φοβάμαι να μιλήσω στον πατέρα μου

Γεια σας, ειμαι 23 ετων και φοβαμαι να μιλησω στον πατερα μου, αφου γνωριζω πλεον οτι θα με ειρωνευτεί και θα σκόπιμα θα προσπαθησει να με υποτιμησει, να μου δημιουργήσει ενοχες για θεματα οπως η συμπεριφορα μου απεναντι του μεχρι και τα οσα εκανα στο παρελθον(τα οποια συχνα πυκνα αναφερονται..). Ειμαι φοιτητρια, θελω να φύγω για την εξεταστικη μου και καθομαι και περιμενω την θεια φωτιση να μου δωσει δυναμη να παω να του μιλησω. το αγχος που μου δημιουργείται στην σκέψη και μόνο της κουβεντας μας ειναι απεριγραπτο. Νιωθω οτι εχω χάσει τις δυναμεις μου για διαφωνιες και για να υπερασπιστω τον εαυτο μου, πραγμα που παλαιοτερα δεν ειχα..εχω απογοητευτει..τι να κανω για να σταματησω να τον φοβαμαι;

Για ποιο θεμα θες να του μιλησεις?

Γιαννα , γεια σου . Κ εγω φοβομουν τον πατερα μ , βεβαια δεν μου φεροταν τοσο υποτιμητικα οσο περιγραφεις εσυ , αλλα αυτοδημιουργητος , κ στα 24 του την εκανε αφραγκος για Αφρικη , κοιμοταν με το 45αρι κατω απο το μαξιλαρι του , ελονοσιες , βγηκε οπως αναμενετο ' ψαρωτικος ' . Ολοι λιγο πολυ τον φοβοντουσαν , χωρις να κανει κατι ιδιαιτερο . Εγω τον φοβομουν , μεχρι τα 35 μ , ας το πουμε κ ετσι , διοτι δεν ηταν ακριβως φοβος , αλλα δεν μπορουσα να του πω μια κουβεντα παραπανω . Καποια στιγμη , αποφασισα οτι ως εδω , κ με την πρωτη ευκαιρια , του εριξα ενα χε@@μο , κ ανακαλυψα οτι δεν ειναι κ τοσο ' τρομακτικος ' οσο το ειχα μεγαλοποιησει στο μυαλο μ . Πηρε ομως το μηνυμα , οτι δεν σηκωνω κ πολλα-πολλα . Ηταν ακομψος ο τροπος μ , αλλα ετσι γινεται παντα στην αρχη . Συμπερασμα ? πρεπει να του παρεις τον αερα , ακομψα στην αρχη , γιατι διαισθανεται οτι τον φοβασαι , κ σου φερεται αναλογως . Φαυλος κυκλος δλδ . Η δυσκολια ειναι οτι εισαι κοπελλα , κ θα δυσκολευτεις περισσοτερο , δυστυχως . Δεν μπορω να σου υποδειξω τον τροπο , αυτο πρεπει να το βρεις μονη σ , αλλιως σου εγγυωμαι οτι η κατασταση θα διαιωνιζεται , ιδιως αν εξαρτασαι οικονομικα απαυτον , που ειναι σιγουρο . Οπλισου με αυτοπεποιθηση κ ορμα . Σκεψου οτι εχεις να κανεις πλεον με εναν κουρασμενο απ την ζωη ανθρωπο ( φανταζομαι οτι θαχει τα χρονακια τ ) , αρα εκει πλεονεκτεις . Η αρχη ειναι το δυσκολο μερος .

φανταζομαι κατι θα σου εκανε (μαντευω τι) για να τον φοβασαι δε μπωρει στα καλα καθουμενα να σου ηρθε εμπνευση να φοβασαι... εγω θα σου προτεινα να ανεβασεις και αλλο θεμα για να μας εξηγισεις τι ακριβως...

