μια συμβουλή παιδιά

Καλησπέρα σε όλους και όλες! Διαγνώστηκα πρόσφατα με ιδψ και παραθέτω κάποια απο τα συμπτώματα μου για να μου πει κάποιος μήπως είχε κάτι παρόμοιο και πως το αντιμετώπισε!Αυτή η ιστορία γίνεται εδώ και 3-4 μήνες όπου έχουν μεσολαβήσει διαστήματα έξαρσης εως και εξάλειψης των συμπτωμάτων που στην πορεία φυσικά ξαναεμφανιζόντουσαν.Σκεφτ� �μουν οτι είμαι τρελή,οτι μπορεί να κάνω ή να μου κάνουν κακό κοντινοί μου άνθρωποι και το τελευταίο και χειρότερο είναι που ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να λέω οτι όλα είναι ένα ψέμα,οτι ζω κάτι άλλο.Άρχισα να αμφισβητώ αυτονόητα πράγματα και να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση π.χ γιατί να ζω,γιατί έχω αυτούς τους φίλους και τι είναι ο φίλος..Νιώθω αποτραβηγμένη απο την πραγματικότητα είναι ένα πολύ απόκοσμο συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω.Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχω αλλά όταν έριξα μια ματιά στις αγχώδεις διαταραχές ήμουν σίγουρη οτι ήταν αυτο και τόσο καιρό το αντιμετώπιζα κάπως με τη λογική.Επισκέφθηκα ένα ψυχίατρο και δεν έκρινε οτι είναι σοβαρά τα συμπτώματα και μου έδωσε Βαλεριάνα.Εγώ όμως όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω,κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και νιώθω οτι κανείς δεν με καταλαβαίνει γιατί όλοι μου λένε "μην το σκέφτεσαι".Πλέον δεν έχω δύναμη να το εμποδίσω,κοιμάμαι υπερβολικά πολλές ώρες κάθε μέρα και δεν έχω το κουράγιο ούτε να μιλήσω πλέον.Πιστεύω οτι το έχω πάρει πολύ κατάκαρδα γιατί πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη ζωη και τα μικρά πράγματα που την κάνουν όμορφη και τώρα δεν μπορώ να χαρώ τίποτα..Σας παρακαλώ αν κάποιος έχει περάσει κάτι παρόμοιο ή ξερει να με συμβουλεύσει θα το εκτιμούσα πολύ.Ευχαριστώ εκ των προτέρων. :)

Quote:

---

Originally Posted by joy123

χειρότερο είναι που ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να λέω οτι όλα είναι ένα ψέμα , οτι ζω κάτι άλλο . Άρχισα να αμφισβητώ αυτονόητα πράγματα και να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση π . χ γιατί να ζω , γιατί έχω αυτούς τους φίλους και τι είναι ο φίλος . . Νιώθω αποτραβηγμένη απο την πραγματικότητα είναι ένα πολύ απόκοσμο συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω . :)

---

Joy αυτο να το συζητησεις οπωςδηποτε με τον γιατρο σου .
Κατα τα αλλα , για την ιψδ πρεπει απλα να την αποδεχτεις και να καταλαβεις οτι αυτες οι σκεψεις ειναι απλως σκεψεις και τιποτα παραπανω , δεν υπαρχει λογος να σε αγχωνουν.

betelgeuse αυτό θα κάνω σίγουρα. αν και το ευχάριστο είναι οτι όλες αυτές οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν .μάλλον έχει να κάνει με το πόσο τις επιτρέπουμε εμείς οι ίδιοι να έχουν δύναμη πάνω μας.Σ'ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή.

παίρνεις κάποια αγωγή? καλά δεν μου φαίνεται και τρελό, αυτό που περιγραφής συμβαίνει και σε εμενα συχνά :)

το κειμενο δεν φενετε σωστα!

nick_electro οχι δεν πηρα...μου ειχε γραψει ζάναξ ο γιατρός αλλά δεν τα πήρα γιατί ήμουν για 2 εβδομάδες καλά αλλά τώρα με ξαναπιάσανε τα δικά μου..τα υπαρξιακά κτλπ..εσυ τι παθαίνεις?

