με απειλει οτι θα αυτοκτονησει

Γεια σας. Εδω και δυομιση χρονια ειμαι με καποιον και εχω περασει παρα πολλα σε αυτη τη σχεση. ακραιες καταστασεις. Πολλη ζηλια, πολλα δραματα. Καθε φορα που του ελεγα να χωρισουμε επειδη δεν αντεχα αλλο ειχαμε τα ιδια δραματα. Να με βριζει στην αρχη, να με λεει πο***να, μετα να μην μιλαμε για λιγο, να μου ζηταει συγγνωμη να μου λεει οτι δεν θα ξανακανει τιποτα οτι ειμαι η ζωη του και δεν μπορει χωρις εμενα και αφου εγω επεμενα να μου λεει οτι θα αυτοκτονησει. κι εγω να τον παρακαλαω να κλαιω και στο τελος να τον αποτρεπω και να ειμαστε ξανα μαζι. δεν αντεχω ομως κι εγω αλλο! δεν εχω αλλη υπομονη. τον τελευταιο καιρο εχω περασει πολλα πραγματα προσωπικα και ειμαι κι εγω σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση. και εχω να αντιμετωπισω και αυτο! να ζω συνεχεια με τον φοβο! καθε λιγο με απειλει οτι θα αυτοκτονησει. οχι ομως σαν απειλη πια. μου λεει οτι δεν υπαρχει τιποτα στη ζωη για αυτον. οτι δεν εχει κανεναν διπλα του. οτι δεν αντεχει αλλο. και αφου ουτε καν εγω δεν ειμαι κοντα του δεν εχει αλλη επιλογη. τι να κανω???? δεν μπορω αλλο πια αυτη τη κατασταση! η αληθεια ειναι πως και αυτος εχει περασει πολλα, οτι εχει καποιο προβλημα υγεια σοβαρο που ευτυχως τωρα παει καλα και οτι η οικογενεια του οχι μονο δνε ειναι κοντα του αλλα του φερνουν και εμποδια σε οτιδηποτε κανει στη ζωη του. γιαυτο και εγω τοσο καιρο προσπαθω να τον βοηθησω αλλα ποσο πια???ποσο? και τι αλλο να κανω πια?? να συνεχισω να τον παρακαλω να μην αυτοκτονησει και μετα παλι τα ιδια? η να ειμαι μαζι του με το ζορι?

Περνάει και αυτός δύσκολα,αυτό όμως δεν μπορεί να το χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία να κακοποιεί εσένα,το μονο άτομο που ακόμα παλεύει να του σταθεί.
Μπορεί να φανεί εγωιστικό,αλλα άρχισε να κοιτάς των εαυτό σου,γιατί όπως είπες έχεις φτάσει στα όρια σου.
Οι απειλές του είδους,ειδικά μετά από τόσο μεγάλο διάστημα,"εμεξα" τουλάχιστον μου φαίνονται αερολογίες,απλά έχει βρει το on-off σου.Και το χρησιμοποιεί.
Βγάλε τον τύπο από το μυαλό σου και σκέψου,η Διονυσία τι μπορεί να προσφέρει και σε ποιον.Ζύγισε το καλά,και αποφάσισε.Η θα είσαι εγωίστρια προς αυτών η προς εσένα.

Διονυσία έλα να κάνουμε μαζί κάτι:

Χαλαρώνουμε σε ένα καναπέ, κλείνουμε τα μάτια μας και σκεφτόμαστε. Εγώ κάθομαι για παρέα, εσύ σκέψου που έχεις και τις εικόνες.
Ένα χρονο, δυο χρόνια, τρια χρόνια, είκοσι χρόνια μετά, εσύ με αυτό τον άντρα ακόμη μαζί, με οικογένεια και τα προβλήματα να έχουν εκατονταπλασιαστεί συν του ότι αν τώρα θες να φύγεις, τότε θα θες εσύ να τον αυτοκτονήσεις.
Πως σου φαίνεται το σενάριο να σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου μόνο και μόνο επειδή είσαι ενοχική και αυτός το εκμεταλλεύεται?

