Δε θελω να ζω αλλο!!!

Γεια σας παιδιά εδώ και χρόνια βασανίζομαι με τις ίδιες σκέψεις.Είμαι 21 χρονών.Στο παρελθόν έκανα συνολικά 4 απόπειρες αυτοκτονίας, φυσικά εντελώς αποτυχημένες (αφού κάθομαι στον υπολογιστή μου τώρα και σας γράφω).Είχα κόψει τα χέρια μου την πρώτη φορά.Ήταν ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα όπου καθημερινά χαρακωνόμουν τουλάχιστον 2-3 φορές την ημέρα,μέχρι που μια μέρα το έκανα πιο βαθιά εξ επίτηδες διότι ήθελα να βάλω ένα τέλος.Άδικος κόπος.Ύστερα αφού είχα ζήσει παρ όλα αυτά προσπάθησα να απαλλαγώ από την κακή μου αυτή ψυχαναγκαστική διάθεση και ήθελα να κοιμάμαι όλη μέρα ώστε να μη σκέφτομαι τίποτα και το αποτέλεσμα ήταν κοιμάμαι συνεχώς για 24ωρα με σπάνια διαλείμματα για να τσιμπήσω κάτι η να πάω στο μπάνιο.Αυτό κράτησε για ένα χρόνο και παραπάνω.Εξακολουθούσα παρ όλα αυτά όταν το ξεπέρασα να έχω τις ίδιες σκέψεις στο μυαλό μου.Αποφάσισα έτσι να πάρω χάπια.Ακόμη μία αποτυχημένη απόπειρα και έτσι είπα αυτή τη φορά να βρω ένα σίγουρο και αποτελεσματικό τρόπο για να βάλω ένα τέλος μια και καλή.Είχα ψάξει και είχα βρει τι μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό αυτή τη φορά.Η αιμορραγία είχα δει στη γλώσσα είναι κάτι που δεν είναι εφικτό να σταματήσει.Έτσι και έκοψα τη γλώσσα μου.Και ύστερα από έναν βιασμό που είχα δεχτεί πριν δύο χρόνια έγινε η αφορμή και για την 4 μου απόπειρα.Έκοψα τα χέρια μου περισσότερο βαθιά από κάθε άλλη φορά αλλά για κάποιο λόγο όταν είδα τόσο πολύ αίμα τρόμαξα και έτσι τηλεφώνησα στον καλύτερο μου φίλο ο οποίος ήταν εκτός πόλης και του είπα τι έκανα και έτσι αυτός ειδοποίησε την αστυνομία και μπήκα στην ψυχιατρική κλινική του Παπαγεωργίου με εισαγγελική.Επίσης να αναφέρω πως έχω πάει μέχρι στιγμής σε 5 ψυχολόγους αλλά σε κανέναν από αυτούς δε μπόρεσα να πω τα όσα νιώθω και κρύβω μέσα μου και εννοώ ότι και στους 5 ποτέ δεν μίλησα ολοκληρωμένα και σε κανέναν από αυτούς δεν έκανα πάνω από 1 επίσκεψη.Το τελευταίο διάστημα για πολλούς λόγους έχω και πάλι τα ίδια συμπτώματα.Δεν έχω όρεξη να κάνω απολύτως τίποτα,κλαίω καθημερινά με το παραμικρό,δε θέλω με τίποτα να βγαίνω έξω και όλη μέρα δε θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι.Έχω και πάλι αυτοκαταστροφικές σκέψεις.Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτές και συνεχώς σκέφτομαι πως θα είναι όλα αν φύγω από τη ζωή.Αύριο έχω ραντεβού και πάλι με ψυχίατρο.Φοβάμαι μήπως και πάλι δυσκολευτώ να τον εμπιστευτώ και να μιλήσω.Σκέφτομαι και το ενδεχόμενο να μη πάω αλλά θέλω να ξεφύγω από τα φαντάσματα του κεφαλιού μου διότι αν συνεχίσω έτσι θα βάλω σύντομα ένα τέλος.Νιώθω πως δε μπορώ να θεραπευτώ για κανένα λόγο.Μου είχαν φύγει αλλά όλα αυτά είναι και πάλι εδώ.Τι να κάνω???:(

