θα αξιζανε αραγε ποτε?

Καλημερα τι κανετε?

θα ηθελα τις συμβουλες σας και τις αποψεις σας,

ειμαι φανταρος και γενικα ειμαστε λιγα ατομα αλλα δεν ταιριαζουμε σαν παρεα εγω τωρα εχω χτυπησει τα χερια μου και ειμαι νοσοκομειο πριν παω νοσοκομειο οταν τους ειπα οτι θα παω αρχισανε αντιδρασεις γιατι θα κανανε και τις δικες μου υπηρεσειες σκοπιες κτλ εγινε μια μικροφασαρια αλλα δεν με νοιαζει...

το θεμα ειναι οτι με πηρανε τηλεφωνο και μου κανανε παραπονα οτι δεν τους περνω τηλ και τετοια και ειπα ξεκαθαρα οτι ποναω δεν μπορω να νοιαζομαι για το τι κανουνε οι αλλοι τωρα γενικα ενας απο αυτους ειναι κυκλοθημικος και την μια ειναι νορμαλ την αλλη φωναζει και νευριαζει χωρις λογο... και τωρα δηλαδη αυτο το ατομο θελει να κανουμε παρεα? τι μπορει να θελει απο μενα αυτος ? λετε αξιζει να τους εκανα παρεα ? περιμενω σχολεια και αποψεις


σας ευχαριστω...

λοιπον....

καταρχην ειναι πολυ τυχεροι που δεν ειμουν εγω στη θεση σου γιατι αν καπιος ειχα χτυπησει τα χερια μου και αυτος διαμαρτυροταν που θα κανει ολες τις δουλειες θα του ελεγα ξεκαθαρα και εσυ αν καπια στιγμη χτυπησεις καπου δε θα με ενδιαφερει το παραμικρο και θα σου λεω καντα ολα εσυ.αν μου λεγανε αυτο γιατι δε παιρνεις τηλεφωνο κλπ θα τους ελεγα για μενα ειναι σα να μην υπαρχουν.και επισης εγω οχι για παρεα δε θα ενδιαφερομουν αλλα ουτε για καφε να πιο μαζι τους θα ειμουν με ενα τηλεφωνο στο χερι συνεχεια και θα μηλαγα με αυτους που ηθελα.

επίσεις ήμουνα πάντα εκει για να τους καλύψω σε οτι μαλακια και να κανανε και γενικα σε οτι χρειαζοντουσαν...


μεχρι να φανταστειτε μου λεγανε οτι δεν εχω προβλημα και οτι το κανω ψεματα ελεος...


αν και ξερω ποια ειναι η απαντηση λετε οτι θα αξιζε ποτε να ασχοληθω η απλα να τους γραψω στα .... μου και να μην με νοιαζει τι λενε και τι κανουν και να τελειωσει εκει η ιστορια ?

επισης σκευτομαι γιατι με ενοχλει καπως αυτη η ιστορια ? ενταξει σιγουρα ειναι κακο να δινεις και να μην περνεις τιποτα αλλα γιατι ασχολούμαι ?


και οχι τιποτα αλλο στην αρχη που τους γνωρισα πιστευα οτι αυτα τα ατομα αξιζανε...:(

Μιλάς για τα άτομα που είστε μαζί εκεί που υπηρετείς?
Μην το ψάχνεις ρε συ:P Είναι άλλες οι συνθήκες ζωής (ανάλογα και με το που υπηρετείς φυσικά) και οι άνθρωποι αντιδρούν περίεργα μέσα σε αυτό το, περιορισμένο απο όλες τις απόψεις, περιβάλλον.
Αν μιλούσες για τους φίλους/γνωστούς σου έξω τότε οκ ας σε απασχολούσε...για τα άτομα στο στρατό ομως? σιγά...δεν τους διάλεξες, τυχαία βρεθήκατε εκεί, δεν θα έπρεπε να ταιριάζετε.

ναι μιλαω για ατομα που υπηρετουμε μαζι...


για να πω τον πονο μου ειναι απογοητευτικο να δινεις συνεχεια και να μην περνεις πισω τιποτα...

Ναι φυσικά ...
Σου προτείνω να μην περιμένεις όμως απο άτομα που βρέθηκαν τυχαία στην ζωή σου και που είστε μαζί λόγω συνθηκών και τίποτε παραπάνω.
Είστε "συναδελφοι" και όχι φίλοι, την παρούσα στιγμή.

Tomhet πιστευεις οτι με τα ιδια ατομα θα μπορουσαμε ποτε να ειμαστε φιλοι ? ενοω πιστευεις οτι εχουνε κατι να μου προσφερουνε ? πιστευεις οτι αξιζουνε ?
σε παρακαλω απαντησε σε ολες τις ερρωτησεις μου :)

Οι περισσότεροι έχουν κάτι να σου προσφέρουν και το καλύτερο,ειδικά σε κάποιες συνθήκες που αναγκαστικά πρέπει να συμβιώνεις με κάποια άτομα,είναι να συμβιβάζεσαι και να λειτουργείς όσο πιο διπλωματικά γίνετε.
Μπορεί αν κάτσεις και τους "γωρισεις" καλύτερα να μην είναι όσο χαλια νομίζεις.