το ξερω οτι πρεπει πια να κοιταξω τον εαυτο μου. αυτο μου λεει και η αδερφη μου που μετα απο δυομιση χρονια δεν αντεξα και της μιλησα αλλα δεν μπορω να το κανω! πως μπορω οταν μου στελνει τεοια πραγματα και με παιρνει τηλεφωνα εγω να τα αγνοω? κι αν τελικα το κανει μετα τι θα κανω? πως θα αντεξω τοσες τυψεις? να ειμαι υπευθυνη που ενας ανθρωπος εχασε τη ζωη του?δεν μπορω να το ρισκαρω! και ακομα κι αν αποφασιζα να τον αγνοησω πια φοβαμαι! φοβαμαι για το τι μπορει να κανει! ακομα κι αν δεν αυτοκτονησει που δεν ειμαι τοσο σιγουρη γιαυτο μπορει να κανει το οτιδηποτε! στο παρελθον με εχει απειλησει οτι θα ερθει στο σπιτι μου, οτι θα παρει τηλεφωνο την αδερφη μου (πραγμα που το εκανε), οτι θα παρει το μπαμπα μου! δεν αντεχω αλλο! σημερα παλι κατι συνεβη με την οικογενεια του (που δεν θα επρεπε καν να λεγεται οικογενεια) και τα πληρωνω εγω! αρχισε να μου λεει οτι δεν ειναι καλα, και οταν του ειπα πως ουτε εγω ειμαι καλα και πως εδω και δυομιση χρονια αυτο το πραγμα μου λεει με οτι κι αν συμβαινει, ειτε ειναι σοβαρο ειτε ασημαντο, μου απανταει και μου λεει: "ευχαριστω που μου δινεις δυναμη. και δεν το λεω ειρωνικα. σευχαριστω που μου δινεις δυναμη για μια μονο κατευθυνση και επιλογη" και οταν αρχισα να του λεω οτι δεν ειναι λογικα αυτα τα πραγματα. οτι δεν μπορω αλλο να τον παρακαλαω και οτι φερεται σαν τρελος αρχισε να μου λεει οτι εσυ θες μονο να απαλλαγεις απο μενα, μετα ενω δεν του ελεγα τιποτα το ιδιαιτερο οτι το συνεχιζεις, ε? μπραβο, μια χαρα τα καταφερνεις. και στο τελος πως μπορεις να ασχολεισαι με καποιον που δεν γουσταρεις? αχχχ θεε μου! τωρα μου λεει σαγαπαω και συγνωμη που δεν γινεται αλλιως αγαπη μου! θεε μου! πσοο πια? αν κανει κατι? τι θα κανω?!

συμφωνώ με την Θεοφανία.... Σπαταλάς τον χρόνο σου, είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και μόνο. Μην παραμυθιάζεσαι δεν μπορείς να σώσεις κανέναν που δεν θέλει, έστω και λίγο, να σωθεί. Όλοι μας περνάμε δυσκολίες και προβλήματα αλλά δεν χρησιμοποιούμε αυτά ως άλλοθι για τις πράξεις μας. Ναι, σίγουρα σε έναν βαθμό όλα αυτά τα προβλήματα τον επηρεάζουν αλλά αυτός αφήνει να τον επηρεάσουν τόσο και αυτός βλέπει σαν λύση την αυτοκτονία και την φυγή ... ας υποθέσουμε πως ο ''χ'' άνθρωπος που αγαπάς έχει ένα χέρι και εσύ για να τον βοηθήσεις κόβεις το δικό σου ... και δεν θα τον βοηθήσεις και πια δεν θα έχεις δυο χέρια για να τον βοηθήσεις... με το να κόβεις την ζωή σου δεν δίνεις ζωή σε αυτόν που αγαπάς... πρέπει να μάθει να ζει και να διαχειρίζεται τα προβλήματα με υπομονη, αγάπη και σεβασμό προς τον εαυτό του... αυτό πρέπει να του μάθεις και για να του το μάθεις αυτό πρέπει πρώτα να είσαι εσύ καλά, να σε σέβεσαι και να σε αγαπάς... Οι σχέσεις δεν συνεχίζονται με απειλές και με φόβο...