Νταίζυ δηλαδή είναι προτιμότερο να ζεις αυτό τον εφιάλτη απ'το να εμπιστευτείς έναν
άνθρωπο που είναι ειδικός στο κάτω κάτω και έχει ακούσει απείρως χειρότερα απ'ό,τι
μπορείς να του πεις εσύ;

πρωτον αυτο που σκέφτεσαι τώρα ειναι ενας εφιαλτης που θα εχει περασει μeta απο καιρο και θα δεις μια νεα daisy, αυτη που ουσιαστικα ΡΙΣΑΙ κατω απο αυτην την επιπροσθετη ¨μαυριλα" που σ εχει καλυψει....Αυτο ειναι συννεφο, ετσι να το νιωσεις που θα αραιωσει σιγα σιγα και θα φυγει εντελωσ , με την καταλληλα βοηθεια...Να μη μεινεισ μονο σε μια βοηθεια απο ενα ψυχιατρο...να κανεισ συνατηση και με ψυχολογο για να σε βοηθησει να αναδυθει η δυνατη και πραγματικη νταιζη που επαναλαμβανω ΕΙΣΑΙ πραγματικα... Αλλωστε οπως βλεπεισ κατι σε σπρωχνει στο να ζησεις φυσιολογικα, το ζητασ το θεσ...Αυτο ειναι το πρωτο βημα...Μπραβο σου....το δευτερο ειναι αυτο που θα κανεισ με τον ψυχιατρο...και το τριτο και τεταρτο κτλ αυτα που θα κανεισ με τισ συμβουλεσ την καθοδηγηση και τη διαφωτιση του γιατρου....μην μεινεισ μονο σε φαρμακα εαν σου γραψει....να ζητησεισ συνεδριεσ υπαρχου πολλες προσεγγισεισ στην ψυχολογια γνωσιακή - ψυχαναλυτική και προσωποκεντρικη και αλλες ισως που δεν ξερω.....πιστευω η γνωσιακη μπορει να βοηθησει....σιγα σιγα θα σου αναδυει στοιχεια ομορφα του εαυτου σου που εχεισ μεσα σοου και θα σου αρεσει ο εαυτοσ σου ολο και πιο πολυ

Σίγουρα ένας γιατρός έχει ακούσει χειρότερα όμως εγώ δεν ανοίγομαι εύκολα.Δε μπορώ να μιλήσω εύκολα.Θέλω να ζω φυσιολογικά και να μην έχω τέτοιες σκέψεις.πολλές φορές καταλαβαίνω πως δεν είναι σωστό να ξαναβλάψω τον εαυτό μου αλλά είναι φορές που δε σκέφτομαι και πολύ μιας και πλέον δεν έχω προβλήματα πόνου...αλλά δεν αντέχω άλλο αυτή την κυκλοθυμία.Είναι ώρες ώρες που κρατιέμαι με το ζόρι...

Quote:

