Οτι δεν βλεπεις ...

Καλησπερα στο forum. Υπαρχουν καποιες σκεψεις που με απασχολουν γενικα εδω και κανα χρονο και δεν ξερω πως να το ξεπερασω. Να ξεκινησω γενικα απο το οτι ειμαι φοιτητης. Γενικα τον τελευταιο καιρο κλεινωμαι παρα πολυ στον εαυτο μου, δεν θελω για καποιο λογο να βγαινω γενικα απο το σπιτι εκτος απο οταν θα βγω για να κανω τα βασικα σχολη/ψωνια κλπ. Το κυριως προβλημα νομιζω γενικα οτι μου το προκαλεσε η φοιτιτικη παρεα που ειχα και ειναι η ''Αυτοπεποιθηση''. Π.χ με τα παιδια που εκανα παρεα παντα ειχα το φοβο για να παρω το λογο να πω κατι, γιατι πιστευα οτι θα το σνομπαρουν η θα γελασουν η θα το κραξουν κλπ, στο οτιδιποτε παω να κανω πλεον εχω ''Ανασφαλειες''. Ακομα κ οταν βγαιναμε εξω με την παρεα κ τυχαινε να πιασω κουβεντα με καμια κοπελα παντα ενιωθα αρνητικη ενεργεια και φοβο μεσα μου για το τι θα πουν οι γυρω στο οτιδιποτε παρω την προτωβουλια να επιχειρησω να κανω η να πω. Ετσι και ο χρονος κυλαει και μενω αμετοχος γενικα σε πολλα πραγματα. Τελευταια κανω παρεα γενικα με ενα μονο παιδι απο αυτη τη παρεα αλλα οποτε τυχαινει να ερχεται η κοπελα του θελω κατευθειαν να φευγω γιατι δε μ αρεσει να περναμε χρονο οι 3 μας γιατι νιωθω μειονεκτικα κατα καποιο τροπο βλεπωντας τον Χ να εχει την κοπελα του και εγω να ειμαι μονος και ετσι καταφευγω παλι στο αραλικι μονος.

Πραγματικα εχω μια πολυ μεγαλη απορια. Πως γινεται ενα ατομο σαν εμενα το οποιο ποτε δεν προσπαθει να προκαταβαλει τον αλλο η την αποψη του αλλου αρνητικα η των γυρω γενικα, να το κανουν αυτο καποια ατομα σε μενα συνεχως οταν βρεθουμε ολοι μαζι. Μιπως επειδη θεωρουν οτι ειμαι αδυναμος χαρακτηρας κ αυτο μπορει να το αισθανονται με καποιον τροπο οι αλλοι και για αυτο γινεται ? Επισης δυσκολευομαι να δεχθω η αν δεχθω καποιο κομπλιμεντο η 1η σκεψη μου ειναι μιπως ηταν ειρωνια...ενω μπορει να μην ειναι. Διαβασα τελευταια και ενα αρθρο για το ναρκισσισμο και ομολογω πως βρηκα αρκετα κοινα με τον εαυτο μου σε αυτα που λεει. Επισης δεν εχω ανοιχτει ποτε σε κανεναν για αυτα που νιωθω και ουτε θελω.

Τελος παντων δεν ξερω πως κατεληξα ετσι, παντως θυμαμαι οτι περασα πολυ καλα παιδικα χρονια,υπηρχε πολυ διασκεδαση με τα ατομα που μεγαλωσα γυρω μου, απο μικρο παιδι θυμαμαι ημουν με ενα χαμογελο στο προσωπο, πλεον χαμογελαω και μεσα μου νιωθω παντα θλιμμενος.
Ολες οι γνωμες σας ειναι δεκτες.

καλησπερα,απλα θα σου ελεγα οτι καλο θα ηταν να αποβαλλεις αυτη τη σκεψη οτι αν πεις κατι μπορει να σε κατακρινουν η να σε ειρωνευτουν και αν συμβαινει αυτο μπορεις να το χειριστεις κατα τη γνωμη μου με επιχειρηματα η ακομα με χιουμορ,το χιουμορ βοηθαει πολυ στην επικοινωνια :) επισης να σκεφτεσαι παντα θετικα οτι νομιζεις αρνητικο μη το σκεφτεσαι δεν χρειαζεται,διωξε τις αρνητικες σκεψεις :)

Αντιγραφω ακριβως απ το μηνυμα σου...