Quote:

---

Originally Posted by Διονυσια

το ξερω οτι πρεπει πια να κοιταξω τον εαυτο μου. αυτο μου λεει και η αδερφη μου που μετα απο δυομιση χρονια δεν αντεξα και της μιλησα αλλα δεν μπορω να το κανω! πως μπορω οταν μου στελνει τεοια πραγματα και με παιρνει τηλεφωνα εγω να τα αγνοω? κι αν τελικα το κανει μετα τι θα κανω? πως θα αντεξω τοσες τυψεις? να ειμαι υπευθυνη που ενας ανθρωπος εχασε τη ζωη του?δεν μπορω να το ρισκαρω! και ακομα κι αν αποφασιζα να τον αγνοησω πια φοβαμαι! φοβαμαι για το τι μπορει να κανει! ακομα κι αν δεν αυτοκτονησει που δεν ειμαι τοσο σιγουρη γιαυτο μπορει να κανει το οτιδηποτε! στο παρελθον με εχει απειλησει οτι θα ερθει στο σπιτι μου, οτι θα παρει τηλεφωνο την αδερφη μου (πραγμα που το εκανε), οτι θα παρει το μπαμπα μου! δεν αντεχω αλλο! σημερα παλι κατι συνεβη με την οικογενεια του (που δεν θα επρεπε καν να λεγεται οικογενεια) και τα πληρωνω εγω! αρχισε να μου λεει οτι δεν ειναι καλα, και οταν του ειπα πως ουτε εγω ειμαι καλα και πως εδω και δυομιση χρονια αυτο το πραγμα μου λεει με οτι κι αν συμβαινει, ειτε ειναι σοβαρο ειτε ασημαντο, μου απανταει και μου λεει: "ευχαριστω που μου δινεις δυναμη. και δεν το λεω ειρωνικα. σευχαριστω που μου δινεις δυναμη για μια μονο κατευθυνση και επιλογη" και οταν αρχισα να του λεω οτι δεν ειναι λογικα αυτα τα πραγματα. οτι δεν μπορω αλλο να τον παρακαλαω και οτι φερεται σαν τρελος αρχισε να μου λεει οτι εσυ θες μονο να απαλλαγεις απο μενα, μετα ενω δεν του ελεγα τιποτα το ιδιαιτερο οτι το συνεχιζεις, ε? μπραβο, μια χαρα τα καταφερνεις. και στο τελος πως μπορεις να ασχολεισαι με καποιον που δεν γουσταρεις? αχχχ θεε μου! τωρα μου λεει σαγαπαω και συγνωμη που δεν γινεται αλλιως αγαπη μου! θεε μου! πσοο πια? αν κανει κατι? τι θα κανω?!

---

Δεν είσαι η μαμά του ρε συ.
Είναι ολόκληρος άντρας και είναι υπεύθυνος για της πράξεις του.
Με το να τον λυπάσαι,δεν βοηθάς ούτε εκείνων ούτε εσένα.
Δεν είσαι υπεύθυνη για τίποτα άλλο παρα μονο για των εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Κλειδί Σκέψης

