βοηθήστε με παιδιά 1 χρόνο αγχωμενος

καλησπέρα σας παιδιά σας διαβάζω ανώνυμα εδώ κ καιρό.νομίζω πως
ήρθε η ώρα για τη δική μου ιστορία.
είμαι αρρωστοφοβικος σκέφτομαι συνεχώς το χειρότερο για την υγεία μου
και μόλις βρίσκω κάτι πάνω μου η πιάσω κάτι ύποπτο για μένα αγχώνομαι,ιδρώνω και ανεβαίνει η θερμοκρασία μου
η ιστορία μου ξεκινάει ένα χρόνο πριν με πιασε ένα σφίξιμο στην καρδιά και αυτό κράτησε
για μέρες,μετά έπιασα ένα μπαλάκι κάπου κ νόμιζα είναι καρκίνος,εφυγε.υπήρξε περίοδος που έβγαζα κάποια εξανθήματα στα χέρια όταν αγχώνομουν.
μια μέρα λοιπόν στη δουλειά η οποία δεν μ άρεζε πιεζομουν,με έπιασε μια ξαφνική ζαλάδα και ασταθεια,απο εκείνη την ημέρα
στο περπάτημα μόνο είχα ασταθεια αίσθημα βάρκας,μετά από 2 μήνες ακούω από το αριστερό μου αυτι ένα ήχο,ο ήχος αυτός με αγχώσε παραπάνω,πήρα απόφαση κ πάω στα έκτακτα με βλεπει παθολόγος κ ωριλα μου κάνει τεστ για ίλιγγο
ματι χέρι,βηματάκια,κ κάποια άλλα.τίποτα.
την επόμενη μέρα πάω σε νευρολόγο σε ιδιωτικη κλινικη όπου του λέω την ιστορία μου,με εξετάζει σφυράκι,τσίμπημα νεύρων κλπ και με βάζει να κάνω
αιματολογικές.μου λέει για την ασταθεια κ την ζαλάδα δεν αποκλείω κάτι στον αυχένα αλλά τίποτα σοβαρό.
κάνω αιματολογικές οκ βγήκαν τον περνώ τηλ του λέω τα αποτελέσματα κ μου λέει πρέπει να κοιτάξουμε το άγχος σου με κάποια βοηθητικά χαπακια,η διαγνωση του ηταν διαταραχη πανικου,δεν ξαναπήγα στο νευρολόγο.αφήνω τελευταίο τον ορθοπεδικό όπου κ με εξετάζει
δύναμη στα χέρια,νεύρα,έκταση αυχένα.κ μου λέει δεν έχεις Αυχενικο.

αυτός ήταν ο τελευταίος γιατρός που πήγα.6 μήνες μετά λοιπόν σήμερα η εμβοη από το αριστερό αυτί είναι
μόνιμη,όταν ξυπνάω έχω ένα βάρος στον αυχένα ο οποίος κάνει πολλά κρακ κρακ σαν μπαουλοντιβανο :)
και η ασταθεια στο περπάτημα παραμένει,μόνο στο περπατημαομως όταν κάθομαι η αν είμαι απλά ορθιος
δεν νιώθω τίποτα,εχω καποια μουδιασματακια στο προσωπο που πηγαινουν και ερχονται που και που και τέλος νιώθω ένα σφίξιμο στον αυχένα σαν να θέλω να κάνω συνέχεια κρακ.
1 χρόνο αυτά τα συμπτώματα δεν αντέχω άλλο,όλη μέρα αυτό σκέφτομαι,εκεί που έχω καλή
διάθεση σκέφτομαι αυτά κ με αγωνιούν συνεχώς.

