φόβος διακοπών

Πρίν λίγο καιρό είχα υποτροπή του άγχους,των σωματικών συμπτωμάτων,των ψυχαναγκασμών και όλα αυτά τα ωραία που είχα ξεπεράσει για 5 χρόνια.Ξεκίνησα ξανά τα αγχολυτικά και νέα δόση στο αντικαταθλιπτικό.Πήρε κανά 2 μήνες μέχρι να πω οτι πήρα λίγο τα πάνω μου.Είμαι σε ένα στάδιο που ναι μεν έχουν ελαττωθεί τα συμπτώματα του άγχους,που δεν μετράω τις πιέσεις και τους σφιγμούς,που μπορώ να πάω για καφέ,να μπω στα λεωφορεία πιο εύκολα αλλά βλέπω πως είμαι ακόμα μαγκωμένη.Δηλαδή στο μετρό φοβάμαι ακόμη να μπω λόγω του οτι αν πάθω κάτι δεν έχω έξοδο,φοβάμαι να πάω μακριά διακοπές.Δεν μπορώ να πάω εκτός Αττικής.Νιώθω οτι απομακρύνομαι απο την Αθήνα και δεν έχει πολλά νοσοκομεία και σε κοντινές αποστάσεις αν συμβεί κάτι.Βάζω με το μυαλό μου ακατανόητα πράγματα.Σκέφτομαι π.χ.οτι είμαι στο αμάξι και πάω διακοπές και με πιάνει κρίση πανικού ή καρδιακό επεισόδιο ή οτι τρελαίνομαι τελείως και δεν υπάρχει κοντινό νοσοκομείο και έχει κίνηση και βρίσκομαι σε κατασταση αμόκ.Συμβουλεύτηκα τον ψυχίατρό μου και μου είπε να πάρω το ρίσκο και να πάω καθότι όσο το αναβάλλω παγιώνεται αυτή η κατάσταση.Δεν μπορώ όμως.Ειλικρινά θέλω να πάω λίγες μέρες διακοπές με το φίλο μου και του λέω ένα σωρρό μπουρδο-δικαιολογίες για να μην πάμε.Δεν του λέω την αλήθεια γιατί φοβάμαι πως θα το πάρει και όταν ήταν σε έξαρση τα συμπτώματα προσπαθούσε να με καταλάβει αλλά του ήταν δύσκολο,μου έλεγε είναι χαζό να φοβάσαι οτι θα πάθεις κάτι,του φαινόταν πολύ άγνωστο και ακατανόητο όλο αυτό.Πόσο μάλλον τώρα που με βλέπει σχετικά φυσιολογική αν του πω φοβάμαι να πάω διακοπές , θα μου πει τι είναι αυτά;πισωγύρισες;Δεν θα με καταλάβει.Ουτε οι γονείς μου δεν με κατανοούν.Πνίγομαι να του λέω ψέμματα.Έχει δγημιουργήσει ρήξη στη σχέση μας όλο αυτό.Απο την βλέπω βλέπω τα γεγονότα και λέω εφόσον δεν μπορώ να είμαι σαν τις άλλες κοπέλες και πάντα θα φοβάμαι πράγματα άλλοτε πολύ άλλοτε λίγο σιγά μην ποτέ με αντέξει κανένας γιατί θα τον περιορίζω.Ολα αυτά με απασχολούν και νιώθω πολύ άσχημα.Ναι είμαι ευγνώμων που είμαι πολύ καλύτερα απο πριν αλλά δεν είμαι τελείως καλά και αυτό δημιουργεί προβλήματα...

Zουζουνίτσα, αφού εισαι καλύτερα και μάλιστα πολύ απο παλιότερα ,σίγουρα θα γίνεις και τελείως καλά στο μέλλον, πρέπει ομως να το παλέψεις λίγο και σύ μη τα περιμένεις ολα απο τα φάρμακα. Να πάς διακοπές εστω και αν φοβάσαι, θυμάμαι την αδελφή μου που ειχε παρόμοια συμπτώματα με σένα οτι της ελεγε ο γιατρός της αυτά που φοβάται να κάνει (να μπεί σε μετρό, να πάει ψώνια, να πάει κομμωτήριο), αυτά να κάνει και ας φοβάται. Ετσι πολεμάς τα συμπτώματα, της ελεγε να φαντάζεται το φόβο της σαν ενα τερατάκι που πρέπει αυτή να το νικάει και οχι αυτό.
Ετσι δές το και σύ και μην επιτρέψεις στο τερατάκι σου να σου χαλάσει τις διακοπές σου και τη σχέση σου με το αγόρι σου. Δώς του να καταλάβει, κάντο να κρυφτεί μια για πάντα ,μέχρι να καταφέρεις να το εξοντώσεις.... :)

