Νιωθω ατυχος στις σχεσεις
Ειχα γραψει προσφατα στο φορουμ σχετικα με ενα θεμα που με απασχολουσε καιρο... για να μη τα πολυλογω ειμαι ανθρωπος που δε την αντεχει και πολυ τη μοναξια... μεσα απο τη συζητηση που ειχα με ατομα στο προηγουμενο θεμα που ειχα ανοιξει και ψαχνωντας και μεσα μου καταλαβα οτι μου λειπει μια σχεση! δε ξερω αν θα ειναι ερωτικη ή οτι αλλο... να νιωθω οτι με γεμιζει οποτε ναι ερωτικη το πιο πιθανο... δυσκολευομαι τοσο πολυ να γνωρισω κοπελες και να το προχωρησω ... χαζο ή οχι δε το εχω πολυ με τα λογια στις κοπελες,δε τα καταφερνω... τελοσπαντων προσφατα γνωρισα μια κοπελα με τα χιλια ζορια μεσω ιντερνετ! βγηκαμε κιολας σε παρεα μετα κανα δυο φορες..μιλαμε παρα πολυ συχνα ακομα... εμενα μου κινησε το ενδιαφερον πολυ...τελικα κατεληξε σε καθαρα φιλικη φαση γιατι ετσι το εβλεπε εκεινη... στεναχωρηθηκα πολυ αρχικα γιατι μου αρεσε οντως πολυ σαν ατομο αλλα μετα ηρεμησα σκεπτομενος οτι οκ ενα τετοιο ατομο μου αρεσει να το χω στη ζωη μου και ως φιλη! πριν λιγες μερες μεσω ενος κοινου φιλου γνωριζω αλλη κοπελα... εκεινη να μου δειχνει διαφορα με τη συμπεριφορα της που εκαναν τους φιλους μου να με παροτρυνουν να κανω κινηση γιατι και καλα εκεινη με ηθελε... και εγω απο το πως μου φεροταν χωρις να τη ξερω καν αυτο νομιζα...υπηρξαν κατι αγκαλιες αλλα τιποτα παραπανω...και ξαφνικα απο το πουθενα εμφανιζεται ενας πρωην και η κοπελα γινεται χαλια και σκεφτεται αποκλειστικα αυτο το θεμα...σκαλωμενη? προφανως! δε ξερω καν το παρελθον της με τον τυπο... αυτο που με βασανιζει εμενα ειναι οτι καθε βραδυ σκεφτομαι τα ιδια και τα ιδια... αναρωτιεμαι γιατι να ειμαι τοσο ατυχος σε αυτο το θεμα? με τα χιλια ζορια γνωριζω μια κοπελα και τιποτα,ξανα το ιδιο με αλλη κοπελα..παλι τιποτα...τι κανω λαθος?? δυο γνωρισα και πηγαν τοσο χαλια τα πραγματα?? εγω φταιω?? και κλασσικα ολοι λενε "βγες να γνωρισεις κοσμο"! βγαινω,γνωριζω και τι? τιποτα... γιατι πεφτω συνεχεια σε τετοια ατομα? τι ζορια τραβατε ολοι με πρωην που μαλλον φερθηκαν ασχημα?? και εγω ακομα σκεφτομαι καταστασεις με τη πρωην μου και τη θυμαμαι πολυ συχνα αλλα ξερω πως η ζωη μου δεν ειναι εκει...αναγκαστικα να προχωρησω! δε ξερω τι μου συμβαινει...εχω πεσει παρα πολυ ψυχολογικα... οποτε βγαινω με φιλους παντα το κεντρο της προσοχης και να γελανε ολοι με τα αστεια μου κτλπ και οταν γυρναω σπιτι μονος μου γινομαι χαλια,αλλος ανθρωπος... νιωθω οτι μου λειπουν πραγματα...οτι εχω ενα μεγαλο κενο μεσα μου! μου λειπει ενας ανθρωπος να με καταλαβαινει και να με ηρεμει...