Αντρικη γκρινια vs γυναικεια γκρινια....

Μεγαλο διλημμα.... οι γυναικες μπορει να γκρινιαζουν τις πιο πολλες φορες ισως για ασημαντα πραγματα.... οι αντρες γκρινιαζουν πιο εντονα για διαφορα πραγματα... σοβαρα και ασημαντα... οι ερωτησεις ειναι οι εξης: ποιος γκρινιαζει πιο πολυ; ο αντρας η η γυναικα; και για ποια πραγματα γκρινιαζει ο καθενας...
Αν σε εναν ανθρωπο βιωνεις καθημερινα γκρινια, παραπονα χωρις τελειωμο και χωρις ιδιαιτερη ουσια πως τα αντιμετωπιζεις? Υπαρχουν φορες που για να τα ακους νιωθεις οτι κατι δεν κανεις καλα.... και προσπαθεις να επανορθωσεις... τι γινεται ομως οταν η γκρινια γινεται απο συνηθεια; Ξερεις πως ο αλλος δεν ευχαριστιεται με τιποτα... αλλα τον αγαπας και θελεις να τον εχεις καλα και να εχεις και τη δικη σου ηρεμια... πως το αντιμετωπιζεις; Θα το εκτιμουσα αν μπορουσατε να μου πειτε μερικες δικες ιστοριες και πως τα βγαλατε περα... ευχαριστω...

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Μεγαλο διλημμα.... οι γυναικες μπορει να γκρινιαζουν τις πιο πολλες φορες ισως για ασημαντα πραγματα.... οι αντρες γκρινιαζουν πιο εντονα για διαφορα πραγματα... σοβαρα και ασημαντα...

---

Noμιζω πως γκρινια σημαινει το παραπονο χωρις σημαντικο λογο , αρα δεν νομιζω πως μπορουμε να πουμε οτι γκρινιαζει καποιος για σοβαρα και καποιος για ασημαντα.

Quote:

---

Originally Posted by Triella

οι ερωτησεις ειναι οι εξης: ποιος γκρινιαζει πιο πολυ; ο αντρας η η γυναικα; και για ποια πραγματα γκρινιαζει ο καθενας...

---

Αυτο εξαρταται απο τον ανθρωπο και το χαρακτηρα του , οχι απο το φυλο του.

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Αν σε εναν ανθρωπο βιωνεις καθημερινα γκρινια, παραπονα χωρις τελειωμο και χωρις ιδιαιτερη ουσια πως τα αντιμετωπιζεις? Υπαρχουν φορες που για να τα ακους νιωθεις οτι κατι δεν κανεις καλα.... και προσπαθεις να επανορθωσεις... τι γινεται ομως οταν η γκρινια γινεται απο συνηθεια; Ξερεις πως ο αλλος δεν ευχαριστιεται με τιποτα... αλλα τον αγαπας και θελεις να τον εχεις καλα και να εχεις και τη δικη σου ηρεμια... πως το αντιμετωπιζεις;

---

1. Αδιαφορεις και δεν του κανεις το χατηρι
2. Κανεις μια συζητηση παραθετοντας το προβλημα
3. Αν αδυνατει να καταλαβει και να διορθωθει , αποχωρεις

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Θα το εκτιμουσα αν μπορουσατε να μου πειτε μερικες δικες ιστοριες και πως τα βγαλατε περα... ευχαριστω...

---

Αν και στην σχεση μου αυτο συμβαινει σπανια , συνηθως οταν καποιος απο τους δυο αρχισει το παραπονο μετα απο ενα λεπτο το πολυ εχουμε σκασει και οι δυο στα γελια και τα εχουμε ξαναβρει. Επισης δεν πιεζουμε ο ενας τον αλλον οταν κατι μας ενοχλει , για παραδειγμα ο φιλος πιστευει πως δεν ξερω να πλενω ρουχα αρα τα πλενει μονος του Απο την αντιθετη εγω νομιζω πως δεν μπορει να βαλει ταξη στο σπιτι , αρα τακτοποιω εγω διαφορα πραγματα . Καπως ετσι γλυτωνουμε την ασκοπη γκρινια .



