Ερώτηση σχετικά με τάσεις φυγής

Όταν έμαθα για της τάσεις φυγείς μου φάνηκε πως έχω αρκετές και σε μεγάλο βαθμό. Μετά από σκέψη όμως κατάλαβα πως τις σκέφτομαι σε μεγάλο βαθμό αλλά πράττω ακριβώς αντίστροφα. Δηλαδή ενώ σκέφτομαι να φύγω μακρυα απο μια κατάσταση, κάθομαι και προσπαθώ, ειδικά όταν ξέρω πως η πράξη της φυγής είναι η πιο σωστή και πως δεν θα αλλάξει κατι. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι ενώ η φυγή δεν είναι η λογική λύση, την ακολουθώ. Σπανίως κρίνω σωστά και προσέχω να πράττω εκ του ασφαλούς, επειδή υπάρχει ο φόβος της συνέπειας. Σκέφτομαι πως ίσως να φταίνε τα παιδικά μου χρόνια που ήταν αρκετά άσχημα και μου έχουν αφήσει πιστεύω αποθημένα και θα ήθελα αν συμβαίνει κάτι τέτιο να προσπαθήσω να το αποβάλω. Για τυχόν διευκρινήσεις περί του θέματος δεκτές οι ερωτήσεις.

λοιπον... εκπλησομαι πραγματικα γιατι μου συμβαινει το ιδιο ακριβως πραγμα.. εγω δεν εχω προσπαθησει να το αποβαλω απλα την κανω σε ταξιδια στο εξωτερικο για να εκτονοθω και στη συνεχεια επιστρεφω... δε νομιζω οτι ειναι τοσο κακο μαλον πρεπει να ακολουθησεις την ιδια τακτικη εγω το καλοκαιρι την εκανα για 6 μερες στο εξωτερικο και μετα οταν γυρισα αισθανθηκα πολυ καλυτερα.. εδω μπωρεις να δεις και φωτογραφια που τραβηξα εγω απο τη κροατια.. http://www.flickr.com/photos/9975839...4962/lightbox/

Για να καταλάβεις φίλε μου. Ξέροντας πως είναι λογικό σε μια κατάσταση να φύγω, συνήθως κάθομαι, και ξέροντας πως είναι λογικό να μείνω, συνήθως φεύγω. Μέχρι να την πάθω στο τέλος και να μάθω από αυτό ώστε την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην ίδια κατάσταση να πράξω ορθός. Με βάσηη όχι μόνο το μυαλό μου, που την πρώτη φορά δεν το άκουσα, αλλά και την εμπειρεία μου πλεον. Για να αξιολογίσω όμως πως μια κατάσταση είναι ίδια με κάποια που έχω περάσει πρέπει να έχουν πάρα πολλά κοινά σημεία. Με αποτέλεσμα να αξιολογώ τις περισσότερες καταστάσεις ως καινούργιες για μένα. Όσον αφορά την εκτόνωση, είναι κάτι που δεν μπορώ να το κάνω συχνά γιατί ξέρω τις συνέπειες, και εκτός αυτού δεν μου δίνεται η ευκαιρεία...

αυτο μου θυμιζει ενα βραδυ που καθομουν στη σταση του λεοφορειου στις 11.00 τη νυχτα καπια στιγμη εμφανιζετε μπροστα μου ενας που φαινοταν οτι δεν ηταν στα καλα του φαινοταν οτι ηταν επικυνδηνος.. προσπαθουσε ν μου πιασει τη κουβεντα στη σταση και μου ζητησε να τον ακολουθησω να παμε σπιτι του και εγω εκανα οτι ειμουν αρρωστος κρυομενος και ζαλιζομουν κλπ και κατσικωθηκα στη σταση και δε κουναγα απο κει με τιποτα ετσι ηρθε το λεοφορειο και τη γλιτωσα...

απο τη μια σκεφτομουν οτι ειχα το χρονο να απομακρυνθω πριν μου μηλισει αλλα απο την αλλη σκεφτηκα οτι αφου περναγα συχνα απο κει καπια μερα θα συναντιομασταν.... και ετσι δε ξαναπερασα απο κει... μηπως οι τασεις φυγης οφειλονται στο οτι δεν εχεις αληθινος φιλους και για αυτο στη συνεχεια θες να φυγεις μακρυα? ειχα ζησει κατι αναλογο με ενα φιλο μου καποτε...