Ζουζουνίτσα, σκέψου να είχες κλείσει 20ημερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο εξωτερικό, και να έπρεπε με αεροπλάνο να πας σε μια μεγάλη πόλη και από εκεί να πάρεις τρένο, να κατέβεις σε μια άλλη πόλη, από εκεί να πάρεις άλλο για να καταλήξεις στον προορισμό σου, στου διαόλου τη μάνα κυριολεκτικά, και για 20 μέρες, να παρακολουθείς μαθήματα άγνωστη μεταξύ αγνώστων....
Πριν 2 χρόνια θα κατενθουσιαζόμουν.... τώρα αν και το έκλεισα από το Φλεβάρη με έχει πιάσει μια τρέλα να τα παρατήσω όλα... :(

ρε ζουζουνιτσα ελεος δεν βγαζεις απο το μυαλο σου λεω εγω τα νοσοκομεια και τα επεισοδεια και δε πας καπου να ξεδωσεις... εγω πιστευω απλα οτι δε σου αρεσουν οι διακοπες

ζουζουνιτσα εχεισ θεοποιησει τα νοσοκομεια ωσ ασφαλεσ περιβαλλον αμα ηξερεσ τι μπουρδελα ειναι δε θα εκανεσ ετσι και σε νοσοκομειο να πασ θα σου κανουν ηρεμιστικη ενεση μη νομιζεισ οτι θα ασχοληθουν παραπανω
οποτε παρε τα ηρεμιστικα παραμασχαλα και κανε οτι γουσταρεισ απλα δε θα κατεβαζεισ τα ηρεμιστηκα σαν καραμελεσ ειναι λιγο επικινδυνα εθιστικα κλπ επισησ μπορεισ να παρεισ και κανενα αντικαταθλιπτικο αν δεν παιρνεισ και ολα θα πανε καλα
το προβλημα σου ειναι το ασφαλεσ περιβαλλον μπορεισ οπου βρισκεσαι να μαθεισ τον εαυτο σου να καταλαβαινει αν ειναι ασφαλεσ το περιβαλλον αλλα αυτο ειναι δυσκολο και επιπονο να ξερεισ θελει να δουλευει το μυαλο σου ολη μερα πραγμα που μπορει και να σε τρελανει

Και εγω εχω ακριβως το ιδιο προβλημα και σε καταλαβαινω απόλυτα αν καπως αυτο ανακουφιζει την κατάσταση.Οτι και να λενε οι υπολοιποι οτι ολα ειναι στο μυαλό και οτι αν φυγεις για διακοπες να πας να ξεσκάσεις και να το ξεπεράσεις δεν θα νιωσουν ποτε τον εξωπραγματικο και αδικαιολογητο φόβο και την αγωνια του τι τραβαμε σε μια σκεψη για ενδεχομενες διακοπές.Σαν να λειτουργει κατι λαθος στον εγκεφαλο.Εκει που ολα ηταν καλα και κανονικα απότομα διαλυθηκαν τα παντα και καρφωθηκαν αδικαιολογητοι φοβοι

εισαι το ακριβως αντιθετο μου εγω ειμαι αλλεργικος στα νοσοκομεια

αχ ζουζουνιτσα μου πως σε νιωθω!!!
αλλα συμφωνω κ γω οτι πρεπει να πας, γιατι οσο κανεις αποφυγη... τοσο χειροτερο θα γινετε!!!

για αρχες, ελεγξε εκει που θα πηγαινεις αν υπαρχει νοσοκομειο, για να νιωθεις μια ασφαλεια, κ να δεις οτι δν θα το χρειαστεις!!! Ετσι σιγα σιγα θα φευγει απ το μυαλο σου η ιδεα!

εγω καταφερα φετος να παω διακοπες χωρις καν να κοιταξω αν ειχε κεντρο υγειας!!! ΠΗΓΑ!!! δν σου κρυβω οτι το φοβηθηκα... αλλα πηγα!

κ οταν ειδα οταν εφτασα οτι ειχε εστω κ δημοτικο ιατρειο πεταξα απ τη χαρα μου... αλλα οπως κ συ ξερεις δν το χρειαστηκα!!!

φυγε κ πηγαινε να περασεις καλα!!! θα γυρισεις περηφανη για τν εαυτο σου!!!