Συγκατοίκηση με πεθερικά (?)
Καλησπέρα,
Θα ήθελα να σας εκθέσω κι εγώ ένα θέμα που με απασχολεί τελευταία και να ευχαριστήσω εκ των προτέρων για τις απαντήσεις..
Είμαι μία κοπέλα 33 ετών και σκεφτόμαστε με το σύντροφο μου (συνομίληκος) να συγκατοικήσουμε. Είμαστε ένα χρόνο μαζί και μπορώ να πώ πως μετά από μία μεγάλη περίοδο μοναξιάς βρήκα κάποιον που αισθάνομαι πολυ καλά μαζί του σε όλα τα επίπεδα, είναι ο άνθρωπός μου και μπορώ να πω πως ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου... Το ίδιο δείχνει να ισχύει και για αυτόν.
Αυτή τη στιγμή κατοικούμε και οι 2 στην Αττική, εγώ σε ένα μικρό δυάρι με ενοίκιο κι εκείνος σε ιδιόκτητο τριώροφο, σε άλλη περιοχή σχεδόν εκτός Αθήνας, όπου στον κάτω όροφο μένει η αδελφή του και στο ισόγειο οι γονείς του. Φυσικά έχω μείνει πολλά βράδια, σαβκα, διακοπές κλπ σπίτι του και μπορώ να πως πως αισθάνομαι άνετα και περνάω καλά. Οι γονεις του ειναι γενικά διακριτικοί (μέχρι στιγμής τουλάχιστον), καλοί και φιλόξενοι άνθρωποι.
Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβως, σε περίπτωση που κάνουμε αυτό το βήμα και ζησουμε μαζί στο σπίτι του, με τρομάζει η ιδέα αυτής της ευτυχισμένης οικογενειακής συγκατοίκησης, χωρίς να με εχει ενοχλήσει σε κάτι η οικογενεια του (ισα ισα). Με τρομαζει οτι πχ σε έναν καβγα θα μας παιρνουν αμέσως χαμπαρι, το καθημερινό καλημέρα σας καλησπερα σας, ότι μοιραια θα γνωριζουν ολες μας τις κινησεις κλπ κλπ.(να σημειωσω εδω ότι ζω απο τα 18 μακρια απο γονεις).
Έχω συζητησει τις ανυσηχίες μου με το συντροφό μου και ο ιδιος υποστηριζει πως από τη στιγμή που θα συζησουμε ειναι υποχρεωση του να βαλει όρια ωστε να ειμαστε ανεξαρτητοι και ότι η απόσταση έχει να κάνει με την ψυχολογική απόσταση και όχι τη φυσική. Επίσης ότι ετσι εχει τη δυνατοτητα να βοηθάει τους γονεις του και κυριως στις δουλειες του κηπου (ο πατερας του είναι με σοβαρό πρόβλημα υγειας). Έχω βαλει στο τραπέζι την ιδεά να νοικιάσει το σπίτι του και εμεις να νοικιασουμε αλλου αλλα τον βλεπω αρνητικο γιατι οπως λεει επιπλεον, έχει ονειρευτει να κανει οικογενεια σε αυτο το σπιτι γιατι σε ενα μεγαλο βαθμό το έχει φτιάξει μόνος του.
Σέβομαι και κατανοω τις απόψεις του, αλλά από την άλλη πλευρά φοβάμαι μήπως κανοντας αυτο το βήμα δεν αντέξω και καταστρέψω αυτη τη σχεση τελικά. Δε θελω να φαινομαι αχαριστη αλλα πολλες φορες πιστευω πως πρεπει να προλαμβανουμε καταστασεις. Αναμένω τις απόψεις σας με μεγαλο ενδιαφερον...