συμφωνώ με την Θεοφανία.... Σπαταλάς τον χρόνο σου, είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και μόνο. Μην παραμυθιάζεσαι δεν μπορείς να σώσεις κανέναν που δεν θέλει, έστω και λίγο, να σωθεί. Όλοι μας περνάμε δυσκολίες και προβλήματα αλλά δεν χρησιμοποιούμε αυτά ως άλλοθι για τις πράξεις μας. Ναι, σίγουρα σε έναν βαθμό όλα αυτά τα προβλήματα τον επηρεάζουν αλλά αυτός αφήνει να τον επηρεάσουν τόσο και αυτός βλέπει σαν λύση την αυτοκτονία και την φυγή ... ας υποθέσουμε πως ο ''χ'' άνθρωπος που αγαπάς έχει ένα χέρι και εσύ για να τον βοηθήσεις κόβεις το δικό σου ... και δεν θα τον βοηθήσεις και πια δεν θα έχεις δυο χέρια για να τον βοηθήσεις... με το να κόβεις την ζωή σου δεν δίνεις ζωή σε αυτόν που αγαπάς... πρέπει να μάθει να ζει και να διαχειρίζεται τα προβλήματα με υπομονη, αγάπη και σεβασμό προς τον εαυτό του... αυτό πρέπει να του μάθεις και για να του το μάθεις αυτό πρέπει πρώτα να είσαι εσύ καλά, να σε σέβεσαι και να σε αγαπάς... Οι σχέσεις δεν συνεχίζονται με απειλές και με φόβο...

---

και πως θα το κανω αυτο? αυτο προσπαθω να κανω! εχω προσπαθησει απειρες φορες να του μιλησω ηρεμα και λογικα αλλα εχει μονο παροδικο αποτελεσμα! ας πουμε αυτη τη στιγμη τι να κανω που μου λεει αυτα τα πραγματα? πως να τα χειριστω? εχω πελαγωσει! του απαντησα στο τελευταιο μηνυμα που σας ειπα και μου του γραφω : σταματααα πια!!!!! σταματααα! ποσο πια θα το συνεχιζεις αυτο????? και μου απανταει: " αφου κανεις ετσι...σταματαω!!μια και καλη!!

Quote:

---

Originally Posted by Antreas MpR

Δεν είσαι η μαμά του ρε συ.
Είναι ολόκληρος άντρας και είναι υπεύθυνος για της πράξεις του.
Με το να τον λυπάσαι,δεν βοηθάς ούτε εκείνων ούτε εσένα.
Δεν είσαι υπεύθυνη για τίποτα άλλο παρα μονο για των εαυτό σου.

---

το ξερω! αλλα η κανονικη του μανα δεν φαινεται να νοιαζεται και πολυ. ουτε κανει κατι! οταν ο αλλος μου στελνει μηνυμα και μου λεει αυτοκτονω. τι κανω? του λεω να ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του και να παει να κοψει το κεφαλι του?

Quote:

---

Originally Posted by Διονυσια

το ξερω! αλλα η κανονικη του μανα δεν φαινεται να νοιαζεται και πολυ. ουτε κανει κατι! οταν ο αλλος μου στελνει μηνυμα και μου λεει αυτοκτονω. τι κανω? του λεω να ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του και να παει να κοψει το κεφαλι του?

---

Όταν ο άλλος στο λέει αυτό,για τόσο μεγάλο διάστημα,πρέπει να καταλάβεις πως συμπεριφέρεται εκμεταλλευτικά και εγωιστικά...
Αυτός είναι ο τρόπος του να σε κρατήσει στην ζωή του...
Δεν είναι άδικο και για τους 2 σας να παίζεται αυτό το ατέλειωτο παιχνίδι εγωισμού-"αγάπης"?
Πολλοί δεν έχουμε σχέσεις με της οικογένειες για x λόγους,αλλα δεν βρίσκουμε κάποιων και των αρρωσταίνουμε...
Σου είπα, η θα φερθείς εγωιστικά προς εκείνων η θα συνεχίσεις να συμπεριφέρεσαι εγωιστικά προς των εαυτό σου.
Η δεύτερη επιλογή απλά θα οδηγήσει σε σπαταλη δικού σου χρόνου μέχρι που θα φτάσεις σε ένα σημείο και θα σπάσεις.
Όπως είπε και η Theo παραπάνω θα θες να των αυτοκτονήσεις η ίδια.

