Χωρισμός

Και η σχέση έχει τελειώσει..Έφτασε στο σημείο εκείνο που καλύτερα να την διαλύσουμε πριν μας διαλύσει και φτάσουμε στο σημείο να σιχαθούμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας ή ακόμη χειρότερα τον ίδιο μας τον εαυτό.

Κατεβάσαμε ρολά, έκλεισαν τα φώτα, μάζεψε ο καθένας τα πράγματά του κι εσύ είσαι ήδη στην πόρτα, με το χέρι στο πόμολο, την κρατάς ανοιχτή και ο καθαρός αέρας σου έρχεται στο πρόσωπο.
Αλλά ο άλλος κάθεται με τη βαλίτσα του πίσω. Το ξέρει ότι τελείωσε, το ήθελε κι αυτός αλλά συμπεριφέρεται όπως όταν τα φώτα ήταν ανοιχτά και τα ρολά ανεβασμένα. Σου χαμογελάει ακόμα και σε φωνάζει \"αγάπη μου\"

Και ιδού το δίλημμα.
Κάνεις το βήμα και βγαίνεις απ την πόρτα ή γυρίζεις πίσω ακόμα μία φορά να του εξηγήσεις, να τον πιάσεις απ το χέρι και να βγείτε μαζί;
Πως συμπεριφερόμαστε όταν ο άλλος είναι σε άρνηση του χωρισμού;
Πως αντιμετωπίζεται η εθελοτυφλία εν ονόματι της συνήθειας και του φόβου της μοναξιάς, παραβλέποντας ότι αυτή η σχέση πλέον είναι πεθαμένη;

Candle,
από τη μια μεριά λες πως η σχέση έχει πεθάνει. Από την άλλη μεριά φαίνεσαι διατεθιμένη να δώσεις μία -ακόμη- ευκαιρία. Πέραν της συμπεριφοράς του άλλου... σαν να μην το χεις και συ αποφασίσει πλήρως. ίσως και να κάνω λάθος, δε ξέρω.

Δε θα σου πω τι να κάνεις, μπορώ όμως να σου πω τι παθαίνω εγώ κάθε φορά που αισθάνομαι αντιφατικά συναισθήματα: Παραλύω, μπλοκάρω, αδυνατώ να κάνω ένα βήμα παραπέρα (είτε εντός, είτε εκτός της σχέσης).

ΥΓ. Καλώς ήλθες στο e-psychology.gr!

Καλά μου τα πες!:)

Quote:

---

Originally posted by dodoni
Παραλύω, μπλοκάρω, αδυνατώ να κάνω ένα βήμα παραπέρα (είτε εντός, είτε εκτός της σχέσης).

---

Εδώ είμαι, έχω παρκάρει σ αυτά και περιμένω (το άγιο πνεύμα)

Kαλώς σας βρήκα!

Mέρεζ.

Το δίλημμα της καντλ, το αντιλήφθηκα διαφορετικά, ενδεχομένως και λάθος.

Και ιδού το δίλημμα.
Κάνεις το βήμα και βγαίνεις απ την πόρτα ή γυρίζεις πίσω ακόμα μία φορά να του εξηγήσεις, να τον πιάσεις απ το χέρι και να βγείτε μαζί;


Δεν κατάλαβα πως θέλει να δώσει μια νέα ευκαιρία στη σχέση αλλά να εξηγήσει για πολλοστή φορά στον σύντροφο της, τους λόγους που οδήγησαν στον χωρισμό, αφού ναι μεν κοινώς αποφασίστηκε αλλά ο ίδιος αδυνατεί να το αντιληφθεί πλήρως ή και να το δεχτεί πλήρως.


Δεν υπάρχει καμία λειτουργική φόρμουλα, με έναν άνθρωπο που αρνείται τον χωρισμό. Δεν υπάρχει ενδεδειγμένος τρόπος να συμπεριφερθείς.
Αυτό που γνωρίζω καλά είναι πως το μόνο που υπάρχει είναι ψυχολογική κούραση και στασιμότητα, περιμένοντας όπως λες, το άγιο πνεύμα.