βοηθήστε με παιδιά σας παρακαλώ.σας ευχαριστω

Kαλέ μου φίλε, μην αγχώνεσαι τόσο, γιατί οσο αγχώνεσαι τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ολα αυτά τα συμπτώματα που περιγράφεις. Αφού ολοι οι γιατροί σου λένε δεν εχεις κάτι παθολογικό γιατί δεν ησυχάζεις?Αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζω με τη μητέρα μου, ολο κάτι εχει, πόνος εδώ, πόνος εκεί, την τρέχει ο μπαμπάς μου σε ολους τους γιατρούς ολων των ειδικοτήτων δεν της βρίσκουν τίποτα εκτός κάτι ψιλά λόγω ηλικίας αλλά πάντα κάτι εχει, πάντα κάπου πονάει. Ο γιατρός που πρέπει να σε κουράρει κατά τη γνώμη μου ειναι ο ψυχολόγος, να βγάλεις απο την ψυχούλα σου οτι σε βασανίζει , για να ηρεμήσει και το σώμα σου.Δεν ειμαι ειδική απ' οτι διαβάζω και γώ .
Προσπάθησε να σκέφτεσαι οσο μπορείς θετικά. :-)

Kαλέ μου φίλε, μην αγχώνεσαι τόσο, γιατί οσο αγχώνεσαι τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ολα αυτά τα συμπτώματα που περιγράφεις. Αφού ολοι οι γιατροί σου λένε δεν εχεις κάτι παθολογικό γιατί δεν ησυχάζεις?Αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζω με τη μητέρα μου, ολο κάτι εχει, πόνος εδώ, πόνος εκεί, την τρέχει ο μπαμπάς μου σε ολους τους γιατρούς ολων των ειδικοτήτων δεν της βρίσκουν τίποτα εκτός κάτι ψιλά λόγω ηλικίας αλλά πάντα κάτι εχει, πάντα κάπου πονάει. Ο γιατρός που πρέπει να σε κουράρει κατά τη γνώμη μου ειναι ο ψυχολόγος, να βγάλεις απο την ψυχούλα σου οτι σε βασανίζει , για να ηρεμήσει και το σώμα σου.Δεν ειμαι ειδική απ' οτι διαβάζω και γώ .
Προσπάθησε να σκέφτεσαι οσο μπορείς θετικά. :-)

Quote:

---

Originally Posted by elpi

Kαλέ μου φίλε, μην αγχώνεσαι τόσο, γιατί οσο αγχώνεσαι τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ολα αυτά τα συμπτώματα που περιγράφεις. Αφού ολοι οι γιατροί σου λένε δεν εχεις κάτι παθολογικό γιατί δεν ησυχάζεις?Αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζω με τη μητέρα μου, ολο κάτι εχει, πόνος εδώ, πόνος εκεί, την τρέχει ο μπαμπάς μου σε ολους τους γιατρούς ολων των ειδικοτήτων δεν της βρίσκουν τίποτα εκτός κάτι ψιλά λόγω ηλικίας αλλά πάντα κάτι εχει, πάντα κάπου πονάει. Ο γιατρός που πρέπει να σε κουράρει κατά τη γνώμη μου ειναι ο ψυχολόγος, να βγάλεις απο την ψυχούλα σου οτι σε βασανίζει , για να ηρεμήσει και το σώμα σου.Δεν ειμαι ειδική απ' οτι διαβάζω και γώ .
Προσπάθησε να σκέφτεσαι οσο μπορείς θετικά. :-)

---

σε ευχαριστω για τα λογια σου.
δεν εχω την αισθηση πονου πουθενα αλλα εχω αυτα τα παραπανω προβληματα σε καθημερινη βαση για ενα χρονο ολη την ωρα.μονο οταν κοιμαμαι χαλαρωνω,με το που σηκωθω τσουπ βαρος στον αυχενα,ασταθεια,εμβοη
κρατσα κρουτσα συνεχεια ο αυχενας.ειλικρινα εχω βαρεθει αλλα εκει που λεω και τα ξεχναω παλι μετα απο κανα 20λεπτο παλι τα σκεφτομαι και πεφτω ψυχολογικα και αρχιζει ο κυκλος διχως τελος παλι.
και παλιοτερα ειχα περασει κριση αρρωστοφοβιας το 2005 για αρκετο καιρο αλλα εκει δεν ειχα τετοια συμπτωματα.τωρα εδω και ενα χρονο με βασανιζουν αυτα.
πριν λιγους μηνες ειχα φτασει να εχω 150 παλμους ειχα λουστει στον ιδρωτα απο το αγχος για την υγεια μου,για τετοιες καταστασεις σου λεω.εχω κανει και το google δεξι μου χερι
εχω ψαξει τα παντα αυχενες,αυτια,ακουστικα νευρινωματα εχω τρομαξει απιστευτα!!



