φιλοι-πως να τους κρατησω με νυχια και με δοντια?

γεια σας,
δεν ξερω αν ειμαι στη καταλληλη στηλη αλλα μιας και το ζητημα -φιλοι- μου προκαλουσε παντα πολυ αγχος ειπα να το αναρτησω εδω!
εχω το θεμα μου(ποιος δεν το εχει αλλωστε)!
απο τοτε που με θυμαμαι απο το νηπιαγωγειο μεχρι και τωρα(24 χρονων) εχω αναπτυξει μια φοβια με το θεμα τις εγκαταληψης-απορριψης απο τους φιλους!
ειμαι πολυ δοτικη ως φιλη!το ξερω!γινομα χαλι, αλλα απο την αλλη απογοητευομαι ευκολα, ευκολα επισης αισθανομαι πως μπορει να μην εμ αγαπουν πραγματικα οι
φιλοι μου αλλα να με εξαπατησουν!!(?????)
δεν ειναι φυσικολογικο!επισης ο αδεφος μου εχει φαει πολυ bulling μικρος(ειναι μεγαλυτερος μου) και γενικα οι φιλοι του ακομα δεν το σεβονται πολυ!
αρα εχει να κανει με κατι που -μας- μαθανε!ξια για φιλη του
αισθανομαι πως οι φιλοι μου θα με γνωρισουν, θα με αγαπησουν, αλλα μετα απο λιγο θα με βαρεθουν ή θα καταλαβουν πως δεν ειμαι αξια για φιλη τους!
επισης εχω πιο αγοροσυμπεριφορα και βαριεμαι ευκολα κοριτσοπαρεες!
εχω ωστοσο κολλητες αλλα με τους αντρες φιλους μου γελαω πιο ευκολα και πιο πολυ!

τι κανω λαθος?γιατι το θεμα φιλοι μου προκαλει τοσο εντονους φοβους?

τι σου έκαναν οι <<φιλοι>> σου και λες οτι ? ισθανομαι πως μπορει να μην εμ αγαπουν πραγματικα οι
φιλοι μου αλλα να με εξαπατησουν!!(?????)

εχω βιωσει ζηλια και απορριψη μη ενταξη στην παρεα!
αυτα ειναι τα πιο -πικρα- ας το πουμε!
αλλα τετοιες συμπεριφορες μπορουν να με -σκοτωσουν-
το παιρνω πολυ -βαρια-

οποτε αφου σου κανουνε ζηλιες και απορηψη γιατι να κανεις παρεα ακομα με αυτα τα ατομα ? θελω να πω εσυ τι κερδιζεις ? απο οτι καταλαβενω μονο δινεις...



το κανουνε συχνα αυτο με την αποριψη ?

εχω τρεις τεσσερεις παρεες!στη πολη μου και εδω που σπουδαζω!
φθονο εχω βιωσει απο τις κοριστοπαρεες!
το θεμα ειναι πως το εχω βιωσει σποραδικα κατα καιρους απο πολυ καλους κατα τα αλλα φιλους
αλλα και σε μονιμη βαση απο φιλους- που τελικα γινανε γνωστοι!
εγω που μπορει να φταιω? γιατι η ενοια -παρεα- ειναι παρα πολυ συμαντικη στη ζωη μου

εσυ <<φταις>> με την ενοια του οτι απλα εισαι <<καλη>> αλλα αυτο δεν νομιζω οτι μπορουμε να το θεωρησουμε φταιξιμο... γενικα ειναι οπως το να οδηγας αμαξι δηλαδη και χωρις να φταις εσυ ο αλλος μπορει να σε τρακαρει και να σου κανει ζημια... αρα δεν εξαρτατε αυτο μονο αποκλειστικα απο εσενα....


τωρα απο την αλλη πλευρα καποιοι θα σου πουνε να αλλαξεις να γινεις ποιο <<σκληρη>> εγω λεω να εισαι οπως θελεις εσυ να εισαι και να μην αλλαξεις τη συμπεριφορα σου γιατι εμεις οι ανθρωποι καθοριζουμε το ποιοι ειμαστε με τις πραξεις και τα λογια μας καθοριζουμε το ΕΙΝΑΙ μας....


ελπιζω απο μια λεξη που λεω να καταλαβενεις 100 :) δεν εχω χρονο μπενω στο στρατοπεδο (ληγει η εξοδος μου)...