Quote:

---

Originally Posted by joy123

Καλησπέρα σε όλους και όλες! Διαγνώστηκα πρόσφατα με ιδψ και παραθέτω κάποια απο τα συμπτώματα μου για να μου πει κάποιος μήπως είχε κάτι παρόμοιο και πως το αντιμετώπισε!Αυτή η ιστορία γίνεται εδώ και 3-4 μήνες όπου έχουν μεσολαβήσει διαστήματα έξαρσης εως και εξάλειψης των συμπτωμάτων που στην πορεία φυσικά ξαναεμφανιζόντουσαν.Σκεφτ� �μουν οτι είμαι τρελή,οτι μπορεί να κάνω ή να μου κάνουν κακό κοντινοί μου άνθρωποι και το τελευταίο και χειρότερο είναι που ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να λέω οτι όλα είναι ένα ψέμα,οτι ζω κάτι άλλο.Άρχισα να αμφισβητώ αυτονόητα πράγματα και να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση π.χ γιατί να ζω,γιατί έχω αυτούς τους φίλους και τι είναι ο φίλος..Νιώθω αποτραβηγμένη απο την πραγματικότητα είναι ένα πολύ απόκοσμο συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω.Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχω αλλά όταν έριξα μια ματιά στις αγχώδεις διαταραχές ήμουν σίγουρη οτι ήταν αυτο και τόσο καιρό το αντιμετώπιζα κάπως με τη λογική.Επισκέφθηκα ένα ψυχίατρο και δεν έκρινε οτι είναι σοβαρά τα συμπτώματα και μου έδωσε Βαλεριάνα.Εγώ όμως όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω,κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και νιώθω οτι κανείς δεν με καταλαβαίνει γιατί όλοι μου λένε "μην το σκέφτεσαι".Πλέον δεν έχω δύναμη να το εμποδίσω,κοιμάμαι υπερβολικά πολλές ώρες κάθε μέρα και δεν έχω το κουράγιο ούτε να μιλήσω πλέον.Πιστεύω οτι το έχω πάρει πολύ κατάκαρδα γιατί πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη ζωη και τα μικρά πράγματα που την κάνουν όμορφη και τώρα δεν μπορώ να χαρώ τίποτα..Σας παρακαλώ αν κάποιος έχει περάσει κάτι παρόμοιο ή ξερει να με συμβουλεύσει θα το εκτιμούσα πολύ.Ευχαριστώ εκ των προτέρων. :)

---

εγω μπορω να το εξηγισω μαλον αυτο που σου λειπει ειναι κατι αληθινο οταν λες οτι εισαι αποτραβηγμενη απο τη πραγματικοτητα ειναι σα να λες οτι κανεις δε σε γνωριζει κ οσοι σε γνωριζουν τους διχνεις ενα εαυτο που δεν ειναι πραγματικος. εχω δικιοπ?

αλεξανδρος_77 οχι οχι δεν εννοω αυτο...γενικα ειμαι πολυ καλυτερα απ'οταν ξεκινησε ολο αυτο...απλα περασα καποιες στεναχωριες και δεν ξεσπασα γι'αυτο μου βγηκανε αυτα..

Quote:

