θα ξεσπασω εδω. δεν εχω που αλλου
καλημερα
δεν ειμαι καλα παλι σημερα. βαρεθηκα τη ζωη μου. δε ξερω τι να γραψω. δε ξερω γιατι γραφω. ισως γιατι δε πιστευω αν μιλησω καπου αλλου θα με καταλαβουν. ολοι οσοι θελουν οπως λενε να βοηθησουν νομιζω δε καταλαβαινουν, απλα ο καθενας εχει τους λογους του να θελει να με στηριξει. ο γιατρος γιατι ειναι η δουλεια του, η μανα μου γιατι περιμενει να χαρει απο τα κατορθωματα μου, 1-2 φιλοι γιατι δε θελουν να με βλεπουν χαλια. βαρεθηκα τη ζωη μου. κουραστηκα. θελω να τελειωνω κι ας μου λενε οτι δεν ειναι αυτη η λυση. βλεπω τους αλλους γυρω μου και νιωθω οτι ζω στον κοσμο μου εγκωβσιμενη στη ψυχολογια μου απο μικρη ηλικια.αλλα πόσο ακομα? γεννηθηκα λαθος αυτο πιστευω. δε θα λυτρωθω ποτε απο ολο αυτο. και δεν αντεχω ολο αυτο. δε θα γινω ποτε φυσιολογικος ανθρωπος. ποτε δεν ημουν. παντα κατι επαιζε στο μυαλο και στη ψυχολογια μου. ΜΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑ.
οι φιλοι μου λενε κοψε τα χαπια του γιατρου, δεν εχεις τιποτα απλα εκανε μπουμ η ψυχολογια σου. ο γιατρος λεει διαταρχες. εγω προσπαθησα να κρατηθω στα ονοματα για να πιστεψω οτι καπου αρχιζει και τελειωνει το μαρτυριο πισω απο το ονομα μιας διαταραχης. κοροιδευω τον εαυτο μου. αλλα καποιες φορες οπως τωρα που η ψυχολογια ειναι στα πατωματα δε βρισκω το νοημα πουθενα. προσπαθω να γινω καλα. μα δε γινομαι. τα ξεσπασματα γιναν πιο αραια με τον καιρο ή τα φαρμακα, δε ξερω. αλλα καθε φορα που πεφτω γινονται χειροτερα τα ξεσπασματα. βαρεθηκα να φορτωνομαι και στους αλλους. γιατι να τους βαζω να μ ακουνε? λες και δεν εχουν αλλες δουλειες απο τα προβληματα μου. κουραστηκα. θελω να βαλω τελος. δεν αντεχω αλλο. πλεον ουτε το να κοβομαι δε με λυτρωνει. μονο ενα τελος θα με λυτρωσει.
τι μου φταιει? γιατι ειμαι ετσι? γιατι οι αλλοι ειναι φυσιολογικοι? τι τρεχει με την παρτυ μου? αμαν πια. ειναι ατελειωτο ολο αυτο ρε παιδια και με ποναει με ποναει πολυ.
δεν ειναι αναγκη να απαντησετε. απλα ηθελα καπου να γραψω οτι νιωθω. σας εχω πρηξει με τα ποστ μου καθε τοσο το ξερω και συγγνωμη. μα δεν εχω που αλλου
