Γιατί αγαπάμε πριν να μας αγαπήσουν;

Δεν ξέρω αν είναι σωστό που χρησιμοποίησα το ρήμα "αγαπώ", αλλά δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Έρωτα; Για τα δικά μου πρότυπα η έννοια του έρωτα είναι κάπως αλλιώς απ'ό,τι συνηθίζεται. Γι'αυτό το λέω αγάπη, ή κάτι σαν αγάπη. Έχω μπει τις τελευταίες μέρες στη διαδικασία να αναρωτιέμαι γιατί μου συμβαίνει συνεχώς αυτό. Σίγουρα θα έχει συμβεί και σε πολλούς από εσάς. Πότε έρχεται κεραυνοβόλο σε εμάς, και πότε σε κάποιον άλλο που με τον τρόπο του θα μας κάνει να τον δούμε "αλλιώς". Αυτό που βλέπω μετά από έναν μικρό απολογισμό όμως, είναι ότι συνεχώς ερωτεύομαι χωρίς να ξέρω εάν υπάρχει ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά. Μετά ελπίζω, ελπίζω ότι θα γίνει κάτι μαγικό και θα νιώσει και ο άλλος το ίδιο. Και αυτό δεν γίνεται ποτέ. Ποτέ δεν έρχεται εκείνη η πολυπόθητη ημέρα που θα συμβεί το θαύμα... Και η απογοήτευση δεν τελειώνει... Κάποτε μια φίλη μου πολύ μεγαλύτερη και με πείρα στη ζωή μου είχε πει μια σοφή κουβέντα: "Πρώτα θα σε αγαπήσουν και μετά θα αγαπήσεις κι εσύ", όμως ποτέ δεν το έκανα, γιατί πολύ απλά δεν μπόρεσα.
Ακόμη σκέφτομαι εκείνον... Δεν μπορώ να κοιτάξω αλλού, δεν ξέρω πού θα βγάλει, πότε θα το πάρω απόφαση και θα σταματήσω να τον σκέφτομαι.
Να είστε όλοι καλά. Καλό μήνα και καλό χειμώνα να έχουμε!

συνηθως ο ερωτας μας χτυπαει σαν ναρκωτικο και βλεπουμε το αλλο ατομο τοσο τελειο, που πιστευουμε οτι μαζι του/της μπορουμε να ειμαστε ευτυχισμενοι. ομως η πραγματικοτητα απεχει καμποσο απ'αυτο που πιστευουμε, γι'αυτο και συχνα απογοητευομαστε. μονο αν και το αλλο ατομο ειναι θετικο και ξεκινησει σχεση, κι αφου σβησει ο ερωτας και ξαναδουμε καθαρα, μπορουμε να κανουμε λογο για αγαπη.

Αλκμήνη, τί κάνεις? καιρό είχα να σε δώ εδώ... πάλι τον wanna-be παπά σκέφτεσαι?

ΚΕΝΟ, πολύ όμορφα τα γράφεις, αυτή είναι η σειρά και η εξέλιξη μιας σχέσης, κι εγώ έτσι πιστεύω. Η αγάπη είναι κάτι άλλο, έχεις δίκιο. Κι εγώ μετά σκέφτηκα ότι λάθος έγραψα την λέξη αυτήν, ήταν επιπόλαιο από πλευράς μου, όμως δεν ήξερα πώς αλλιώς να το διατυπώσω. Σ'ευχαριστώ :)

Λένα, καλά είμαι :) δεν έμπαινα λόγω διαβάσματος. Ναι, πάλι αυτόν...

Και αυτή η 'σοφή κουβέντα'.... καθόλου σοφή δεν μου φαίνεται Αλκμήνη... 'ταυτόχρονα' να αγαπηθείτε δεν παίζει με τίποτα? :p
Γενικά πάντως δεν έχει κι ιδιαίτερη σημασία ποιος το νιώθει πρώτα, ποιος μετά... σημασία έχει να υπάρχει έλξη, χημεία, καλή διάθεση και επικοινωνία και τα υπόλοιπα φαίνονται στην πορεία.

Μαρίνα, το "ταυτόχρονα" δεν ξέρω τι σημαίνει. Όπως και ούτε όλα τα άλλα(έλξη, χημεία κλπ.)... Η ζωή μου άδεια... Μάλλον εγώ είμαι άδεια, γι'αυτό και δεν με βλέπει κανείς...

