Οχι καλή ανεκτικότητα στην αγωγή
Όταν κάποιος λαμβάνει αντιψυχωσικη αγωγή και αυτή τον βοηθάει για να ξεπεράσει το πρόβλημα που έχει και ταυτόγχρονα δεν του δημιουργεί ιδιαίτερες παρενέργειες τότε η λύση αυτή είναι η βέλτιστη. Τι γίνεται όμως όταν ναι μεν η αγωγή κάνει την δουλειά της σε ικανοποιητικό βαθμό αλλά προκαλεί σημαντικές παρενέργειες οι οποίες είναι εμφανείς? Το συγκεκριμένο πρόβλημα αντιμετωπίζει η μητέρα μου. Εδώ και δύο χρόνια είναι μια χαρά μετά από το τελευταίο ψυχωσικό επεισόδιο που της συνέβη αλλα από την πρώτη στιγμή της φαίνεται ότι λαμβάνει αγωγή από το πρόσωπο της (σύσπαση στο πρόσωπο), από τις κινήσεις της με αποτέλεσμα να έχει περιθωριοποιηθεί, ο περισσότερος κόσμος την αποφεύγει γιατι τους φαίνεται περίεργη. Έτσι η κοινωνικοποίηση της είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Τώρα λαμβάνει risperdal. Στο παρελθόν λάμβανε solian το οποίο της εκανε πάλι παρενέργειες. Έχει δοκιμάσει και το Seroquel XR, το οποίο ναι μεν δεν της κάνει παρενέργειες αλλά από την άλλη δεν την καλύπτει.
Ο γιατρός της έχει την άποψη ότι τα καλά φάρμακα (που καλύπτουν τον ασθενή) έχουν παρενέργειες. Εγω δεν το συμμερίζομαι αυτό, γιατί έχω δει αρκετό κόσμο που παίρνει αντιψυχωσικη αγωγή και δεν του φαίνεται καθόλου.
Σκέφτομαι να του προτείνω να δοκιμάσei το Zyprexa.
Σας παρακαλώ οποιαδήποτε άποψη από την εμπειρία σας θα μου φανεί ιδιαίτερα πολύτιμη.