τωρα μου στελνει και μου λεει τι θες? τι θες? τι θες? κτλ κτλ και βριζει! αλλα ξερω πως αν του πω οτι θελω απλα να με αφησει ησυχη θα ακολουθησει αυτο που ακολουθει παντα! το ξερω πως συμπεριφερεται και εγωιστικα και με εκμεταλευεται ουσιαστικα! και να μου ελεγε καποιος αλλος ολα αυτα το ιδιο θα τον συμβουλευα! αλλα στην πραξη οταν συμβαινει σε σενα τα πραγματα ειναι πολυ διαφορετικα και πολυ δυσκολα.. δεν μπορω απλα να τον παρατησω! δεν μπορω να ρισκαρω να κανει κακο στον εαυτο του και να παρω μια ζωη στο λαιμο μου.. δεν ειανι κατι απλο που απλα το ρισκαρεις και αν σου κατσει σου κατσε.. γιαυτο βρισκομαι σε αδιεξοδο!

Quote:

---

Originally Posted by Διονυσια

τωρα μου στελνει και μου λεει τι θες? τι θες? τι θες? κτλ κτλ και βριζει! αλλα ξερω πως αν του πω οτι θελω απλα να με αφησει ησυχη θα ακολουθησει αυτο που ακολουθει παντα! το ξερω πως συμπεριφερεται και εγωιστικα και με εκμεταλευεται ουσιαστικα! και να μου ελεγε καποιος αλλος ολα αυτα το ιδιο θα τον συμβουλευα! αλλα στην πραξη οταν συμβαινει σε σενα τα πραγματα ειναι πολυ διαφορετικα και πολυ δυσκολα.. δεν μπορω απλα να τον παρατησω! δεν μπορω να ρισκαρω να κανει κακο στον εαυτο του και να παρω μια ζωη στο λαιμο μου.. δεν ειανι κατι απλο που απλα το ρισκαρεις και αν σου κατσει σου κατσε.. γιαυτο βρισκομαι σε αδιεξοδο!

---

"Δυστυχώς"οι επιλογές είναι 2 όπως σου είπαν και γυναίκες πιο σοφές από μένα.
Από κει και πέρα,δικό σου σταυροδρόμι είναι,δικη σου και η επιλογή.

Καταρχην δεν ειναι καλα..Ψυχολογικα!το μονο που μπορεις να κανεις σε ανθρωπινο επιπεδο ειναι να τον πας απο το χερακι σε εναν ειδικο..Δεν ειναι καλα το παλικαρι και εσυ δεν θα εισαι ουτε ο σακος του μποξ,ουτε η θεραπευτρια του.
Δεν θα σου πω εγω τι θα εκανα..Αλλα αληθεια πιστευεις οτι θα εκανε πραγματι κακο στον εαυτο του?Και αν εκανε εσυ θα ησουν υπευθυνη?Θες να εχεις πανω απο το κεφαλι σου μονιμως μια απειλη και να εισαι μαζι του μην τυχον και....?Για την ωρα μονο την δικη σου ζωη παιρνεις στον λαιμο σου αν συνεχισεις.

καταλαβαινω τι μου λες. απλα οταν εισαι σε αυτη τη θεση τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα. και δεν μπορεις ετσι απλα να παρεις μια αποφαση που μπορει να στοιχισει μια ζωη. σ'ευχαριστω παντως που μου απαντησες! στη φαση που ειμαι και μονο που με ακουει καποιος και βγαζω απο μεσα μου ολα αυτα τα πραγματα μου κανει καλο! οσο γινεται... γιατι πλεον εγω θα χρειαζομαι ψυχιατρο σε λιγο με ολα αυτα....