Αλκμήνη, θα συμφωνησω με τη Μαρινα ότι σημασία εχει να υπαρχει ελξη, χημεια, καλη διαθεση και επικοινωνια, κι ολα αυτα να ειναι αμοιβαια! Σχέσεις με το ζορι δεν γινονται! Αμα καταλαβες ότι αυτος που λες πως ακομα τον γουσταρεις ειναι πλεον ξεκαθαρος ότι δεν ενδιαφερετε για σενα, ασχετως αν εφτιαξε αλλου τη ζωη του ή όχι, τοτε ξεκινα να κοιτας κι εσυ αλλου. Διοτι καπου αλλου θα υπαρχει αλλος καταλληλος για σενα καταλληλοτερος απο τον πρωτο. Μονο που εκανες το λαθος και αφησες τη σκεψη σου να κολλησει στον πρωτο και στο μεταξυ χανεις τον καιρο σου ενω γι αυτον τωρα στη σκεψη του μπορει να σαι απλα μια γνωριμια που υπηρξε καποτε στη ζωη του και τιποτα περισσοτερο.

Έχεις δίκιο Ιωάννη. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αυτό θα έκανε. Μόνο που εγώ δεν είμαι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό.
Η σημερινή ημέρα μου είναι χάλια, σκέφτομαι συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Όχι, δεν θα κοιτάξω αλλού, δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξαναπληγωθεί έτσι. Γιατί και ο επόμενος και ο μεθεπόμενος που θα κοιτάξω δεν θα βρει τίποτα σε εμένα. Για όλους θα είμαι απλά μια γνωριμία, όπως και γι'αυτόν, όπως ήμουν και για άλλους. Το γιατί δεν το ξέρω...Κάτι έχω που μάλλον απωθεί... Η μάλλον δεν έχω τίποτα το ενδιαφέρον.

Aλκμηνη , με συγχωρεις , εβγαλα λαθος συμπερασμα , παρασυρομενος απ αυτο που γραφεις ' ερωτευομαι συνεχως χωρις να ξερω αν υπαρχει ανταποκριση απτην αλλη μερια , που συνηθως δεν υπαρχει ' . Δεν ηθελα να σε στενοχωρησω . Κανουμε κ λαθη , τι να κανουμε .

Με ποια μούτρα αγαπητέ μου; Από πού βγάζεις το συμπέρασμα αυτό; Από μερικά ποστς σε ένα φόρουμ έβγαλες συμπέρασμα για τον χαρακτήρα του άλλου;
Πέρασαν μήνες ολόκληροι για να καταφέρω να του πω ένα "γεια" και μου λες ότι έπεσα με τα μούτρα. Είπαμε να δίνουμε συμβουλές, αλλά όχι να λέμε το πρώτο πράγμα που θα μας κατέβει στο μυαλό!

Αλκμήνη εδω μεσα οπως και σε ολα τα αλλα φορουμς, συνηθιζουν να βγαζουν δικα τους συμπερασματα, αφου ειναι ολοι αγνωστοι μεταξυ τους. αν θες τη γνωμη μου, μη κρινεις τον εαυτο σου τοσο αυστηρα λεγωντας οτι δεν εισαι φυσιολογικη. το φυσιολογικο ειναι και υποκειμενικο. και προπαντων μην τα παρατας επειδη ενας-δυο-τρεις ανθρωποι που γνωρισες δε ταιριαξαν μαζι σου ή σε απογοητευσαν. εχεις υπερβολικα πολυ χρονο μπροστα σου για να νομιζεις οτι μπορεις να τον περασεις μονη, και σιγουρα θα αναθεωρησεις. μεχρι ομως να συμβει, δυστυχως χανεις ολες τις πιθανες ευκαιριες. προσπαθησε να γινεις λιγο πιο σκληρη και ρεαλιστρια, μη κολλας τοσο στις σκεψεις.

Aλκμήνη είμαι νέος εδώ! Και μένα πανω κάτω το ίδιο θέμα με απασχολεί... Κοντεύω στα 25 και ακόμα δεν εχω καταλαβει αυτό που δεν καταλαβες κι εσυ!!! Κι εγώ ερωτεύομαι εύκολα ορισμένες κοπέλες. Όχι συχνά, απλά ορισμένες με τραβάνε τόσο κάποιες που δεν θέλει και πολύ για να ερωτευτώ! Με τραβάνε οχι τόσο στο εμφανισιακό κομμάτι, αλλά κυρίως η προσωπικότητα τους, ο χαρακτήρας τους κλπ.
Το προβλημα μου είναι ότι αν ερωτευτώ μένω εκεί για καιρό... περιμένοντας κι εγω πως κάτι θα αλλαξει... τα πραγματα βλέπω πάνε όλο και χειρότερα, αλλά εγω εκει... επιμένω. Στην τελική τι κερδίζω; Μια απαξίωση, έλλειψη σεβασμού και πίκρα. Νομίζω πως θα πρέπει να γίνουμε κάπως πιο 'ψυχροί' απέναντι στους γύρω. Δεν εννοω αναίσθητοι. Απλώς όταν βλεπουμε ότι δεν... τοτε να μην δίνουμε 2η ελπίδα στον εαυτο μας και να κοιτάμε αλλού, όσο δύσκολο κι αν μας φαίνεται αυτό.
Δεν νομιζω πως δεν εισαι φυσιολογική. Αντιθέτως αυτές που δεν είναι φυσιολογικές είναι αυτές που κάνουν εύκολα σχεσεις χωρίς να νιωθουν τιποτα ιδιαιτερο. Μη κοιτάς τους γυρω σου και τους βλεπεις ευτυχισμένους. Αυτό ειναι το 'φαινεσθαι'. Από το 'ειναι' όμως απέχει πολύ. Γιατι πλέον οι σχεσεις καταντησαν ρουτινα, λίγες βασίζονται σε πραγματικό έρωτα, αγάπη κλπ, η κοινωνία ξέφτισε, οι περισσότεροι νοιάζονται μόνο για το κρεβατι και την καλοπέραση. Ωμό αυτό που λέω, αλλά έτσι είναι και δεν νομίζω πως μπορει κανεις να το διαψευσει.

