Printable View
μπορουμε δε μπορουμε πρεπει να κανουμε προσπαθεια οσο περισσοτερο γινετε.
προσωπικα δεν πολυ βγαινω και με κραταει το κωλουποσηνειδιτο το μπερδεμενο μυαλο μου.
νομιζω οτι θα παθω κατι και αν δε το νομιζω,το νομιζουν οι πισω σκεψεις!
βοηθιστε με σας παρακαλω να βγω απο δω και σπρωξτε με,με τα λογια σας
πολλα ευχαριστω
Ναι έτσι ακριβώς είναι. Τον φόβο μας εμείς τον ταΐζουμε!
Χρειάζεται να υπερβούμε τον εαυτό μας. Και να κάνουμε μικρά βήματα κάθε φορά. Ακόμα κι αν κάποιες φορές τα βήματα είναι προς τα πίσω δεν πειράζει. Είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι.
Θυμήσου: Ένα βήμα κάθε φορά είναι αρκετό !!!
Ακριβως Βασιλη , πρεπει να βγαινουμε εξω , αλλιως χειροτερευουμε την κατασταση μας και δεν το ξεπερναμε.
Οι σκεψεις οτι κατι θα παθεις ειναι απλα γελοιες και σε κρατανε μακρια απο τον στοχο σου.
Ετσι και αλλιως αν ειναι να παθεις κατι , καλυτερα να το παθεις εξω , παρα αν εισαι μονος στο σπιτι.
Συμφωνω με οσα εγραψε η Χαρτ. Ενα βημα την φορα.
κι οταν δε βρισκεις λογο να το κανεις ? οταν εισαι μονος δεν εχεις παρεα να σε ξεσηκωνει να πατε οπουδηποτε ? ποιος ο λογος να κυκλοφορησεις τοτε ? απλα για να παρεις αερα και να σε δει ο ηλιος ? κακα τα ψεματα το κανεις μια δυο τρεις μονος, μετα σου φαινεται ματαιο και τα ξαναπαρατας. ειδικα αν μενεις σε πολη με κινηση, βρωμα κλπ, σε πιανει και πονοκεφαλος απ'τη φασαρια. συν τους αλλοδαπους τωρα που εχει γεμισει ο τοπος. το περιβαλλον στην Αθηνα τουλαχιστον δυστυχως κανει τους ανθρωπους να κλεινονται.
Συμφωνώ με τον ΚΕΝΟ. Στις μεγαλουπόλεις η κατάσταση είναι αφόρητη. Βγαίνεις έξω και αρρωσταίνεις!
Όσες φορές βγαίνω έξω ανυπομονώ να περάσει η ώρα για να γυρίσω σπίτι μου.
Όμως vasilis_90, τι φοβάσαι ότι θα πάθεις; Και γιατί σου συμβαίνει αυτό; Το έχεις ψάξει; Σε ρωτάω γιατί κι εγώ την ίδια σκέψη κάνω όταν είναι να βγω έξω.
μπορουμε να βρουμε την ακρη χωρις βιασυνες...
δεν ειναι φοβος,ειναι οτι δεν αισθανομαι καλα,ανακατεβομαι και δε μπορω να συγκεντρωθω.αν και σημερα πηγα μια βολτα στο χωριο και μου αρεσε.απ το πολυ το αγχος τα παθαινω.
ο ανθρωπος θελει φυση,απλα.γι αυτο ειμαστε γεννημενοι αλλα οι καταστασεις μασ εχουν στριμωξει στα τσιμεντα.
παρτε μια συγκοινωνια και βρεθειτε εκτοσ.
βγειτε στον καθαρο αερα.για μια ανασα
Αχ, χωριό! Και τι δεν θα έδινα για να βρεθώ εκτός πόλης! Μόνιμα! Στην ηρεμία και στον καθαρό αέρα... Αλλά πού... :(
εκει ειναι η γαληνη,στην ηρεμια με το αερακι το δροσερο.
εμεις οι αγχωδεις θελουμε καλη θερμοκρασια και πρασινο.
προσωπικα τη ζεστη δε τη μπορω,με ριχνει πολυ ψυχολογικα και σωματικα!κρυο και ας ψοφαμε.
παντως απο δωματια εχω μπολικα,ειστε ολοι ευπροσδεκτοι !!!!