Δεν είμαι σίγουρος για το αν υπάρχει απάντηση σε αυτό που ρωτάς...τι να σου προσφέρουν δηλαδή? Εκτός απο παρέα υπο τις δεδομένες συνθήκες...?
Στο σχολείο πχ γνωρίζεις σχεδόν όλη την τάξη στην οποία είσαι...γνωρίζεις και άτομα απο άλλα τμήματα...Όταν φευγεις απο αυτόν τον χωρο, οταν τελειώνεις το σχολείο τους κουβαλάς μαζί σου σε όλη σου την ζωή όλους αυτούς?...οχι...είχατε μια σχέση και τελείωσε...
Όταν αργότερα πηγαίνεις στρατό, γνωρίζεις ένα άλλο γκρουπ ατόμων...όταν τελείωσεις με τον στρατό τους κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή? οχι...είχατε μια σχέση και τελείωσε..
Όταν μετά είσαι σε μιά δουλειά, γνωρίζεις άτομα απο εκεί....όταν φύγεις απο την δουλειά αυτή τους κουβαλάς μαζί σου σε όλη σου τη ζωή?οχι...γιατί και πάλι είχατε μια σχέση και τελείωσε...
Έτσι είναι με όλους τους ανθρώπους που γνωρίζεις στην ζωη σου όταν βρίσκεσαι σε ένα συγκεκριμένο χώρο....έχεις μια σχέση βάση των συνθηκών. Δεν σημαίνει οτι θα τους κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή. Δεν σημαίνει οτι έχετε κάτι παραπάνω απο αυτό που έχετε εκείνη τη στιγμή λόγω των συνθηκών.
Φυσικά μέσα απο όλους αυτούς τους χώρους μπορεί να γνωρίσεις άτομα που όντως θα τους κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή....σίγουρα όμως δεν είναι ολόκληρο το γκρουπ ατόμων που γνώρισες.
Οπότε...είναι συντροφοι, συνάδελφοι, συμφοιτητες κλπκλπ. Και ο κάθε ένας με τις ιδιαίτερότητες τους...οκ κάποιος σου γκρίνιαξε...και? :P ένα τυχαίο συμβάν στην όοοοοοοοολη αυτή διαδικασία που περιέγραψα...οταν τελείωσεις με τον στρατό θα παίζει ακόμα ρόλο το γιατί σου γκρίνιαξε κάποιος απο εκεί?

με καλύψανε οι απαντήσεις σας ευχαριστώ...

Quote:

---

Originally Posted by den_katalavenw...

Tomhet πιστευεις οτι με τα ιδια ατομα θα μπορουσαμε ποτε να ειμαστε φιλοι ? ενοω πιστευεις οτι εχουνε κατι να μου προσφερουνε ? πιστευεις οτι αξιζουνε ?
σε παρακαλω απαντησε σε ολες τις ερρωτησεις μου :)

---

Η προσωπική μου εμπειρια απ το στρατο λεει πως με αυτα τα ατομα που περιγραφεις δε θα μπορουσες ποτε να γινεις φίλος εκτος κι αν ελθουν κυριολεκτικα τα πανω κατω. Μ αυτους με το που θα μετατεθείς ή θα απολυθεις θα χαθείτε, το πολύ να ναι απλά μακρινοί γνωστοί ή καποιοι που ακομα θα θυμασαι τις φατσες τους λόγω αυτων που περασες μαζι τους. Αυτοι που εγω σημερα εχω φιλους τους οποίους γνωρισα στο στρατο ήτανε και στο στρατο φιλοι μου όπως ακριβως ειναι τωρα!
Το μονο που μπορουν αυτοι να σου προσφερουν, νοουμενου οτι οι σχεσεις σας δεν εχουν ηδη ψυχρανθει σε βαθμο που να ναι περιπου εχθρικες, ειναι χαβαλες, καποιον να εχεις να λες κουβεντες περι ανεμων και υδατων απλα για να περναει η ωρα και να μην κρατας συνεχεια το στωμα κλειστο ή εξυπηρετησεις υπο μορφη αμοιβαιων ανταλλαγων πχ βγαλε μου το νουμερο να βγαλω εγω το δικο σου. Αυτο που θα σου λεγα να προσεξεις για να μην πεσεις δλδ θυμα εκμεταλλευσης ή χλευασμου, ειναι, μαθε να σαι σκληρος, να μην ανεχεσαι, μην τους κανεις καλοσυνες, υψωνε τον τονο της φωνης σου, αμα χρειαζεται και διεκδικα. Ο στρατος τετοιο επιπεδο θελει για να παιρνας καλα. Και να εχεις παντα υπομονη, να μην παιρνεις τιποτα κατακαρδα (γραφε τα που λενε) και να μην απογοητευεσαι. Ο καιρος περναει χωρις να το παρουμε ειδηση.

έχεις μεγάλο δίκιο Γιάννη...
απλα θελω να πω οτι γενικα θα μπορουσαμε να περναμε πολυ καλυτερα και να ειχαμε φοβερο δεσιμο η μεταθεση δεν αργαει...