Υποτροπη ή φυσικη καταληξη?

Καλησπερα σε ολους...Βιωνοντας εναν αναπαντεχο χωρισμο και δεδομενου του ευθραστου
χαρακτηρα μου αναγκαστηκα να παρω Zoloft με προτροπη του γιατρου που ειχα επισκευτει
και παλιοτερα...Αν και διπλη δοση δεν κανανε τιποτα για δυο μηνες, ετσι μου τα αλλαξε σε
solben(παροξετινη)...Οντως μετα απο λιγο καιρο ειδα διαφορα...τρελη διαθεση,ορεξη για ζωη,
πειραγμα ολων των συναδελφων και γενικα διαθεση να κανω πραγματα....Τελικα η χαρα ηταν
για λιγο...εδω και λιγες μερες βιωνω ξανα το ιδιο συναισθημα...αυτο της καταθλιψης...
Δακρυα...μελαγχολια.. και σκεψεις παλι για την ανικανοτητα μου....
Δεν εγινε κατι που να με κανει να νιωσω ασχημα... δε σταματησα να κανω οτι εκανα...απλως ηρθε
ετσι αναπαντεχα απο το πουθενα....απογοητευτηκα μολις ενιωσα πως μου χτηυπησε παλι τη πορτα
η καταθλιψη...παλι ολα μαυρα...καμια διαθεση για τιποτα... γιατι ετσι ξαφνικα?? γιατι παλι στο
0... γιατι.... 4η μερα ξαναβιωνω οτι για λιγο ξεχασα.... ;-(

Τωρα παιρνεις φαρμακα?????

Για το downιασμα θα σου ελεγα να βεβαιωθεις πρωτα πως δεν προκειται για μια απλη φαση μελαγχολιας.
Εχοντας δυο καταθλιψεις στην πλατη μου πολλες φορες αν νιωσω λιγο πεσμενη ή ακομα και κουρασμενη , λογω αναμνησεων και ηλιθιου κολληματος του μυαλου μου , νομιζω πως η καταθλιψη επιστρεφει , ενω ειναι απλα κατι το φυσιολογικο.
Δεν γινεται να ειμαστε ολοι την ωρα κεφατοι.....

Ναι παιρνω τα Solben....
Μα δεν ζητησα να ειμαι σε καμια τρελη χαρα...δε ζηταω θαυματα ουτε ολη την
ωρα τραλαλα..ξερω πως αυτο δεν ειναι εφικτο...απλως βλεπω πως η πορτα που
εκλεισε για λιγο ανοιξε διαπλατα και ξαναμπαινω παλι στο σκοταδι...ειμαι ηδη στο
σκοταδι ειναι μαλλον η σωστοτερη εκφραση..