---

Originally Posted by Daisy

Γεια σας παιδιά εδώ και χρόνια βασανίζομαι με τις ίδιες σκέψεις.Είμαι 21 χρονών.Στο παρελθόν έκανα συνολικά 4 απόπειρες αυτοκτονίας, φυσικά εντελώς αποτυχημένες (αφού κάθομαι στον υπολογιστή μου τώρα και σας γράφω).Είχα κόψει τα χέρια μου την πρώτη φορά.Ήταν ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα όπου καθημερινά χαρακωνόμουν τουλάχιστον 2-3 φορές την ημέρα,μέχρι που μια μέρα το έκανα πιο βαθιά εξ επίτηδες διότι ήθελα να βάλω ένα τέλος.Άδικος κόπος.Ύστερα αφού είχα ζήσει παρ όλα αυτά προσπάθησα να απαλλαγώ από την κακή μου αυτή ψυχαναγκαστική διάθεση και ήθελα να κοιμάμαι όλη μέρα ώστε να μη σκέφτομαι τίποτα και το αποτέλεσμα ήταν κοιμάμαι συνεχώς για 24ωρα με σπάνια διαλείμματα για να τσιμπήσω κάτι η να πάω στο μπάνιο.Αυτό κράτησε για ένα χρόνο και παραπάνω.Εξακολουθούσα παρ όλα αυτά όταν το ξεπέρασα να έχω τις ίδιες σκέψεις στο μυαλό μου.Αποφάσισα έτσι να πάρω χάπια.Ακόμη μία αποτυχημένη απόπειρα και έτσι είπα αυτή τη φορά να βρω ένα σίγουρο και αποτελεσματικό τρόπο για να βάλω ένα τέλος μια και καλή.Είχα ψάξει και είχα βρει τι μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό αυτή τη φορά.Η αιμορραγία είχα δει στη γλώσσα είναι κάτι που δεν είναι εφικτό να σταματήσει.Έτσι και έκοψα τη γλώσσα μου.Και ύστερα από έναν βιασμό που είχα δεχτεί πριν δύο χρόνια έγινε η αφορμή και για την 4 μου απόπειρα.Έκοψα τα χέρια μου περισσότερο βαθιά από κάθε άλλη φορά αλλά για κάποιο λόγο όταν είδα τόσο πολύ αίμα τρόμαξα και έτσι τηλεφώνησα στον καλύτερο μου φίλο ο οποίος ήταν εκτός πόλης και του είπα τι έκανα και έτσι αυτός ειδοποίησε την αστυνομία και μπήκα στην ψυχιατρική κλινική του Παπαγεωργίου με εισαγγελική.Επίσης να αναφέρω πως έχω πάει μέχρι στιγμής σε 5 ψυχολόγους αλλά σε κανέναν από αυτούς δε μπόρεσα να πω τα όσα νιώθω και κρύβω μέσα μου και εννοώ ότι και στους 5 ποτέ δεν μίλησα ολοκληρωμένα και σε κανέναν από αυτούς δεν έκανα πάνω από 1 επίσκεψη.Το τελευταίο διάστημα για πολλούς λόγους έχω και πάλι τα ίδια συμπτώματα.Δεν έχω όρεξη να κάνω απολύτως τίποτα,κλαίω καθημερινά με το παραμικρό,δε θέλω με τίποτα να βγαίνω έξω και όλη μέρα δε θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι.Έχω και πάλι αυτοκαταστροφικές σκέψεις.Δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτές και συνεχώς σκέφτομαι πως θα είναι όλα αν φύγω από τη ζωή.Αύριο έχω ραντεβού και πάλι με ψυχίατρο.Φοβάμαι μήπως και πάλι δυσκολευτώ να τον εμπιστευτώ και να μιλήσω.Σκέφτομαι και το ενδεχόμενο να μη πάω αλλά θέλω να ξεφύγω από τα φαντάσματα του κεφαλιού μου διότι αν συνεχίσω έτσι θα βάλω σύντομα ένα τέλος.Νιώθω πως δε μπορώ να θεραπευτώ για κανένα λόγο.Μου είχαν φύγει αλλά όλα αυτά είναι και πάλι εδώ.Τι να κάνω???:(

---

πρωτον αυτο που σκέφτεσαι τώρα ειναι ενας εφιαλτης που θα εχει περασει μeta απο καιρο και θα δεις μια νεα daisy, αυτη που ουσιαστικα ΡΙΣΑΙ κατω απο αυτην την επιπροσθετη ¨μαυριλα" που σ εχει καλυψει....Αυτο ειναι συννεφο, ετσι να το νιωσεις που θα αραιωσει σιγα σιγα και θα φυγει εντελωσ , με την καταλληλα βοηθεια...Να μη μεινεισ μονο σε μια βοηθεια απο ενα ψυχιατρο...να κανεισ συνατηση και με ψυχολογο για να σε βοηθησει να αναδυθει η δυνατη και πραγματικη νταιζη που επαναλαμβανω ΕΙΣΑΙ πραγματικα... Αλλωστε οπως βλεπεισ κατι σε σπρωχνει στο να ζησεις φυσιολογικα, το ζητασ το θεσ...Αυτο ειναι το πρωτο βημα...Μπραβο σου....το δευτερο ειναι αυτο που θα κανεισ με τον ψυχιατρο...και το τριτο και τεταρτο κτλ αυτα που θα κανεισ με τισ συμβουλεσ την καθοδηγηση και τη διαφωτιση του γιατρου....μην μεινεισ μονο σε φαρμακα εαν σου γραψει....να ζητησεισ συνεδριεσ υπαρχου πολλες προσεγγισεισ στην ψυχολογια γνωσιακή - ψυχαναλυτική και προσωποκεντρικη και αλλες ισως που δεν ξερω.....πιστευω η γνωσιακη μπορει να βοηθησει....σιγα σιγα θα σου αναδυει στοιχεια ομορφα του εαυτου σου που εχεισ μεσα σοου και θα σου αρεσει ο εαυτοσ σου ολο και πιο πολυ