Ομως για να ρωτας σημαινει πως κατι σε ενοχλει στην σχεση σου , ετσι δεν ειναι?
Που εντοπιζεις λοιπον το προβλημα? Στο οτι ο φιλος σου δεν εχει κατανοηση ή στο οτι εσυ δεν ξερεις να αντιμετωπιζεις καποιες καταστασεις?

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Αν σε εναν ανθρωπο βιωνεις καθημερινα γκρινια, παραπονα χωρις τελειωμο και χωρις ιδιαιτερη ουσια πως τα αντιμετωπιζεις? Υπαρχουν φορες που για να τα ακους νιωθεις οτι κατι δεν κανεις καλα.... και προσπαθεις να επανορθωσεις... τι γινεται ομως οταν η γκρινια γινεται απο συνηθεια; Ξερεις πως ο αλλος δεν ευχαριστιεται με τιποτα... αλλα τον αγαπας και θελεις να τον εχεις καλα και να εχεις και τη δικη σου ηρεμια... πως το αντιμετωπιζεις;

---

Οκ γκρινιάζει γιατί ζει με τρόπο που δεν τον καλύπτει...
τί κάνει όμως για να διορθώσει αυτά που δεν του αρέσουν? ή δεν κάνει τίποτα και αρκείται στη γκρίνια?
άρα αυτοεπιβεβαιώνεται όταν γκρινιάζει και νιώθει δυνατός, κυριαρχικός, ελεγκτικός ?
Λες ότι νιωθεις οτι κατι δεν κανεις καλα.... και προσπαθεις να επανορθωσεις...
είναι σα να λες ότι είναι ελεγκτικός απέναντι σου, σε τσεκάρει και σου κάνει παρατηρήσεις, έτσι νιώθεις? σα να είναι κέρβερος πάνω από το κεφάλι σου?
Αρα τί κάνεις?
Τον κάνεις να καταλάβει ότι δυσαρεστείσαι από τη συμπεριφορά του!
Απομακρύνεσαι με την έννοια ότι δεν κάθεσαι να τον ακούς, και τον αφήνεις να υποστεί τις συνέπειες της γκρίνιας του, και ει δυνατόν να αναθεωρήσει.

Δεν το αντιμετωπιζω μοναχα στη σχεση μου.... το αντιμετωπιζω γενικα στους ανθρωπους που με πλαισιωνουν.... τους πιο κοντινους μου ανθρωπους.... γιαγια, μητερα, πατερας (λιγοτερες φορες σε μενα) και συντροφος....

Η γιαγια ειναι μεγαλη σε ηλικια, ειναι φυσιολογικο να γκρινιαζει... αλλα μερικες φορες εχει κατι απαιτησεις ανουσιες, οι οποιες γινονται σε χρονο και τοπο που εγω δεν μπορω να βοηθησω... και εκει αρχιζουν τα κλασσικα παραπονα "δεν μου δινεται σημασια, δεν με παιρνετε τηλεφωνο, εγω δεν εχω αξια" και ολα τα σχετικα.. τη στιγμη που καθε μερα την παιρνουμε τηλεφωνο και εγω προσωπικα την επισκεπτομαι τουλαχιστον 2 φορες την εβδομαδα.... υπαρχουν φορες που κανω υπομονη και αλλες φορες που φτανει ο κομπος στο χτενι και ξεσπαω...

Η μητερα μου, επειδη ειναι γεννημενη υπερκινητικη, πρεπει συνεχεια κατι να κανει... διαφορετικα τρελαινεται και με τις φωνες και τις γκρινιες τρελαινει και μενα και τον πατερα μου... και τον τελευταιο καιρο ειναι συνεχεια μεσα στην κριτικη πως ντυνομαι, που δεν βαφομαι οταν βγαινω εξω, και γενικοτερα πως συμπεριφερομαι... κανονικα δεν θα επρεπε να δινω σημασια σε κατι τετοια ψιλοπραγματα αλλα οταν αυτα επαναλαμβανονται, η ψυχολογικη κουραση συσσωρευεται...

