Τι να πιστέψω και πως να συνεχίσω.

Κοντεύουν σχεδόν 30ημέρες απο την ημέρα που " έφυγε" ο άντρας μου και έμεινα μόνη με την 5,5 χρονών κόρη μου.
Γύρισε πρώτη μέρα στην δουλειά μετά απο τις διακοπές μας , μιλήσαμε 3-4 φορές στο τηλ.και το απόγευμα με ενημέρωσαν οτι είχε ενα ατύχημα χτύπησε σοβαρά να μεταβώ στο νοσοκομείο οπόυ μου ανακοίνωσαν το "θανάσιμο τραυματισμό του"
Πέριμένουν τοξικολογικές εξετάσεις και προσπαθούν να με πείσουν οτι αυτοκτόνησε.Γιατι πως γίνεται αυτό ?Πως γίνεται ενας άνθρωπος που κάνει σχέδια για το μέλλον που προγραμματίζει ακόμα και το φαγητό της επόμενης μέρας να φέυγει.
Πως γίνεται να αφήνει την λατρέια του -την κόρη μας-,Πως γίνεται την Δευτέρα το πρωί να με φιλάει οπως κάθε πρωί και να με χαιρετάει και το απόγευμα να χάνεται?Θα μάθω ποτε την αλήθεια?Πως θα συνεχίσω με το παιδί ?Πως θα ζήσω χωρίς αυτόν?
Είμασταν μαζί απο τα 17και το Σάββατο 1μέρα πρίν το μνημόσυνο του γίνομαι 35.Κάθε χρόνο μου έστελνε λουλούδια και καρτες με τρυφερά μυνήματα ,φέτος δεν θα ακούσω ούτε την φωνή του......Δεν ξέρω πως μπορώ να ζήσω και πως να συνεχίσω μόνη μου,απο την μια λυπάμαι το κοριτσάκι μου και το αγκαλίαζω απο την αλλή χάνομαι και δεν αντέχω ούτε να την ακούω να μιλάει.Προσπαθώ να μην παίρνω χάπια και να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά τα καινούρια που ζω .Δεν ξέρω πως να το αντέξω,την ώρα που μου το ανακοίνωσαν σκέφτηκα να παώ μαζί του αλλά μετά μου ήρθε στο νου το πρόσωπο της μικρής μου .Πως να πιστέψω οτι χάθηκε έτσι απλά αυτός που μας λάτρευε και μας έλιωνε στις αγκαλείες και στα φιλια΄.Τι να πω σε αυτό το παίδί που χτυπιέται και μου ζητάει να του φέρω τον μπαμπά του ,πως να απαλύνω τον πόνο σε ενα παιδί που δεν θα ξαναπεί μπαμπά.Πως να συνεχίσουμε μόνες μας?

Τι αλλες λεπτομερειες ξερεις? Που βρεθηκε και τι λενε οι εξετασεις?

ακόμα τίποτα περιμένουμε τις απαντήσεις και το πόρισμα.

Ναι, που βρεθηκε? Και τι ατυχημα ειχε?

υπαρχει περιπτωση να εκανε καποιο λαθος η εταιρια κ για να μν το χρεωθει το λενε αυυτοκτονια??? βαλε ιδιωτικους αν αμφιβαλλεις για κατι! μν το αφησεις ετσι!!! αν θεωρεις οτι δν ειναι αυτοκονια πρεπει να πληρωσουν ττο τιμημα οι υπαιτιοι......

τι να πω???? καλο κουραγιο? καλη δυναμη? οτι κ να πω δν φτανει!!! πατα γερα στα ποδια σου για σενα κ για το παιδι σου......
σε εχει αναγκη κ το εχεις αναγκη!!! αντλησε ττη δυναμη απο οπουυ μπορεις.... κ μπορεις!!! ο θεουλης μας εφτιαξε για να αναπεξελθουμε σε ολα τα καλα κ τα κακα στη ζωη!!!

Δεν υπαρχουν λογια πανω σε αυτα τα θεματα,πραγματικα...και ουτε απαντησεις στα ερωτηματα σου,απλα τα βγαζεις εις περας μερα με την μερα με την καρδουλα σου να το ξερει μονο το πως τα εντεχεις!!!καλυτερα περιμενε τα αποτελεσματα!!!τα θερμα μου συληππητηρια,κουραγιο και καλη δυναμη και στις δυο σας!!!!

θα απαντησω θεωροντας οτι προκειται για αυτοκτονια και οχι για κατι αλλο χωρις να ξερω αν αυτο ισχυει η οχι.

το σηγουρο ειναι ενα οπιος λεει αληθεια δεν υπαρχει περιπτωση να αυτοκτονησει οταν καπιος αυτοκτονησει ενα τα εχει καλα με ολους αυτο σημαινει απλα οτι δεν ελεγε την αληθεια.

