Δεν ξερω αν ειναι δραμα η εγω ποια απογοητευτηκα κ δεν εχω κατι αλλο στο μανικη μου να κανω.
Ειμαι 42, μιση ελληνιδα μεγαλωσα στο εξωτερικο, με καλη εκπαιδευση κ θεση εργασιας δωξα το θεω.
απο που να ξεκινησω,
Παιδικα χρονια- με παρατησε η μητερα μου οταν ημουνα 8 χρονων και ξαναεμφανιστηκε στα 18 μου σαν να μην εγινε κατι και εκει που λεω ξεκιναω απο εδω αρρωσταινει και την χάνω εγω στα 23 μου και εκεινη στα 48 της, Ο πατερας υπεροχος ανθρωπος εκανε οτι ηξερε...
Νεανικα χρονια - Παντρευομαι στα 24μου λογο ανασφαλια απο εναν που ηθελε εκεινη (μετα το θανατο της) αλλα οχι εγω, μεγαλες διαφορες σε ολα, τα πιστευω,
τη διασκεδαση, το πως να περασουμε την ωρα μας... μην λεω πολλα εφτασε η ωρα που χωρισαμε μετα απο 12 χρονια γαμο και απεκτησα ενα πολυ καλο παιδι .δυσκολος γαμος δεν ειχε τιποτα τρυφερο , αν με ρωτατε σημερα ολα αυτα τα χρονια παλι μονη ενιωθα. χωρις συνεννοηση, χωρις αγαπη σκληρος ανθρωπος αγωνιζοταν μια ολοκληρη ζωη για να με ταπεινωσει, δεν ξερει να συγχωρει κ πιστευω οτι με αγαπησε με παραπολυ λαθος τροπος.
Χωρισμος- απειλες , φοβιες, επαιξε βρομικα και εκανε το παιδι να πεστει οτι ο μπαμπας θα μου κανει κακο και ο μικρος φοβοταν για μενα, εμεινε μαζι του για να μην παμε δκαστηρια κλπ, παρολο αυτα ολο το οικονομικο βαρος ειναι πανω μου αλλα για τον μικρο χαλαλι του οτι θελει κ οτι μπορω. ουσιαστικα και στα σοβαρα μονο εμενα εχει και αυτος.
3 χρονια μετα το διαζυγιο- πρωτη γνωριμια, καποιος που ειναι σε μια αλλη σχεση, ειχαμε πολυ επαφη, τρυφεροτητα αλλα ποτε δεν ειχε το θαρρος να φυγει απο την αλλη σχεση ... χωριζουμε επειδη το ηθελα εγω και επειδη δεν ηταν ποτε το ζητουμενο στη ζωη μου. ενδιαφερεται ακομα απο καιρο σε καιρο μιλαμε ομορφα και εκτιμαμε ο ενας τον αλλο αλλα μεχρι εκει.
5 χρονια μετα το διαζυγιο- παραμενω δυσκολα να πεσω στα δυκτια της αγαπης, επιλεκτικη, μεχρι που συναντω ενας κυριος χωρισμενος, ιδια εκπαιδευση με εμενα, ενιωθα οτι ειχαμε πολλα κοινα, ενθουσιαζουμε, μου αρεσει, πιεζω, ηθελα να προχορισουμε ... κρεβατι καναμε αρκετες φορες , μεγαλη αποτυχεια... εχει αγχος φοβιες ανασφαλιες, λογου κρισης και υποχρεωσεις, κατανοητα μπρορω να του σταθω αλλα δεν εκανε ποτε μια κινηση για παρακατω, με κραταει σε αποσταση, το παλευω, τον θελω μου αρεσει, απο τι πρωτη στιγμη ελεγα αυτος ειναι ο ανθρωπος μου, δεν μου εχει προσφερει τπτ παραμονο εγω και την φαντασια μου τη μεγαλη οτι αυτος εινα ο μονος που μπορει να με κανει ευτιχησμενη, του χρωσταω το ποσο ομορφα με εκανε να νιωθω απλα με ενα χαμογελο... ( δεν με ενιαξε το θεμα του κρεβατιου εξαλου αυτο που θελω ειναι μια ομορφη αγκαλια.... και πιστευω αυτος τη εχει) εμφανισιακα πιστευω οτι ειμαι καλη μικρο δειχνω κιολας, αρκετα θηλικα... μονο που στη πραγματικοτητα εχω μαθει να σταθω σε εμενα μεχρι ενα σημειο που μαλλον τρομαζει...
σημερα ποια φτανω να πω κουραστηκα να παλευω και κουραστικα να ειμαι μονη μου - οι φιλοι μου εχουνε προβληματα οντως σοβαρα οικονομικα / υγεια . Η οικογενεια μου, εχασα και τους 2 γονεις μου , και οι αλλοι ειναι στο εξωτερικο επισης οι παιδικη μου φιλοι ..Στους εδω φιλους δεν νιωθω καλα να παω να τους πω οτι εχω κουραστει κ οτι θελω να παραδωθω ποια , δεν θελω να ειμαι δυνατη, δεν θελω να ελεγχω τα παντα ( και να εχω παντα λογικη κουραστικα). Μου αρεσει Ο τελευταιος κυριος και δεν θελω να τον χασω αλλα μαλλον κατι κανω λαθος , κατι γενικα κανω λαθος και δεν κραταω κανενα στο πλευρο μου ...Ο καθενας για αλλο λογο...
Μαλλον σας κουρασα και εσας ... αλλα σημερα αν δεν εμπαινα στη διαδικασια να τα γραφω και καποιος να τα διαβαζει δεν ξερω αληθεια ποια θα μπορουσε να ειναι οι πραξεις μου . ΑΑΑΑ μη διαβαζεται αυτα κ νομιζετε οτι κλαψουριζω ολη την ωρα ισα ισα ειμαι γνωστη με το ποιο ωραιο χαμογεο οπου και να παω!!! αυτα.
