Εχω γινει μανα του

Καλησπερα!
Εχω καποια προβληματα με τον συντροφο μου και θα ηθελα τη γνωμη σας. Τα παραθετω αριθμητικα

1)Ειμαστε πολλα χρονια μαζι και νομιζω πως αντι για συντροφος εχω μεταλλαχθει σε μητερα του.
Τον φροντιζω και του συγχωρω τα παντα, τον μαλωνω και τον συμβουλευω. Νομιζω πως τον εχω ευνουχισει...Τσακωνομαστε συχνα με αποτελεσμα εγω να τον κατηγορω (εχω δικιο αντικειμενικα) και αυτος να με γραφει και να κοιμαται...

2)Δεν με στηριζει σε τιποτα, δεν με νοιαζεται και δεν με φροντιζει καθολου (πχ αν στεναχωριεμαι, αν ποναω (και σωματικα) δεν του καιγεται καρφι η αν θελω να κανουμε κατι απο κοινου αδιαφορει αν δεν εχει ορεξη, ωστοσο με θελει διπλα του και υποστηριζει οτι με αγαπαει

3)Με κατηγορει πως περναω πολυ χρονο με την οικογενεια μου (γονεις και αδερφια) και δεν θελει να συμμετεχει (δικαιωμα του) και θεωρει πως δεν θα επρεπε να εχω στενη σχεση μαζι τους. Απο τη δικη του την πλευρα κανει οτι μπορει για να χαλασει την εικονα του στην οικογενεια μου

Ειναι αναστρεψιμα αυτα τα προβληματα?Τι μπορω να ανω για να αλλαξω τα πραγματα?

Φυσικα και ειναι αναστρεψιμα. Αλλαξε παρτενερ. Απο σεξ να μη ρωτησω ε?

Πλεον καλα παμε ευτυχως...δεν ξερω...προφανως και εχω μεγαλο μεριδιο ευθυνης

@κερασι εχετε αποξενωθει μεταξυ σασ και υπαρχει αποσταση και ωσ γνωστον σχεση απο αποσταση δεν ειναι σχεση ειναι το γαμησακι το σιγουρο
@μιου τον γαμησεσ δεν μπορουμε τωρα να πουμε ποιοσ φταιει γιατι κ αυτοσ αν ηταν ανδρασ θα εβλεπε οτι τον καβαλασ και θα σου γαμουσε οποτε δε ξερω τι εγινε εκει παντωσ τα χετε κανει σκατα
αλλα λογικο ειναι πολλα τα χρονια ασ πουμε οτι σου εβγαλε τι εχει μεσα του και εσυ το ιδιο αυτοσ κρυβει ενα μαμακια κ εσυ μια μαμα αυτο ειναι το βαθυτερο γουστο σου συγχαρητηρια σ αρεσουν οι μαμακηδεσ

@miou,

1) Για να μεταλλαχθείς σε μητέρα του σημαίνει ότι έκανες πράγματα μαμαδίστικα, ανέλαβες την ευθύνη του συντρόφου σου...Γιατί τα έκανες όμως?
2) αφού είσαι "μαμά" απέναντι του, λογικό δεν είναι? ο άνθρωπος έχασε την ταυτότητα του και εξαρτάται από σένα...Πριν η σχέση σας μπει στη φθορά του χρόνου, πώς ήταν? τί τον χάλασε στην πορεία και αφέθηκε στη φροντίδα σου?
3) μπορεί να ζηλεύει τη σχέση που έχεις με τους δικούς σου, να νιώθει ότι χάνει τη "μαμαδίστικη" προστασία, έστω και προσωρινά.

