αφορητη ζηλεια

το να ζηλευεις πολυ τους αλλους ειναι συμπτωμα της καταθλιψης; μπαινω στο fb και βλεπω φωτο αγνωστων και ζηλευω που ειναι με παρεες σε διακοπες σε κλαμπ και φαινονται χαμογελαστοι και να περνανε καλα. ζηλευω οποιον εχει καλυτερο στυλ απο μενα, κατι που δεν εχω εγω, καλυτερα ρουχα, καλυτερο χαμογελο. ζηλευω αφορητα. ετσι μου ρχεται να παω να παω να αδειασω ολα τα μαγαζια. να παρω ρουχα, ρολογια...αλλα δεν εχω λεφτα για να παρω ουτε ενα μπλουζακι. ζηταω, ή μαλλον παρακαλαω τους δικους μου να μου δωσουν...αλλα τιποτα. μετα νευριαζω και τσακωνομαστε.

Ολοι κάποτε ζηλεύουμε κυρίως όταν μας λείπει κάτι, π.χ αγάπη στο προσωπό μας, ή αυτοπεποίθηση..και εγώ κάποτε ζήλευα κάποιες φίλες μου, ενώ τις αγαπούσα παρα πολύ, και ένιωθα τυψεις που ζήλευα, αλλά κατάλαβα το λόγο που το έκανε..ο καθένας έχει το δικό του μοναδικό δρόμο στη ζωή..όσο και να πεθαίνουμε στη ζήλια, αν δεν εκτιμήσουμε τις δυνάμεις μας δε θα φτάσουμε ποτέ στο επιθυμητό..και συ μπορείς να περάσεις καλά χωρίς ρολόγια και ρούχα, αλλά με φίλους αληθινούς...

το να ζηλευεις κατι ειναι φυσιολογικο εφοσον αυτο σου λειπει για παραδειγμα αν ειχες καπια ονειρα για τη ζωη σου που δε τα πραγματοποιησες ποτε ειναι φυσικο να ζηλευεις τους αλλους αν τα εκαναν αυτοι.. εγω οστοσο εκανα τα παντα στη ζωη μου για να προσπαθησω να εχω οτι μου χρειαζετε και ετσι πια δε ζηλευω σχεδον τιποτα η πολυ σπανια να ζηλεψω κατι.