Εργασιακο ατυχημα ηταν?Βαλε λυτους και δεμενους να μαθεις τι εγινε..Να πω καλο κουραγιο?Δεν λεει τιποτα αυτο..Δυναμη...Και μην το αφησεις.

Δυστυχώς δεν πρόκειτε για μια οποιαδήποτε εταιρεία αλλά για τον ελληνικό στρατο.Το αν θα μάθω ποτέ την αλήθεια δεν το ξέρω αλλά δεν αντέχω αυτές τις φριχτές σκέψεις και ειδικά αυτά τα αξημέρωτα βράδυα με την μικρή να τριγυρνάει στο σπίτι και εμένα να κλαίω βουβά στο σκοτάδι για να μη με δει.Αυτό που ζητάει είιναι τοσο απλό και θα το ήθελα και εγω να υπήρχε.¨Μια πόρτα μαμά να την ανοίξουμε και να γυρίσουμε όλοι ΄μαζί στην παραλία "
Σήμερα θα την πάω να δει και το καινούριο "σπιτάκι" του μπαμπά μετά απο παροτρύνσεις του παιδοψυχολόγου ,
γιατι δυστυχώς το παίδι ήταν μπρόστα στο 1ο τηλεφώνημα που έλαβα, για την ακρίβεια εκεινη σήκωσε το τηλ.και τα κατάλαβε ολα.
Εχει επιθετικότητα γιατι αισθάνεται οτι της κρύβω πράγματα όπως είπε η παιδοψυχολόγος και το παράπονο της είναι τα μαύρα ρούχα μου και το ρούζ.
"Γιατι δεν βάφεις τα μάγουλα σου και τα μάτια σου μαμα"? " Πως θα πάς στην δουλεία έτσι.?"
Και οι μέρες περνάνε με αυτο το παράπονο και μας απομακρύνουν ολο και περισσότερο απο εκεινον......

...δε νομίζω πως υπάρχουν λόγια παρηγοριάς γι αυτό που ζεις, οπότε δεν έχει νόημα να σου πω τα γνωστά.
Το μόνο που μπορώ να σε συμβουλεύσω είναι να δεις κάποιον ειδικό, όπως κάνεις με τη μκικρή. Θα σε βοηθήσει τουλάχιστον να παλευεις την καθημερινότητα σου που είναι αβάσταχτη. Κουράγιο και δύναμη εύχομαι.

Σου εύχομαι ολόψυχα να έρθου πολύ καλύτερες στιγμές και στη δική σου ζωή και του παιδιού σου. Μια τέτοιου είδους απώλεια είναι πολύ δύσκολη, πολύ περισσότερο κι όταν υπάρχει ένα μικρό παιδάκι. Θα σου πρότεινα να μιλάς ανοιχτά με την κόρη σου για το τι έχει συμβεί και τι συμβαίνει, για το πώς νιώθεις, και βέβαια για όσα σκέφτεται και νιώθει εκείνη. Η απόκρυψη γεγονότων και συναισθημάτων καθιστά πολύ δύσκολη τη διαχείριση της απώλειας από το παιδάκι. Όσο για την αλήθεια... καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που γράφεις, ότι δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε εταιρεία. Γι' αυτό θα σου πρότεινα να εστιάσεις πρώτα απ' όλα στη διαφύλαξη της ψυχοσωματικής σας υγείας και όταν με το καλό νιώσεις πιο δυνατή, ίσως έχεις το κουράγιο που απαιτείται για την αναζήτηση της αλήθειας, ίσως και να μην έχει πλέον νόημα για εσένα. Προς το παρόν, εύχομαι κι εγώ κουράγιο και δύναμη.

ότι και αν είναι η απώλεια θα παραμείνει απώλεια... Μην μπεις στο μάταιο κύκλο του γιατί; αν είναι τελικά αυτοκτονία... άσε τον πόνο σου να εκφραστεί και στήριξε με όλα σου την δύναμη τον εαυτό σου και το παιδί σου... η θλίψη είναι ένα ωφέλιμο συναίσθημα και δεν χρειάζεται να είσαι 100% καλά, ούτε είναι απαραίτητο να δείχνεις 100% καλά ... Μια απώλεια θα προκαλέσει πόνο και θλίψη και αυτό ειναι φυσιολογικό. Αν δεν έχεις προβλήματα (σκέψεις αυτοκτονίας, κρίσεις υστερίας και πανικού, φόβους,έντονες αϋπνίες..) δεν χρειάζεσαι φάρμακα... Να έχετε υγεία και εσύ και η μικρή σου ....
Τα πέντε στάδια της θλίψης σύμφωνα με την Elisabeth Kübler-Ross http://www.tokleidi.com/2013/04/i-thlipsi/
και 9 συμβουλές απο την Elisabeth Kübler-Ross για να ξεπεράσεις κάποιος την θλίψη http://www.tokleidi.com/2013/05/9-kl...ia-ti-thlipsi/

Η απώλεια ενός ανθρώπου δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια.
Την καταλαβαίνει μόνο αυτός που την βιώνει…
Εγώ έχασα πρόσφατα τον πατέρα μου και πραγματικά δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου.