παρεμπιπτόντως ειμαι 29 χρονων.

Θα σου πω κατι που μου ειπαν κι εμενα, ως λογικη σκεψη. Αν και ο πανικος καταστελλει τη λογικη. Εγω δεν εχω βρει ακομη το μηχανισμο κι οταν με πιανουν ολα αυτα παλι φοβαμαι. Γιατι εχει ανοιξει ενα περιεργο παραθυρακι στο μυαλο μου και μαλλον χρειαζεται ειδικη μεθοδος και τροπος να για να ξανακλεισει. Εσενα ομως ισως και να σε βοηθησει. Αυτο λοιπον που μου ειπαν ειναι πως αν πραγματικα ειχα καποιο προβλημα οργανικο, αν ηταν κατι το παθολογικο κι οχι το ψυχολογικο τοσο καιρο που μου συμβαινει θα ειχα παθει κατι.
Ειχα βγαλει πριν 1,5 χρονο ενα ογκιδιο στο χερι στο οποιο δεν εδωσα καμια σημασια αρχικα τ' αφηνα λοιπον κι αυτο μεγαλωνε και μεγαλωνε. Τοτε ο γιατρος μου ειπε οτι επρεπε να βγει. Πραγματι λοιπον εκανα εγχειρηση. Με το αγχος της εγχειρησης πως θα παει και μην παθω τιποτα απο τη ναρκωση κτλ κτλ. Με το αγχος της αποθεραπειας, μη παθω καμια μολυνση και μην παθω καμια αναπηρια στο χερι. Με την υποψια ενος πιθανου καρκινου μεχρι να βγει η βιοψια ειχα τρελαθει. Νομιζα θα χασω το μυαλο μου απο το αγχος. Ειχε ισοπεδωθει η ψυχολογια μου. Το παραδοξο ειναι οτι το φοβο δεν τον ειχα τον 1,5 χρονο που το ειχα πανω μου και το αφηνα αλλα οταν το εβγαλα. Δεν ειναι παραλογο αυτο;;;
Υπαρχουν ασθενειες σκεψου που ειναι ασυμπτωματικες κι ομως εξελισσονται χωρις να το καταλαβεις. Οσο δεν υπαρχει το συμπτωμα δεν υπαρχει κι ο φοβος. Εγω ειχα τοσα χρονια μια πετρα στο νεφρο χωρις να του εχω δωσει σημασια σου μιλαω για πανω απο 20 χρονια. Επειδη δεν ειχα συμπτωματα ομως, δε μου προκαλουσε κατι δεν ειχα φοβο, ηξερα ομως οτι υπηρχε και το αγνοουσα. Οταν αυτο υποτροπιασε και μου εκανε επιπλοκη με εναν βαρβατο κολικο εκει να στο πω λαικα "χεστηκα απ' το φοβο μου". Απο τοτε καθε φορα που νιωθω καποια ενοχληση σ' εκεινη την πλευρα με τη μνημη της εμπειρια αυτου που εζησα με πιανει φοβος οτι ειναι απ' το νεφρο μου.
Αποδειξη οτι ο φοβος ειναι εξ ολοκληρου στο μυαλο μας. Γιατι αυτο που ειχα ειτε καλο ηταν, ειτε κακο, το ειχα και πριν 1,5 χρονο που δεν ειχα τη φοβια. Για το νεφρο το ειχα 20 χρονια και αδιαφορουσα. Ο φοβος δηλαδη δεν αλλαζει το καλο ή κακο αποτελεσμα. Απλα ο φοβος θα εκανε χειροτερη την κατασταση απο πλευρα ψυχολογιας. Ό φοβος απλα ειναι το καμπανακι που χτυπαει μεσα μας για κατι που δεν παει καλα. Το τι ειναι αυτο ομως που δεν παει καλα ειναι απροσδιοριστο μεχρι να γινει συγκεκριμενο. Και συγκεκριμενο γινεται οταν δια της ατοπου απαγωγης αποδειξουμε που εστιαζεται. Δε μπορουσα ομως κι ακομη δε