Όταν ο σύντροφος σου, αρνείται να βγει από τη πόρτα και παραμένει με τη βαλίτσα στο χέρι, η \"διαδικασία\" αυτή συν τω χρόνω λειτουργεί ως ψυχολογικός εκβιασμός... ʼθελά του...
Εγώ τουλάχιστον έτσι αισθάνθηκα.

Όταν έναν άνθρωπο τον νοιάζεσαι τον αφήνεις ελεύθερο. Αν \"πνίγεται\" τον αφήνεις να φύγει...να διαλέξει... να αποφασίσει. Δε του δυσκολεύεις τη ζωή. Όσο και αν πονάει, όσο και αν αυτό σου ξεσκίζει τα σωθικά. Σκατά είναι όπως και αν έχει και ενδεχομένως το να αφήσεις τον άλλον ελεύθερο να ερμηνευτεί ως μή διεκδίκηση. Για ΄μενα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη \"αγάπης\".

Ναι, αυτό εννοούσα sougar.
Eσυ να σαι βουτηγμένος στα σκατά μέχρι το λαιμό και ο άλλος ν απορεί ποιο είναι το πρόβλημα και να διατείνεται ότι ο χωρισμός είναι αναίτιος.
Αυτά, μόλις κολυμπήσω θα τα πούμε καλύτερα.

Ευχαριστώ
:)

Καταλαβαινόμαστε. :)

Όποτε θες, το συζητάμε αναλυτικότερα. :)

prin apo 2 xronia phra thn apofash na xwrisw me ayton poy hmastan mazi 2mish xronia.....k htan poly dyskolo alla eprepe na skeftw to kalo moy...otan eperxetai synhtheia se mia sxesh to kalytero poy exeis na kaneis einai na xwrizeis k na koitas mprosta....an o syntrofos einai poly anasfalhs k den mporei na apodextei thn apofash soy esy den prepei na kaneis pisw an eisai apofasismenos....k kaka ta psemmata esy den mporeis na ton sthrixeis....prepei dystyxws na to syneidhtopoihsei oso einai nwris gia na mporesete na apodesmeyteite oso to dynaton pio anwdyna o enas ap ton allon....

Kastalia, αν θες απαντάς.

Πώς είναι οι σχέσεις σας, τώρα;

Από τη στιγμή που χωρίσατε, διατηρήσατε κάποιου είδους επαφή;
Διότι, όταν χωρίζεις \"καλά\", είναι δύσκολο να πεις στον άλλον \"μη με ξαναενοχλήσεις\" ή να μην απαντάς στα τηλεφωνήματά του.

Αν διατηρήσατε επαφή και αν εσύ εν τω μεταξύ, έκανες μία νέα σχέση, του το είπες; Θα του το έλεγες, αν έκανες;

Σου πέρασε από το μυαλό και κάτω από τη δική του πίεση, διακριτική ή μη, να ξαναείστε μαζί;

Αναρωτήθηκες, αν τελικά, έκανες σωστά που χώρισες;

Επαναλαμβάνω, αν θέλεις απαντάς, γιατί καταλαβαίνω πως ίσως να μην θες να ειπησέλθεις σε λεπτομέρειες.