Ο σύντροφος σου έχει βιώσει κάποιο δυσάρεστο γεγονός, έστω και χρόνια πριν? μήπως έχει κατάθλιψη και έχει παραιτηθεί? με τη δουλειά του πώς τα πάει?
Αναστρέψιμη είναι η κατάσταση αν εσύ μπορείς να την παλαίψεις, τί όρια και αντοχές έχεις, και βέβαια κατά πόσο αυτός είναι διατεθειμένος να κάνει καμιά υπέρβαση.
Θα πω το κλασικό και χιλιοειπωμένο ότι αν η σχέση σας έχει βάσεις, δηλαδή αγάπη, θα το ξεπεράσετε και αυτό!
Προσωπικά, με έναν μαμάκια δεν θα μπορούσα ποτέ! για φαντάσου να έχεις τις υποχρεώσεις, τα τρεξίματα, τα άγχη και τις έγνοιες σου και να γυρίζεις σπίτι για να βρεις έναν ανώριμο εξαρτημένο 30/40αρη που θέλει συμπαράσταση, στοργή και προδερμ...
Δυστυχώς πολλές μανάδες μεγαλώνουν εξαρτημένα τα αγόρια τους και μετά την πληρώνει η γυναίκα που θα τους πάρει...

Μίου, κάθε σχέση έχει δύο μέρη. Αρα, όσο ευθύνεσαι εσύ που ανέλαβες το ρόλο της μαμάς, άλλο τόσο ευθύνεται ακείνος που σου τον παραχώρησε. Οι ενοχές λοιπόν από τη μεριά σου δε βοηθάνε να λυθεί το πρόβλημα.

Το θέμα είναι πως ο σύντροφός σου βολεύτηκε στο ρόλο του "παιδιού" που δεν έχει ευθύνες και που όλοι ανέχονται τις όποιες συμπεριφορές του. Για να βρεθεί όμως μιά λύση πρέπει να κινητοποιηθεί και εκείνος. Υπάρχει πιθανότητα, όπως προανέφερε η Λένα, να περνάει κάποια φάση ήπιας κατάθλιψης, οπότε ίσως χρειαστεί να επισκεφτεί(τε) κάποιον ειδικό. Είτε έτσι, είτε αλλιώς όμως πρέπει να το θελήσει ο ίδιος να αλλάξει στάση. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ταρακουνηθεί από την πιθανότητα π.χ. ενός έπικείμενου χωρισμού. Ξεβόλεψέ τον λοιπόν, βγάλε τον από την απάθεια. Πρέπει όμως να είσαι αποφασισμένη και έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα...

H αληθεια ειναι οτι περασε λιγο δυσκολα τελευταια...και επαγγελμματικα και προσωπικα, οποτε δεν αποκλειω να εχει καποια ηπια καταθλιψη-οπως κι εγω αλλωστε...
Τον εχω στριμωξει και τον εχω ξεβολεψει αλλα λεει οτι θα διορθωθει αλλα στο τελος υπερισχυει παντα ο εγωισμος του κκαι ανεβασει αμυνες για να προσστατευσει τον εαυτο του. Το θεμα ειναι οτι ξξερω πως δεν ειναι ετσι αλλα αμυνεται λες και του εχω κανει κατι.... Προφανως εχει προβλημα εμπιστοσυνης αλλα δεν την εχω προδωσει ποτε, ουτε τον εχω αφησει πποτε ξεκρεμαστο.. Οτι τον πνιγω ναι αλλα πποτε το αντιθετο.
Με την οοικογενεια του δεν εχει ιδιεταιρα στενη σχεση ποτε μαμακιας ουσιαστικα δεν ειναι...

Τωρα γιατι ανελαβα αυτον τον ρολο?Δεν ξερω...ισως γιαατι τον εβλεπα να κανει κακο στον εαυτο του με καποιες συνηθειες του?
Ισως γιατι τον αγαπω πολυ?
Ισως γιατι ειμαι μια αυταρχικη σκυλα?
Δεν ξερω...μπορει ολα τα παραπανω

Ξερω οτι εχω κουραστει και θελω να διορθωθει....φφιλοι μου υποστηριζουν οτι πρεπει να κανουμε παιδι, αλλα τοτε φοβαμαι οτι θα χειροτερεψουν τα πραγματα

Quote:

---

Originally Posted by @miou

Εχω γινει μανα του. Τι μπορω να ανω για να αλλαξω τα πραγματα?

---

Aφησε τον "ορφανο".

Μιου το να κανεις παιδι σε μια σχεση που οπως φαινεται δεν τραβαει αλλο θα ηταν τρομερο λαθος....

χαχαχαχαχα εχεις γινει μανα του μηπως και στο σεξ εχεις γινει αφεντρα?

@aleksandros τρυπα να ναι κι οτι να ναι αδερφε