λεκτικη βια πατερα και γιου αντιμετωπιση????

καλησπερα..δεν ξερω πως να αρχισω γιατι ειμαι τοσο στεναχωρημενη..
δεν εχω να μιλισω καπου για τα οικογενειακα θεματα γιατι ντρεπομαι...ας μην πω πολλα,απλα θα ηθελα καποια συμβουλη για το πως θα μπορουσα να κανω μια ανθρωπινη κουβεντα με τον πατερα μου σε σχεση με τον αδελφο μου.ο αδελφος μου οπως και εγω δεν εχουμε περασει και την καλυτερη παιδικη ηλικια...για μενα δεν με νοιαζει..πιστευω πως εχω ξεπερασει καποια πραγματα εκεινος ομως μεσα του εχει πολλα...και εχθες εγινε μια τρομερη εκρηξη παλι με τον πατερα μου και τον αδελφο μου..πιστεψα πως θα γινουν ασχημα πραγματα αλλα ευτυχως δεν εγιναν...
το θεμα μου ειναι οτι δεν ξερω πως να πιασω τον πατερα μου να του πω οτι δεν ειμαστε μικροι για να μας μιλαει ετσι ασχημα σε σημειο να τον φοβομαστε..ειμαι 29 χρονων και ντρεπομαι που το λεω αλλα, δεν ξερω πως να εκφραστω στον πατερα μου!δεν μου το εμαθε κανεις..θελω τοσο πολυ να του πω οτι μας εχει κανει τοσο κακο αυτη η συμπεριφορα του και πως στεναχωριεμαι για τον αδελφο μου που ειναι 25 ετων!ειναι ολοκληρος αντρας και δεν μπορει να ανεχεται τις προσβολες του πατερα του...εχω τοση θλιψη μεσα μου..σας παρακαλω μια λυση για το πως θα αντιμετοπισω αυτη την κατασταση που συμβαινει τοσα χρονια τωρα?!? υπαρχει ελπιδα να αλλαξει μια τετοια καθημερινοτητα???
ευχαριστω :)

τον φοβοσαστε για καπιο αλλο λογο που θα στον αναλυσω μεσω πμ αν θες μαλον εχει σχεση περισσοτερο οτι σας συμπεριφεροταν ασχημα απο παλια κ σας εμινε αυτο

Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει μια τέτοια κατάσταση μετά από 25 χρόνια και βάλε?
Πιστεύεις ότι ένας άνθρωπος όπως ο πατέρας σου, που έχει μάθει να εκφράζεται και να επιβάλλεται με τέτοιο τρόπο μπορεί να αλλάξει στην ηλικία του εύκολα?
Είσαι ήδη σε μια ηλικία στην οποία κάλλιστα φεύγεις από το σπίτι άνετα, όπως και ο αδερφός σου. Γιατί λοιπόν δεν απομακρύνεστε από μια τόσο τοξική οικογενειακή εστία?

Hλιανα καλησπερα. Καταρχην να γνωριζεις οτι το θεμα σου ειναι παρα παρα πολυ συχνο στην ελληνικη οικογενεια και μονο πρωτοτυπο δε το λες. Σαν μια πρωτη παρατηρηση θελω να σου υπογραμμισω ενα τεραστιο λογικο σφαλμα στο οποιο υποπιπτεις και αφορα την αντιληψη απ την οποια εμφορεισαι, οτι με ενα συγκεκριμενο συνολο προτασεων που θα πεις-αν βρεις το κουραγιο-με τον πατερα σου θα λυθει το προβλημα ή τελοσπαντων θα αμβλυνθουν οι αντιθεσεις. Απορησα πραγματικα αν η ηλικια σου ειναι αυτη που γραφεις διαβαζοντας το κειμενο σου. Υπαρχει τροπος αλλαγης αλλα σιγουρα οχι μεσω διαλογου. Τα προβληματα δε λυνονται με το διαλογο. Αυτο μας το ελεγαν οι δασκαλοι στο δημοτικο για να αποποιηθουν τις ευθυνες. Εν κατακλειδι εχεις wrong focus. το θεμα δεν ειναι πως θα πιασεις τον φαδερ ή τι θα του πεις. Σε παρομοιο σκεπτικο απ οτι καταλαβαινω βρισκεται και ο αδερφος σου και ειλικρινα με κανει να απορω γτ μιλαμε για ενηλικες.

Iliana1984,
επειδή ό,τι και να λέμε σε ένα φόρουμ, είναι δύσκολο να αγγίξουμε την ουσία, αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση, θα σου σύστηνα να διαβάσεις τα εξής βιβλία της Αλις Μιλλερ
1) οι φυλακές της παιδικής ηλικίας
2) το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

Iliana1984,
επειδή ό,τι και να λέμε σε ένα φόρουμ, είναι δύσκολο να αγγίξουμε την ουσία, αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση, θα σου σύστηνα να διαβάσεις τα εξής βιβλία της Αλις Μιλλερ
1) οι φυλακές της παιδικής ηλικίας
2) το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

---

αυτο πρεπει να το διαβασω κ εγω μου το ελεγε ενας φιλος μου

Αλέξανδρε,
Το "φυλακές της παιδικής ηλικίας" υπάρχει δωρεάν για download στα αγγλικά. Αν ψάξεις στο google, θα το βρεις!
Είναι εξαιρετικό!