afoy xwrisa k epeidh den hthele na to syneidhtopoisei anagkasthka na mh diathrhsw kamia eidoys epafh mazi toy....akoloythhsan arketoi kabgades k fysika gia kapoio diasthma den shkwna to thlefwno...meta apo mia ebdomada ekana mia kainoyrgia sxesh k otan me eide tyxaia me ton allon sto dromo omologw oti aisthanthhka poly abola...ekeinh thn periodo malista doyleya ston idio xwro mazi toy k h katastash eixe ftasei sto aproxwrhto gi\'ayto k stamathsa thn doyleia,ton eblepa omws taktika apo tote poy syneidhtopoihsa oti arxise na xepernaei to xwrismo...malista bgainame gia kafe k ta legame!!!...meta apo 7 mhnes o filos moy phre thn apofash na xwrisoyme k otan phga sth doyleia,ekmysthreythka ton pono moy sthn prwth moy sxesh k aytos me sthrixe poly xwris na yparxoyn ponhres protheseis...twra eimaste 2 poly kaloi filoi :) ...ALLH APORIA????? :P esy eixes kati paromoio?

ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια σχέση. Γεννήθηκε, άνθισε, ορίμασε, τέλειωσε. Πως να το ομολογήσεις; Πως να κάνεις τον άλλον να καταλάβει πως.... δεν υπάρχει άλλο; Στέρεψαν όλα. Πως να τον κάνεις να ανοίξει τα μάτια και να δει πως υπάρχει ακόμα ζωή εκεί έξω και για τους δύο, όταν δεν μπορεί να δει τι γίνεται εδώ μέσα. Του δείχνεις το φεγγάρι και εκείνος κοιτάζει το δάχτυλο.:(

Kastalia, ευχαριστώ για την απάντηση σου. Δεν έχω άλλη απορία και συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση αλλά νομίζω ότι σου έδωσα δυνατότητα επιλογής.

Κάτι παρόμοιο, ναι.
Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια αλλά δυστυχώς -για εκείνον- δεν έχει γίνει ένα βήμα παραπέρα.
Είναι κάτι που με στεναχωρεί πάρα πολύ γιατί θα ήθελα να είναι καλά και να συνεχίσει τη ζωή του, πράγμα που δεν διανοείται να το κάνει.


__________________________

Zoi, το να το ομολογήσεις δεν είναι εύκολο. Το διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην απόφασή σου και στην ώρα της ομολογίας, για εμένα είναι φριχτό. Είναι σχεδόν...απάνθρωπο αλλά θα είναι περισσότερο απάνθρωπο να μη μπορείς να ανασάνεις. ʼρα, το παιδεύεις, παίρνεις βαθιά ανάσα και το λες.

Τη δεύτερη ερώτησή σου, ειλικρινά δεν μπορώ να την απαντήσω. Μακάρι να ήξερα. Φαντάζομαι πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός και δίνει και τις απαντήσεις. Εκεί έχω ποντάρει. Όλα μου τα λεφτά.

(....αλλά έχω μια αμφιβολία)

Γειά σας, πρίν δύο εβδομάδες μου ζήτησε να χωρίσουμε έπειτα απο τρία χρόνια..
Οι λόγοι πολλοί, έφταιγα κυρίως εγώ με τη συμπεριφορά μου..
Ήμουν η πρώτη της σχέση και θα ήθελε να δεί και κάτι άλλο..
Δεν μπορώ να το πιστέψω, να το δεχτώ, να το αντιμετωπίσω..
Δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω για να διορθώσω τα λάθη που έκανα(και ήταν πολλά) και να κάνω πράγματα που έπρεπε να είχα κάνει...

Harry, ειλικρινά δεν έχει σημασία να γυρίσεις πίσω το χρόνο για να διορθώσεις τα όποια λάθη έγιναν. Λάθη πάντα γίνονται και πρέπει να γίνονται, όχι μόνο επειδή μέσα από αυτά μαθαίνεις (πολύ κλισέ) αλλά επειδή πρέπει να διατηρείται και η ισορροπία, με κάποιον τρόπο.

Ξέρω, πως όλα αυτά, ενδεχομένως να σου ακούγονται ένα μάτσο ανοησίες. Μπορώ να το καταλάβω. Τί να σου πω και τί να μου πεις...