μπορω να το δω ετσι λογικα γιατι ακομη ωρες ωρες με κυριευει ο φοβος. Κι ο φοβος δεν ειναι γι' αυτο που παγματικα συμβαινει αλλα γι' αυτο που θα μπορουσε να μας ειχε συμβει ή να μας συμβει στο μελλον. Ο φοβος ειναι για το πιθανο κακο ενδεχομενο ή την πιθανη κακη εκβαση. Το συμπτωμα το σωματικο απλα ερχεται να μας ενισχυσει αυτο που μας τρομαζει, αυτο που νιωθουμε. Δε φοβαμαι γι' αυτο που εχω αλλα φοβαμαι γι' αυτο που μπορει να παθω. Το αισθημα του επικειμενου κακου, αρρωστιας ή θανατου. Πρεπει να εξοικειωθουμε ομως με την ιδεα του οτι ειμαστε φθαρτοι και οτι ολα θα προκυψουν κι η αρρωστια και τα γηρατεια και ο θανατος καποια στιγμη. Δεν μπορουμε ομως να ζουμε περιμενωντας αυτη τη στιγμη και με το φοβο αυτου. Ειναι το μονο δεδομενο. Αφου γεννηθηκαμε θα πεθανουμε αλλα αφου γεννηθηκαμε πριν πεθανουμε θα ζησουμε πρωτα. Ολα μας συμβαινουν λογω του φοβου του θανατου. Αυτο ειναι το κοινο σημειο αναφορας ολων των φοβιων.
Οταν πηρα το γιατρο να του πω τους φοβους μου ειπε επι λεξει "κοριτσι μου, αν ηταν καποια κακοηθεια που σημαινει κατι το επιθετικο, 1,5 χρονο που το εχεις τωρα θα ειχες ηδη πεθανει". Στο λεω τοσο ωμα οσο μου το ειπε κι εκεινος. Επισης οταν ειχα παθει την πυελονεφριτιδα που ηταν πραγματικα οργανικο προβλημα εκανα το συμπτωμα κι αμεσως οι εξετασεις εδειξαν το προβλημα. Ολες τις υπολοιπες φορες που πηγα στα επειγοντα με πανικο δεν υπηρχαν ποτε ευρηματα. Αν ηταν καποιο προβλημα θα στο ειχε βγαλει τοσο καιρο. Οταν τα συμπτωματα ειναι τα ιδια και τα ιδια, επαναλαμβανομενα χωρις να παθαινεις κατι ομως, απλα να ερχονται και να φευγουν, και για πολυ καιρο τοτε ειναι αγχος. Σκεψου οτι αν ειχες προβλημα θα σου το ειχε βγαλει απο τη πρωτη στιγμη. Το αγχος ομως αν δεν το αντιμετωπισουμε επειδη αποδιοργανωνει ολες τις λειτουργιες του οργανισμου μακροπροθεμα θα μας βγαλει και οργανικο προβλημα. Εμενα αυτο με τρομαζει πιο πολυ ειναι που δεν μπορω ν' αντιμετωπισω το αγχος μου.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Αν ηταν καποιο προβλημα θα στο ειχε βγαλει τοσο καιρο. Οταν τα συμπτωματα ειναι τα ιδια και τα ιδια, επανααμβανομενα χωρις να παθαινεις κατι ομως, απα να ερχονται και να φευγουν, και για πολυ καιρο τοτε ειναι αγχος. Σκεψου οτι αν ειχες προβλημα θα σου το ειχε βγαλει απο τη πρωτη φορα. Το αγχος ομως αν δεν το αντιμετωπισουμε επειδη αποδιοργανωνει ολες τις λειτουργιες του οργανισμου μακροπροθεμα θα μας βγαλει και οργανικο προβλημα. Εμενα αυτο με τρομαζει πιο πολυ που δεν μπορω ν' αντιμετωπισω το αγχς μου.

