Ερωτευμενη με σχιζοφρενη και αλλα μπερδεματα....

Καλη σας μερα...
Χαιρομαι που σας βρηκα,δεν φανταζεστε ποσο!
Το προβλημα μου...πολυδιαστατο...
Να πω αρχικα οτι απο την φυση του το προβλημα μου...παραπεμπει και εμενα την ιδια σε ψυχιατρο...τιυλαχιστον συμφωνα με τα γνωστα κοινωνικα προτυπα...
Λοιπον....απο που να αρχισω!
1ον:Ειμαι τρελα ερωτευμενη με ατομο που πασχει (???)απο παρανοικη σχιζοφρενεια.
2ον:Ειναι δεκατρια χρονια μικροτερος μου...
3ον:Ειμαι παντρεμενη με παιδι αλλα δεν επιθυμω αυτο το γαμο εδω και χρονια...
4ον:Η ολη "σχεση"....ειναι μονο....διαδυκτιακη...
Σας ηρθε καπως;;
Ευχομαι εδω να βρω καποιες απαντησεις....λιγη κατανοηση.
Δεν το ειχα ποτε με τις σχεσεις γενικα...εδω και χρονια εχω συμβιβαστει σε εναν γαμο που δεν με ικανοποιει,σε μια ζωη γεματη μιζερια,γεματη "δηθεν",ολα για τα ματια του κοσμου...
Ξεκινησα λοιπον να μιλω με το ατομο αυτο,εδω και περιπου 4 μηνες σε καθαρα φιλικο επιπεδο...
Καποια στιγμη εξεφρασε αλλα αισθηματα και ανταποκριθηκα...οχι ελεφρα τη καρδια,ειλικρινα.
Απο τοτε καθημερινα μιλαμε αρκετες ωρες...αλλα δεν μπορω να καταλαβω την συμπεριφορα του...
Μπορει να με κανει να νιωσω υπεροχα και μετα απο λιγο να με γκρεμισει στα ταρταρα...
Ποτε μου εκφραζει συναισθηματα αγαπης,ερωτα,ποτε με διωχνει και με πληγωνει χρησιμοποιωντας οσα εχουμε πει,οσα γνωριζει(ναι,τον εμπιστευθηκα...).
Ποτε μιλα ηρεμα και "λογικα",ποτε με τρομαζει....
Ποτε παραδεχεται την ασθενεια του και ποτε πασχιζει να με πεισει οτι μου "εκανε πλακα"....οτι ειναι υγιεις...
Ποτε ειναι ενας ανθρωπος γλυκητατος,ευαισθητος...μια ομορφη ψυχη...και ποτε μου δειχνει ενα προσωπο γεματο ειρωνια,με προθεση να με πονεσει...
Ειναι πανεξυπνος,γραφει καταπληκτικα,ασχολειτε με διαφορα και εχει αποψη για πολλα κοινωνικα...αλλα και μια εμμονη με το σκοταδι και το θανατο...
Παρακολουθειτε απο γιατρο,παιρνει φαρμακα...αλλα δεν του αρεσει,δεν αντεχει αυτην την κατασταση,την αγωγη και τις παρενεργειες του φαρμακου του...
Συνεχως εκφραζει την αναγκη να τα διακοψει...
Τωρα που τα γραφω...μοιαζει το θεμα μου μαλλον αστειο...αλλα πιστεψτε με δεν ειναι!
Νιωθω πολυ δυνατα συναισθηματα για εκεινον και δεν ξερω πως να το χειριστω...
Να ξερα τουλαχιστον ποια ειναι η αληθεια...να μπορουσα να καταλαβω ποτε εννοει κατι και ποτε παιζει,η κρυβετε.
Δεν μπορω να "παραιτηθω"παροτι μοιαζει τοσο ευκολο!
Θα ηθελα να μπορουσα να βρισκομαι διπλα του,μα ειναι κ αυτο τεραστιο προβλημα!
Μπορειτε να βοηθησετε;
Μην μου πειτε να απομακρυνθω.
Δεν θα το κανω...
Μονο το ποια πρεπει να ειναι η δικη μου συμπεριφορα,πως να τον αντιμετωπιζω...χωρις να τον βλαπτω(κατι που επισης φοβαμαι).
Μην με στειλετε σε ψυχιατρο...πηγα ηδη.
Ευχαριστω εκ των προτερων.

Απο κοντα για καφε βρισκοσαστε?

AnnaMaria,
νομίζω ότι τα συναισθήματα που τώρα νιώθεις αποτελούν ένα ξεχείλισμα των δυσκολιών του γάμου σου, της έλλειψης αγάπης και κατανόησης, της συναισθηματικής στέρησης. Ζεις αυτά που δεν έζησες με έναν άνθρωπο "κρυμμένο" πίσω από μια οθόνη υπολογιστή. Αρα η φαντασία, η σκέψη, οι αισθήσεις σου, σε λήθαργο όλα αυτά τα χρόνια, οργιάζουν τώρα, και για αυτό είσαι τρελά ενθουσιασμένη.
Έχω τις εξής απορίες:
1) με τον άντρα σου σε τί φάση είσαι? σκέφτεστε χωρισμό και διαζύγιο?
2) εσύ τί κάνεις στη ζωή σου? δουλεύεις? ή πάνω σε έναν υπολογιστή και στο σπίτι όλη μέρα?

