Printable View
Σε ένα βιβλίο ψυχολογίας λέει πως για να δώσεις αγάπη πρέπει πρώτα να αγαπήσεις και να εκτιμήσεις τον εαυτό σου.Πρέπει να νιώθεις πως είσαι ένα αξιόλογο άτομο αλλιώς και η αγάπη σου δεν θα ήταν αξια λόγου.Ίσως γι'αυτό να μη νιώθω την αγάπη και να μη μπορώ να προσφέρω.Μέσα από την πάθησή μου μίσησα τον εαυτό μου,καθημερινά τον στολίζω με διάφορα κοσμητικά επίθετα και η αυτοεκτίμηση έχει πάει υπό του μηδενός.Εσείς αντιμετωπίζετε ή αντιμετωπίζατε ανάλογα προβλήματα αυτοεκτίμησης;Πως τα ξεπεράσατε;
Egw,antimetopizw to idio thema akribos bro.Einai akomh xeirotero an o perygyros se thewrei "wraio"opote h anasfaleia ta matia tous gyrnaei se pswnio.Pws to ksepernas...Apla,prospathei kathimerina na piaseis estw thn bash.Kapoia stigmh,ftaneis sto shmeio na gineis aristos mathiths.
antimetopiza πολα τετοια προβληματα τα οποια ξεπερασα μονος μου μετα απο ανελεητο διαβασμα απο βιβλια ψυχολογιας φιλους που εκανα τοτε και σχεση που με βοηθησε πολυ σε αυτο... εκτος αυτου μου αρεσε πολυ η ψυχολογια και το διαβασμα αν και τωρα εχω σταματησει να διαβαζω και οτι ηθελα να κρατησω απο τα βιβλια το κρατησα στο μυαλο μου
Θεωρω οτι οντως πρεπει να αγαπας τον εαυτο σου, υπαρχει ομως μια διαφορα. Αλλο να αγαπω τον εαυτο μου, να τον εκτιμω, να θεωρω οτι ειμαι αξιολογος ανθρωπος και αλλο να αγαπω ΜΟΝΟ τον εαυτο μου και να ειμαι ενας εγωκεντρικος ανθρωπος. Γνωριζω ατομα που ενω υπεραγαπανε τον εαυτο τους, αλλα ανηκουν στη δευτερη κατηγορια, εξακολουθουν να εχουν χαμηλη αυτοπεποιθηση. Το να αδιαφορεις για τους παντες και τα παντα, να κοιτας μονο να ικανοποιεις τον εαυτο σου, πατωντας πολλες φορες πανω σε αλλους, δειχνει απιστευτη ανασφαλεια και αδυναμια στα ματια μου.Quote:
Originally Posted by serios
Ποσο δικιο howto...
και νομιζω οτι ατομα της δευτερης κατηγοριας που υποφερουν απο ανασφαλεια και σιγουρα χαμηλη αυτοπεποιθηση, συμπεριφερονται ετσι απο αμυνα. Νομιζω οτι η αυτοεκτιμηση ειναι κατι ανεξαρτητο απο την εξωτερικη εμφανιση πολλες φορες, πηγαζει κυριως απο το πως βιωσαμε την παιδικη και εφηβικη ηλικια οπου τοτε χτιζονται τα θεμελια της προσωπικοτητας μας και του χαρακτηρα μας.
Μα εννοειται πως προκειται για αμυνα. Αγαπω μονο εμενα και κλεινομαι στο καβουκι μου γιατι δε θελω να πληγωθω απο κανεναν....καθως ολοι ειναι υποψηφιοι εχθροι που θελουν μονο να μου κανουν κακο.
Ομολογώ ότι....δεν κατάλαβα τίποτα!
Serios θες να βοηθήσεις λίγο παραπάνω? μιλας για αυτοεκτίμηση και αγάπη στις 2 πρώτες σειρές και μετά σε χάνω...
Αγάπη μπορεί να μην νιώθεις για χίλιους δυο ρεαλιστικούς και τεχνικούς λόγους, δε νομίζω οτι πρέπει να έχει να κάνει απαραίτητα ούτε με ψυχώσεις αλλά ούτε και με έλλειψη αυτοεκτίμησης.
Επίσης απο καθαρά ρεαλιστική άποψη και πάλι βρίσκω το "για να δώσεις αγάπη πρέπει πρώτα να αγαπήσεις και να εκτιμήσεις τον εαυτό σου" μέγιστη μπαρούφα για περισσότερους λόγους απο όσους θα μπορούσα να αναφέρω εδώ. Οπότε αν εγω πχ σκάλιζα το θέμα με αυτό στο μυαλό μου σίγουρα θα πελάγωνα καθως δε θα έβρισκα άκρη.