---

η ασταθεια και η εμβοη και το κρατς κρουτς στον αυχενα με οποιαδηποτε κινηση ειναι σταθερο.
το σφιξιμο στον αυχενα εχει εδω και 2 μηνες που ξεκινησε.
ασε ουτε εγω ξερω τι να κανω ειμαι σε ενα φαυλο κυκλο 1 ωρα της ημερας ειμαι καλα και τις υπολοιπες ωρες το σκεφτομαι,δεν αγχωνομαι εκεινη τη στιγμη πλεον αλλα το εχω στο μυαλο μου συνεχεια
ειδικα οταν περπαταω και εχω ασταθεια.

ισως επρεπε να παρω τα χαπια που μου προτεινε ο νευρολογος,φοβηθηκα ομως.

αυτο να μου πεις 1 χρονο τα εχω τα συμπτωματα θα με ειχε ξεπαστρεψει αν ηταν κατι οργανικο

ξεχασα να αναφερω και κατι,τα χριστουγεννα ειχα παει βουλγαρια με την κοπελα μου σε ενα ακριβο ξενοδοχειο.
μου εκανε μασαζ ενας τυπος στον αυχενα για 1 ωρα τον ενημερωσα γ αυτα που μ απασχολουν και οταν τελειωσε μου λεει εχεις αρκετη ενταση και το κοκκαλο στον αυχενα ειναι ισιο,straight neck μου λεει.
που αυτο μεταφραζεται ως ευθειασμος εδω Ελλαδα αν ισχυει αυτο που με ειπε.

Βρες τι σου φταίει πραγματικά και λύστο. Ίσως να ξέρεις ήδη. Τα συμπτώματα αυτά είναι καθαρά ψυχολογικά.
Πριν κανένα μήνα έπρεπε να αντιμετωπίσω ένα σοβαρό επαγγελματικό θέμα και για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα κάποια τέτοια συμπτώματα. Κατάλαβα ότι πρόκειται για άγχος και ότι δεν είναι κάτι οργανικό.
Με το που λύθηκε το πρόβλημα, τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν.
Ένας χρόνος είναι πολύς καιρός για να ζεις με τέτοιες φοβίες. Αν δεν μπορείς μόνος σου, ζήτα βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο για να λύσεις τα θέματά σου. Μην καταφεύγεις αμέσως στα χαπάκια και μόνο σε αυτά, γιατί αυτά στοχεύουν στο σύμπτωμα και όχι στην πραγματική αιτία του προβλήματός σου.

εχω κι εγω αρρωστοφοβια και επειδη εχω κανει μια συνεδρια με εναν αξιολογο ψυχιατρο πιστευω οτι ειναι ψυχολογικα ολα αυτα!!! βεβαια κι εγω εδω και ενα μηνα περιπου εχω ενα εσωτερικο τρεμουλο που δεν περναει αλλα ο ψυχιατρος μου επιμενει οτι ειναι ψυχολογικο κι αν δεν σταματησω να το σκεφτομαι δεν θα περασει ποτε!! θελει τρελη πειθαρχια και επιβολη στο μυαλο αλλα κι εγω δεν τα καταφερνω παντα!!!!!
απο βδομαδα θα το ψαξω κι αλλο οργανικα και υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι αν δεν ειναι κατι θα "κλεισω" την πορτα για παντα στη χαζομαρα μου!!! μηπως να εκανες κι εσυ αυτο;;;;

Quote:

---

Originally Posted by φοβισμένη

εχω κι εγω αρρωστοφοβια και επειδη εχω κανει μια συνεδρια με εναν αξιολογο ψυχιατρο πιστευω οτι ειναι ψυχολογικα ολα αυτα!!! βεβαια κι εγω εδω και ενα μηνα περιπου εχω ενα εσωτερικο τρεμουλο που δεν περναει αλλα ο ψυχιατρος μου επιμενει οτι ειναι ψυχολογικο κι αν δεν σταματησω να το σκεφτομαι δεν θα περασει ποτε!! θελει τρελη πειθαρχια και επιβολη στο μυαλο αλλα κι εγω δεν τα καταφερνω παντα!!!!!
απο βδομαδα θα το ψαξω κι αλλο οργανικα και υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι αν δεν ειναι κατι θα "κλεισω" την πορτα για παντα στη χαζομαρα μου!!! μηπως να εκανες κι εσυ αυτο;;;;