---

Originally Posted by joy123

Καλησπέρα σε όλους και όλες! Διαγνώστηκα πρόσφατα με ιδψ και παραθέτω κάποια απο τα συμπτώματα μου για να μου πει κάποιος μήπως είχε κάτι παρόμοιο και πως το αντιμετώπισε!Αυτή η ιστορία γίνεται εδώ και 3-4 μήνες όπου έχουν μεσολαβήσει διαστήματα έξαρσης εως και εξάλειψης των συμπτωμάτων που στην πορεία φυσικά ξαναεμφανιζόντουσαν.Σκεφτ� �μουν οτι είμαι τρελή,οτι μπορεί να κάνω ή να μου κάνουν κακό κοντινοί μου άνθρωποι και το τελευταίο και χειρότερο είναι που ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να λέω οτι όλα είναι ένα ψέμα,οτι ζω κάτι άλλο.Άρχισα να αμφισβητώ αυτονόητα πράγματα και να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση π.χ γιατί να ζω,γιατί έχω αυτούς τους φίλους και τι είναι ο φίλος..Νιώθω αποτραβηγμένη απο την πραγματικότητα είναι ένα πολύ απόκοσμο συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω.Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχω αλλά όταν έριξα μια ματιά στις αγχώδεις διαταραχές ήμουν σίγουρη οτι ήταν αυτο και τόσο καιρό το αντιμετώπιζα κάπως με τη λογική.Επισκέφθηκα ένα ψυχίατρο και δεν έκρινε οτι είναι σοβαρά τα συμπτώματα και μου έδωσε Βαλεριάνα.Εγώ όμως όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω,κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και νιώθω οτι κανείς δεν με καταλαβαίνει γιατί όλοι μου λένε "μην το σκέφτεσαι".Πλέον δεν έχω δύναμη να το εμποδίσω,κοιμάμαι υπερβολικά πολλές ώρες κάθε μέρα και δεν έχω το κουράγιο ούτε να μιλήσω πλέον.Πιστεύω οτι το έχω πάρει πολύ κατάκαρδα γιατί πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη ζωη και τα μικρά πράγματα που την κάνουν όμορφη και τώρα δεν μπορώ να χαρώ τίποτα..Σας παρακαλώ αν κάποιος έχει περάσει κάτι παρόμοιο ή ξερει να με συμβουλεύσει θα το εκτιμούσα πολύ.Ευχαριστώ εκ των προτέρων. :)

---

Εργάζεσαι/σπουδαζεις?

Η αδρανεια, το να παιρναει κανεις αρκετο χρονο μονος και με τις σκεψεις του πχ στο δωμάτιο ή μονος στο σπιτι, το να μην κανει κατι δημιουργικο που να του αποσπα τη προσοχη απ τις σκεψεις του, το να εχει κενα στο προγραμμα του κατα τα οποια να μην εχει κατι να κανει, αυτο που λεμε να καθεται με σταυρωμενα τα χερια, το να αποφευγει τις συναναστροφες και ετσι περναει τις ωρες του μονος, τρεφει το προβλημα. Καποια απ αυτα διαπιστωνω ότι τα κανεις! Ειναι το προσφορο πεδίο στο οποίο τετοιες σκέψεις εμφανίζονται και τελικα ριζωνουν. Το ζητημα ειναι να βρεις κατι το δημιουργικο με το οποιο να ασχολεισαι, οτιδηποτε κι αν ειναι αυτο, το οποιο όμως ως τετοια θα εχει αυτην την ικανοτητα, ητοι να κατευθυνει τη σκεψη σου αλλου. Ακομα όσο πιο γρηγορα περναμε απ τη σκεψη στην πραξη, χωρις αναβολες και προφασεις, τοσο λιγοτερες πιθανοτητες να εισχωρησουν μεσα μας τετοιες σκέψεις. Επισης θα πρεπει να αναπτυξεις τη διάκριση στη σκεψη σου, να σαι δλδ σε θεση να διακρινεις τις διαστρεβλωμενες σκέψεις σου (παραλογο, φανταστικο, σεναρια, υπερβολή, άγχος κλπ τετοια συναφη), να τις ξεχωριζεις δλδ ως τετοιες και να τις απωθεις οταν αυτες βρισκονται σε εξελιξη.

Quote:

