γιατι οι ανθρωποι γινονται δυστηχισμενοι...

πολες φορες με απασχολησε ο παραπανω τιτλος... γιατι οι ανθρωποι γινονται δυστηχισμενοι η απαντηση σε αυτο το θεμα ειναι σχετικα απλη..

αυτο που κανει τους ανθρωπους δυστυχισμενους ειναι οταν ζητουν παραπανω απο οσα εχουν

αφου αν παρατηρισει κανεις καλυτερα εναν ανθρωπο καταθλιπτικο θα συμπερανει οτι δεν τον ευχαριστει τιποτα αφου σκεφτεται συνεχεια το τι δεν εχει τελικα οταν καπιος ζητα τα παντα αυτο σημαινει οτι δε θα τα αποκτησει ποτε το καλυτερο ειναι να μη ζητας πολα αλλα να προσπαθεις για το καλυτερο χωρις να το απαιτεις οταν εκτιμας οσα εχεις τοτε μπορεις να πεις με βεβαιοτητα οτι εισαι καλα

ευκαιριες στη ζωη συμβαινουν παντα αν σημερα εισαι ατυχος αυριο θα σταθεις τυχερος η ζωη ειναι ανατρεπτικη φερνει ευκολα τα πανω κατω..

ενας συχνος λογος που οι ανθρωποι δεν εκτιμουν οτι εχουν ειναι η ρουτινα κ η επαναληψη..

ο καλυτερος τροπος για να ειναι κανεις συνεχεια ευτυχισμενος ειναι να κανει συνεχεια κανουρια πραγματα οστοσο αυτο δεν ειναι παντα ευκολο αλλα μια προσπαθεια αξιζει το κοπο..

Γιατι το επιλεγουν . Η δυστυχια η η ευτυχια ειναι επιλογη .

Γινονται δυστυχισμενοι, μια εξηγηση ειναι κι αυτη, επειδη η ζωη που κανουν δεν ειναι ανταξια των προσδοκιων που ειχαν, επειδη ειτε υπερεκτιμησαν τις δυνατότητες τους, εβαλαν δλδ τον πυχη περαν των δυνατοτητων τους κι ετσι τελικα απογοητευτηκαν ή υποτίμησαν τον εαυτο τους και βρεθηκαν τελικα να κανουν πραγματα κατωτερα απ αυτα που αξιζαν.

Το να καθεσαι όλη μερα στην καρεκλα με τα χερια σταυρωμενα ή με τα χερια στο πληκτρολογιο του πισι και να σκοτωνεις την ωρα σου θα σου φερει δυστυχια στο μελλον, όταν θα βλεπεις τους αλλους να εχουν προχωρησει τη ζωη τους, και θα τραβας τα μαλια σου (οσα θα εχεις τοτε δλδ) για το χρονο που εχανες μπρος στο πισι επειδη ησουν τεμπελης και δεν εβαζες το νου σου να δουλεψει σωστα ενω οι αλλοι δημιουργουσαν.

Η δυστυχία επιλέγεται, μεταξυ αλλων, όταν το μυαλο ειναι θολωμενο απ τα ψυχολογικα.

δεν συμφωνω καθόλου ότι η δυστυχία ή η ευτυχία είναι επιλογή!
Δεν ειναι φυσικό να είμαστε πάντα χαρούμενοι αλλιώς δεν θα εκτιμούσαμε και την ευτυχία!
Ασε που είναι όλα μεσα στο πρόγραμμα,δυστυχισμένη εμένα με κάνει ας πούμε να βλέπω αδεσποτα σκυλιά στο δρόμο!
ενώ αν τύχει και κάποια στιγμή δεν έχω χρήματα για να πάρω κάτι βασικό,όχι αυτο δεν θα με κάνει καθόλου δυστυχισμένη!
θέλω να καταλήξω στο πως αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτά τα συναισθήματα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Γινονται δυστυχισμενοι, μια εξηγηση ειναι κι αυτη, επειδη η ζωη που κανουν δεν ειναι ανταξια των προσδοκιων που ειχαν, επειδη ειτε υπερεκτιμησαν τις δυνατότητες τους, εβαλαν δλδ τον πυχη περαν των δυνατοτητων τους κι ετσι τελικα απογοητευτηκαν ή υποτίμησαν τον εαυτο τους και βρεθηκαν τελικα να κανουν πραγματα κατωτερα απ αυτα που αξιζαν.

Το να καθεσαι όλη μερα στην καρεκλα με τα χερια σταυρωμενα ή με τα χερια στο πληκτρολογιο του πισι και να σκοτωνεις την ωρα σου θα σου φερει δυστυχια στο μελλον, όταν θα βλεπεις τους αλλους να εχουν προχωρησει τη ζωη τους, και θα τραβας τα μαλια σου (οσα θα εχεις τοτε δλδ) για το χρονο που εχανες μπρος στο πισι επειδη ησουν τεμπελης και δεν εβαζες το νου σου να δουλεψει σωστα ενω οι αλλοι δημιουργουσαν.