Προβλήματα δουλειά οικογένεια αλλά αυτή η μαχαιριά στο στομάχι μου όταν τον σκέφτομαι δε λέει να με αφήσει…
Βεβαίως η απώλεια της φίλης δεν έχει καμία σχέση με την δική μου και αυτό που σκέφτομαι είναι το παιδί το οποίο και έμεινε ορφανό από πατέρα… Δεδομένου ότι συνήθως τα κορίτσια έχουν αδυναμία και στον μπαμπά φαντάζομαι ότι αυτό δυσκολεύει πάρα πολύ τα πράγματα…

Κουράγιο να ευχηθώ καλή δύναμη και ο χρόνος θα απαλύνει τον πόνο σας…

Το κοριτσάκι δικαιούται να έχει μια φυσιολογική ζωή παρόλη την μεγάλη απώλεια…

Και εμένα η γυναίκα μου έχασε τον πατέρα της όταν ήταν 5 ετών αλλά τώρα είμαστε μαζί ευτυχισμένοι και καμαρώνουμε το γιο μας… Αυτό μόνο να σκεφτείς ότι η κόρη σου πρέπει να μεγαλώσει και να συνεχίσει να ζει όπως και εσύ να κάνετε την ζωή σας αυτή που σας χάρισε ο Θεός… Η μοίρα σας έπαιξε σκληρό παιχνίδι αλλά πραγματικά δεν πρέπει να το βάλετε κάτω.

Ας αναπαυτεί η ψυχή του αγαπημένου σου συζύγου.

Βασίλης
Θεσσαλονίκη

Κουραγιο φιλη μου κ συλληπητηρια εισαι πανω απο ολα μητερα κ πρεπει να παλεψεις να ηρεμησεις οσο γινεται αν δεν θελεις για τον εαυτο σου τοτε για την μικρη σου,ο πατερας μου ηταν ενας πολυ δραστηριος ανθρωπος ο οποιος απο τις πολλες εκκρεμοτητες κ δουλειες που τον πιεζανε οι δικοι του αρρωστησε απο το αγχος κ οταν το καταλαβαμε ηταν πολυ αργα επειδη ηδη σε βαρια καταθλιψη εχασε τελειως τον υπνο του κ δεν μπορουσε να εργαστει καθολου,λοιπον ενω κανονισε τις διακοπες μας πηγε μια μερα κ γκρεμιστηκε απο ενα λοφο κ δυστυχως δεν θα μαθουμε ποτε αν αυτοκτονησε η αν πηγε να μαζεψει χορτα απο εκει να φερει για το σπιτι κ λογω αυπνιας παραπατησε,Μακαρι να εσυ να καταφερεις να μαθεις,ο αντρας σου δεν αποκλειετε κ λογω οικονομικης κρισης να βιωνε καποιο προβλημα που δεν βρηκε κουραγιο να σου πει κ αυτοκτονησε η οντως επαθε ατυχημα,Η μικρη φυσικα κ μπορει να εχει μια φυσιολογικη ζωη αν παλεψεις για αυτην

Εννοείτε πως δεν κοιμάμαι πάνω απο 1-2ώρες καί οχι κάθε βράδυ, είναι και αυτο το πήγαινε ελα της μικρής.
Σήμερα μου ήρθε στις 04:30 να συζητήσουμε για την Εκκλησία και για το "σπιτάκι" του μπαμπά.
Δεκαοχτώ χρόνια έχω μάθει να έιμαι "μαζί του -πλάι του" και οχι απλά συνήθεια .
Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είχαμε οικονομικά προβλήματα , ήμασταν απο τους " τυχερούς " με δικό μας σπίτι που δεν χρέιαστηκε να χρεωθούμε με δάνεια,με καινούριο αυτοκίνητο 3μηνών και με 20μέρες διακοπές εξάλλου είπα οτι γυρίσαμε μια μέρα πριν συμβει....γιαυτό αυτό το γιατί και το πώς με τρώει ολο και πιο πολύ.Ναι η μικρή τον λάτρευε και εκείνος ,εξάλλου υπήρχαν μέρες που πέρναγε πολύ περισσότερες ώρες μαζί της μεχρι να γυρίσω εγω.Είχε γράψει και το ονομα της σε tatoo και κάνανε συμμαχία οι δύο τους πολλές φορές εναντίον μου και κάναν πλάκα.Ετσι ήταν ομως και με εμένα , πρόσφατα παντρεύτηκε ο αδερφός του και στο τραπέζι δεν είχε σταματήσει λεπτό να με χορέυει,να με φιλάει και να με πειράζει.Βλέπω το dvd και μουδιάζω ......