgeis apo thn epikritikh matia tou gwnea pou den katalabainei pou briskesai kai kanei to hdh dyskolo,aforito.Den eimaste oloi Happy go Lucky,dysthxos.Apo to eswstrefhs,arnhtikh kai agxotikh katalaba oti eisai to idio malako me emena.Sry gia to malako,mias kai dn se gnwrizw,alla mesa sou 3ereis oti isxyei.3ekola omws.Sthn teliki spatalas ta kalytera (apo xronikh apopsi)kalokairia sou mesa.Katanalonontas twn eayto sou gia kapoies katastaseis pou kapoios allos dhmiourgei me ths pra3eis tou.3ekola file.H zwh ayth einai diki sou kai mono.Mhn afhneis kanenan kai tipota na se kanei na ais8anesai to anti8eto.3erw oti einai dyskolo.Alla na 3ereis pws to prwto bhma einai panta to dyskolotero giati einai to mono pou kanei thn diafora.Ola ta ypoloipa einai aples synexeies tou 1ou.

Oso gia tous gnwstous...Bgais e3w.Ri3e ena xamogelo ths colgate gyro sou kai kapoios 8a se plhsiasei na sou pei ena geia.Bgale twn patera sou ektos e3iswshs.Apla bgais e3w.

η σχολή μου είναι σχετικά μακρυά απο την περιοχη οπου μένω. δεν μπορώ να παω δηλαδή τουλαχιστον οχι μεχρι να πλησιαζει η εξεταστικη Σεπτεμβρίου. πως να αλλάξω χώρο; δεν ειναι δυνατο κατι τέτοιο.. :/

Σε ευχαριστώ πολύ για την απαντηση σου και δεν παρεξηγησα τίποτα απο οσα ειπες, μην ανησυχεις. Η αντιδραση στον λογο σου μου θυμιζει πολυ εμενα οποτε γνωριζω πως υπαρχουν και αλλα ατομα στην δικη μου θεση.. προς το παρον δυστυχως δεν μπορω να κανω πολλα περα απο υπομονη.. εχω σκεψει πολλες φορες να σπασω αυτη την δικαιολογια με το "οικονομικο" και να πιασω δουλεια και το εχω προσπαθησει κιολας.. νομιζω τελικα ομως πως αυτο ειναι μια δικαιολογια ανοητη καθως ο "ψυχαναγκασμος" υφισταται ακομα και τοτε..παντα θα με θεωρει μικρη και ανεύθυνη και δεν θα δεχθει ποτε την διαφορετικοτητα μου σε σχεση μ αυτο που εκεινος ήθελε να ειμαι.. φυσικα, δεν ειμαι απο τα ατομα που θα αφσω έρμαιο των εαυτο μου στις καταστασεις. απλα δεν ξερω πως να διαχειριστω το μέσα μου, το αγχος μου σε σχεση μ αυτον..

Καλησπέρα Γιάννα.Δεν αντιμετοπίζω το ίδιο πρόβλημα με εσένα, έγω έβλεπα κυρίως αδιαφορία από τον πατέρα μου λόγο του ότι δεν ήθελα/θέλω να παρατήσω τον προγραμματισμό και την συνεχή μου ενασχόληση με τον Η/Υ για να κάνω κάτι πιο πρακτικό που θα μου προσφέρει φαί σε περίπτωση που απολυθεί από την δουλεία του λόγο των μαζίκων απολύσεων που γίνονται από το κράτος.Άργησα πόλυ να ξεκινήσω το διάβασμα με αποτέλεσμα να είμαι 19 και να μην μπορώ να καταλάβω πολλά, σκράπας στο σχολείο τόσα χρόνια και για αυτό οφείλεται ότι δεν μου δείχνει εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνω και θέλω να κάνω.Στο θέμα σου τώρα έγω την αδιαφορία την αντιμετώπισα με αδιαφορία.Κάθε φορά που γύρναγε από τη δουλεία δεν έβγενα από το δωμάτιο να πω ένα "Γεια", δεν μίλαγα ούτε στη μάνα μου όυτε στον πατέρα μου για τίποτα.Αδιαφορούσα και συνεχίζω να αδιαφορώ για τις φιλικές μου σχέσεις, εκτώς από κάποια συγκεκριμένα άτομα που λάμβανα βοήθεια και όχι πικρόχολα σχόλια.Πλέον ο πατέρας μου και εγώ έχουμε επανορθώσει τη σχέση μας, μη φανταστείς τακτική κουβέντα ή κάτι τέτοιο, απλά δεν υπάρχει αυτή η ψυχρότητα που υπήρχε.Σε συμβουλεύω να μιλήσεις με φίλους ή φίλες σου για να ξεχνίεσαι όπως μπορείς και αν δεν θες να πεις στον πατέρα σου ότι νιώθεις τότε κάνε τον να καταλάβει με τις πράξεις σου όλα αυτά που μας λες.Όσο για το ότι έχεις ξεκόψει άπο άτομα που έκανες παρέα δεν είναι δύσκολο να επανορθώσεις , αλλά και να μη θες να επανορθώσεις μπορείς να βρεις φίλους που να σε αγαπούν και να σε στηρίζουν.Επείσης αναφέρεις ότι στην περιοχή όπου μένεις δεν έχεις γνωστούς, παντού έχεις γνωστούς.Αν επιτρέπεται σε ποια περιοχή μένεις και δεν μπορείς να κάνεις νέες φιλίες ή να ανακτήσεις τις παλιές?Αν μένεις επαρχεία όντως είναι λίγο πιο δύσκολα από ότι στην Αθήνα ή στη Θεσ/νίκη αλλά αυτό δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα..Πάντα υπάρχει μια λύση στο πρόβλημα μας απλά δεν θέλουμε να την βρούμε.. Ελπίζω να βοήθησα όσο μπορούσα, επείσης αν δεν βλέπεις θετικά αποτελέσματα σε ότι τρόπο και αν διαλέξεις τότε θα μπορούσες να σκεφτείς σαν ενδεχόμενη λύση ένα ψυχολόγο/ψυχοθεραπευτή για να σε βοηθήσει παραπάνω.. Καλό απόγευμα :)