Ειχα μια κουβεντα με τον Κυκνο , κ με ρωτησε κατι που πραματικα μου εκανε την ερωτηση του θεματος κ δεν μπορουσα να σκεφτω μια απαντηση . Το βρηκα πολυ ενδιαφερον κ το δημοσιευσα .
Printable View
Ειχα μια κουβεντα με τον Κυκνο , κ με ρωτησε κατι που πραματικα μου εκανε την ερωτηση του θεματος κ δεν μπορουσα να σκεφτω μια απαντηση . Το βρηκα πολυ ενδιαφερον κ το δημοσιευσα .
Το να ειναι ανθρωπος νομιζω ειναι το βασικο... Και ακολουθουν τα υπολοιπα
Σωστο αυτο undetrm , αλλα οι δυτικες κοινωνιες εχουν κ αλλα προτυπα . Εισαι πετυχημενος στη δουλεια σ ,κ ο τροπος που βγαζεις τα προς το ζειν ειναι ηθικος η εκμεταλλευεσαι τους αλλους , δουλευεις η ζεις με τα χρηματα που σου αφησε ο μπαμπας ( αυτο κ αν σηκωνει κουβεντα ) εχεις κανει οικογενεια η εισαι ενας ρεμπελος ( το τελευταιο τοχω ακουσει για μενα ) εισαι πιστος στις σχεσεις σ , εισαι πραματικος φιλος , η ηθικη σ ειναι αμεμπτη η ελαστικη , εισαι φιλανθρωπος , κ αν δεν εισαι πειραζει ?, εισαι εντιμος κτλ κτλ
Κατ εμε, ο άνθρωπος που αξίζει είναι αυτός που ενώ εχει αξίες (πχ ειλικρίνια ,τιμιότητα) και αρχές στη ζωή του και ειναι αρκετά ανοιχτόμυαλος να δεχτεί και διαφορετικές απόψεις. Το βασικό όμως είναι να αγαπάει τους ανθρώπους και να τους βοηθάει όποτε χρειάζεται.Αγάπα τον πλησίον σου ωσάν τον εαυτό σου.
Για να αγαπησεις τον πλησιον σου θα πρεπει πρωτα να αγαπας τον εαυτο σου... Εχει αλλοιωθεί λιγο σαν εννοια αυτο και πλεον οριζεται σαν παρτακιας και οχι σαν αυτο που εγραψα...
Δεν υπάρχει μετρήσιμη αξία, ποιότητα ή ποσότητα....
Και σίγουρα δεν έχει να κάνει με ηθικές αξίες σε καμία περίπτωση...
Όλοι είναι περαστικοί απο την ζωή των άλλων και το "τι ειναι" ο καθε ενας καθορίζεται απο εσένα ανάλογα με το πως τον έζησες...
Ο Γιώργος "γαμώ τα παιδιά", η Κατερίνα "ήταν πάντα εκεί για μένα", ο Θανάσης "αμέμπτου ηθικής", η Γεωργία "πάντα πιστή", ο Μανώλης "τρομερός καλλιτέχνης" και πάει λέγοντας. Αξιολογούμε ενδόμυχα τον κάθε ένα και τον βρίσκουμε όπως είναι ανάλογα με το πως τον ζήσαμε και όχι το "πως είναι".
Δεδομένου του οτι όλοι θα πουν ψέμματα ή και όχι υπο κάποιες προυποθέσεις, όλοι θα απατήσουν ή και όχι υπο κάποιες προυποθέσεις, όλοι θα δημιουργήσουν ή και όχι υπο κάποιες προυποθέσεις, όλοι θα είναι εκεί για σένα ή και όχι υπο κάποιες προυποθέσεις, όλοι θα είναι ρέμπελοι ή και όχι υπο κάποιες προυποθέσεις, όλοι θα είναι "σοβαροι" ή και όχι υπο κάποιες προυποθέσεις...
Το να μένει σταθερός στις αξίες του, ακόμα και με το κόστος να μειωθεί ο κοινωνικός του περίγυρος. Να είναι ακέραιος και όχι «παλάντζας», να είναι αληθινός, αυθεντικός. Να γνωρίζει τον εαυτό του, να ισορροπεί τα στοιχεία του χαρακτήρα του με τρόπο ωφέλιμο για τον ίδιο και μη βλαπτικό για τους γύρω του… (π.χ. το να είσαι ευαίσθητος δε σημαίνει ότι πρέπει να εξαλείψεις και την παραμικρή σκληρότητα που μπορεί να έχεις μέσα σου, αλλά να την αφήσεις να υπάρχει και να τη χειρίζεσαι με μέτρο κι εκεί που πρέπει..) Αυτά τα πολύ «εύκολα» δηλαδή πραγματάκια :-p που κάνουν τη διαφορά….