Να σε ρωτήσω κάτι (εννοώ τον Αλέξανδρο Δ.)? Όταν σου συμβαίνει αυτή η κατάσταση δεν καταλαβαίνεις αν πρέπει να φύγεις ή όχι? Αφού λες "το λογικό είναι..." άρα στο πίσω μέρος του μυαλού σου ξέρεις ποια είναι η σωστή αντίδραση κάθε φορά! Επίσης γιατί θεωρείς οτι ξέρεις τις συνέπειες της εκτόνωσης? Σαν ποιες μπορεί να είναι δηλαδή?
Τώρα στον άλλο Αλέξανδρο: Να φύγει μακριά αν δεν έχει πολλούς φίλους και καλά για να μην χρειαστεί να το αντιμετωπίσει σαν μια πραγματικότητα?

Μηπως καθεσαι και δεν φευγεις επειδη μεσα σου τρεφεται εκεινη τη στιγμη μια ελπίδα ότι τα πράγματα θα εξελιχτουν αλλιωτικα απο την προηγουμενη φορα? Κι οταν αντι να φυγεις μενεις με την ιδια παλι ελπίδα? (κι η ελπίδα σου αυτη συνοδευεται απο μια γενικη αισιοδοξια)?
εχεις προβλημα με φοβο πχ ότι θα σε προσεξουν που θα φυγεις και θα το σχολιασουν, θα παρεξηγηθουν, θα παει κατι στραβα αμα φυγεις ή μεινεις?
μηπως κατα το χρονο που θα πρεπε να παρεις την αποφαση ο νους σου αντι να εστιαστει στις συνεπειες, τα συν και τα πλην εντούτοις αφαιρείται σε οτιδηποτε αλλο, δεν συγκεντρωνεται στο τωρα κι ετσι η αποφαση δεν ειναι σωστα σταθμισμενη και αρα αυτο εννοεις ως μη σωστη αξιολογηση? ή εκει που ξεκινας μια προσπαθεια μεσα σου ταξινομησης των συν και των πλην και των συνεπειων μετα καπου τα χανεις, επερχεται συγχυση και τελικα κανεις ότι να ναι?
Εαν εκανες ενα απολογισμο εκ των υστερων νιωθεις τον εαυτο σου να εκανε σε καθε περισταση αυτο που πραγματικα ηθελε?
Τι θα απαντουσες σ αυτα?
Τα τραυματα απο την παιδικη μας ηλικια παντα επηρεαζουν τη ζωη μας, επειδη χωρις να το εχουμε ισως καταλαβει διαμορφωσαν τον τροπο σκεψης μας. Η αλλαγη του τροπου σκεψης γινεται με την προσπαθεια μας κι αν χρειαστει με συνδρομη ειδικού. Διοτι με την αλλαγη αυτή θα γινουν αλλαγες στη ζωη μας και θα παψει το ίδιο μοτιβο καθημερινοτητας να επαναλαμβανεται.

Quote:

---

Originally Posted by marylia

Τώρα στον άλλο Αλέξανδρο: Να φύγει μακριά αν δεν έχει πολλούς φίλους και καλά για να μην χρειαστεί να το αντιμετωπίσει σαν μια πραγματικότητα?

---

βασικα τι να αντιμετοπισω? οτι ζω σε μια πολη που μονιμα γινετε το σωσε απο ολες τις αποψεις? εγκληματικοτιτα τροικα κυβερνιση κλπ και οπου και να κοιταξεις ειναι για να καλυφθεις? αντιμετοπιζετε αυτο το πραγμα? με τιποτα οσα χρονια και αν περασουν το ιδιο σεναριο θα παιζει θα κατεδαφιζουν τα μαρμαρα απο το συνταγμα θα παιζουν ξυλο στις διαδιλωσεις θα βγαζουν μαχαιρια στους περαστικους τις νυχτες μαχαιροβγαλτες κλπκλπ και το μονο που απομενει ειναι αυτο.... http://www.youtube.com/watch?v=X1dHpUzrvKs

οχι βρε. Εννοώ τον ρωτάς αν έχει φίλους διότι άμα δεν έχει που να αντέξει την πραγματικότητα και θέλει να φύγει μακριά? Δηλαδή ότι άμα δεν έχει φίλους επηρεάζει στο να έχει τάσεις φυγής? (μεταξύ μας και ποιος δεν έχει?) Απλά προσπαθώ να καταλάβω στο μυαλό μου.
Τώρα πίσω σε αυτά που γράφεις, δυστυχώς είναι η πραγματικότητα όλων μας! Και άλλα πολλά παίζουν αλλά ε δεν καταφέρνουμε τίποτα με την ανακύκλωση (σκέψεων!) αλλά νομίζω μια τάση να σηκωθείς να φύγεις, να τα παρατήσεις όλα, να ησυχάσει το κεφάλι σου ε νομίζω είναι σημείο των καιρών.