Quote:

---

Originally Posted by Αλκμήνη

Έχεις δίκιο Ιωάννη. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αυτό θα έκανε. Μόνο που εγώ δεν είμαι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό.
Η σημερινή ημέρα μου είναι χάλια, σκέφτομαι συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Όχι, δεν θα κοιτάξω αλλού, δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ξαναπληγωθεί έτσι. Γιατί και ο επόμενος και ο μεθεπόμενος που θα κοιτάξω δεν θα βρει τίποτα σε εμένα. Για όλους θα είμαι απλά μια γνωριμία, όπως και γι'αυτόν, όπως ήμουν και για άλλους. Το γιατί δεν το ξέρω...Κάτι έχω που μάλλον απωθεί... Η μάλλον δεν έχω τίποτα το ενδιαφέρον.

---

Τι ειναι αυτο που πιστευεις πως απωθει τους αλλους απο σενα?
Μήπως αυτο που λες οτι ¨εχεις κατι που απωθει" και ότι "δεν εχω τιποτα το ενδιαφερον" τα λες απο απογοητευση επειδη δεν εδειξε ενδιαφερον ο συγκεκριμενος, δεν εγινε κατι μαζι του? ενώ στην πορεια ειχες αλλες προτασεις απο αλλους τις οποιες όμως προσπερνουσες λόγω του ερωτα/απογοητευσης που ενιωθες προς αυτον? κι αν συμβαινει αυτο δεν θα ισχυει η σκεψη σου οτι εχεις κατι που απωθει κλπ.
Συνηθως η απογοητευση που μας γεμισε ο ενας, μας κανει να τους θεωρουμε όλους ίδιους. Κι αυτος ο τροπος σκεψης, λανθασμενος κατα την αποψη μου, χαρακτηριζει τις γυναικες που εχουν περασει απο απογοητευση.

Quote:

---

Originally Posted by somebody89

........
Μη κοιτάς τους γυρω σου και τους βλεπεις ευτυχισμένους. Αυτό ειναι το 'φαινεσθαι'. Από το 'ειναι' όμως απέχει πολύ. Γιατι πλέον οι σχεσεις καταντησαν ρουτινα, λίγες βασίζονται σε πραγματικό έρωτα, αγάπη κλπ, η κοινωνία ξέφτισε, οι περισσότεροι νοιάζονται μόνο για το κρεβατι και την καλοπέραση. Ωμό αυτό που λέω, αλλά έτσι είναι και δεν νομίζω πως μπορει κανεις να το διαψευσει.

---

Συμφωνώ μαζι σου. Μην κοιτας που δειχνουν αγαπημενοι κι ευτυχισμενοι. Καποια μερα ακους οτι χωρισαν και διερωτασε πως ειναι δυνατο να συνεβηκε αυτο αφου εδειχναν τοσο αγαπημενοι. Οταν περασει η φαση του ενθουσιασμου, η καθημερινοτητα τους κανει να γνωριστουν καλυτερα και βαθυτερα, κι εκει ειναι που αρχιζουν να φαινονται τα πρωτα σημαδια διαστασης σαν χαρακτηρες. Οι πρωτες δυσκολίες ανοιγουν σιγα σιγα το δρομο για το χωρισμο. Προς τα εξω ισχυει το φαινεσθαι, ότι μια χαρα περνανε..

εγω καθομαι καλα κρυμενος στο καβουκι μου πριν βεβεωθω οτι ο αλλος με θελει πριν του δωθω γιατι ολο αυτο δεν εξαρταται απο το τι αισθανεσε για καπιον εξαρταται απο την ανταποκριση του χωρις την ανταποκριση του ολο αυτα γινετε τυρανια απο αγαπη