Για μένα, αυτό που εκτιμώ σε έναν άνθρωπο είναι να σέβεται ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και να μην καλουπώνει όλους τους άλλους στα δικά του πισετύω, αξίες, ιδανικά, κλπ.
Δεν θα αλλάξει κανείς μας όλο τον κόσμο αλλά τον εαυτό μας μπορούμε να τον εξελίσσουμε!
ειναι καθαρα υποκειμενικο κι αυτο το θεμα, οπως κι ολα σχεδον που ζηταν τη γνωμη μας. ενας ανθρωπος αξιζει για σενα, οταν μπορει να σου φανει χρησιμος, να σε βοηθησει σε κατι. ακομα κι αν αξιζει για τους αλλους, αν σου συμπεριφερθει ασχημα, δε θα σχηματισεις καλη εικονα και θα πιστευεις τα χειροτερα. γενικα δε μπορουμε να τα εχουμε ολοι καλα με ολους, εκτος του οτι δε ταιριαζουμε, πολλες φορες ειναι απλα και θεμα διαθεσης.
αυτα τα κλισε περι δυτικης κενονιας ειναι εμετικα.
επισης +1 σε οσους ειπαν για ειλικρινια κι αληθεια.
Κενο ,ολοι λεμε ψεμματα ,ανεξαιρετως , λευκα η μαυρα . Εχω δει ντοκυμαντερ , κ ο μεσος ανθρωπος λεει 84000 ψεμματα κατα την διαρκεια της ζωης του ( μην μου ζητησει κανεις link ) . Aυτα οσον αφορα ειλικρινεια κ αληθεια .
Δυτικη κοινωνια ειμαστε κ εμεις ,κ τα προτυπα τους τα εχουμε υιοθετησει , ειτε μας αρεσει , ειτε οχι , το γιατι τα αποκαλεις εμετικα , δεν μπορω να καταλαβω εκτος βεβαια αν θεωρεις εμετικη την κοινωνια , κατι που ειναι δικαιωμα σου .
Για μενα ενας ανθρωπος αξιζει οταν ειναι σταθερος χαρακτηρας και οι πραξεις του συναδουν με τα λογια του. Αυτος που δεν ειναι συμφεροντολογος, που εχει καλη ψυχη, που δεν προσπαθει να βλαψει τους γυρω του. Αυτος που ειναι αληθινος, δηλαδη ειναι ο εαυτος του. σιχαινομαι τους υποκριτες και την διπροσωπια!
Επισης ενας ανθρωπος αξιζει οταν παρα τις δυσκολιες που θα βρει στη ζωη, δεν το βαλει κατω και τουλαχιστον θα προσπαθησει να ξανασηκωθει στα ποδια του.
ανθρωπος που σου λεει ψεματα ομως και το καταλαβεις, δε νομιζω οτι μπορεις να πεις πως αξιζει. μικρα αθωα ψεματα τυπου θα ερθω στις 6 και να φτανω 6μιση, νταξει δε τρεχει τπτ. γενικοτερα ειμαι υπερ του αυθορμητισμου και της αληθειας οσο κι αν μας δυσαρεστει.
η εικονα που εχω σχηματισει για τη δυτικη κοινωνια ειναι σαν μια νεα Βαβυλωνα, ετοιμη να καταρρευσει απ'τη πολλη καταπιεση, τα κλισε και τα δηθεν. βασισμενη πλεον πανω σε ψευτικες αξιες, θρησκειες, ιστοριες, ιδεολογιες, σωτηριες, μαλακιες. κι οταν βασιζεται στο ψεμα, καπου χανεται το νοημα. οπως το εχουμε χασει κι εμεις στο ελλαδισταν, για ενα χρεος το οποιο τελικα μπορει να ειναι κι ανυπαρκτο! δε μπορουμε να επιβιωσουμε, δε μπορουμε να εξελιχθουμε, οσο κι αν θεωρουμαστε πολιτισμενα οντα. οποτε προτιμω αλλου ειδους μερη, τυπου Ταϋλανδη πχ, πρωτογονα μεν αλλα πιο ανθρωπινα.