Φιλιες..Πολυσυζητημενο αλλα θα ηθελα πολυ τη γνωμη σας..
Καλησπερα σε ολουσ!εχω διαβασει στο φορουμ απειρες συζητησεις για αυτο το θεμα και θα ηθελα να μοιραστω το προβλημα μου και να ακουσω και καποιες συμβουλες. ειμαι 22 χρονων και ολα αυτα τα χρονια δυστυχως δεν εχω καταφερει να στεριωσω σε παρεα.. το παραδοξο βεβαια ειναι οτι οταν λεω παρεα εννοω με αλλες κοπελες..φιλους αγορια εχω καποιους πολυ καλους-φιλους και τιποτα παραπανω- με τους οποιους ειμαι πολλα χρονια και δεν εχει συμβει καμια παρεξηγηση μαζι τους.. το θεμα ειναι οτι εχω αναγκη και απο φιλες γιατι μια παρεα αγοριων σιγουρα δεν μπορει να ειναι η ιδια με μια γυναικεια..απο το δημοτικο θυμαμαι τον εαυτο μου να εχω για ενα διαστημα φιλες και ξαφνικα να τις χανω. κατα το γυμνασιο μου ετυχαν 3 περιστατικα που σταματησα να κανω παρεα με 3 διαφορετικες κοπελες γιατι ετυχε να αρεσω στα αγορια που τους αρεσαν..παρα το γεγονοσ ομως οτι δεν εβαλα ποτε καποιο αγορι πανω απτις φιλες μου κατεληξα στο να τις χασω.ξανα στο λυκειο συνεβη αλλη μια φορα το ιδιο με αλλη κοπελα..στο πρωτο ετος κλασσικα οπως καθε πρωτοετης γνωρισα πολλες κοπελες και κατα καιρους ολα αυτα τα χρονια εχω φιλες που στη συνεχεια τις χανω. και το αστειο ειναι οτι τις χανω χωρις καποια κουβεντα ή τσακωμο. οπως εγινε και προσφατα, γεγονοσ που με εχει επηρεασει απιστευτα. γνωρισα 3 κοπελες που ηταν ηδη φιλες μεταξυ τους και μπηκα στην παρεα τους. τα πηγαιναμε καλα αρκετα, αν και γενικα το παραπονο μου ηταν οτι δεν ενιωθα ισαξια στην παρεα. δηλαδη αν προτεινα κατι γενικα το σνομπαραν ή κανονιζαν κατι και μου το ανακοινωναν χωρις να με ρωτησουν. στην αρχη σκεφτομουν οτι προφανως δεν εχουν ακομα πολυ αερα μαζι μου, δεν με ξερουν και δεν εκανα κανενα παραπονο. το καλοκαιρι προς μεγαλη μου εκπληξη μου προτειναν να παμε διακοπες.ειπα ναι, μου αρεσε παρα πολυ σαν ιδεα, αλλα εκει το προβλημα μεγαλωσε. δεν μου εδιναν σημασια καμια, σαν να μην υπηρχα..και το αποκορυφωμα ηταν το τελευταιο βραδυ. μετα απο πολυωρη εξοδο σε κλαμπ, ειχε παει 7 το πρωι, αρχισα να μην νιωθω καλα(δεν ειχαμε φαει τπτ ολο το βραδυ + τα ποτα)οποτε τους ζητησα να φυγουμε..το συζητησαν λιγο και εβγαλε η μια κοπελα τα κλειδια απο την τσαντα της και μου ειπε "θελουμε να κατσουμε κι αλλο, γυρνα μονη σου". εφυγα λοιπον, και στο δρομο λιποθυμησα, και οταν ξαναβρηκα τις αισθησεις μου ημουν μεσα σε μια καφετερια. γυρισα στο ξενοδοχειο να κοιμηθω και μια ωρα μετα γυρισαν και οι αλλες κοπελες, οι οποιες μου εκαναν και παραπονα γιατι δεν τους ανοιξα αμεσως. ευτυχως την επομενη μερα φυγαμε, αλλα μετα απο τοτε δεν ξαναμιλησαμε. παραδεχομαι οτι ναι βλεπω τελειως εγωιστικα το θεμα που με παρατησαν γιατι θαμπορουσα να εχω παθει οτιδηποτε οποτε αποφασισα να μην τους τηλεφωνησω εγω. βεβαια ουτε αυτες τηλεφωνησαν ολο το καλοκαιρι. και αναρωτιεμαι τι μπορει να εκανα και γιατι με εχει επηρεασει τοσο. πιανω τον εαυτο μου να σκεφτομαι συνεχεια οτι ειμαι τοσο μονη μου, και οτι πριν ημουν τοσο καλα, ενω στην ουσια δεν ημουν γιατι δεν μετρουσα πουθενα..ωρες ωρες βαζω ακομα και τα κλαματα. τι μου συμβαινει?