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση σας!
Ναι εργάζομαι.
Η εργασία μου μου επιτρέπει πρόσβαση στο διαδίκτυο, είμαι επιχειρηματίας.
Άλλα όχι, δεν ήμουν κολλημένη μπροστά σε έναν υπολογιστή...είχα αρκετά ενδιαφέροντα εκτός και εντός σπιτιού.....
Κυρίως αργά το βράδυ χρησιμοποιούσα το διαδίκτυο για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους, ενημέρωση κλπ.
Ο σύζυγος μου δεν θέλει ούτε να ακούει για διαζύγιο...εκεί να δεις "σχιζοφρένεια"...
Μα άσχετα με ότι μου συμβαίνει τους τελευταίους μήνες είχα αποφασίσει να αποδεσμευτω έτσι κι αλλιώς.
Όχι δεν έχουμε βρεθεί από κοντά.
Μόνο μέσω βίντεο κλήσεων.
Αυτά..

Πριν σου πω τις σκεψεις μου για τα υπολοιπα κομματια της ιστοριας, θελω να σε ρωτησω πρωτα γιατι δεν εχεις χωρισει απ το συζυγο εφοσον λες οτι εδω και χρονια ο γαμος αυτος εχει ναυαγησει, πολυ πριν γνωρισεις τον αλλο. Το να λες οτι δε χωριζεις επειδη ο συζυγος δε θελει να ακουσει για διαζυγιο ειναι εμπαιγμος της νοημοσυνης μας τουλαχιστον. Αφου δεν εισαι ευτυχισμενη και ανεξαρτητα αν γνωρισες αλλο, πρεπει να χωρισεις. Θες να μας πεις λοιπον τον πραγματικο λογο που δε φευγεις, πριν μπουμε στις επομενες πτυχες του θεματος που σ απασχολει?

Τον όρο "σχιζοφρένεια" πώς τον ορίζεις, Annamaria ?

Εχω κάνει προσπάθειες να χωρίσω.
Οι λόγοι που δεν τα κατάφερνα έχουν να κάνουν κυρίως με την αδυναμία μου να αντιμετωπίσω τον ίδιο το σύζυγο, την οικογένεια του, την δική μου.
Κατάφερα όμως να μπορέσω να διασφαλίσω την επιβίωση την δική μου και του παιδιού (εργασία) κι από εκεί κι έπειτα νιώθω πιο σίγουρη.
Όταν αναφέρθηκα στον σύζυγο μου χρησιμοποιώντας τον όρο σχιζοφρένεια ήθελα απλά να δείξω ότι δεν είναι κάτι που το δέχεται, αντιδρά έντονα, νευριάζει...συγχωρήστε με αν έθιξα.
Κατανοώ ότι όλα αυτά σας μοιάζουν"παραμύθια"ίσως...
Δεν εχω ξανά βρεθεί σε ανάλογη θέση ποτέ
Δεν έχω ερωτευτεί ξανά, είναι πολύ έντονα αυτά που νιώθω για αυτον τον άνθρωπο.
Άφηνα πάντα να αποφασίζουν άλλοι για μένα, με αποτέλεσμα μια Ζωή γεμάτη κενά.
Όταν λοιπον άρχισα να μιλώ μαζί του ένιωσα πρώτη φορά ότι κάποιος με καταλαβαίνει,ένιωσα μια σύνδεση που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα βρεθώ σε αυτήν την θέση, είχα άλλες προτεραιότητες!
Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω το πως έγινε αυτό, τα συναισθήματα μου τόσο έντονα που κάποιες στιγμές δεν..αντέχονται...
Μακάρι να είχα τον τρόπο να σας εξηγήσω .
Είναι πολύ ξεχωριστός για μένα.
Άλλα με μπερδεύει και δεν ξέρω πως πρέπει να φερθώ.
Θέλω να βρεθούμε άλλα το αποφεύγει.
Εκνευρίζεται επίσης αν δει απο μέρους μου ιδιαίτερο ενδιαφέρον, άλλα κάποιες άλλες φορές το αποζητά ο ίδιος!
Την μια στιγμή δηλαδη ζητάει επιβεβαίωση για όσα νιώθω...και κάποιες άλλες φορές θυμώνει όταν εκφράζω ότι νιώθω!
Τι να πω...
Δεν θέλω να παραιτηθώ.

