Έχω κουραστεί...

Γεια σε όλους, δε περιμένω κάποια απάντηση εδώ, αλλά έχω ανάγκη να τα πω κάπου αυτά, γιατί δεν αντέχω άλλο να τα κρατάω...
Έχω κουραστεί και έχω κουραστεί με τον εαυτό μου. Δεν αντέχω άλλο να αισθάνομαι άχρηστος, αλλά δε μπορώ να το αλλάξω κιόλας.
Ο άνθρωπος που θέλω περισσότερο από κάθε άλλο δε με θέλει και αν και της υποσχέθηκα να μην την ξαναενοχλήσω με αυτά, εγώ διαρκώς το σκέφτομαι...
Ακόμη και τώρα που κάνουμε αρκετή παρέα, νιώθω ότι αδιαφορεί και δεν εννοεί όσα λέει, όμως εγώ δεν αντέχω να βλέπω τόσο διαφορετικά έναν άνθρωπο που δε με θέλει κοντά του...
Μετά από μια χρονιά, τελικά δεν κατάφερα να περάσω στη σχολή που ήθελα, πράγμα που προφανώς δείχνει ότι είτε δεν διάβασα αρκετά, είτε είμαι απλά άχρηστος.
Ναι, περάσει κάπου, αλλά θέλω και θα ξαναδώσω, μα δεν αντέχω κάθε μέρα να με κατηγορώ και να νιώθω τύψεις... με έχει κουράσει απίστευτα αυτό το πράγμα...
Βλέπω τους άλλους να είναι μια χαρά και χαρούμενοι και αισθάνομαι μόνος... βασικά είμαι μόνος... και θέλουν να με πείσουν ότι τα πήγα μια χαρά, ενώ τα σκάτωσα...
Έχω βαρεθεί όταν κάθομαι σπίτι να αισθάνομαι χάλια και να είμαι καλά μόνο τις λίγες ώρες που θα βγω έξω... και μετά ξανά τα ίδια...
Δε ξέρω τι πάει στραβά με εμένα, αλλά δεν αντέχω άλλο να σκέφτομαι διαρκώς τα ίδια πράγματα... βαρέθηκα να νιώθω μόνος... Γιατί είμαι τόσο άχρηστος τελικά;...
Μέσα σε μια χρονιά κατάφερα να με μισήσω...

ωπα ωπα!!! χαλαρωσε λιγο!!! βγες απ τη γωνια που εισαι κ κοιτα τα πραγματα κ απο τις αλλες!!!
πηγαινε γραψου στη σχολη που περασες κ ξαναδινεις του χρονου!!! τουλαχιστον θα εχεις προσπαθησει....αρα? δν εισαι αχρηστος!!!
οσο για αυτη που σου αρεσει.......... φυγε μακρυα!!! διπλα μας αξιζουν να ειναι ατομα που μας δεχονται κ μας αγαπουν!!! οι αλλοι απποριπτονται!!!
εχεις μια ζωη μπροστα σου που περιμενει να τη ζησεις!! μη τη σπαταλας με σκεψεις που δν ειναι υπερ σου!!! δες το λιγο εγωιστικα!!!

Θα γραφτώ στην σχολή -θα το έκανα έτσι και αλλιώς- και θα την παρακολουθήσω και στο βαθμό που μπορώ. Θα διαβάσω και για δεύτερη χρονιά, ναι...
Αυτά όμως δεν αναιρούν τίποτα! Ούτε ότι δεν πέτυχα τον στόχο μου, ούτε και τους λόγους που με οδήγησαν εκεί... και αυτά σημαίνουν κάτι που δεν αλλάζει, ότι και αν κάνω...
Απλά, δεύτερη χρονιά και όλοι οι άλλοι να προχωρούν και εγώ να μένω στα ίδια, με το πιθανότερο να αποτύχω ξανά, χάνοντας και δεύτερο χρόνο...
Οπότε τελικά αγχώνομαι μαζί με όλα τα άλλα και φοβάμαι για το τι θα κάνω στο τέλος... και οι άλλοι βρίσκονται κάπου άλλου, έχοντας πετύχει...
Τώρα σε ότι αφορά το άλλο άτομο, δεν με εμπιστεύομαι και τόσο, για να πάρω αποφάσεις, γιατί ήδη έχω κάνει πολλά λάθη μαζί της.
Αποφάσισα να αφήσω πίσω ότι αισθάνομαι, για να μείνουμε φίλοι όπως ήμασταν και ήξερα ότι δεν θα ήταν εύκολο... και βασικά είχα δίκιο...
Το θέμα είναι ότι τη θέλω κοντά μου και μάλλον και αυτή, αλλά πολλές φορές αισθάνομαι το αντίθετο... δε θέλω να της γίνομαι βάρος και φοβάμαι μήπως αυτό είμαι...
Ίσως να περιμένω από αυτή να σκέφτεται για εμένα, όπως κάνω και εγώ για αυτή και επειδή με βλέπει αλλιώς, τελικά να το εκλαμβάνω ως αδιαφορία... δε ξέρω όμως...
Απλά νομίζω ότι δεν πατάω πουθενά και αυτό με ρίχνει διαρκώς... Ότι προσπάθησα φέτος δεν το πέτυχα, οπότε είμαι τώρα εδώ και φταίω εγώ!...