H σωματική άσκηση «εξίσου αποτελεσματική με τα αντικαταθλιπτικά»

Υγεία και χαρά
H σωματική άσκηση «εξίσου αποτελεσματική με τα αντικαταθλιπτικά»

Τα Νέα
Η γυμναστική φτιάχνει τους μύες, φτιάχνει και τη διάθεση
Ουάσινγκτον




Η συστηματική άσκηση είναι συγκρίσιμη με τα φάρμακα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, επιβεβαιώνει νέα, καλύτερα σχεδιασμένη κλινική μελέτη.

Έρευνα μεταξύ 202 Αμερικανών με κατάθλιψη έδειξε ότι όσοι ασκούνταν σε ομαδικά προγράμματα βελτιώθηκαν εξίσου με τους ασθενείς που έλαβαν το σύνηθες αντικαταθλιπτικό σερταλίνη (Zoloft). Οι εθελοντές μιας τρίτης ομάδας, που ασκούνταν μόνοι στο σπίτι, επίσης βελτιώθηκαν αλλά σε μικρότερο βαθμό.

Παλαιότερες μελέτες που έδειχναν την αντικαταθλιπτική δράση της γυμναστικής είχαν αμφισβητηθεί επειδή δεν συνέκριναν την άσκηση με κάποιο placebo (ψευδοφάρμακο). Η παράλειψη αυτή δημιούργησε ερωτηματικά για το κατά πόσον η βελτίωση οφειλόταν πράγματι στην άσκηση ή αν ήταν αποτέλεσμα της δύναμης της υποβολής.

Στη νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Psychosomatic Medicine, ο Δρ Τζέιμς Μπλούμενταλ του Πανεπιστημίου Duke, εξετάστηκαν 202 άτομα άνω των 40 ετών για τα οποία υπήρχε διάγνωση μείζονος κατάθλιψης. Μια ομάδα ασκήθηκε σε ομαδικά προγράμματα, μια δεύτερη ομάδα ασκήθηκε στο σπίτι, μια τρίτη πήρε Zoloft και μια τέταρτη έλαβε ψευδοφάρμακο.

Έπειτα από 16 ομάδες, 47% των ασθενών που έλαβαν αντικαταθλιπτικό δεν πληρούσε πλέον τα διαγνωστικά κριτήρια της κατάθλιψης. Το ίδιο όμως συνέβη με το 45% των ασθενών της ομάδικής άσκησης και στο 40% όσων ασκήθηκαν στο σπίτι. Στην ομάδα του ψευδοφαρμάκου, το ποσοστό αυτό έπεσε στο 31%.

«Αν η άσκηση ήταν φάρμακο, δεν νομίζω ότι θα λάμβανε από τώρα έγκριση από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων» παραδέχεται σε δηλώσεις του στο Reuters ο Δρ Μπλούμενταλ. Για όσους όμως έχουν το κουράγιο να ασκηθούν «υπαρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι η άσκηση είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση στα φάρμακα» εκτιμά.

Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει ωστόσο άγνωστος. Μια υπόθεση είναι ότι η άσκηση επηρεάζει τους ίδιους νευροδιαβιβαστές που ρυθμίζουν τα αντικαταθλιπτικά, όπως η σεροτονίνη και η νορεπινεφρίνη, ή ότι αυξάνει στους ασθενείς το αίσθημα ότι πετυχαίνουν τους στόχους τους.

Newsroom ΔΟΛ


http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=833515&lngDtrID=252

Μερικες τοποθετήσεις μου
Πως επιδρά η άσκηση :

1.Ωθεί τον οργανισμό να παράγει ενδορφίνες - τις γνωστές και ως ορμόνες της ευφορίας που φυσιολογικά παράγει ο εγκέφαλος.

2.Μειώνει τα επίπεδα της ορμόνης κορτιζόλη στο αίμα - η κορτιζόλη είναι μια ορμόνη που παράγεται από τον οργανισμό σε περίπτωση στρες και έχει διαπιστωθεί πως παίζει σημαντικό ρόλο και στην ανάπτυξη κατάθλιψης.

3.Συμβάλει στην τόνωση του αισθήματος αισιοδοξίας απέναντι στη ζωή.

4.Χαρίζει μία αίσθηση ικανοποίησης, που βοηθά στην αύξηση της αυτοεκτίμησης

5.Αυξάνει τα επίπεδα της σεροτονίνης - μιας ουσίας που επίσης παράγεται από τον εγκέφαλο και παίζει ρόλο-κλειδί στην επικοινωνία των εγκεφαλικών κυττάρων μεταξύ τους (νευροδιαβιβαστής).

Γενικά πιστεύω πως η άσκηση παντός τύπου , είναι ένα πολύ χρησιμο εργαλείο για την αντιμετώπιση της κακής διάθεσης , της κατάθλιψης κτλ . Είμαστε ένας οργανισμός που προέρχεται απο εποχές οπου ο ανθρωπος είχε περισσότερη δράση στην ζωή του στην καθημερινότητα του. Τα τελευταία χρόνια αυτο έχει μειωθεί αρκετά , πλεον ο ανθρωπος δραστηριοποιειται λιγότερο , κινητικά και μάλιστα αυτό έχει συμβεί πολύ αποτομα . Αυτο που εμείς κληρονομήσαμε σαν οργανισμός από γενιές αιώνες τώρα , είναι προσαρμοσμένο κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στην κινηση παρα στην σκέψη , χωρις την κίνηση το σώμα \"μπλοκάρει\" κατα κάποιο τρόπο, δεν επιτελείται ας πουμε ο αρχεγονος σκοπός του . Η αναζήτηση και η δημιουργικότητα στον χώρο και στον χρόνο. Οι προγονοί μας , κυνηγούσαν στην φυση , καλλιεργούσαν την γη , εξερευνούσαν και τόσα άλλα.