---

Ναι παρακολουθησα το θέμα σου.κ γω πιστεύω πως όλα αυτά τα εχεις απο το φόβο
Και το άγχος σου.
Σε 6 γιατρούς πήγα με διαφορετικές ειδικοτητες εκανα αιματολογικές,τίποτα.
Ίσως χρειαζεται πρωτα ο ψυχολογος

Quote:

---

Originally Posted by θλιμενος

η ασταθεια και η εμβοη και το κρατς κρουτς στον αυχενα με οποιαδηποτε κινηση ειναι σταθερο.
το σφιξιμο στον αυχενα εχει εδω και 2 μηνες που ξεκινησε.
ασε ουτε εγω ξερω τι να κανω ειμαι σε ενα φαυλο κυκλο 1 ωρα της ημερας ειμαι καλα και τις υπολοιπες ωρες το σκεφτομαι,δεν αγχωνομαι εκεινη τη στιγμη πλεον αλλα το εχω στο μυαλο μου συνεχεια
ειδικα οταν περπαταω και εχω ασταθεια.

ισως επρεπε να παρω τα χαπια που μου προτεινε ο νευρολογος,φοβηθηκα ομως.

αυτο να μου πεις 1 χρονο τα εχω τα συμπτωματα θα με ειχε ξεπαστρεψει αν ηταν κατι οργανικο