Αισθάνεσαι χάλια από ότι φαντάζομαι. Και αυτό μπορώ να το καταλάβω αλλά αν θες τη γνώμη μου, μη την πιέσεις για το οτιδήποτε. Ξέρεις, είναι άσχημο να μετανοιώνεις που γνώρισες έναν άνθρωπο και έζησες μαζί του...μη της προκαλέσεις με τη συμπεριφορά σου, αυτό το συναίσθημα.
Να έχει την εικόνα σου, όσο πιο όμορφη γίνεται, μέσα της. Φαντάζομαι πως και εσύ ο ίδιος το θέλεις....

2 εβδομάδες μπροστά στα 3 χρόνια είναι πολύ σύντομο χρονικό διάστημα...
Φυσικά και δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις...είναι πολύ νωρίς άλλωστε. Πρέπει να κάνεις όλο το κύκλο...

Δεν έχω να σου προτείνω απολύτως τίποτα, για να σου απαλύνει αυτό που νιώθεις. Ούτε μπορώ να σου πώ ψέματα, ότι θα είναι έυκολο, ότι θα περάσει γρήγορα και άλλα τέτοια.

Επώδυνο είναι, χάνεις τον ύπνο σου, δε μπορείς να δουλέψεις, δε μπορείς να διαβάσεις, δε μπορείς να γελάσεις, δε μπορείς τίποτα... Ειδικά όταν εσύ είσαι αυτός που δεν μπορεί να το αποδεχτεί.

Υπομονή, δύναμη και άσε το χρόνο να κυλήσει.
Μαλακίες, σου λέω, το ξέρω αλλά κουβέντα να γίνεται.

Sugar, σ΄ ευχαριστώ για τα λόγια σου.Περιέγραψες ακριβώς αυτά που αισθάνομαι αυτές τις ημέρες. Φαντάζομαι είχες παρόμοια εμπειρία..

Είναι όντως πολύ δύσκολο να το αποδεχτώ. Περνάνε πάρα πολλά πράγματα μέσα απο το μυαλό μου. Δεν θέλω να τη πιέσω και για το λόγο που είπες αλλά και για τη περίπτωση που θελήσει να γυρίσει έτσι ώστε να είναι καθαρά δική της απόφαση. Όπως καταλαβαίνεις, έχω μια κρυφή ελπίδα..

Είναι φοβερό το πώς αλλάζει η ζωή σου απο τη μια στιγμή στην άλλη..
Έτσι όμως καταλαβαίνεις ότι ζείς...

Εσύ, πότε σκοπεύεις να βγείς απο το καβούκι σου;;;

Δεν χρειάζεται να ευχαριστείς. Είναι λογικό να αισθάνεσαι, έτσι. Ακόμα και κάποιος που δεν έχει ζήσει κάτι παρόμοιο, μπορεί να φανταστεί τα συναισθήματα.

Μου λες ότι έχεις μια κρυφή ελπίδα... Πρόσεξε να μην την συντηρείς με αυταπάτες. Ας την έχεις, αλίμονο, αλλά μη πατάς πάνω σε αυτήν...Μην κρέμεσαι από αυτήν. Πάρε τον χρόνο σου, κάνε ότι θες να κάνεις και άστην στο ψυγείο. Όχι, στη συντήρηση. Δεν θα σε αφήσει να πας μπροστά.
Θα σε κρατάει δέσμιο.
Είναι επώδυνο, ξέρεις, να τη κλείσεις σε ένα κουτάκι από χρυσό, να την φυλάς νύχτα μέρα, να ανοίγεις το κουτάκι με προσοχή μη τυχόν και σου φύγει... Είναι σκληρό να κλείνεις τη ζωή σου μαζί με την ελπίδα μέσα στο κουτάκι. Είναι τεράστια μοναξιά.
Μη το κάνεις. Όχι επειδή δεν αξίζει, αλλά επειδή αυτό είναι το παιχνίδι.

Καλή η ερώτησή σου, δεν έχω όμως απάντηση.