''Πως γινεται ενα ατομο σαν εμενα το οποιο ποτε δεν προσπαθει να προκαταβαλει τον αλλο η την αποψη του αλλου αρνητικα η των γυρω γενικα, να το κανουν αυτο καποια ατομα σε μενα συνεχως οταν βρεθουμε ολοι μαζι.''

Λες δηλαδη οτι επειδη εσυ δεν καταφερεσαι αρνητικα στους αλλους, αυτο σημαινει οτι δε θα πρεπε και οι αλλοι να το κανουν και απορεις πως συμβαινει. Σα να λεμε οτι αφου δεν εχεις σκοτωσει ανθρωπο τοτε δε θα πρεπε να υπαρχουν δολοφονοι. Αυτη ειναι λογικη του κωλου ρε φιλαρακι, δε το καταλαβαινεις? Μην κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια. Ποσο εισαι? 14? Xωρια οτι δεν ειναι καταναγλη αρνητικο η γνωμη τους αλλα τεσπα.

Οσο για το αγχος που αισθανεσαι οταν πας να καμακωσεις γκομενες, αυτο ειναι φυσιολογικο και ολοι το αισθανονται. Μη σ απασχολει, δεν εχεις την πρωτοτυπια εσυ.

ουάου αυτό το κεράσι μερικές φορές δεν έχει καθόλου κατανόηση....

γεια ναι εχουνε καταλαβει οτι εισαι καπως αδυναμος και τα ζωα δεν καταλαβαινουνε οτι σου κανουνε ψυχολογικη ζημια...<<κλασική περίπτωση βλάβης>>!!!!

αυτό μπορεί να γίνεται για αρκετούς λόγους όπως πχ για να ανεβάσουνε την δικιά τους ψυχολογια γαμ,νε την δικιά σου γιατι οσο σε υποβαθμιζουνε τοσο εσύ γίνεσαι χειρότερα... νομίζω ήρθε η στιγμή για να φύγεις ( αν θέλεις ακουσε στο youtube three days grace gone forever τέλειο τραγούδι ψιλοταιριάζει με τη περίπτωση σου ) αυτό άρα δεν αξίζει να κάτσεις και να χαλιέσαι για τους άλλους... αφου βλεπεις οτι δεν σου ταιριαζουνε και ειμαι σιγουρος οτι και μπροστα σε γκομενες θα σε υποβαθμιζουνε ... ετσι δεν ειναι ? run for your life χεχεχε

Σας ευχαριστω για τις γνωμες σας !

Νομίζω ότι σε καταλαβαίνω βλέποντας μεταξύ μας ακραίες αντιθέσεις και ένα δύο κοινά.
Η δική μου γνώμη δεν είναι να φύγεις. Ούτε ότι εσύ έχεις το πρόβλημα αποκλειστικά.
Ο κόσμος είναι σκληρός, ειδικά τα παιδιά και εμείς οι νέοι.
Σίγουρα δε θες να φύγεις, συνήθεια βλέπεις και φόβος απομόνωσης. Ίσως φοβάσαι και το να μιλήσεις στην παρέα ανοιχτά για όσα αισθάνεσαι και απο τη μία καλά κάνεις γιατί ποιός σου εγγυάται πως έχουν την ωριμότητα και το υπόβαθρο να σε βοηθήσουν αντί για άλλη μια φορά να σε γιουχάρουν;!
Η αλλαγή έρχεται από μέσα μας, μετά ραγδαία περνάει στο περιβάλλον μας.
Για αρχή λοιπόν πείσε τον εαυτό σου πως κάθε αρνητικό σχόλιο που ακούς δεν έχει και απαραίτητα ειλικρινή αρνητική διάθεση.
Ο μπαμπάς μου όταν αγαπάει βρίζει και σνομπάρει.. λέει την κολλητή μου " παλιοτσουλί" ενώ την έχει σαν παιδί του και το αγόρι μου "κόπανο". Στην αρχή υπήρχε πρόβλημα με αυτό μετά όμως τους εξήγησα, και αυτοί με τη σειρά τους είδαν με μεγαλύτερη ανιχτομυαλιά τη συμπεριφορά του και κατάλαβαν.
Σε δεύτερη φάση θα σε συμβούλευα λίγο λίγο να αρχίσεις να συμμετέχεις πάλι στην παρέα.
Όταν π.χ. πας εσύ ο -ας πουμε- Νίκος να μιλήσεις σε μια τύπισσα στο δρόμο και αρχίσει ο -ας πουμε Γιάννης- "Τι έγινε Νικολάκη, ανακαλύψαμε ότι έχουμε και πουλάκι και κελάιδησε;;!" αντί να κατεβάσεις ντροπαλά το βλέμμα σου, πες έστω και τραβλίζοντας "Το ότι κάνει τόσο καιρό το μουγκό για να μην καταλάβει το δικό σου πως ψευδίζει δε σημαίνει πως δεν υπάρχει φιλαράκι!!" μπροστά στην κοπέλα. Και γέλα κι εσυ!! Έχεις λέγειν, φαίνεται απ' το γραπτό λόγο σου. Κάντο φωνή.
Με λίγα λόγια μπες στο χιουμοριστικό κλίμα τους, δίχως να εφαρμόζεις αυτού του είδους το σνομπαρίστικο χιούμορ σε όλους. Αλλά να το χρησιμοποιείς όταν πρέπει να απαντήσεις σε κάτι τέτοιο.
Έπειτα δώσε λίγη -όχι πολύ- βάση στην εμφάνισή σου και στους μικρούς σου στόχους. Όταν αισθάνεσαι άχρηστος η βλάκας είναι δύσκολο να απαντήσεις με αυτοπεποίθηση. Όταν αισθάνεσαι ο καλύτερος που θα μπορούσες να είσαι σε αυτή τη φάση, βγαίνει η απάντηση πιο άνετα.
Είσαι νέος, σίγουρα μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση. Μη φύγεις απο αυτή!! Θα βρείς πολλές τέτοιες στη ζωή, και ειδικά στον εργασιακό σου χώρο αύριο μεθαύριο, θα πρέπει να ξέρεις να τις αντιμετωπίσεις.