Ο πατερας μου μονιμα γκρινιαζει οτι ποναει... πρεπει εδω και αρκετο καιρο να κανει καποιες εξετασεις, δεν παει μονος του, παω να του κλεισω εγω το ραντεβου και κοντεψαμε να σκοτωθουμε στον καβγα τις προαλλες...

Ο συντροφος μου ειναι αλλη κατηγορια γκρινιας... γενικοτερα εχει περασει καποιες δυσκολες καταστασεις στην παιδικη του ηλικια που του εχουν αφησει καταλοιπα και ανασφαλειες... και προσπαθω οσο περισσοτερο να τις κατανοησω και να τις αποδεχτω και να τον βοηθησω να τις πολεμησει... υπαρχουν φορες που ενω περναμε πολυ ομορφα ενα βραδυ θα κανει μια περιεργη ερωτηση, εγω θα του δωσω την απαντηση μου την οποια παιρνει τοσο στραβα, γκρινιαζει και αντε μετα να αποδειξω οτι δεν ειμαι ελεφαντας... μου εχει δωσει την εντυπωση οτι ακουει αυτα που θελει να ακουσει οχι ολοκληρη τη φραση και για αυτο γινονται κουλουβαχατα καποια πραγματα.... παντα προσπαθουμε να λυσουμε τις διαφορες μας γιατι ειμαστε ανθρωποι που θελουμε να προσπαθουμε για το καλυτερο...

Απλα τον τελευταιο καιρο η γκρινια εχει συσσωρευθει τοσο που δεν δυναμαι ακομα να την αντιμετωπισω σε τοσο μεγαλο ποσοστο... και συμβαινει και απο τα δυο φυλα... εχω αναγκη να μαθω οταν σου πεφτει απο ολες τις πλευρες, απο που να ξεκινησει κανεις και απο που να τελειωσει... δεν πολυμιλαω τα κραταω μεσα μου και ειναι μερικες φορες που θελω να εκραγω...

Lena οχι ευτυχως κερβερους πανω απο το κεφαλι μου δεν εχω.... αυτο το εχω ξεκαθαρισει για ολους εκτος απο τη μητερα μου, η οποια το εμφανιζει μοναχα τα τελευταια 2-3 χρονια περιπου να κανει κριτικη για οποια κινηση και να κανω... οσο ναναι κανω τουμπεκι και δε μιλαω αλλα οταν με φερει στο αμην, με σχετικα ηρεμο τροπο περναω το μηνυμα μου και χαλαρωνει καπως... εχω δυασαρεστηθει πολλες φορες απο συμπεριφορες, το εχω πει ανοιχτα, επειτα δεν εχω κατσει να ακουσω κατι αλλο, αλλα δυστυχως κολλαμε λιγο.... ενω δειχνουν να καταλαβαινουν οτι η γκρινια δε βοηθαει την επομενη στιγμη/μερα ξαναρχιζουν παλι τα ιδια....
Το πολυ το κυριε ελεησον το βαριεται και ο θεος που λενε.... τι κανω?

Quote:

---

Originally Posted by Triella

εχω αναγκη να μαθω οταν σου πεφτει απο ολες τις πλευρες, απο που να ξεκινησει κανεις και απο που να τελειωσει... δεν πολυμιλαω τα κραταω μεσα μου και ειναι μερικες φορες που θελω να εκραγω...