Είχα δει ένα άλλο thread που είχες ανοίξει σχετικά με κάποιες ιδέες που σε βασανίζουν...
Γιατρός δεν είμαι αλλά παρατηρώντας γενικά τον κόσμο θα πω, πως έχω διαπιστώσει πως η ιατρική σου (η και οχι) κατάσταση, δεν έχει καμία σχέση με την αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, το συναίσθημα αγάπης κλπ.
Είσαι μόνος σου?
Αν ναι, πιστεύεις πως θα σε απασχολούσε το ίδιο αν δεν ήσουν μόνος και είχες πχ κάποια σχέση?
Νιώθεις οτι θες να προσφέρεις αλλά δεν ξέρεις "τι"? Νιώθεις οτι θες να προσφέρεις αλλά δεν έχεις αποδέκτη?
Θα στόλιζες τον εαυτό σου όπως λες αν το περιβάλλον σου, σου έδειχνε πως είσαι αποδεκτός όπως είσαι?
Και γω μετα το οξυ ψυχωσικο μου επεισοδιο κανω πολυ ασχημη αυτοκριτικη. νομιζω οτι δεν μπορω να εκφραστω και ισως πηγαζει απο το κομπλεξ μου μου περι αμμορφωσιας. φαντασου οτι σε αγνωστους μπροστα απλα μπλοκαρω και χαμογελαω. Ωστοσο προσπαθω να υπενθυμιζω καθημερινα στον εαυτο μου τα ατου μου. Αν μη τη αλλο ειμαστε ανθρωποι ευαισθητοι και με συναισθηση γι αυτο και ειμαστε πιο επιρρεπεις στο ψυχωσικο επεισοδιο.
Η έννοια της αυτο-εκτίμησης, παρόλο που θεωρείται σημαντική, είναι μία παρεξηγημένη έννοια. Η αυτο-εκτίμηση απαντά στο ερώτημα "ποιά είναι η αξία μου?" και συνήθως είναι το αποτέλεσμα της σύγκρισής μας με τους άλλους ανθρώπους. Η σύγκριση αυτή πολλές φορές μπορεί να μας αποπροσανατολίσει διότι τις περισσότερες φορές η εντύπωση που έχουμε για τους άλλους είναι πολύ μακρυά από την πραγματικότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι φροντίζουν να κρύβουν τις αρνητικές του πλευρές και να τονίζουν τις θετικές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία μία πλασματικής πραγματικότητας, ενός ψευδούς σημείου αναφοράς, βάση του οποίου συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους. Υψήλή αυτο-εκτίμηση δεν σημαίνει και ψυχική ισορροπία απαραίτητα, γι' αυτό και η έννοια της αυτοεκτίμησης δεν αποτελεί μεζοζούρα ευτυχίας. Ένας ναρκισιστής μπορεί να χαρακτηρίζεται από υψηλές δόσεις αυτο-εκτίμησης So what?
Για την ψυχοθεραπεία - τα τελευταία χρόνια - το ζητούμενο δεν είναι πλέον η αυτο-εκτίμηση αλλά η αυτο-αποδοχή. Η αποδοχή του εαυτού και όχι η αξιολόγησή του.
[QUOTE=aeolus74;454240]Η έννοια της αυτο-εκτίμησης, παρόλο που θεωρείται σημαντική, είναι μία παρεξηγημένη έννοια. Η αυτο-εκτίμηση απαντά στο ερώτημα "ποιά είναι η αξία μου?" και συνήθως είναι το αποτέλεσμα της σύγκρισής μας με τους άλλους ανθρώπους. Η σύγκριση αυτή πολλές φορές μπορεί να μας αποπροσανατολίσει διότι τις περισσότερες φορές η εντύπωση που έχουμε για τους άλλους είναι πολύ μακρυά από την πραγματικότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι φροντίζουν να κρύβουν τις αρνητικές του πλευρές και να τονίζουν τις θετικές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία μία πλασματικής πραγματικότητας, ενός ψευδούς σημείου αναφοράς, βάση του οποίου συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους. Υψήλή αυτο-εκτίμηση δεν σημαίνει και ψυχική ισορροπία απαραίτητα, γι' αυτό και η έννοια της αυτοεκτίμησης δεν αποτελεί μεζοζούρα ευτυχίας. Ένας ναρκισιστής μπορεί να χαρακτηρίζεται από υψηλές δόσεις αυτο-εκτίμησης So what?
