Γεια σας παιδια, ειμαι καινουριος στο φορουμ. Διαβαζω ανα διαστηματα καποια θεματα και πηρα το θαρρος να γραψω και εγω για εμενα. Καταρχην να συστηθω :D .
Ειμαι 22 χρονων, φοιτητης . Σαν ανθρωπος ειμαι αρκετα εσωστρεφης, σπανια ανοιγομαι σε αλλους. Και πιστευω πως αυτο ειναι το σημαντικοτερο προβλημα μου. Επισης ειμαι αρκετα στρεσαρισμενος, απο το λυκειο ειχα αναπτυξει τρομερο αγχος. Τον τελευταιο χρονο ειχα σοβαρα προβληματα με τον υπνο μου απο το αγχος.
Απο φιλους δεν εχω θεμα, εχω την κλασσικη αντροπαρεα και 1-2 πολυ καλους φιλους.
Μενω μακρυα απο το πατρικο μου, εδω και 3-4 χρονια και ειναι πολλες οι φορες που νιωθω απειρα μονος. Μερικες φορες ακομα και οταν ειμαι εξω με τα παιδια νιωθω μοναξια.
Σημειωτεον εχω να κανω σχεση πανω απο 3 χρονια. Και να πεις οτι ειμαι ασχημος παει στα κομματια να λεγα οκ, οχι οτι ειμαι και μοντελο δηλαδη :p , απλα κομπλαρω πολυ να την πεσω σε κοπελα. Η τελευταια προσπαθεια ηταν παταγωδης αποτυχια (πολυ πικρα) . Απο τοτε (κανας χρονος) εχω κλειστει στο καβουκι μου και δεν λεω να προσπαθησω κατι. Εν τω μεταξυ, εχω και την σχολη η οποια ειναι απαιτητικη οποτε δεν εχω και πολυ ελευθερο χρονο (? δικαιολογιες ?). Βλεπω γνωστους και φιλους που εχουν κοπελες και με πιανει μελαγχολια. Συχνα πυκνα μου προκαλειται η αισθηση οτι θα καταληξω μονος, τρελαμενος απο το διαβασμα και τις σκοτουρες (προβληματα που εχω ε?).
Ζηλευω τους τυπους που κανουν οτι *γουσταρουν* χωρις ντροπες και ενδιασμους. Εγω οποτε παω να κανω οτιδηποτε το σκεφτομαι το ξανασκεφτομαι μετα το μετανιωνω και φτου απο την αρχη. Πειτε με χεστη/ντροπαλο/εσωστρεφη, εγω τα λεω καθε μερα στον εαυτο μου μπας και τα ξεπερασω αλλα δεν.
Οιαδηποτε κριτικη απο μερους σας μονο καλο θα μου κανει. Σορρυ αν οι διατυπωσεις των σκεψεων μου ειναι λιγο χυμα, σε λιγες ωρες δινω μαθημα :p
Καλη σας μερα!