---

Εγω δε θα σου πω να μην το ψαξεις. Απο μενα δε θα το ακουσεις ποτε αυτο, ουτε εσυ ουτε κανεις. Εγω θα σου πω ξεψαχνισου. Ξερεις απο ερευνα που εχει γινει, εχει αποδειχθει οτι οι Ελληνες αν και κανουμε αλογιστη χρηση φαρμακων και ιατρικων υπηρεσιων παρολα αυτα ειμαστε οι τελευταιοι στην προληψη. Υπαρχουν συνανθρωποι μας που χανονται απο απλα θεματακια υγειας επειδη τ' αγνοησαν κι εγιναν τεραστια γιατι δεν εκαναν ποτε εξετασεις. Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν διαβητη και δεν το ξερουν. Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν υπερταση και δεν το ξερουν. Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν χοληστερινη, τριγλυκεριδια και δεν το ξερουν. Που εχουν ορμονικο προβλημα και δεν το ξερουν. Διοτι αυτες οι ασθενειες μεχρι να σου κανουν την επιπλοκη δε δειχνουν, ειναι ασυμπτωματικες. Μια ασθενεια που σου δινει συμπτωμα μην τη φοβασαι γιατι σου δειχνει. Κι οταν φτασουν στην επιπλοκη εχει η γινει πλεον σημαντικη ζημια στον οργανισμο τους. Υπαρχουν ανθρωποι που μπορει να ξεκινησουν με μια πετρα ή μια ουρολοιμωξη και να φτασουν σε νεφρικη ανεπαρκεια που ειναι κατι πολυ σοβαρο επειδη δεν εδωσαν τη δεουσα σημασια οταν επρεπε. Αυτο που καθιστα λοιπον μια ασθενεια επικινδυνη ειναι οταν αυτη γινει χρόνια. Και μια ασθενεια γινεται χρόνια οταν δεν εχει ανακαλυφθει και δεν εχει αντιμετωπιστει εγκαιρως, στο πρωταρχικο της σταδιο. Και την ανακαλυπτουμε σε μια τυχαια εξεταση. Γιατι δεν εχουμε μαθει να κανουμε προληψη. Μας λειπει η παιδεια στο κομματι αυτο και μετα τρεχουμε πανικοβλητοι και χωρις να υπαρχει λογος τις περισσοτερες φορες. Δηλαδη δε θα παμε ποτε στο γιατρο παρα μονο οταν μας εμφανιστει το προβλημα, οταν εχουμε το συμπτωμα ή την επιπλοκη. Αν ομως καναμε καθε χρονο ενα γενικο τσεκ απ απο μικρη ηλικια κιολας θα ξεραμε και που βαδιζουμε. Θα ειχαμε ενα ιατρικο ιστορικο χρονων το οποιο θα μπορουσε να ειναι και ενα μετρο συγκρισης για την πορεια της υγειας μας μες τα χρονια. Αν εγω ειχα μια καρδιολογικη εξεταση στα 20, μια στα 30 και πηγαινα στα 40 να κανω αλλη μια, ο γιατρος θα μπορουσε να τις δει συγκριτικα για να μπορεσει να πει αν οντως υπαρχουν αλλιωσεις και τι βαθμου ειναι αυτες. Αν ολοι ειχαμε ενα ιστορικο ιατρικο δεκαετιας δε θα ειχαμε το φοβο αυτο.
Για μενα λοιπον, πηγαινε και σε καρδιολογο, πηγαινε σε νευρολογο, πηγαινε σε ενδοκρινολογο, πηγαινε σε ορθοπεδικο, πηγαινε σε ΩΡΛ, πηγαινε σε οφθαλμιατρο, πηγαινε σε οποια αλλη ειδικοτητα θες. Πες οτι εγω θα διαθεσω 2 μηνες απ' τη ζωη μου για να ψαχτω για την υγεια μου. Απλα μην εκθεσεις σε μεγαλη ακτινοβολια τον εαυτο σου και παθεις τιποτα απ' αυτο. Επιτρεπονται μεχρι 24 ακτινογραφιες το χρονο να ξερεις ωστε να μη θεωρηθει ακτινοβολια. Για μενα βεβαια ο βασικος γιατρος ειναι ο γενικος παθολογος αρκει να βρεις καποιον καλο για να σου κανει το μανατζαρισμα των εξετασεων. Γιατι εγω που το ψαχνα μονη μου ταλαιπωρηθηκα. Αν εχεις αμφιβολιες για κατι παρε και 2η γνωμη και 3η γνωμη γιατρού αλλα μεχρι εκει. Κι επισης κρατα παντα μικρο καλαθι σε σχεση με τους γιατρους γιατι πρεπει να βρεις καποιους να τους εμπιστευεσαι επειδη υπαρχει τεραστια αλητεια κι εκμεταλλευση κι αυτο ειναι το πιο δυσκολο κομματι της υποθεσης.
Ομως θα πρεπει να θεσεις ενα χρονικο οριο σ' ολο αυτο κι οταν ολοκληρωσεις τον οργανικο ελεγχο κι εφοσον βγουν οι εξετασεις σου καθαρες εκει οτι και να νιωσεις ως συμπτωμα μετα θα πρεπει να το αποδωσεις αλλου κι οχι σε οργανικα αιτια. Μπορει να ειναι αγχος, μπορει να ειναι κουραση, μπορει να ειναι κακη διατροφη, μπορει να ειναι κατι που σε πειραζει, μπορει να χρειαζεσαι γυμναστικη. Απλα πραγματα δηλαδη που αλλαζοντας τα θα σου βελτιωσουν την ποιοτητα ζωης. Να σου λειπουν βιταμινες ή καποια στοιχεια απ' το οργανισμο. Παρε ενα συμπληρωμα διατροφης με μαγνησιο και βιταμινες του συμπλεγματος Β για αρχη και μην παρεις κανενος ειδους φαρμακο αν δεν εχεις αποδεδειγμενα καποιο οργανικο ή ψυχολογικο προβλημα. Δωσε χρονο στον εαυτο σου. Εδω υπαρχουν ανθρωποι που τους λενε οτι εχουν σοβαρα προβληματα υγειας και παλι προσπαθουν να το παλεψουν. Εσυ τουλαχιστον εχεις κανει εναν προελεγχο χωρις παθολογικα ευρηματα που σημαινει πως αυτο σου δινει το χρονο να το ψαξεις με ψυχραιμια.

Quote:

---

Originally Posted by θλιμενος

Ίσως χρειαζεται πρωτα ο ψυχολογος

---

Oχι ισως, σίγουρα, επικεντρώσου εκεί και θα δείς οτι σιγά σιγά με τη βοήθειά του θα ξεπεράσεις τις φοβίες σου για τις αρρώστιες. Δούλεψε πολύ πάνω σε αυτό ...