Mια εξηγηση που δινουν για τον αυτοτραυματισμο ειναι οτι αποτελει μεθοδο escape απο μια δυσαρεστη πραγματικοτητα. Ποτε ξεκινησες να το κανεις? Μετα το βιασμο ή και παλιοτερα? Η γνωμη μου ειναι να πας σε εναν καλο ειδικο και να κοιταξεις να φτιαξεις σταδιακα τα θεματα της ζωης σου που σε απασχολουν, ισως να ναι οικογενειακα και φυσικα να δεις κ το θεμα του βιασμου. Μαλλον δεν εισαι δυναμικο ατομο γι αυτο σε κατεβαλαν τα προβληματα. Για να ξεφυγεις απ το τερας πρεπει ν αρχισεις να του μοιαζεις...

Kerasi αυτοτραυματισμούς είχα και πολύ πριν το βιασμό.Ναι η αλήθεια είναι πως ένιωθα ότι αν εγώ η ίδια πληγώσω τον εαυτό μου θα νιώσω καλύτερα αν πονέσω.Ποτέ όμως δε με βοήθησε όλο αυτό και ειδικά παλιότερα δεν το καταλάβαινα απλά ήθελα να το κάνω συστηματικά ναι ηρεμούσα όταν γινόταν αυτό.Πρώτη φορά ήταν στα 13 μου.Και ναι τα θέματα μου ήταν ανέκαθεν κυρίως οικογενειακά.

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για το ενδιαφέρον και κυρίως την lady in red για όλα αυτά.Η αλήθεια όμως είναι πως δυσκολεύομαι σε κάποιες κινήσεις.Ξέρω πως σίγουρα είναι πολύ ωφέλιμο να πηγαίνω σε ειδικό όπως έκανα και σήμερα το πρωί μετά από πάρα πολύ καιρό αλλά νιώθω ώρες ώρες πως τίποτα και κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει...

Daisy, όταν μας έρχονται στο μυαλό αρνητικές σκέψεις πρέπει να μην τις δίνουμε σημασία. Αν μας κατακλύζουν για πολλές ώρες θα πρέπει να βρούμε την αιτία. Αν θέλεις πες μας εν συντομία πως ξεκίνησαν όλες αυτές οι σκέψεις πριν τον βιασμό.
Καλό θα είναι πάντως να βρεις έναν πολύ καλό επαγγελματία ψυχικής υγείας τηλεφωνώντας στο 15900(Γραμμή SOS, την οποία και στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί/ές επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας. Η λειτουργία της τηλεφωνικής γραμμής SOS προσφέρει υπηρεσίες ενημέρωσης και τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε θύματα όλων των μορφών βίας λόγω φύλου). http://www.isotita.gr/index.php/news/1417
Επίσης μπορείς να απευθυνθείς στο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο χώρο της Ψυχικής Υγείας ,http://mentalhealthhellenicobservatory.wordpress.com/ που εδρεύει στην Θεσκη, όπου και διαμένεις αν κατάλαβα καλά από το νοσοκομείο που ανέφερες. Εκεί λογικά θα βρεις ομάδες αυτοβοήθειας που μπορούν να σε στηρίξουν. Επικοινώνησε στα τηλ του ιστολογίου για περισσότερη βοήθεια.Θα απαντήσει μια εξαίρετη κυρία με την οποία πρόσφατα μίλησα μαζί της (έχει και facebook αν θέλεις να σου δώσω).
Μέσα από αυτό εδώ το φόρουμ προσπάθησε να βρεις κοπέλες από Θεσκη ή γύρω που να έχουν ανάλογη εμπειρία στο παρελθόν ώστε να βρεθείτε, να κάνεις παρέα και μέσα από την συνομιλία και τις συμβουλές να σε βοηθήσουν να το ξεπεράσεις το συντομότερο.
Στο παρακάτω φόρουμ μπορείς να βρεις κι άλλες υπηρεσίες και φορείς στην Θεσκη και να επιλέξεις την καταλληλότερη που μπορεί να σε βοηθήσει.
http://greekstars.co/greekstars/index.php?showtopic=22980