---

Originally Posted by joy123

Καλησπέρα σε όλους και όλες! Διαγνώστηκα πρόσφατα με ιδψ και παραθέτω κάποια απο τα συμπτώματα μου για να μου πει κάποιος μήπως είχε κάτι παρόμοιο και πως το αντιμετώπισε!Αυτή η ιστορία γίνεται εδώ και 3-4 μήνες όπου έχουν μεσολαβήσει διαστήματα έξαρσης εως και εξάλειψης των συμπτωμάτων που στην πορεία φυσικά ξαναεμφανιζόντουσαν.Σκεφτ� �μουν οτι είμαι τρελή,οτι μπορεί να κάνω ή να μου κάνουν κακό κοντινοί μου άνθρωποι και το τελευταίο και χειρότερο είναι που ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να λέω οτι όλα είναι ένα ψέμα,οτι ζω κάτι άλλο.Άρχισα να αμφισβητώ αυτονόητα πράγματα και να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση π.χ γιατί να ζω,γιατί έχω αυτούς τους φίλους και τι είναι ο φίλος..Νιώθω αποτραβηγμένη απο την πραγματικότητα είναι ένα πολύ απόκοσμο συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω.Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχω αλλά όταν έριξα μια ματιά στις αγχώδεις διαταραχές ήμουν σίγουρη οτι ήταν αυτο και τόσο καιρό το αντιμετώπιζα κάπως με τη λογική.Επισκέφθηκα ένα ψυχίατρο και δεν έκρινε οτι είναι σοβαρά τα συμπτώματα και μου έδωσε Βαλεριάνα.Εγώ όμως όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω,κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και νιώθω οτι κανείς δεν με καταλαβαίνει γιατί όλοι μου λένε "μην το σκέφτεσαι".Πλέον δεν έχω δύναμη να το εμποδίσω,κοιμάμαι υπερβολικά πολλές ώρες κάθε μέρα και δεν έχω το κουράγιο ούτε να μιλήσω πλέον.Πιστεύω οτι το έχω πάρει πολύ κατάκαρδα γιατί πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη ζωη και τα μικρά πράγματα που την κάνουν όμορφη και τώρα δεν μπορώ να χαρώ τίποτα..Σας παρακαλώ αν κάποιος έχει περάσει κάτι παρόμοιο ή ξερει να με συμβουλεύσει θα το εκτιμούσα πολύ.Ευχαριστώ εκ των προτέρων. :)

---

Εργάζεσαι/σπουδαζεις?

Η αδρανεια, το να παιρναει κανεις αρκετο χρονο μονος και με τις σκεψεις του πχ στο δωμάτιο ή μονος στο σπιτι, το να μην κανει κατι δημιουργικο που να του αποσπα τη προσοχη απ τις σκεψεις του, το να εχει κενα στο προγραμμα του κατα τα οποια να μην εχει κατι να κανει, αυτο που λεμε να καθεται με σταυρωμενα τα χερια, το να αποφευγει τις συναναστροφες και ετσι περναει τις ωρες του μονος, τρεφει το προβλημα. Καποια απ αυτα διαπιστωνω ότι τα κανεις! Ειναι το προσφορο πεδίο στο οποίο τετοιες σκέψεις εμφανίζονται και τελικα ριζωνουν. Το ζητημα ειναι να βρεις κατι το δημιουργικο με το οποιο να ασχολεισαι, οτιδηποτε κι αν ειναι αυτο, το οποιο όμως ως τετοια θα εχει αυτην την ικανοτητα, ητοι να κατευθυνει τη σκεψη σου αλλου. Ακομα όσο πιο γρηγορα περναμε απ τη σκεψη στην πραξη, χωρις αναβολες και προφασεις, τοσο λιγοτερες πιθανοτητες να εισχωρησουν μεσα μας τετοιες σκέψεις. Επισης θα πρεπει να αναπτυξεις τη διάκριση στη σκεψη σου, να σαι δλδ σε θεση να διακρινεις τις διαστρεβλωμενες σκέψεις σου (παραλογο, φανταστικο, σεναρια, υπερβολή, άγχος κλπ τετοια συναφη), να τις ξεχωριζεις δλδ ως τετοιες και να τις απωθεις οταν αυτες βρισκονται σε εξελιξη.

Εργάζεσαι/σπουδαζεις?

