Originally Posted by
novia35
Ωχ, κορίτσι μου. Δύσκολη περίπτωση. Διότι έπεσες και σε κακιά πεθερά και σε μαμάκια σύντροφο. Εκρηκτικός συνδυασμός. Τουλάχιστον να ήταν νορμάλ ο ένας απ' τους δύο. Αν και το χειρότερο για μένα είναι να είναι μαμάκιας ο σύντροφος γιατί οι πεθερές λίγο πολύ όλες το ίδιο είναι πλήν ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων. Άρα το σημαντικό είναι να νιώθεις ότι ο σύντροφος σου είναι κοντά σου και σε στηρίζει ασχέτως με το τι κάνει η μάνα του. Εδώ δεν υπάρχει ούτε αυτό τουλάχιστον να υπάρχει το συναισθηματικό και ψυχολογικό αντιστάθμισμα για να αντέξεις τη συμπεριφορά της πεθεράς. Ένα θα σου πω μόνο. Ούτε εκείνος, ούτε η μάνα του πρόκειται ν' αλλάξουν. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Για να αλλάξει άλλωστε κανείς θα πρέπει να θεωρεί ο ίδιος ότι αυτό που κάνει είναι λάθος κι όχι επειδή του το ζητούν οι άλλοι. Το μπαλάκι λοιπόν πέφτει σε σένα. Αν πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος αξίζει ωστε ν' ανεχτείς κάποια πράγματα όπως ας πούμε η συμπεριφορά της μάνας του, αν έχεις βάλει κάτω τα θετικά και τα αρνητικά του χαρακτήρα του αλλά και της μεταξύ σας σχέσης κι έχεις αποφανθεί ότι τα θετικά είναι περισσότερα ή είναι τόσο ισχυρά ώστε τ' αρνητικά να μην επηρρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και φυσικά αν έχεις γερά νεύρα, γερό στομάχι, γερό συκώτι και μεγάλη υπομονή -δε θα ζήσει και αιώνια η μάνα του- κι αν θες κι απο εγωιστικούς λόγους -γιατί να την αφήσεις δηλαδή να κερδίσει εκείνη;;- θα πρέπει εσύ να προσαρμοστείς και να βρεις τους τρόπους να τη διαχειρίζεσαι ή τουλάχιστον όσο μπορείς να την αποφεύγεις και να διατηρείς μια τυπική ουδέτερη σχέση μαζί της. Δε θα το κάνεις όμως σίγουρα αυτό εμπλέκοντας και το σύντροφο σου στην όλη αντιπαράθεση, διαμαρτυρόμενη συνέχεια για τη μάνα του και κάνωντας του παράπονα, όσο δίκιο κι αν έχεις. Έτσι σιγά σιγά θα τον κουράσεις και θα χάσει και την εμπιστοσύνη του ως προς εσένα. Χρειάζεται έξυπνη διαχείριση. Είδες η μάνα του πως το δουλεύει;; Σ' εσένα ασκεί ψυχολογικό πόλεμο όταν είστε οι δυό σας και όταν είναι ο γιός της μπροστά το παίζει Παναγία ενώ υποσκάπτει την κατάσταση υπογείως. Σα να την έχω μπροστά μου τώρα «Έγώ παιδί μου;; Εγώ δεν είπα τίποτα του κοριτσιού» σε βγάζει και τρελή δηλαδή, κατάλαβες;; Προσπάθησε να περνάς καλά με το σύντροφο σου κι αγνόησε την. Οι άντρες δε θέλουν γκρίνιες και ζόρια. Άμα δεν της δίνεις σημασία, δεν την παίρνεις στα σοβαρά και τη γράφεις θα βαρεθεί και θα το βουλώσει κάποια στιγμή. Θα δει ότι δεν περνάνε τα κόλπα της και θα σταματήσει. Τι θα κάνει;;
Αν πάλι δεν αντέχεις ή θεωρείς ότι ο άντρας αυτός δεν αξίζει για να φας όλη αυτή τη χλαπάτσα τότε προσπάθησε να ξεκόψεις απ' όλο αυτό το αρρωστημένο πράγμα όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί είναι ολοφάνερο ότι η σχέση της μητέρας του μαζί σου είναι ανταγωνιστική και επίσης το γεγονός ότι ο συντροφός σου δεν μπορεί να χωρίσει δύο γαιδάρων άχυρα και να βάλει όρια ως προς το που σταματάει η σχέση του με τη μητέρα του και που ξεκινάει η σχέση του με τη γυναίκα του κάτι δείχνει και για το χαρακτήρα του γενικότερα. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το λάβεις πολύ σοβαρά υπόψιν σου. Αυτό σημαίνει πως και σε άλλες περιπτώσεις που θα κλιθεί να σε υπερασπίστει, αυτός ο άνθρωπος θα είναι ανάξιος να το κάνει. Κι ίσως καλύτερα που έγινε αυτό για να ανακαλύψεις και κάποιες πτυχές του χαρακτήρα του που δεν ήξερες και που ίσως να μην μπορούσες να ζήσεις μ' αυτές. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο το συναισθηματικό κομμάτι γιατί είστε και 4 χρόνια μαζί, δεν είναι και λίγα όμως οι επιλογές που σου δίνονται σ' αυτή την περίπτωση δεν είναι πολλές. Ή τ' ανέχεσαι ή φεύγεις. Το να παραμείνεις ως έχει και να κυλάς στην παγίδα της αντιπαράθεσης που σου στήνει η πεθερά σου μόνο καλό δε θα σου κάνει. Ούτε σε σένα ούτε στη σχέση σου με τον σύντροφό σου. Δυστυχώς κατάφερε αυτή η γυναίκα -ξέρουν πάντα τον τρόπο αυτές οι παμπονηρες- να σε πιάσει λίγο στον ύπνο ας το πούμε κι ίσως εσύ χωρίς να το καταλάβεις να της έδωσες όπλα να τα χρησιμοποιήσει εναντίον σου με κάποια κουβέντα που ισως θα είπες, με κάτι που ίσως θα έκανες που δε θα μπορούσες να φανταστείς ότι θα στο γυρίσει πίσω ή με κάτι τελοσπάντων. Σ' αυτές τις περιπτώσεις δυστυχώς η ελευθερία έκφρασης του ζευγαριού, όταν η μάνα είναι παρούσα, χάνεται κατά πολύ και για να μην έρχεσαι σε αντιπαράθεση θα πρέπει να λειτουργείς με φειδώ στα λόγια και στις πράξεις. Αντεχετε όμως μια ζωή τέτοια;; Μες την καταπίεση κι απ' τη στιγμή που τόσο χρόνια που είστε μαζί έχετε μάθεις να είστε αλλιώς;; Αν το είχες ξεκινήσει απ' την αρχή όπως σου είπα παραπάνω ίσως να ήταν πιο εύκολο γιατί τώρα υπάρχει και μια προιστορία πίσω που πρέπει να αλλάξεις.
Σε μένα είχε συμβεί κάτι ανάλογο όχι με μάνα αλλά με κολλητούς φίλους. Εκεί να δείς. Έκανα τα ίδια λάθη ακριβώς μ' εσένα όμως εγώ δεν άντεξα κι αρχισα ν' αρρωσταίνω ψυχολογικά πλέον. Άρχισαν να μου βγαίνουν πολλά ψυχοσωματικά. Κρίσεις πανικού, κατάθλιψη δεν μπορούσα να αντέξω την πίεση και τον πόλεμο που μου ασκούσαν. Άρχισα να μην ενδιαφέρομαι για τον εαυτό μου και να παραιτούμαι. Κι έτσι την έκανα και βρήκα την ησυχία μου και τις ισορροπίες. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι μου τη δίνει λίγο που τους άφησα να κερδίσουν, τους άφησα να πάρουν εκείνοι το πάνω χέρι και ν' αποφασίσουν για την εξέλιξη της σχέσης μας. Ξέρω όμως ότι το πάλεψα όσο μπορούσα κι ότι τουλάχιστον δεν έπεσα αμαχητί. Όμως δε γινόταν διαφορετικά άρχισα να κάνω κακό στον εαυτό μου έτσι απο ένα σημείο και μετά. Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο το μετά, αφού χωρίσεις γιατί κι εγώ το βίωσα. Ανασφάλεια, ενοχές, αμφιβολίες για το αν έκανα καλά, μοναξιά, υπαρξιακά σ' αυτό όμως δεν μπορώ κάπως να σε βοηθήσω. Έιναι κάτι που θα το περάσεις δεν γίνεται κάπως να το αποφύγεις. Στην τελική αν σ' αγαπάει πραγματικά και σε θέλει ας σε διεκδικήσει. Όλα στο πιάτο τα θέλουν κι αυτοί. Άντε τώρα. Αλλιώς ώρα του καλή κορίτσι μου.
Εγώ δε θα σου πω να χωρίσεις τελειωτικά, αυτό θα το κρίνεις και θα το αποφασίσεις εσύ. Εγώ θα σου πω απλά ότι δεν αλλάζει αυτό όσο και να χτυπηθείς εσύ κι ότι οι επιλογές που έχεις για το τι θα κάνεις είναι ελάχιστες. Οι εξής δύο για την ακρίβεια που σου ανέφερα παραπάνω.
Αυτά και ελπίζω να σε βοήθησα κάπως.