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Καταρχην δεν ειναι καλα..Ψυχολογικα!το μονο που μπορεις να κανεις σε ανθρωπινο επιπεδο ειναι να τον πας απο το χερακι σε εναν ειδικο..Δεν ειναι καλα το παλικαρι και εσυ δεν θα εισαι ουτε ο σακος του μποξ,ουτε η θεραπευτρια του.
Δεν θα σου πω εγω τι θα εκανα..Αλλα αληθεια πιστευεις οτι θα εκανε πραγματι κακο στον εαυτο του?Και αν εκανε εσυ θα ησουν υπευθυνη?Θες να εχεις πανω απο το κεφαλι σου μονιμως μια απειλη και να εισαι μαζι του μην τυχον και....?Για την ωρα μονο την δικη σου ζωη παιρνεις στον λαιμο σου αν συνεχισεις.

---

εχει παει σε ψυχολογο μετα απο δικα μου παρακαλια! σε δυο κιολας. και οι δυο του ειπαν παρομοια πραγματα.. οτι καποια ηπια μορφης διαταραχη εχει. απλα συζητησαν και του ειπε οτι δεν χρηζει παρακολουθησης τελος παντων. οτι εχει λογικη και αναγνωριζει τα λαθη του. και συζητησαν απλα. και αυτο που του ειπε ο ψυχολογος εχει δικιο. μετα απο μια ωρα μπορει να εχει ερθει στα συγκαλα του και να μου λεει δεν θα ξανακανω τετοια πραγματα, και το ξερω οτι δεν ειαν ισωστα απλα μερικες φορες δεν αντεχω με οσα μου συμβαινουν και τετοια.. δηλαδη μιαλει πολυ λογικα.
Αλλα μετα απο μια μερα αν εγω του πω οριστικα να χωρισουμε θα ξαναρχισει. ειναι σαν να τον πιανει κριση! κατα διαστηματα ηρεμει και αν συμβει κατι ή καταλαβει πως με χανει οριστικα ξαναρχιζει! οποτε ουτε καν ο ψυχολογος που ειχα στηριξει ολες μου τις ελπιδες δεν μπορει να του κανει κατι..
πιο παλια δεν πιστευα πως οντως μπορει να εκανε κατι. γιατι ουτε πιστευα πως θα επαιρνε ποτε την αδερφη μου! αλλα να που την πηρε! υπαρχει περιπτωση να κανει! μπροει και οχι. εγω ομως πως θα το ρισκαρω?

Quote:

---

Originally Posted by Διονυσια

εχει παει σε ψυχολογο μετα απο δικα μου παρακαλια! σε δυο κιολας. και οι δυο του ειπαν παρομοια πραγματα.. οτι καποια ηπια μορφης διαταραχη εχει. απλα συζητησαν και του ειπε οτι δεν χρηζει παρακολουθησης τελος παντων. οτι εχει λογικη και αναγνωριζει τα λαθη του. και συζητησαν απλα. και αυτο που του ειπε ο ψυχολογος εχει δικιο. μετα απο μια ωρα μπορει να εχει ερθει στα συγκαλα του και να μου λεει δεν θα ξανακανω τετοια πραγματα, και το ξερω οτι δεν ειαν ισωστα απλα μερικες φορες δεν αντεχω με οσα μου συμβαινουν και τετοια.. δηλαδη μιαλει πολυ λογικα.
Αλλα μετα απο μια μερα αν εγω του πω οριστικα να χωρισουμε θα ξαναρχισει. ειναι σαν να τον πιανει κριση! κατα διαστηματα ηρεμει και αν συμβει κατι ή καταλαβει πως με χανει οριστικα ξαναρχιζει! οποτε ουτε καν ο ψυχολογος που ειχα στηριξει ολες μου τις ελπιδες δεν μπορει να του κανει κατι..
πιο παλια δεν πιστευα πως οντως μπορει να εκανε κατι. γιατι ουτε πιστευα πως θα επαιρνε ποτε την αδερφη μου! αλλα να που την πηρε! υπαρχει περιπτωση να κανει! μπροει και οχι. εγω ομως πως θα το ρισκαρω?

---

Μηπως να μιλουσες εσυ με εναν ειδικο για να δεις πως θα τον χειριστεις..?Σιγουρα ποτε δεν ξερεις τι θα κανει,αλλα ποσο θα τραβηξει αυτο?