Θα πρέπει να έχεις άτομα δίπλα σου να σε στηρίζουν, αλλά κι εσύ να βοηθήσεις τον εαυτό σου, ασχολούμενη σιγά σιγά με διάφορες δραστηριότητες (αθλητισμός-δουλεύει πολύ καλά η γιόγκα και το τρέξιμο, μουσική, διάβασμα ευχάριστων βιβλίων θετικής σκέψης, ταινίες γέλιου).
Επιπλέον της επαγγελματικής βοήθειας και της στήριξης από το περιβάλλον σου (φιλικό, συγγενικό), ο καλός ύπνος (πριν τις 12) θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς πολύ καλύτερα το άγχος και τις αρνητικές σου σκέψεις. Για να έχεις καλό ύπνο φρόντισε να κουραστείς την ημέρα γεμίζοντάς την με βόλτες με καλούς φίλους στην παραλία για μπάνιο, αθλητισμό και ότι άλλο σ' ευχαριστεί. Ένα μπανάκι πριν τον ύπνο και λίγο μασάζ θα χαλαρώσει και θα ξεκουράσει σώμα και πνεύμα και από την επόμενη μέρα θα νιώσεις διαφορετικά.
Ελπίζω να φανούν χρήσιμα τα παραπάνω και μην διστάσεις να ποστάρεις και πάλι για να ρωτήσεις οτιδήποτε αλλά και να μας πεις νεότερα.

Να θυμάσαι ότι δεν είσαι η μόνη που έχει περάσει κάτι τέτοιο και ότι σύντομα θα το ξεπεράσεις.

vigor σε ευχαριστώ πολύ για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες που μου έδωσες. Πριν λίγες μέρες μια φίλη μου έψαξε για κέντρα ψυχικής υγείας εδώ στη Θεσσαλονίκη, μιας και δεν υπάρχουν χρήματα για ιδιώτη αυτή τη στιγμή. Αρχικά μας είπαν πως η αναμονή είναι 3 μήνες, όμως αφού τους είπα το ιστορικό μου, με έβαλαν στα έκτακτα και μόλις σήμερα επισκέφθηκα ψυχίατρο/ψυχοθεραπευτή εδώ κοντά στη γειτονιά μου. Η συνεδρία κράτησε 2 περίπου ώρες.. μου έκανε ερωτήσεις που αφορούσαν μέχρι και στην παιδική μου ηλικία και ουσιαστικά μου είπε πως η συνάντηση αυτή ήταν περισσότερο για να γνωρίζει ολοκληρωμένα το ιστορικό μου. Μου είπε ακόμα πως αυτές τις μέρες θα με ξαναπάρουν τηλέφωνο ώστε να αρχίσω συνεδρίες εντατικά το συντομότερο. Ήταν πολύ καλός και να πω την αλήθεια δεν το περίμενα. Θέλω να μπω σε ένα πρόγραμμα και να ξεκινήσω να βάζω σε τάξη τα πράγματα μέσα μου, κάτι που άφησα σε αδράνεια πολλά χρόνια. Είναι λίγο δύσκολο για μένα βέβαια, γιατί τόσα χρόνια το είχα αποφύγει και προσπαθούσα να παριστάνω ότι όλα ήταν καλά και τώρα που πρέπει τελικά να το αντιμετωπίσω φοβάμαι κάπως.... Στην σκέψη όμως πως είμαι 21 χρονών και δεν θέλω να καταλήξω κάποια στιγμή στη ζωή μου σε πραγματικό αδιέξοδο, λέω στον εαυτό μου πως δεν θα εγκαταλείψω τώρα. Αυτή τη στιγμή κοιτάω να έχω δίπλα μου μόνο ανθρώπους που με γνωρίζουν σε βάθος, γιατί όπως είπα και πριν στους περισσότερους προσπαθούσα να το παίζω μια χαρά... Είναι σημαντικό για εμένα αυτή τη περίοδο να μη προσποιούμαι καθόλου και να μπορώ να μιλήσω ανοιχτά.
Όσο για αυτό που λες, ναι θα ήθελα να γνωρίσω ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια με εμένα και να μοιραστούμε πράγματα. Είναι η πρώτη φορά που ανοίγομαι πραγματικά. Και πάλι ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώνεις εσύ και τα άλλα παιδιά εδώ ώστε να βοηθήσετε. Είναι πολύ σημαντικό. :)