θα απαντησω και στα τρία ποστ μαζι λεγοντας καποιες λεπτομεριες παραπανω..ο πατερας μου ειναι μικρος (43) και αν καποιος τον γνωρισει φαινομενικα ειναι πολυ συμμπαθης και χαβαλετζης ανθρωπος..δεν ισχυει βεβαια το ιδιο και για την κορη του..στο παρελθον ημουν αντιδραστικη ιδιαιτερα απεναντι του και εκανα οτι μου" καπνιζε .. ειχα λογοδοθει με ενα παιδι με το οποιο ειμασταν μαζι 4 χρονια..η σχεση μου εληξε αδοξα και εκτοτε η εμπιστοσυνη του πατερα μου απεναντι μου εληξε και αυτη.. γενικα οι αποψεις μας ειναι αντιθετες και οι χαραχτηρες μας παρομοιοι..και οι δυο δεν ειμαστε συμβιβασιμοι αλλα απολυτοι και γ αυτο και δεν τα βρισκουμε..ο φοβος μου προερχεται απο το οτι ο πατερας μου μου δινει την εντυπωση πως θελει να με εξουσιαζει εξ ολοκληρου(εμενα τις αποψεις μου τον τροπο σκεψης μου, τις επιλογες μου, τις παρεες μου, την κριση μου) ειναι ιδιαιτερα απαιτητικος και δεν μπορει να δεχτει την διαφορετικοτητα μου.. για οτιδηποτε και να μιλησω ειναι υποτιμημενο για εκεινον..ετσι αποστασιοποιηθηκα καλοκαιριατικα και κλειστηκα στο δωματιο μου..δεν μιλαμε καν περαν των πολυ τυπικων.. επδ εδω δεν γνωριζω κανεναν πλεον, γνωρισα μια παρεα που ταιριαξαμε και οι οποιοι συμφωνα με τον πατερα μου ειναι "αντισυνταγματικοι", "περθωριακοι" κτλπ επδ απλα η περιοχη ειναι μικρη και τα παιδια -φοιτητες και αυτοι- δεν τους αρεσει να πηγαινουν στα κλαμπ που αποτελει το μονο τροπο διασκεδασεως εδβ αλλα αραζουν στην παραλια με κιθαρες κτλπ.. για να μην κουραζω απλα ο πατερας μου δεν με γνωριζει ως ανθρωπο..πραγμα που με πληγωνει ιδιαιτερα αλλα περισσοτερο νοιαζομαι πλεον για τον φοβο που νιωθω στην παρουσια του και μονον μεσα στο σπιτι.. το θεμα που θελω να μιλησω ειναι οτι πρεπει να παω σπιτι μου καποια σιτγμη να διαβασω..δεν το κανω απο ενοχες, αγχος και αυστηρη αυτοκριτικη..αυτος πληρωνει και δεν θελω να του τρωω αλλο τα λεφτα και να νιωθω απαισια που δεν περασα ταδε αριθμο μαθηματων για τους ταδε λογους..επομενως, δεν ζηταω λεφτα, δεν φευγω, μενω εδω ακομα κλειδωμενη στο δωματιο να τρεμω στην ιδεα και να απογοητευω τον εαυτο μου με την καταληξη μου....

Γιαννα , οι περιπτωσεις μας ειναι διαφορετικες . Εμενα μουκανε ολα τα χατηρια , αλλα οπως κ οδικος σου , ηθελε να εχει τον ελεγχο των παντων . Κ τωρα που ειναι 87 , κ εγω 52 , τον τσαμπουκα τον εχει ακομα!!! δλδ εχουμε μια σχεση ανταγωνιστικη . Ακομη κ τωρα αρνειται να μου παραδωσει τον ελεγχο . Ας με θεωρει ικανο , κ τοχω αποδειξει αυτο , σου λεει , ποιος εισαι συ που θα κανεις κουμαντο , γιατι εγω δεν μπορω ? Εσυ μου δινεις την εντυπωση οτι παραεισαι ευαισθητη . Κ η αδελφη μου , που ειναι 50 , ακομα τον φοβαται , δλδ αμα της κανει μια αυστηρη παρατηρηση , μπορει να βαλει κ τα κλαμματα !! κ ειναι παντρεμενη , χωρισμενη , με 3 παιδια , δλδ εξαρταται οικονομικα απαυτον ( συζυγος αφραγκος ) . Καλα κανεις κ τρεμεις στην ιδεα μην απογοητευσης τον εαυτο σου . Δυστυχως , αυτη η σταση ενος πατερα , υπονομευει την αυτοεκτιμηση σου ( η αδελφη μ πασχει απαυτο ) με καταστροφικες συνεπειες για το μελλον σου . Σκασιλα σου αν του τρως τα λεφτα . Απαξ κ εκανε παιδι , πρεπει να σε πληρωνει μεχρι να εισαι εις θεση να βγαλεις δικα σου χρηματα .