Η αδρανεια, το να παιρναει κανεις αρκετο χρονο μονος και με τις σκεψεις του πχ στο δωμάτιο ή μονος στο σπιτι, το να μην κανει κατι δημιουργικο που να του αποσπα τη προσοχη απ τις σκεψεις του, το να εχει κενα στο προγραμμα του κατα τα οποια να μην εχει κατι να κανει, αυτο που λεμε να καθεται με σταυρωμενα τα χερια, το να αποφευγει τις συναναστροφες και ετσι περναει τις ωρες του μονος, τρεφει το προβλημα. Καποια απ αυτα διαπιστωνω ότι τα κανεις! Ειναι το προσφορο πεδίο στο οποίο τετοιες σκέψεις εμφανίζονται και τελικα ριζωνουν. Το ζητημα ειναι να βρεις κατι το δημιουργικο με το οποιο να ασχολεισαι, οτιδηποτε κι αν ειναι αυτο, το οποιο όμως ως τετοια θα εχει αυτην την ικανοτητα, ητοι να κατευθυνει τη σκεψη σου αλλου. Ακομα όσο πιο γρηγορα περναμε απ τη σκεψη στην πραξη, χωρις αναβολες και προφασεις, τοσο λιγοτερες πιθανοτητες να εισχωρησουν μεσα μας τετοιες σκέψεις. Επισης θα πρεπει να αναπτυξεις τη διάκριση στη σκεψη σου, να σαι δλδ σε θεση να διακρινεις τις διαστρεβλωμενες σκέψεις σου (παραλογο, φανταστικο, σεναρια, υπερβολή, άγχος κλπ τετοια συναφη), να τις ξεχωριζεις δλδ ως τετοιες και να τις απωθεις οταν αυτες βρισκονται σε εξελιξη.

Παραθέτω ολοκληρο το μηνυμα της joy. Δεν ξερω σε σας, εμενα πάντως δεν μου το εμφανίζει στην οθονη ούτε ολο το μηνυμα της ουτε τις απαντησεις μου με παραθεση του μηνυματος.


"Καλησπέρα σε όλους και όλες! Διαγνώστηκα πρόσφατα με ιδψ και παραθέτω κάποια απο τα συμπτώματα μου για να μου πει κάποιος μήπως είχε κάτι παρόμοιο και πως το αντιμετώπισε!Αυτή η ιστορία γίνεται εδώ και 3-4 μήνες όπου έχουν μεσολαβήσει διαστήματα έξαρσης εως και εξάλειψης των συμπτωμάτων που στην πορεία φυσικά ξαναεμφανιζόντουσαν.
Σκεφτόμουν οτι είμαι τρελή,οτι μπορεί να κάνω ή να μου κάνουν κακό κοντινοί μου άνθρωποι και το τελευταίο και χειρότερο είναι που ξύπνησα μια μέρα και άρχισα να λέω οτι όλα είναι ένα ψέμα,οτι ζω κάτι άλλο.Άρχισα να αμφισβητώ αυτονόητα πράγματα και να κάνω ερώτηση πάνω στην ερώτηση π.χ γιατί να ζω,γιατί έχω αυτούς τους φίλους και τι είναι ο φίλος..Νιώθω αποτραβηγμένη απο την πραγματικότητα είναι ένα πολύ απόκοσμο συναίσθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω.Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχω αλλά όταν έριξα μια ματιά στις αγχώδεις διαταραχές ήμουν σίγουρη οτι ήταν αυτο και τόσο καιρό το αντιμετώπιζα κάπως με τη λογική.Επισκέφθηκα ένα ψυχίατρο και δεν έκρινε οτι είναι σοβαρά τα συμπτώματα και μου έδωσε Βαλεριάνα.Εγώ όμως όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω,κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου και νιώθω οτι κανείς δεν με καταλαβαίνει γιατί όλοι μου λένε "μην το σκέφτεσαι".Πλέον δεν έχω δύναμη να το εμποδίσω,κοιμάμαι υπερβολικά πολλές ώρες κάθε μέρα και δεν έχω το κουράγιο ούτε να μιλήσω πλέον.Πιστεύω οτι το έχω πάρει πολύ κατάκαρδα γιατί πάντα ήμουν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη ζωη και τα μικρά πράγματα που την κάνουν όμορφη και τώρα δεν μπορώ να χαρώ τίποτα..Σας παρακαλώ αν κάποιος έχει περάσει κάτι παρόμοιο ή ξερει να με συμβουλεύσει θα το εκτιμούσα πολύ.Ευχαριστώ εκ των προτέρων. :)"