---

Κατάλαβα νομίζω....
Για τη γιαγια είναι φυσιολογικό, και για τους γονείς. Από τη μια η ηλικία από την άλλη ο οργανισμός που κλάταρε, μην περιμένεις πολλά...Αμα δεν θέλουν, δεν μπορείς να κάνεις κάτι...δεν είναι μικρά παιδιά για ντάντεμα και κρίνοντας από την περίπτωση μου πολλές φορές έκανα το λάθος να φερομαι στους γονείς μου λες και είναι μωρά...
Τί μπορείς να κάνεις? να φροντίσεις τον εαυτό σου, και δεν το λέω εγωιστικά, αδιαφορώντας για τους άλλους, αλλά βρίσκοντας τη χρυσή τομή, τις ισορροπίες σου. Κράτα και καμιά απόσταση από τη στενοχώρια και τη γκρίνια, πες τους "είμαι εδώ για να σε βοηθήσω, τι μπορώ να κάνω?", στα θέματα του συντρόφου σου μην πολυπαίρνεις θέση, μάλλον είναι εξαιρετικά ευαίσθητος και καθηλωμένος σε αυτά και μάλλον πληγώνεται, επειδή είσαι αποστασιοποιημένη και στην απέξω τα βλέπεις αλλιώς...

Τριελλα , δεν εισαι υποχρεωμενη να ανεχεσαι τις παραξενιες των αλλων , ακομα και αν αυτοι ειναι μελη της οικογενειας. Eιδικα οι γονεις , ή εστω η πλειοψηφια των γονιων , νομιζουν οτι εχεις κληρονομικη υπορεωση να ανεχεσαι τα παντα , επειδη απλα ειναι γονεις σου.
Οταν βλεπεις οτι δεν υπαρχει συνεννοηση θα πρεπει να βαζεις ορια και να παιρνεις αποστασεις δεν υπαρχει αλλη λυση.

Quote:

---

Originally Posted by Triella

.
Το πολυ το κυριε ελεησον το βαριεται και ο θεος που λενε.... τι κανω?

---

Σίγουρα!
Σε τέτοιες περιπτώσεις όποτε πιέζομαι έτσι, ρίχνω τον προβολέα σε μένα, δηλαδή ασχολούμαι με τα δικά μου, και κάποια στιγμή όλοι οι άλλοι που με πρήζουν παραιτούνται.
Μου έχει τύχει βέβαια να μου πει κάποιος ότι είμαι στον κόσμο μου και ότι τα έχω φορτώσει όλα στον κόκκορα επειδή δεν έπαιζα το παιχνίδι του αλλά σιγά... η ηρεμία μας μετράει.

betelgeuse και Lena ευχαριστω για τις συμβουλες... οσο και αν φαινεται περιεργο, τετοια απλα πραγματα τα ειχα ξεχασει τελειως...
Lena Οσον αφορα για τον συντροφο, δεν ειμαι καθολου αποστασιοποιημενη... ισα ισα επειδη εχω καταλαβει που εχει προβλημα (σχεδον) και επειδη βλεπω οτι του λειπει να κανει συζητησεις, συζηταμε οσο το δυνατον περισσοτερο γινεται... αλλα τις φορες που μου βγαζει τοσο πολυ γκρινια, με φερνει εκτος εαυτου.... αλλα και παλι κρατιεμαι.... και ειναι μερικες φορες που σκεφτομαι οτι βγαζει τις ανασφαλειες του πανω μου και με εξοργιζει ακομα παραπανω γιατι εγω η ιδια στην τελικη το επιτρεπω....
Ας το θεσω διαφορετικα.... εχω ξεχασει πως βαζουν ορια... ισως γιατι εχω ξεχασει που ειναι τα δικα μου και πρεπει να επαναδιαπραγματευτω καποια πραγματα.... αλλα αληθεια πως βαζουν ορια????

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Ας το θεσω διαφορετικα.... εχω ξεχασει πως βαζουν ορια... ισως γιατι εχω ξεχασει που ειναι τα δικα μου και πρεπει να επαναδιαπραγματευτω καποια πραγματα.... αλλα αληθεια πως βαζουν ορια????

