Πως θα πάρουν τα παιδιά ανώδυνα το διαζύγιο;

Καλησπέρα σας.
Είμαι παντρεμένη εδώ και 17 χρόνια,έχω 2 παιδάκια 9-7 ετών.
Εγώ 36, εκείνος 52.Ποτέ δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας,με αγαπούσε,τον σέβομαι,τον νοιάζομαι αλλά μέχρι εκεί.
Πριν περίπου 10 χρόνια,αποφάσισα να χωρίσω.Δεν το έκανα τελικά,για τους γονείς μου.Μεγάλο λάθος.
Ήρθαν τα παιδιά μετά, το 1 το ήθελα, το 2 όχι. Δεν το έριξα, το κράτησα.
Με γεμίζουν πολύ.Εργάζομαι,τις υπόλοιπες ώρες είμαι μαζί τους.
Έχασα όμως μέσα σε όλα αυτά εμένα.Αποφάσισα εδώ και 6 μήνες να χωρίσω.
Έκανα μια συζήτηση με όλους,βάζουν μπροστά τα παιδιά.Τι θα απογίνουν,πως θα το πάρουν.
Έχω μαζέψει χρήματα.Η δουλειά μου προσφέρει κάποια χρήματα για το σπίτι,θα την βγάλω για κάποιο διάστημα.
Ο σύζυγος μου ούτε να το σκεφτεί δεν θέλει.Απείλησε ότι αν υπάρχει άλλος θα με σκοτώσει.
Πήρε με το μερός του τους δικούς μου λέγοντας ότι λείπει όλη μέρα για να βγει το σπίτι, ενώ αν δούλευε την μισή μέρα όπως παλιά μια χαρά τα βγάζαμε πέρα.
Εκείνοι,το δέχτηκαν.
Άλλος δεν υπάρχει.Δεν υπήρξε ποτέ.
Απλά δεν μπορώ να είμαι σε ένα σπίτι, να πηγαίνω για δουλειά και να τα κάνω όλα μόνη μου.
Ο άντρας μου,δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ και γυρίζει μόνο για να φάει,να πλυθεί και να κοιμηθεί.
Δίνει τα λεφτά για τους λογαριασμούς και φεύγει.
Το να μεγαλώσουν τα παιδιά,οι λογαριασμοί,το σπίτι είναι δική μου ευθύνη.
Τυχαίνει τα παιδιά και τον βλέπουν 1 ώρα στις 3 μέρες.
Η κόρη μου 9 ετών, του μιλάει αλλά λίγο.
Ο γιος μου του έχει αδυναμία αλλά δεν τον βλέπει, έχει συνηθίσει πια.
Να αναφέρω επίσης ότι εδώ που μένω, οι γονείς μου είναι απέναντι από το σπίτι.
Κρατάνε τα παιδιά άμα δουλεύω, με βοηθάνε να τα πάρουν από το σχολείο άμα δεν προλαβαίνω.
Όταν έμαθαν για τον χωρισμό, μου έκαναν επίθεση για τα παιδιά.
Πως θα μεγαλώσουν, θα αποκτήσουν ψυχολογικά κλπ.
Αυτό που με αγχώνει και δεν έχω πάει τόσο καιρό για το διαζύγιο είναι αυτά.
Ξέρω ότι την επιμέλεια δεν την χάνω,σπίτι και εισόδημα σεβαστό επίσης, δεν παίρνω ναρκωτικά και δεν έχω ψυχολογικά.
Πως θα τα κάνω να μην αποκτήσουν ψυχολογικά;
Πως θα καταφέρω να είναι οι γονείς μου μαζί μου σε αυτή τη δύσκολη επιχείρηση;
Φοβάμαι ότι αν τους το πω αύριο πάλι, ενώ έχω πάει και συμβουλευτεί δικηγόρο θα γυρίσει όλο πάνω μου.
Ότι εγώ έχω το πρόβλημα, τα παιδιά τι θα απογίνουν. Σκέφτομαι και αυτά, ότι μπορεί να τους πληγώσει όλο αυτό.
Αν έχω μαζί τους γονείς μου, δεν θα το καταλάβουν αμέσως αλλά σταδιακά.
Εκείνοι όμως που είναι αγύριστο κεφάλι,πως θα τους κάνω να το δούνε αλλιώς;

πολυ δυσκολο να απαντησει κανεις σε αυτο εγω θα σου ελεγε να παρεις κανενα βιβλιο σχετικα να διαβασεις

Καλησπέρα,είμαι άσχετη,δεν είμαι μαμά,ούτε ψυχολόγος,όμως πιστεύω πως το διαζυγιο αυτο καθεαυτό δεν θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στα παιδιά. Συνήθως το πρόβλημα είναι η ασυνεννοησία των γονέων,οι φωνές,οι διαφωνίες,οι τσακωμοί για την επιμέλεια των παιδιών. Όταν ένα διαζύγιο είναι υγιές,και οι γονείς παραμένουν καλοί φίλοι και συνοδοιπόροι στο μεγάλωμα των παιδιών τους,τα ίδια συμβιβάζονται. Άλλωστε,δεν είναι δυνατόν ένα ζευγάρι να παραμείνει ερωτευμένο για πάντα,και τα παιδιά σίγουρα εισπράττουν τη "δυστυχία" αυτή των ίδιων των γονέων. Το βασικότερο πιστεύω είναι να τα βρείς με τον σύζυγό σου,να κουβεντιάσετε,να του εξηγήσεις πως δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα,να προσπαθήσετε να συμφωνήσετε στο ότι δεν μπορείτε να πορευτείτε πλέον παρέα και στο ίδιο σπίτι,στην ίδια ζωή. Εάν καταφέρετε να χωρίσετε όμορφα,και παραμείνετε φίλοι,για χάρη των παιδιών,ίσως τα ίδια να είναι και καλύτερα. Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα όταν είναι και οι γονείς τους,είτε μαζί είτε χώρια.

νομιζω οτι ο μονος τροπος να βοηθησει κανεις σε αυτο το θεμα ειναι να εχει ζησει κατι αναλογο με αυτο που περιγραφεις

Tα παιδιά σου ξέρεις πώς νιώθουν για την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι?

Ακούσανε πρόσφατα ότι θα χωρίσουμε,το αναφέρανε στους γονείς μου αλλά μετά το πήρα πίσω,λέγοντας τους ότι δεν θα το προχωρήσω.
Επικρατεί ηρεμία τελευταία,συνεχίζουν να μην τον βλέπουν,αλλά λένε ότι είναι στην δουλειά.

Εγω θα συμφωνησω απολυτα με το μpliki .Ειμαι κι εγω παιδι χωρισμένων γονιών. Το θέμα δεν ειναι το διαζύγιο.το θέμα ειναι οι σχεσεις μεταξυ του ζευγαριού και γονιών-παιδιών. Ισως ετσι ο πατερας αρχίσει να βλέπει τα παιδιά συχνότερα. Οσο για τους γονείς σου δυσκολα...Οι γονείς του πατέρα μου ποτέ δεν το χόνεψαν το διαζυγιο του παιδιού τους. Σου ευχομαι καλη επιτυχια και υπομονή. Εχεις πολύ δρόμο ακόμα μπροστά σου.