εχεις καταλαβασει πως αισθανομαι απο την αδερφη σου.. μου λενε οι φιλοι μου να το αντιμετωπιζω με χιουμορ αλλα δεν μπορω να κανω κατι τετοιο..στο πρωτο του σχολιο θα με πιασουν τα κλαμματα!δεν μπορω να το ελεγξω καθολου..και τωρα εχουν κατεβει ολοι οι φιλοι μου κατω για διαβασμα και εγω καθομαι ακομα εδω..δεν λεω πως ειναι υπερβολικα αυστηρος..τα χατηρια μου τα κανει εμμεσως-δεν μου ελειψε ποτε κατι ουτε παραειχα πολλα πραγματα- προσφερει ως πατερας πολλα στα παιδια του..πνευματικα και στο επιπεδο του να μιλαω σαν ανθρωπος προς ανθρωπο δεν το χουμε καθολου.. και μπαινει αυτο το οικονομικο που μου δημιουργει απιστευτες ενοχες..δεν μπορω να επιτρεψω στον εαυτο μου αλλο να με ζουν..ειμαι 23 και πρεπει να αρχισω και '"ξεβολευω τον εαυτο μου"ωστε να μην υπαρξει αυτο το καταστροφικο μελλον που μου μιλας.. δεν μπορω να συμβιβαστω σ αυτο..εχω ονειρο να παω εξω για δουλεια οπουδηποτε να γνωρισω διαφορετικες νοοτροπιες, ζησω την ζωη μου και εδω νιωθω πως φυλακιζομαι!!!!α
πλα χρειαζομαι ψυχολογικη υποστηριξη για να νιωσω δυνατη για κατι τετοιο..

Σπουδαζεις? Που? Στο μερος που μεγαλωσες ή αλλου?

σπουδαζω σε διαφορετικο μερος..μεγαλωσα σε επαρχια

Ωραια. Κοιταξε, δεν ειναι παντα εφικτο να ταυτιζομαστε στην κοσμοθεωρια με τους γονεις μας, ουτε και απαραιτητο. Απο τη στιγμη που εισαι ανω των 18 προσπαθησε να χαραξεις μια δικη σου αυτοδυναμη πορεια, αποφευγοντας τις οποιες διαμαχες εφοσον γνωριζεις τα σημεια τριβης με φαδερ. Γιατι δεν πας στο σπιτι που νοικιαζεις να κατσεις εκει να διαβασεις με την ησυχια σου και να μην ακους κανεναν? Η εξεταστικη πλησιαζει. Ακομα στο χωριο εισαι ν ακους τις μαλακιες του φαδερ και να σε πρηζει? Τι καθεσαι εκει? Πανε στο σπιτακι, κοιτα να τελειωσεις τη σχολη και μετα δες τον οποτε και οσο αρμοζει για την προσωπικη σου ηρεμια. Οποιαδηποτε προσπαθεια να μπεις σε συζητησεις, να διαιωνιζεις ενα αισθημα φοβου στο εν λογω περιβαλλον, τα επιχειρηματα, οι κλαψες κλπ μονο σε δυσαρεστες ατραπους θα σε οδηγησουν. Δεν εισαι παιδακι. Θα μπορουσα να σου προτεινω φυσικα πιο ρηξικελευτες και εξυπνες πρακτικες να χειριστεις την κατασταση καθως και ν ασχοληθω με το πως και γιατι διαμορφωθηκες ετσι μεχρι σημερα, αλλα απαιτει λιγοτερη ενεργεια ο δευτερος δρομος που σου προτεινω. Απομακρυνση και θα νιωσεις ελευθερια. Η δε απουσια σου, πολλες φορες μπορει να ειναι πιο διδακτικη. Το μελημα σου λοιπον για αρχη ειναι η οικονομικη ανεξαρτησια.

Σ ευχαριστω πολυ για την βοηθεια σου.. η απομακρυνση ειναι κατι που ακομα και οταν βρισκομαι στο ιδιο σπιτι με τον πατερα μου υφισταται..οσο για την οικονομικη ανεξαρτησια ειναι κατι που θελουν οι παντες μα οχι και τοσο ευκολο στην εποχη μας..αποτελεσμα ειναι η τασεις φυγης μου και το οτι θελω μολις παρω το πτυχειο μου να φυγω για το εξωτερικο:μακρυα και ελευθερη (αν οχι πληρως οικονομικα, τουλαχιστον πρακτικα). Τέλος θα ηθελα να πω πως πιστευω οτι οι παντες λενε "το σημαντικοτερο πραγμα ειναι να τα πηγαινεις καλα με τον εαυτο σου.."το αμεσως επομενο ειναι να τα πηγαινεις καλα με την οικογενεια για μενα.. αν υπαρχει προβλημα αυτο ισως να εχει αντιχτυπο την πρωτη προκειμενη.. οσον αφορα τους γονεις παντα λεω στην μητερα μου πως οι γονεις πρεπει να δεχτονται να μαθαινουν απο τα παιδια και να γινονται καλυτεροι ανθρωποι και οχι παντα το αντιθετο..για εσας τους γονεις, τα παιδια ειναι ανθρωποι περαν απο παιδια σας, δεν θελουν να σας απομακρυνουν, απομακρυνονται απο την δικη σας αρνηση..ελπιζω να πανε ολα καλα και σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον και τις συμβουλες.