---

'Ενα βιβλίο προτείνω...
http://www.protoporia.gr/oria-zois-p-150823.html
Όρια Ζωής (πρέπει να έχεις έναν εαυτό για να μπορείς να προσφέρεις)

Μεχρι στιγμής εχω βγάλει το συμπέρασμα πως η γκρίνια δεν εχει φύλο. Είναι απλα το αποτέλεσμα πολλων ψυχικών καταστάσεων που μη μπορώντας να κατανοηθούν απο τον ιδιο ψαχνει την λυση απο τους γυρω του με αποτελεσμα την γκρινια...Αυτό που νομίζω ότι είναι καλύτερο είναι του δείξεις την αιτία δηλαδή την ρίζα απ' την οποια προερχεται η γκρινια και να τον βοηθησεις να το καταλαβει και στη συνεχεια να το περιορισει, αυτο μπορει να γινει με ενα "πολεμο αγαπης" οπου εσυ με πληρη αγαπη και αυτοσυγκρατηση θα τον κανεις να καταλαβει τι λεει και γιατι το λεει το καθε τι, στην φαση της γκρινιας. Δεν αρκει πιστεύω να καθεσαι και να τον ακους, δεν νομιζω αυτο να λυνει το προβλημα χρειαζεται ενα "συνειδησιακο ηλεκτροσοκ".
Εαν πραγματικά το θελει τοτε τα αποτελέσματα θα φανουν αμεσα και σιγα σιγα με τον χρονο θα αλλάξει προς το καλυτερο. Στην περίπτωση που δεν θέλει να αλλάξει την συμπεριφορά του σημαίνει οτι σε θεωρεί κτημα του και θα κανει τα παντα για να σε εχει οπως σε φανταζεται.....

Ολα αυτα εσυ τα ερμηνευεις ως γκρινια. Αυτοι που στα λενε απλα εκφραζουν τη γνωμη τους με βαση το πως νιωθουν εκεινη τη στιγμη, τις εμπειριες του κλπ. Για αυτους δεν ειναι κατι παραλογο. Kαι αμα τους ρωτησουμε θα σου που οτι εχουν δικιο. Με το γκομενο σου μενετε μαζι?

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Μεγαλο διλημμα.... οι γυναικες μπορει να γκρινιαζουν τις πιο πολλες φορες ισως για ασημαντα πραγματα.... οι αντρες γκρινιαζουν πιο εντονα για διαφορα πραγματα... σοβαρα και ασημαντα... οι ερωτησεις ειναι οι εξης: ποιος γκρινιαζει πιο πολυ; ο αντρας η η γυναικα; και για ποια πραγματα γκρινιαζει ο καθενας...
Αν σε εναν ανθρωπο βιωνεις καθημερινα γκρινια, παραπονα χωρις τελειωμο και χωρις ιδιαιτερη ουσια πως τα αντιμετωπιζεις? Υπαρχουν φορες που για να τα ακους νιωθεις οτι κατι δεν κανεις καλα.... και προσπαθεις να επανορθωσεις... τι γινεται ομως οταν η γκρινια γινεται απο συνηθεια; Ξερεις πως ο αλλος δεν ευχαριστιεται με τιποτα... αλλα τον αγαπας και θελεις να τον εχεις καλα και να εχεις και τη δικη σου ηρεμια... πως το αντιμετωπιζεις; Θα το εκτιμουσα αν μπορουσατε να μου πειτε μερικες δικες ιστοριες και πως τα βγαλατε περα... ευχαριστω...

---

το θεμα δεν ειναι γκρινια.... ειναι θυμος, νευρα που ξεκινανε απ τη ζηλια...και ναι να μας λετε σε ολα και σε ολα να ειστε καλες, παλι θα χουμε νευρα γιατι σημερα παιζουν πολλα το ρολο τους... δεν υπαρχει δουλεια χρημα ελευθερια. οι αντρες εχουν εγωισμο ( ολοι ) και αμα κατι δεν πηγαινει καλα, σαν τα προηγουμενα,ξεκινα ο θυμος και η επιθετικοτητα προς τους γυρω του και κατηγορει τους αλλους, ενω οι γυναικες τεινουν να τα βαζουν με τον εαυτο του και κατηγορουν τις ιδιεες.
αν εχετε παρατηρησει οταν βγαινετε για πιωμα και τα πινετε, ολα ειναι ωραια και καλα :p