τελικα ολο αυτο μπορει να καταληξη καπου?
Καλημερα ειμαι καινουργια στο φορουμ συγνωμη για τα ορθογραφικα και για αυτο το τεραστιο κειμενο.Ομωσ πραγματικα χρειαζομαι συμβουλες.Εχω μια σχεση εδω και 3,7 χρονια¨ετυχε¨το συγκεκριμενο ατομο να το γνωριζω απο πολυ μικρη ιδιο σχολειο,σχεδον κοινες παρεας (κολλητος με τον ξαδερφο μου) Ποτε δεν περιμενα πωσ εμεις οι δυο θα ημασταν μαζι. Ξεκινησε η μεγαλη σχεση μασ λοιπον αυτοσ 18 εγω 16. Μολις ειχε τελειωσει το λυκειο και δουλευε και γω σχολειο και προετοιμασια για να δωσω στην καλων τεχνων. Στην αρχη ολα μελι γαλα γλυκοσ, τρυφεροσ, καθολου πιεστηκος. Οπως ολες οι σχεσεις ομωσ ειχαμε τους τσακωμους μας και αρκετα συχνα χωριζαμε και τα ξαναβρησκαμε την επομενη μερα. Ομως η μητερα του ηταν παντα στην μεση με ενοχλουσε με τηλεφωνα. Διοτι προσπαθουσε να τον παρακολουθησει και να τον ελενχει μεσω εμενα γιατι αυτοι οι δυο δεν τα πηγαινανε καθολου καλα γιατι οταν ηταν μικρος τον ξυλοκοπουσε οποτε αυτος την μισουσε. Μετα απο 6 μηνεσ ολοκληρωσαμε. Ο καιρος περναγε και τα πραγματα-προβληματα ξεκινησαν οταν μπηκε στρατο και τον εστηλαν κριτη και εκτος απο αυτο στο ενδιαμεσο της θητιας του πεθανε η γιαγια του (την αγαπουσε πολυ την ειχε σαν μανα του). Και επειδη δεν το αντεχε αυτο (οπωσ λεει) επεσε στα ναρκωτικα ¨χασις¨ Προσπαθουσε να μου το κρυψει λεγοντας μου ολο ψεματα με αποφευγε δεν μου εδινε σημασια εβγενε συνεχεια με τουσ φιλουσ του και εμενα με παραταγε...και τσακωνομασταν συνεχεια. Αυτος δεν ελεγε να το αλλαξει μεχρι που οταν πλεον το πηρα πρεφα. Για να τον εχω διπλα μου και για να περναει χρονο μαζι μου του ειπα πωσ ηθελα και γω να δοκιμασω και ετσι αρχιζουν ολα. Ξεκινισαμε να κανουμε παρεα μονο με τετοια ατομα οποτε απο απλη χρηση τωρα κανουμε καταχρηση. Το αγορι μου ειχε αλλαξει χαρακτηρα με πιεζε παρα πολυ δεν με αφηνε να κανω παρεα με τις φιλες και τις εχασα. Μου απογορευε να παω στο φροντιστηριο για την προετοιμασια για τν καλων τεχνων (εδωσα 2 φορες αλλα απετυχα) γενικα με αποξενωσε τελειως. Οι τσακωμοι μασ φυσικα και συνεχισαν και εγιναν και πιο χοντροι διοτι εγω ειμαι αντιδραστικια κατι που δεν του αρεσει μεχρι που ειχε φτασει σε σημειο καθε φορα που νευριαζε να μου σηκωνει χερι μετα να χωριζουμε ( να με περνει τηλεφωνο η μαμα του να μου κανει πληση εγκεφαλου να τν συνχωρεσω εγω να τον συνχωρω και να γυρναω πισω ) Και αυτος να τη βλεπει και την επομενη φορα να μου συμπεριφερετε ακομα πιο ασχημα. (Eπισησ να μην ξεχασω να σασ πω πως και για καποιο διαστημα κατι τον ειχε πιασει να ασχολητε με φαντασματα και τετοια και καναμε το γνωστο ¨ποτιρακι¨για οποιον γνωριζει και τα πιστευει αυτα παιζουν ρολο νομιζω στην αλλαγη του χαρακτηρα) Μεχρi λοιπον που ενα ξημερωμα βρισκουμε τον παππου μου στο κρεβατι του να παλεβει για να παρει μια ανασα ετοιμοθανατο τον μεταφερουν στον νοσοκομειο. Ειχε ανευρισμα χειρουργιο και βδομαδεσ στο νοσοκομειο μεχρι να αναρωσει. Το θεμα δεν ειναι μονο αυτο ειναι πως το αγορι μου σε ολο αυτο ηταν απον δεν ηταν διπλα μου να με στηριξει ουτε που βρησκομασταν ηθελε να βγαινει με τουσ φιλουσ του ουτε στο νοσοκομειο για συμπρασταση. Ενταξη καταλαβενω πως μπορει να μην μπορουσε λογο το οτι ειχε χασει και την γιαγια του αλλα ουτε μια βολτα να προσπαθησει να με κανει να νιωσω καλητερα. Οσο ηταν ο παππουσ μ στο νοσοκομειο εγω τον χωρισα και εκει ειναι που ηρθε ενασ φιλος μου κ φιλος τ και μου ¨εξομολογιθηκε ¨πως το αγορι μου εδω και 3 χρονια που ημαστε μαζι με κερατωνε. Εγω ημουν ρακος τα περιμενα ολα απο αυτον τν ανθρωπο εκτος απο αυτο. Με τα πολλα συναντιθηκαμε εγω το αγορι μου και ο φιλος μου και ο φιλος μου, μου ειπε πωσ ελεγε ψεματα. Εγω ομως δεν ξαναγυρισα αντιθετος βρηκα δουλεια σε ενα μαγαζι υποδοχη κατι που το αγορι μου τον τρελανε. Με ενοχλουσε στα τηλεφωνα ερχοταν στην δουλεια μου. Μεχρι που ηρθε και μου ειπε πως θελει να αλλαξει πωσ ειμαι οτι το καλητερο του εχει συμβει και εγω λιγησα και τον συνχωρεσα και ναι δεν μπορω να πω δεν ειναι το ιδιο αψυχο πλασμα τουλαχιστον τωρα δεν σηκωνει χερι και συχνα πικνα με αγγαλιαζει. Η μητερα του εχει τρελαθει κυριολεκτικα και τον εχει παρατησει και αυτον κ τν μπαμπα του κατι που τν κανει χαλια. Και τωρα τι κανω εγω δεν νιωθω οπωσ ενιωθα δεν ξερω τι θελω απο την μια σκεφτομαι να τον χωρισω να κανω αυτο που θελω να βγω εξω να πιασω μια δουλεια απο την αλλη δν μπορω να το κανω ημαστε 3 χρονια μαζι γνωρισω πως οσο ειμαι μαζι του εγω πρεπει να βαλω τα θελω μου σε δευτερη μοιρα. Ομως εχω φτασει σε σημειο παρανοιασ και αυτο το διαολεμενο το χασισι μας εχει παρει και μας εχει σηκωσει δεν λεει να το κοψει οποτε και εγω αναγκαστηκα πρεπει να κανω. Διοτι μου ειναι δυσκολο να το κοψω οσο οι ¨φιλοι ¨μου ολοι κανουν μπροστα μου δεν ξερω εαν ολο αυτο το λετε αγαπη... η αρρωστιμενη αγαπη ..