Για την ψυχοθεραπεία - τα τελευταία χρόνια - το ζητούμενο δεν είναι πλέον η αυτο-εκτίμηση αλλά η αυτο-αποδοχή. Η αποδοχή του εαυτού και όχι η αξιολόγησή του.[/QUOTE
Αυτοεκτιμηση-αυτοκριτικη-αυτοπεποιθηση.Ειναι ομοια η μηπως διαφερουν;Κι εγω υποφερω απ'αυτο [δηλ.χαμηλη αυτοεκτιμηση].Αλλα ψαχνοντας γιατι νοιωθω ετσι,μεσα απο διαβασμα και ομαδες αυτογνωσιας βρηκα πως για να αγαπησω τον εαυτο μου,πρεπει να κανω κριτικη και εκτιμηση πανω στα καλα και στα ασχημα κομματια μου και να τα αποδεχτω.Αν εγω βλεπω μονο τα ασχημα θα τον στηνωσυνεχεια στον τοιχο και θα τον τιμωρω,αν παλι βλεπω μονο τα ωραια θα καβαλησω το καλαμι.Αρα πρεπει να αποδεχτω τον εαυτο μου οπως ειναι δηλ.ισοροπια.Ειναι πολυ δυσκολο βεβαια να πει καποιος πχ δεν ειμαι και τοσο εξυπνος,αλλα δεν πειραζει εχω την αλλη πλευρα μου που μου αρεσει να δημιουργω.
Η αποσαφήνιση των εννοιών δεν είναι κάτι το εύκολο. Πολλές έννοιες αποτελούν αντικείμενο διχογνωμίας ακόμα και για ολόκληρες θεωρίες. Η άποψή μου στο θέμα είναι ότι: η αυτο-εκτίμηση αφορά την συνολική εκτίμηση του εαυτού (αξίζω ή δεν αξίζω). Απαντά στο ερώτημα "ποια είναι η αξία μου;". Η αυτοκριτική είναι η επιμέρους κρίση για τις ικανότητές μας και απαντά στο "πόσο καλός είμαι" ή "πόσο σωστός είμαι". Η αυτο-εκτίμηση βασίζεται στην ικανότητα της αυτο-κριτικής αλλά δεν εξαρτάται από αυτήν. Για παράδειγμα: η όχι τόσο καλή επίδοσή μου στο μπάσκετ δεν κοστίζει στην αυτο-εκτίμησή μου. Εάν κοστίζει, τότε θα μπορούσε(σύμφωνα με την γνωστική προσέγγιση) να είναι μία παράλογη πεποίθηση (γενίκευση). Η αυτοπεποίθηση απαντά στο "πόσο πιστεύω στις δυνατότητές μου). Και πάλι η υπερβολική αυτοπεποίθηση δεν σημαίνει απαραίτητα ψυχική υγεία. Ο μανιοκαταθλιπτικός για παράδειγμα παρουσιάζει υψηλή αυτοπεποίθηση σε φάσεις μανίας. Ας μην ξεχνάμε και τον μεθυσμένο...Quote:
Originally Posted by katerinatsarina
Η αυτο-αποδοχή συνδέεται με την αυτο-γνωσία. Το περιγράφεις πολύ ωραία στο κείμενό σου. Μαθαίνω και κατόπιν αποδέχομαι και τα θετικά και τα αρνητικά μου κομμάτια. Αυτή ακριβώς η γνώση είναι που δίνει την δυνατότητα της αυτο-βελτίωσης. Κανείς δεν μπορεί να διορθώσει, να ενισχύσει ή να βελτιώσει κάτι, όταν δεν γνωρίζει καν ότι υπάρχει.
Μια κακή στάση είναι σαν ένα σκασμένο λάστιχο, δεν μπορείς να πας μακριά μέχρι να το αλλάξεις.... όλοι έχουμε τα καλά μας και τα κακά μας...αν αυτό που είσαι δε σου αρέσει άλλαξε το και γίνε ο εαυτός που θέλεις να είσαι... ναι δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και αδύνατο ...θεωρώ την αυτοεκτίμηση το κλειδί για την επιτυχία ή την αποτυχία σε όλους τους τομείς της ζωής μας... το πρώτο βήμα είναι η αποδοχή ...αν φίλε μου δε σε αποδεχθείς, δε κάνεις φίλο τον εαυτό σου τότε δημιουργείς μόνος σου ένα εμπόδιο στο δρόμο της ζωής σου...ένα εμπόδιο που θα κουβαλάς πάντα μαζί σου...
Τόνισε την αυτοπεποίθηση σου ...http://www.tokleidi.com/2013/02/%CE%...3%CE%B7%CF%82/
Αποδέξου τον εαυτό σου.... http://www.tokleidi.com/2013/08/apod...ton-eauto-sas/
και χτίσε αργά και σταθερά την αυτοεκτίμηση σου... http://www.tokleidi.com/2013/06/ayto...-tin-epityxia/