Quote:

---

Originally Posted by annamaria39

Νιωθω πολυ δυνατα συναισθηματα για εκεινον και δεν ξερω πως να το χειριστω...
Να ξερα τουλαχιστον ποια ειναι η αληθεια...να μπορουσα να καταλαβω ποτε εννοει κατι και ποτε παιζει,η κρυβετε.
Δεν μπορω να "παραιτηθω"παροτι μοιαζει τοσο ευκολο!
Θα ηθελα να μπορουσα να βρισκομαι διπλα του,μα ειναι κ αυτο τεραστιο προβλημα!
Μπορειτε να βοηθησετε;
Μην μου πειτε να απομακρυνθω.
Δεν θα το κανω...
Μονο το ποια πρεπει να ειναι η δικη μου συμπεριφορα,πως να τον αντιμετωπιζω...χωρις να τον βλαπτω(κατι που επισης φοβαμαι).
Μην με στειλετε σε ψυχιατρο...πηγα ηδη.
Ευχαριστω εκ των προτερων.

---

αναγκαία και όχι ικανή συνθήκη για να μάθεις λίγο κάποιον ανθρωπο, πιστεύω , είναι η εγγύτητα.(αν και θα ήταν πολύ βολικό να υπήρχαν προσπεκτ)
Σχετικά με τη δική σου συμπεριφορά απεναντί του, ο ψυχίατρος τι σου είπε?

Δεν ζητώ "εγχειρίδιο χρήσεως".
Αυτό που ζήτησα είναι να καταλάβω τι του συμβαινει.
Το ότι δεν έχουμε"πραγματική επαφή"είναι γεγονός ότι το κάνει πολύ δύσκολο.
Άλλα δεν μπορείτε να κατανοήσετε το εξής.
Τα συναισθήματα μου δεν είναι"εικονικά", το ενδιαφέρον μου είναι πραγματικό και όχι, δεν είπα στην ψυχολογο σχετικα με την ασθένεια του κι αυτό διότι είμαι σίγουρη ότι θα ήταν αρνητική.
Συζητήσαμε για άλλα προσωπικά μου θέματα που δεν θα αναφέρω.

...αννα-μαρία, δεν μπορεί κανείς να έχει άποψη, ακόμη και συ, για κάποιον που δεν έχεις δει ποτέ στη ζωή σου. Δεστον, κάντε σεξ και μετά ξανά γράψε. Οταν τα κάνεις αυτά τα δυο, θα καταλάβεις γιατί στα λέω.

Αννα δε του συμβαινει κατι, ουτε εχει σχιζοφρενεια. Καλως γνωριστηκατε αρχικα μεσω διαδικτυου, ας ερθει και στην πραγματικη ζωη η επαφη αυτη και αναλογως ας προχωρησετε. Δεν υπαρχει καποιο προβλημα στην ιστορια. Και βεβαιως μπορεις να ξεκινησεις να νιωθεις για καποιον μονο απ τις συζητησεις, αλλα πρεπει να ρθει στην εξω ζωη. Εβγα λοιπον ραντεβου και προχωρα. Δεν ειναι κατι πρωτοτυπο η ιστορια σου και πραγματικα απορω γτ πηγες εσυ σε ψυχιατρο. Στο σκαιπ μιλατε με εικονα? Στο φβ εισαστε φιλοι?

Ναι μέσω Skype βλεπόμαστε.
Ποια διότι ένιωσα ότι είμαι έξω από τα νερά μου.
Δεν μπορούσα να ελέγξω τα συναισθήματα μου και δεν μου άρεσε αυτό.
Ένιωσα άσχημα με τον εαυτό μου.
Τώρα, το αν έχει σχιζοφρένεια η όχι...τι να πω;
Η συμπεριφορά του είναι παράξενη, έχει όπως σας είπα την τάση να λέει ψέματα, μα και γενικα είναι περίεργη η συμπεριφορά του...
Μου έχει πει ότι ακούει φωνές, ότι νιώθει μεγάλο φόβο ότι τον καταδιώκουν...κι ότι έτσι ξεκίνησε τα φάρμακα...
Κι όπως σας είπα την μια στιγμή μου ζητάει να εκφράσω το τι νιώθω, και την επόμενη εκνευρίζεται και απαξιώνει είτε εμένα είτε τον εαυτό του...
Μπερδεύτηκα.
Δεν είναι συμπτώματα αυτά σχιζοφρένειας;

Γιατι μεχρι τωρα δεν εχετε βρεθει? γιατι δε το χεις προτεινει? δε συγκρινεται το απο κοντα. Εκει καταλαβαινεις και καλυτερα για τον αλλον. Για εναν καφε στην αρχη.

Το έχω κάνει κεράσι.
Το αποφεύγει.
Ζούμε σε διαφορετικές πόλεις.
Του εχω πει ότι μπορώ εγώ να τον επισκεφτώ.
Αρχίζει τότε τις"παραξενιές".
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Άκρη δεν βγάζω.
Μου έμεινε το ότι"δεν είναι σχιζοφρενής".
Μα, τότε;
Προς τι όλο αυτό το δούλεμα;
Ευχαριστώ και πάλι.

Πως ακριβως εγινε η γνωριμια? απο παιχνιδι στο φβ? καποιο τσατ? απο κοινο φιλο?