Η αποστασιοποίηση απο την κινητικότητα και την δράση γενικότερα μέσω του σημερινού τρόπου ζωής δεν αποτελεί καταφύγιο απο παλιότερες πρακτικές . Δηλαδή η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν μας διευκόλυνε και τόσο όσο νομίζουμε . Παλιότερα ο άνθρωπος συνίθηζε περισσότερο μετακινησεις με τα ποδια , το ποδηλατο , το παιχνιδι στην φύση κτλ Η διακοπή αυτής της μορφής δραστηριοποίησης είναι εν μέρει ένα μικρό λιθαράκι εως και σημαντικός παράγοντας κατα περίπτωση για τις δυσλειτουργίες του οργανισμού καθολικά , ψυχοσωματικά .

Ενα παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι οι επαγγελματίες αθλητές. Εχει παρατηρηθεί ουκ ολίγες φορές ,αυτοι μετα το τέλος της καριέρας τους , να παρουσιάζουν συμπτώματα δυσθυμίας , το σώμα τους αλλάζει άρδην μαζί με την ψυχολογία τους . Η περεταίρω κοινωνική ζωή στην μετάβαση απο τον αθλητισμό στην κινητική απραξία επηρεάζεται άμεσα. Κοινώς τους δημιουργούνται προβλήματα υπαρξιακής φύσεως ,δεν έχουν κίνητρα. Εκτός και αν κάνουν κάτι για αυτό , δηλαδή συνεχίζουν να αγωνίζονται ως παλαίμαχοι ή σε κατηγορίες ανάλογες αποσυρμένων αθλητών ή για τον εαυτό τους και μόνο .

Σαφώς χρειάζονται βέβαια να απομυθοποιήσουν την ματαιοδοξία των ενεργών τους χρόνων ως αθλητές . Ετσι πρέπει και ο μέσος πολίτης να εντοπίσει τα θετικά κίνητρα της άσκησης , να ξυπνήσει μέσα στο οργανισμό του αυτή την πλευρά όπου είναι βαθειά ριζωμένη στο dna του. Κίνηση ίσον ζωή , χαρά , δημιουργία ....

Πολλές δραστηριότητες υπάρχουν σήμερα με τις οποιες μπορεί κάποιος να ασχοληθεί , οι πιο απλές απαντουν και στις πιο κοντινές με την φύση του μυοσκελετικού. Οι λόγοι δηλαδή για τους οποίους το σώμα μας είναι έτσι όπως είναι, τα κάτω και άνω ακρα , τα ζωτικά όργανα τροφοδότησης , οι αντιληπτικές ικανότητες για κατεύθυνση στον χώρο , οι ψυχοκινητικές αντιδράσεις στα διάφορα ερεθίσματα , η ανατροφοδότηση με το περιβάλλον. Τέτοιες δραστηριότητες είναι το περπάτημα , το τρέξιμο , το κολύμπι , η ποδηλασία , η κωπηλασία , η πεζοπορία , η αναρρίχηση κ.α πολλές !

Μην σας φαίνεται παράξενο παιδιά , το σώμα μας είναι έτσι κατασκευασμένο ΓΙΑ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ , αν το σώμα μας το αφήσουμε στην αδράνεια αντιδρά και συμβάλει στην δημιουργία κακής διάθεσης . Αιώνες τώρα , το σώμα μας , κουβαλά τα παραπάνω χαρακτηριστικά γνωρίσματα ....

Συμφωνώ με την πρόταση σου και μπράβο σου. Επιτέλους μια υγιής πρόταση. Την ακολουθώ όσο μπορώ.

Είναι αλήθεια. Από τότε που άρχισα να κινούμαι περισσότερο είδα σημαντική βελτίωση στη διάθεσή μου. Οποιοδήποτε είδος γυμναστικής βοηθάει,και διαπίστωσα ότι ένας πολύ ωραίος τρόπος να \"ξεφύγει\" το μυαλό,να ηρεμήσει ο οργανισμός και να σκεφτεί καλύτερα,είναι το περπάτημα.
\'Οταν είχα χωρίσει,δεν με χώραγε το σπίτι και συνέπεσε εκείνο το διάστημα να πάω διακοπές με τους δικούς μου στην Κρήτη. Μόλις φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε στα Χανιά,περπατούσα για 4 ώρες συνεχόμενα,χωρίς να σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο και μετά ένιωθα πολύ καλύτερα. Ευτυχώς βέβαια,γνώριζα την πόλη αλλιώς μπορεί και μέσα στην θολούρα μου να είχα φτάσει και στο Ρέθυμνο :)

κ φτιάχνεις κ σώμα και διάθεση:))