εγω πιστευω οτι απλα να επιλεξεις καλες παρεες αν και γενικα αν μου λες κανεις παρεα με αγορια μονο νομιζω για αλλο λογο θα σε θελουνε περισοτερο γιατι συνηθως δεν υπαρχει φιλια μεταξυ αντρα και γυναικας :P

Quote:

---

Originally Posted by adriana

γεια σας,
δεν ξερω αν ειμαι στη καταλληλη στηλη αλλα μιας και το ζητημα -φιλοι- μου προκαλουσε παντα πολυ αγχος ειπα να το αναρτησω εδω!
εχω το θεμα μου(ποιος δεν το εχει αλλωστε)!
απο τοτε που με θυμαμαι απο το νηπιαγωγειο μεχρι και τωρα(24 χρονων) εχω αναπτυξει μια φοβια με το θεμα τις εγκαταληψης-απορριψης απο τους φιλους!
ειμαι πολυ δοτικη ως φιλη!το ξερω!γινομα χαλι, αλλα απο την αλλη απογοητευομαι ευκολα, ευκολα επισης αισθανομαι πως μπορει να μην εμ αγαπουν πραγματικα οι
φιλοι μου αλλα να με εξαπατησουν!!(?????)
δεν ειναι φυσικολογικο!επισης ο αδεφος μου εχει φαει πολυ bulling μικρος(ειναι μεγαλυτερος μου) και γενικα οι φιλοι του ακομα δεν το σεβονται πολυ!
αρα εχει να κανει με κατι που -μας- μαθανε!ξια για φιλη του
αισθανομαι πως οι φιλοι μου θα με γνωρισουν, θα με αγαπησουν, αλλα μετα απο λιγο θα με βαρεθουν ή θα καταλαβουν πως δεν ειμαι αξια για φιλη τους!
επισης εχω πιο αγοροσυμπεριφορα και βαριεμαι ευκολα κοριτσοπαρεες!
εχω ωστοσο κολλητες αλλα με τους αντρες φιλους μου γελαω πιο ευκολα και πιο πολυ!

τι κανω λαθος?γιατι το θεμα φιλοι μου προκαλει τοσο εντονους φοβους?

---

Στην οικογενεια σου εχεις μιλησει γι' αυτα;;; Ο αδελφος σου στο σχολειο ειχε δεχτει το bullying που λες;; Εχεις εντοπισει κατω απο ποιες συνθηκες σου εχουν φερθει οι φιλοι σου ετσι;;; Το πιο πιθανο ειναι αυτο που σου εγραψε ο φιλος πιο πανω. Ενδεχομενως να εισαι πολυ δεκτικη, ν' ανεχεσαι πραγματα κι αυτο να σε κανει να μοιαζεις δεδομενη. Πως οτι κι αν σου κανουν εσυ παλι θα εισαι κοντα τους. Πρεπει να βαλεις ορια. Να τους δειξεις οτι καποια πραγματα δεν τα δεχεσαι και να μη φοβηθεις να διωξεις ανθρωπους που σου κανουν κακο απο κοντα σου ακομα κι αν χρειαστει να μεινεις μονη σου μεχρι να βρεις τους σωστους ανθρωπους. Κι εσυ επιλεγεις τους ανθρωπους που θα ειναι κοντα σου, δεν επιλεγεσαι μονο. Ανθρωποι που δε σε σεβονται και σε ανταγωνιζονται, σε επικρινουν αντι να σε στηριζουν και να σε αγαπουν δεν αξιζουν να ειναι στη ζωη σου.

Εγω προσωπικα αν ημουν στη θεση σου θα το ελεγα αυτο που μ' ενοχλει στους φιλους μου, ηρεμα και χωρις να τσακωθω η ο,τι αλλο. Κι αν εβλεπα οτι δεν το παιρνουν στα σοβαρα η οτι δεν αλλαζουν σταση απεναντι μου θα τους απομακρυνα.