θα το κοιταξω παλια διαβαζα συνεχεια

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

θα το κοιταξω παλια διαβαζα συνεχεια

---

o τίτλος στα αγγλικά είναι Prisoners of Childhood:
The Drama of the Gifted Child and the Search for the True Self

ηλιανα και εγω απορησα με την ηλικια σου.εκτος απο στεναχωριμενη εισαι και φοβισμενη...καταρχην εσυ γτ εχεις παρει το ρολο του δικηγορου?ο αδελφος σου ειναι 25 χρονων νομιζω μπορει να υπερασπιστει τον εαυτο του,και αμα δε του αρεσει αυτη η κατασταση μπορει να βρει μια δουλεια και να μεινει μονος του.ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ.τωρα οσο αφορα εσενα,λυπαμαι αλλα ο πατερας σου δε θα αλλαξει.και δυστυχως ουτε με τη συζητηση θα αλλαξει.και εγω μεγαλωσα με τετοιο πατερα και στεναχωριομουν και ηλπιζα οτι θα εβρισκα διαφορα 'τρικ' να τον αλλαξω μεχρι που καταλαβα οτι πρεπει να αλλαξω εγω.απλα σταματησα να του δινω σημασια.οταν τον εβλεπα ετοιμο για καβγα απομακρυνομουν η δεν απαντουσα.στην αρχη ειναι δυσκολο αλλα μετα συνηθιζεις.επειδη ομως αυτο δε μπορει να κρατησει για παντα πρεπει να βαλεις τα δυνατα σου να βρεις μια δουλεια(αν δεν εχεις) και να μεινεις καπου μονη σου.δεν ειναι δυνατον να κοντευεις τα 30 και να φοβασαι το πατερα σου...και μεχρι ποτε εχεις σκοπο να μεινεις μαζι του?τωρα θα μου πεις εσυ θελεις να βοηθησεις τον αδελφο σου...αν δεν εισαι εσυ καλα,δεν εισαι ηρεμη,ανεξαρτητη...αν δε μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου πως θα βοηθησεις τον αδελφο σου????

Καλημέρα παιδιά . Σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε.Το μήνυμα το έγραψα ενώ ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά. Η αλήθεια είναι ότι επειδή έχουμε ζήσει και έχουμε εικόνες από πολλά άσχημα πράγματα να συμβαίνουν στο σπίτι μας ακόμα και τώρα που είμαι ενήλικη αδυνατώ να εκφραστώ σε αυτόν τον άνθρωπο!δεν είναι κολακευτικό αλλά είναι μια πραγματικότητα!το πιο τραγικό είναι ,ότι παρόλα αυτά τον λυπάμαι κιόλας ... Τέλος πάντων Εγώ έχω φύγει από το σπίτι αλλά ο αδελφός μου όχι . Να τονίσω ότι ο μπαμπάς είναι άνεργος τόσα χρόνια με αποτέλεσμα το σπίτι να το συντηρούμε εμείς χρόνια τώρα . Η μητέρα μας είναι συνταξιούχος καταλαβαίνετε ... Το θέμα ειναι οτι ναι παρόλο την ηλικία μου φοβάμαι την αντίδραση του ρε παιδιά αν δεν του αρέσουν αυτά που θα ακούσει,γιατί όταν νευριάζει γίνεται αρκετά βίαιος σε σημείο να βρίζει να σπάει σπρώχνει κ.τ.λ .επίσης τον τελευταίο χρόνο οπότε αγχώνομαι παθαίνω κάτι που δεν έχω καταλάβει ακόμη τι ειναι πιθανόν κρίση πανικου.. Για την ακρίβεια νιώθω πως κάποιος θα μου κάνει κακό ,έχω ταχυσφυγμια και νιώθω πως μου τελειώνει ο αέρας. Όπως,και να έχει παιδιά από οτι είδα στο φόρουμ που έριξα μια ματιΑ εχθές μιας και είμαι νέο μέλος ,έχω να πω οτι το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με τον πατέρα μου όσο τεράστιο και να μου μοιάζει τόσα χρόνια τώρα είδα ότι υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες και επίπονες καταστάσεις ! δεν θα το αφήσω έτσι !θα βρω δύναμη και θα του μιλήσω !θα δώσω αυτή την ευκαιρία στον εαυτό μου να Τα καταφέρει!σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε !να είστε όλοι καλά!:-)

λοιπον ο λογος που αδυνατεις να εκφραστεις εχει σχεση με το παρελθον.. για να νοιωσεις πιο ανετα θα σου πω κατι σχετικο απο μενα θυμαμαι καποτε που ο πατερας μου τα εκανε ολα .. στο σπιτι αρκετα μικρος και εγω δε του μιλαγα καθολου

Μάλλον έχεις δίκιο!!!εσύ με τον πατέρα σου τι ακριβώς αντιμετώπιζες δηλαδή;

Κάποια στιγμή που μίλησες αν μίλησες ένιωσες τουλάχιστο κάποια ανακούφιση;

Aυτο ειναι πολυ παλιο βασικα τωρα απλα δε του δινω σημασια και ετσι δε με νιαζει