Daisy χαίρομαι πολύ που ανταποκρίθηκες άμεσα στα όσα έγραψα. Από τα γραφόμενά σου και χωρίς να σε ξέρω πιστεύω ότι είσαι πάρα πολύ δυνατό άτομο, απλά δεν έχεις μέχρι στιγμής διαπιστώσει τις δυνάμεις σου. Θα σε βοηθήσουν πολύ στο Κέντρο Υγείας. Ένα παρόμοιο επισκέφθηκα στην περιοχή μου για τον αδερφό μου πρόσφατα και διαπίστωσα παρά τις ελλείψεις του σε προσωπικό ότι ασχολούνται σοβαρά με τα ζητήματα αυτά. Συνέχισε την συνεργασία με τους ανθρώπους εκεί και παράλληλα και μέσα από τις ιστοσελίδες που σου έδωσα μπορείς σε χαλαρούς τόνους να διερευνήσεις σιγά σιγά και τις δυνατότητες των υπολοίπων φορέων. Μην αγχωθείς. Όλα μπορούν και πρέπει να γίνουν με ήρεμο τρόπο.
Μην φοβηθείς να μιλάς για όλους και για όλα στα άτομα που εμπιστεύεσαι. Στην Ελλάδα αλλά και στον δυτικό πολιτισμό γενικότερα, έχουμε να μάθει να κρύβουμε επιμελώς τα συναισθήματά μας και να μην εξωτερικεύουμε εύκολα τα προβλήματά μας, φανερώνοντας ένα άλλο μη πραγματικό πρόσωπο του εαυτού μας. Συνήθως μιλάμε για τα προβλήματά μας όταν φθάσουμε στο έσχατο σημείο. Όσο πιο νωρίς αντιληφθούμε το λάθος μας αυτό τόσο το καλύτερο, διότι θα αποκτήσουμε την εμπειρία της σωστής διαχείρισης και εκτόνωσης των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων μας.
Ο ψυχολόγος και ο κοινωνικός λειτουργός υπάρχει για να είναι κοντά στον άνθρωπο όποτε τον χρειαστούμε όπως και οι φίλοι μας :)
Γέμισε το χρόνο σου με ευχάριστες ασχολίες και με την βοήθεια των ανθρώπων που είναι κοντά σου σύντομα θα το ξεπεράσεις. Προσπάθησε να συγκεντρώσεις το μυαλό σου σε σκέψεις και καταστάσεις θετικές και άσε τις αρνητικές σκέψεις να έρθουν και να φεύγουνε. Το μυστικό είναι να είμαστε απαθείς όταν αυτές έρχονται. Αθλητισμός, μουσική και άλλα ενδιαφέροντα, όπως πχ ο χορός που προτιμούν πολλές γυναίκες αλλά και άνδρες που επιδιώκουν τις κοινωνικές επαφές, θα σε βοηθήσουν πολύ, θα σου τονώσουν το ηθικό και θα σου δώσουν την ευκαιρία να γνωρίσεις νέους φίλους.
Όποτε έχεις διάθεση μην διστάσεις να ποστάρεις και πάλι για να μας πεις νεότερα :)

πως εισαι τωρα;