Καλησπέρα και από μένα. Δεν ξέρω αν θα βοηθήσω αλλά μπορώ να πω οτι σε καταλαβαίνω αρκετά καλά.
Είμαι 25 τώρα. Από το νήπιαγωγείο, μετά στο δημοτικό απόμακρη ή απλησίαστη και εγώ. Στα 13 έζησα το απόλυτο ρεζιλίκι μπροστά σε 100+ μαθητές να με κατακρίνουν επειδή η τότε κολλητή μου πίστευε οτι είχα κάνει κάτι κακό, ενώ δεν έφταιγα καν, έκατσα και το δέχτηκα, αφού αυτή είχε βγάλει τα συμπεράσματά της. Κλείστηκα ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου, απογοητεύτηκα.
Αφού απέμεινα μόμη λοιπόν για χρόνια, αποφάσισα οτι ο μόνος φίλος που μπορούσα να τα πάω καλά ήταν γι' αρχή ο εαυτός μου. Αρχισα να ευχαριστιέμαι με όποιον τρόπο μπορούσα οτιδήποτε μπορούσα να κάνω μόνη μου.Και αυτό έκανα. Μια μέρα στην 3η Λυκείου κλάταρα. Τα βρόντηξα και άρχισα να μιλάω σε άλλα παιδιά από την τάξη, έστω για μικρά πράγματα. Είχα μείνει ήδη τόσο μόνη που δε με τρόμαζε και τόσο να με απορρίψουν. Και τελικά βρέθηκα στα 18 μου σε μια άλλη πόλη για σπουδές και τόλμησα να προσπαθήσω κάνω φίλους από την αρχή. Από όποιον με είχε ενοχλήσει στο παρελθόν η συμπεριφορά του, τον κράτησα σε απόσταση ασφαλέιας όσο εγώ εκρίνα οτι χρειαζόταν.
Δοτική και αυτό που λες χαλί να με πατήσουν ήμουν και είμαι ακόμα. Μεταξύ 18-23 είχα μια κολητή, επειδή όμως αυτό το "χαλί" να με πατήσει που γινόμουν το πάτησε, αυτή τη φορά έκανα ένα αλλοιώτικο βήμα. Την απέρριψα εγώ! Με έμμεσο τρόπο, και ας μην έμαθε ποτέ τον πραγματικό λόγο.Σκέφτηκα.. εγώ σου δίνω οτι καλύτερο μπορώ, και αυτό μου αρκεί. Ξαναέμεινα μόνη για 3 χρόνια για άλλους λόγους μέχρι τώρα, μα είμαι καλά, ξέρω οτι αν θέλω μπορώ κάπως, κάπου να κάνω φίλους!
Τί θέλω να σου πω από όλα αυτά..?!
1) Πιστεύω οτι συμπεριφορές γονιών όπως: αυστηρές, περιοριστικές, συγκρίσεις με άλλα παιδιά, έλλειψη ενδιαφέροντος για κάτι πέρα αν διάβασες, αν θα φας και το τί θα κάνεις στη ζωή σου, γονείς χωρίς φίλους οι ίδιοι.. οδηγούν σ' αυτό το φόβο για απόρριψη. Κλείνεσαι στον εαυτό σου και φοβάσαι αρχικά να εκφραστείς μέσα στο σπίτι, μετά σε έναν φίλο, αργότερα σε έναν σύντροφο κλπ.
2) Μη φοβάσαι να μείνεις μόνη σου. Θα ανακαλύψεις τον εαυτό σου καλύτερα. Θα κάνεις πράγματα χωρίς να φοβάσαι κάποια απόρριψη. Χωρίς να το καταλάβεις με τον καιρό θα δεις οτι θα αρχίσεις να κρίνεις εσύ τους άλλους, να βλέπεις αν σου αξίζει κάποιος φίλος ή όχι, και θα αρχίσεις να απορρίπτεις εσύ! Θα καταλάβεις τί και ποιοί ενδιαφέρουν εσένα, από το να σκας για τον θα τους ενδιαφέρεις εσύ ή αν θα σε βαρεθούν.
3) Όταν διορθώσεις την έλλειψη αυτοπεποίθησης που μάλλον πρέπει να νοιώθεις, θα δεις οτι πλέον θα ορθώσεις σιγά σιγά και εσύ το ανάστημά σου σου και θα διεκδικήσεις τα όρια σου και τον σεβασμό τους. Μπορεί αρχικά να το κάνεις λιγάκι ατσούμπαλα, αλλά με το καιρό θα τα πηγαίνεις όλο και καλύτερα!

Αυτά διαπίστωσα για μένα..Μην αισθάνεσαι περίεργα και άλλοι έχουν νοιώσει/ζήσει κάτι τετοιο. Δεν είσαι η μόνη σίγουρα. Ψάξε εντόπισε τους δικούς σου λόγους, βρες την αυτοπεποιθησή σου (αν κάπου χάθηκε..), γίνε λίγο καλύτερη φίλη με τον εαυτό σου, πίστεψε οτι και μόνη σου να μείνεις αν χρειαστεί να μείνεις δε πειράζει και τόσο.. θα τα καταφέρεις! Και όλα θα δεις θα στρώσουν!

Καταρχήν μόνο απο την επικεφαλίδα φιλοι-πως να τους κρατησω με νυχια και με δοντια παρατηρώ ένα σχήμα οξύμωρο.Φιλία συγκρατούμενη μετα νυχιών και δοντιών δηλαδή δεν αξίζει να το συζητάμε καν.Τώρα εδώ υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που είναι de facto.Η κοριτσοπαρέα μα όποια και να είναι αυτή,απο την Τζούλια με την Ούρσουλα και την Σοράγια μέχρι και την παρέα της Μητέρας Τερέζας της Αγίας Αικατερίνης και της Οσίας Πουλχερίας θα είναι απο μικρό εώς μεγάλο βαθμό λυ-κο-φι-λί-α.Τελεία και παύλα.

Απο κει και πέρα να ξέρεις ότι και στην αγοροπαρέα,παρότι δεν έχεις τον φόβο ότι θα φας την παγωμένη νυχιά στην πλάτη,πάντα θα υπάρχει κάποιος που θέλει το κάτι παραπάνω απο σένα και είτε θα στο σκάσει το μυστικό οσονούπω είτε θα το κρύβει τεχνηέντως και θα τραβάει ζόρι.Απλά μαθηματικά.1+1=2 Να λόλα ένα μήλο.Στράτα στρατούλα κ.ο.κ. Και πιο απόλυτος πεθαίνεις σας πρόλαβα αλλά έλα να έρθει κάποιος να μου πει ότι όχι,δεν είναι έτσι....Εξαιρούνται τα κορίτσια που κάνουν παρέα με αγόρια σημαιοφόρους και παραστάτες του pride.Χωρίς να θέλω να προσβάλω εννοείται κανέναν.