Γκουντ Λακ μπέιμπι μπόι!!!!!!

wonderboy,
Δεν είμαι ειδικός, αλλά σε βρίσκω μια χαρά παιδί. Όμως, συνήθως η πηγή των προβλημάτων μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, για την ακρίβεια, αυτό που εμείς πιστεύουμε γι' αυτόν. Ακόμη και αν οι άλλοι μας αδικούν, την τελική υπογραφή την βάζουμε πάντα εμείς. Σταμάτα λοιπόν να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Εξ ορισμού, όλοι μας είμαστε αξιαγάπητοι, αξιόλογοι, ανεκτίμητοι και μοναδικοί. Αν αυτό το καταλάβεις και πιστέψεις πραγματικά ότι όντως ισχύει (και όχι απλά να το νομίζεις), τότε ούτε οι άλλοι θα το αμφισβητήσουν για σένα. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να δραπετεύεις από πουθενά, αλλά μόνο... carpe diem.

Show_Me_The_High_Road Σε ευχαριστω για την απαντιση σου στο θεμα μου, εχουν περασει και λιγες μερες και
δεν περιμενα οτι θα υπαρξουν κ αλλες απαντισεις περι του θεματος. Η αληθεια ειναι εχω απομονωθει λιγο τον τελευταιο καιρο, παω στη σχολη κ μετα καθομαι σπιτι βλεπω καμια σειρα η πεζω κανενα παιχνιδι, προσπαθω να μην βρισκομαι συχνα με τα συγκεκριμενα ατομα η αν γινει καποια προταση στο να βγουμε προσπαθω να το αποφυγω και νομιζω το εχουν καταλαβει χωρις να γνωριζουν το λογο κ ουτε προκειτε να τους πω οτι δεν ειμαι χαρουμενος με ολους αυτους κ οτι δεν περναω καλα, γιατι αυτη την περιοδο δεν εχω για καποιο λογο καθολου μα καθολου αυτοπεποιθιση. Εχω φτασει σε σημειο να αμφισβητω τον ιδιο μου τον εαυτο και θελω να μεινω λιγο μονος να τα βρω λιγο πρωτα με την παρτη μου και μετα με τα γυρω.. Εχω καταφυγει στο να βγαινω με 1 φιλαρακι απο τα παλια και νομιζω περναω πιο ευχαριστα την ωρα μου.

LAKISMAN: μια χαρα παιδι ειμαι οπως λες απλα οπως ειπα και πιο πανω καποια συγκεκριμενα ατομα με εκαναν να αμφισβητο την προσωπικοτητα μου και οταν ημουν μαζι τους δεν ημουν σαν χαρακτηρας αυτος που πραγματικα ειμαι.

Thanks για τα καλα σας σχολια :D

Φιλος επιζημιος εχθρος επικαλειται! Κοιτα τα μαθηματα σου γιατι οι εποχες ειναι δυσκολες και εχεις καιρο για κλαψα.