Χάνω τη φίλη μου λόγω facebook;
Καλησπέρα σε όλους, είμαι καινούρια στο φόρουμ.
Έκανα εγγραφή γιατί υπάρχει κάτι που με απασχολεί και θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας.
Έχω μια πολύ καλή φίλη εδώ και αρκετά χρόνια. Έχουμε περάσει πολλά μαζί και την αγαπώ. Έχουμε την ίδια ηλικία, 40. Τα τελευταία έτη αντιμετώπισε κάποιο μικρό πρόβλημα υγείας που αλλοίωσε ελαφρώς την εικόνα του προσώπου της. Απο τότε σταμάτησε να έχει κοινωνικές επαφές. Έχει πάψει να βγαίνει απο το σπίτι της παρά μόνο για να πάει στη δουλειά ή να κάνει ψώνια.
Νιώθει συνεχώς εξαντλημένη απο τη σκληρή δουλειά που κάνει και τα Σαββατοκύριακα κοιμάται σχεδόν όλη την ημέρα. Δε βλεπόμαστε τόσο συχνά όσο παλιότερα και -όταν βλεπόμασταν- δεν κάναμε και τίποτα σπουδαίο, το πολύ πολύ να πηγαίναμε κινηματογράφο. Τώρα δεν κάνουμε ούτε αυτό. Την επισκέπτομαι, μιλάμε για κάποιες ώρες και μετά φεύγω.
Έχει βρει παρηγοριά στο facebook. Θεωρώ όμως πως σπαταλά χρόνο και ενέργεια σε κάτι που την ικανοποιεί μόνο επιφανειακά. Μιλά με άτομα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ απο κοντά, τους αποκαλεί φίλους της, ανανεώνει πολύ συχνά το προφίλ της μέσα στην ημέρα, μέχρι που βγάζει φωτογραφίες και το φαγητό της. Όταν συζητάμε, θα αναφερθεί πολύ συχνά σε κάτι που διάβασε στο facebook ή σε κάτι που έγραψαν στον τοίχο της. Δηλώνει κουρασμένη ψυχικά να συζητά για θέματα που αφορούν την κοινωνία ή την ίδια, όμως αν αναφερθώ στο facebook ή της κάνω κάποια ερώτηση σχετικά με αυτό, είναι πρόθυμη και απαντά με ζωντάνια.
Κατανοώ την κατάσταση της υγείας της και αντιλαμβάνομαι πως έχει βρει κάτι να της δίνει ευχαρίστηση. Έτσι, αποφεύγω να της δείχνω τη δυσαρέσκεια μου μιας και ο κάθε άνθρωπος ζει με τις επιλογές του. Επίσης, έχω να κάνω με έναν ενήλικα κι έτσι θεωρώ άτοπο το να της δείξω το "καλό" ή το "κακό". Όμως έχουν υπάρξει και στιγμές που θεωρώ πως πρέπει να της πω τη γνώμη μου (όπως π.χ. για το γεγονός πως φωτογραφίζει το γεύμα της και το "ανεβάζει" στον τοίχο της). Αυτό που εισπράττω είναι άρνηση απο πλευράς της, ακόμα και εκνευρισμό.
Τολμώ επίσης να πω πως υπάρχουν και στιγμές που ζηλεύω. Ο λόγος; Θεωρώ άδικο να μιλά με ανθρώπους στο διαδίκτυο, να τους αποκαλεί φίλους, να ξοδεύει χρόνο γι'αυτό και όταν έχει κάποιο πρόβλημα να απευθύνεται σε εμένα. Όπως είπα και παραπάνω, είμαστε καλές φίλες. Της συμπαραστέκομαι. Έτσι λοιπόν ίσως η ζήλια μου να είναι ένας λόγος που αντιδρώ, όμως καταλαμβάνει μικρό ποσοστό μέσα μου. Τη νοιάζομαι πραγματικά. Γνωριζόμαστε απο την εφηβεία.
Αντιδρώ λοιπόν γιατί είχα γνωρίσει μια γυναίκα ανεξάρτητη, με άποψη και αίσθηση του χιούμορ. Μια γυναίκα με κοινωνικές επαφές, με ζωντάνια και κρίση. Τώρα το μόνο που βλέπω είναι μια σκιά του παλιού της εαυτού. Έναν άνθρωπο κουρασμένο, εξαρτημένο απο γνώμες και εικόνες με επιδερμική επίδραση. Έναν άνθρωπο που νιώθω πως χάνω απο κοντά μου.
Ασφαλώς και δε θεωρώ τον εαυτό μου σωστό. Ίσως και να έχω άδικο. Γι'αυτό γράφω εδώ σήμερα. Θα ήθελα να ακούσω τις γνώμες σας. Θέλω το καλό της και σε καμιά περίπτωση δε θέλω να την πληγώσω.
Σας ευχαριστώ.