Να 'μαι πάλι, σαν αρχάρια εδώ μέσα, μπήκα στο θέμα του Αντρέα και εγραφα του καλού καιρού το πρόβλημά μου, μετά κατάλαβα οτι μάλλον αυτό ηταν λάθος, ετσι λοιπόν και με την προτροπή του πρώτου φίλου μου εδώ Ανδρέα λέω να ανοίξω το θεματάκι μου. Το μόνο που εχω να κάνω ειναι μια αντιγραφή και επικόλληση.:)
Kαλησπέρα, ειμαι η Ελπίδα.Ειναι το πρώτο μήνυμά μου ,διαβάζω αρκετή ώρα οσα γράφονται εδώ και σε αλλα θέματα και αποφάσισα να κάνω και γώ ντου.
Εγώ δε ξέρω αν εχω κατάθλιψη ,αλλά πάντως παλεύω με νύχια και με δόντια να μην αποκτήσω. Λόγω ενος σοβαρού γεγονότος που μου συνέβη ξαφνικά και απρόσμενα στη ζωή μου , νιώθω οτι εχω χάσει τη γή κάτω απο τα πόδια μου. Και για να σας βάλω στο κλίμα , χώρισα πριν 2 μήνες περίπου μετά απο 27 χρόνια γάμου.Καλούμε τώρα να αντιμετωπίσω τα πάντα μόνη μου ενώ ποτέ δεν ειχα μάθει κάτι τέτοιο. Νιώθω οτι εχω να ανέβω ενα γολγοθά και μου ειναι αδύνατον να κάνω ενα βήμα. Φοβάμαι τα πάντα και τους πάντες.... Νιώθω οτι η ζωή σταμάτησε στα 49 μου χρόνια, ενώ δε σκεφτόμουν ποτέ την ηλικία μου τώρα νιώθω γριά . Ενώ μου άρεσε να κάθομαι μόνη μου τώρα δε θέλω να μένω μόνη λεπτό, παίρνω τους δρόμους μόνη μου παρέα με ενα βιβλίο ,πράγμα που δε το ειχα κάνει ποτέ πριν στη ζωή μου(να βγαίνω μόνη για καφέ).Τα συμπτώματα της κατάθλιψης τα ξέρω και κάποια απο αυτά τα βλέπω και στον ευατό μου. Ενώ στους τρίτους δείχνω οτι το παλεύω καλά μέσα μου ειμαι ενα ράκος. Φοβάμαι πολύ , φοβάμαι το αγνωστο, φοβάμαι την ίδια τη ζωή. Μάλλον σας κούρασα αλλά νιώθω την ανάγκη να τα πώ κάπου, να πώ αυτά που πραγματικά αισθάνομαι . Οι διακυμάνσεις στη ψυχολογία μου ειναι σα καρδιογράφημα, πότε νιώθω ετοιμη να αντιμετωπίσω τα πάντα και πότε (τις περισσότερες φορές ) οτι θέλω να σταματήσω να ζώ ΤΩΡΑ. Οχι οτι σκέφτομαι να βάλω τέλος στη ζωή μου βέβαια, αυτό θέλει δύναμη που μάλλον δε διαθέτω.
Αυτά τα ολίγα ειχα να σας πώ, για αρχή καλά ειναι νομίζω. Ελπίζω μέσα εδώ να βρώ λίγη δύναμη να αντιμετωπίσω την κατάσταση . Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το μηνυμά μου.