Η δυστυχία επιλέγεται, μεταξυ αλλων, όταν το μυαλο ειναι θολωμενο απ τα ψυχολογικα.

---

πολύ σωστή απάντηση..
και ας πούμε ότι κάποιος είναι ο ορισμός του δυστυχισμένου που έδωσες δλδ δεν κάνει τπτ όλη μέρα και τεμπελιάζει ώστε να του έχει γίνει αυτό τρόπος ζωής πια, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι γνωστοί του έχουν προχωρήσει στη ζωή τους και τους ζηλεύει,απ'όπου προκύπτει και η δυστυχία του..
θέλω να ρωτήσω..πώς βγαίνει κανείς απ'αυτήν την κατάσταση?
έχω εγκλωβιστεί στο να μην κάνω τπτ εδώ και χρόνια..εντάξει τα προηγούμενα χρόνια είχα τη δικαιολογία ότι είχα τα ψυχολογικά μου..τώρα έγινα καλά και συνεχίζω να μην κάνω τπτ..η συνήθεια έχει γίνει δεύτερη φύση μου που λένε και δυσκολεύομαι να την αλλάξω..
Κάνω προσπάθειες αλλά δεν κρατάνε πολύ και τα παρατάω εύκολα..Ας πούμε τα δύο θέματα που με απασχολούν είναι η σχολή και τα κιλά μου..
Κάνω προσπάθειες και για τα δύο αλλά δεν κρατάνε πολύ..χάνω ένα-δύο κιλά και μετά τα ξαναπαίρνω ή διαβάζω μερικές σελίδες απ'το βιβλίο και μετά το παρατάω γιατί δεν υπάρχει γιατί..επειδή βαριέμαι να διαβάσω παραπάνω..και δε γίνεται δουλειά έτσι..φφ..δεν προχωράω,μένω στο ίδιο σημείο..πώς θα προχωρήσω?

Τέλος πάντων ήθελα να πω τα δικά μου,ας απαντήσω και στο θέμα όμως..
Για μένα οι άνθρωποι γίνονται δυστυχισμένοι και επειδή δεν έχουν κάνει πράγματα στη ζωή τους και αισθάνονται ένα κενό και άχρηστοι αλλά και επειδή δεν υπάρχουν άνθρωποι που να τους αγαπούν τόσο πολύ ώστε να τους δέχονται όπως είναι..

favvel, για να βγεις απο μια κατασταση θα πρεπει να ξεκινησεις απο καπου. Πχ πηγαινοντας στη σχολή πιο συστηματικα ή την μιση ωρα πανω απ τα βιβλια να την κανεις τωρα μία κλπ ή πιο μικρες μεριδες φαι αλλιως δεν φευγουν ποτε τα κιλα κλπ και το αποτελεσμα μεσα απ αυτα, το ότι βγηκε μια μικρη επιτυχια, αυτο θα σου δινει δυναμεις για μεγαλυτερα βηματα και πιο συστηματικη εφαρμογη στην πραξη.
Αλλο το ξεπερασα τα ψυχολογικα κι αλλο η ψυχοθεραπεια με εμαθε πως να τα ξεπερασω. Υπάρχει διαφορα αναμεσα στα δυο. Μπορει τον τροπο να τον εμαθα αλλα οι αντιστασεις μεσα μου να ναι ακομα μεγαλες και ο συνηθισμενος με τα ψυχολογικα τροπος ζωης να μου φαινεται ως το οικειο για μενα ωστε να δυσκολευομαι να κανω τον τροπο πραξη.
Συμφωνω ότι αμα εχουμε ανθρωπους να μας αγαπουν και να μας δεχονται οπως ειμαστε αυτο μας κανει ευτυχισμενους, τουλαχιστον θα λεγα πιο γαληνιους κι αυτο μας δινει κουραγιο. Καποτε, αμα σου λειπει αυτη η αγαπη σου κοβεται η όρεξη για να προχωρησεις, νομιζεις πως δεν εχεις δυναμεις, ότι εισαι άχρηστος, χανεις το κουραγιο, έστω κι αν στην πραγματικοτητα διαθετεις μεσα σου τις ικανοτητες για να πετυχεις.

οταν αγαπας πολυ εναν ανθρωπο και δωθεις σε αυτον ολοκληροτικα αυτο σημαινει δυο πραγματα η αυτο θα στα δωσει ολα η θα σε καταστρεψει κ θα ταλαντευεσαι αναμεσα στην ευτυχια κ τη καταστροφη...

Η απληστία, ο ανταγωνισμός, η πίεση να ανταποκριθούμε στα κοινωνικώς αποδεκτά πρότυπα, οι συγκρίσεις με το τί έχουν πετύχει οι άλλοι στη ζωή τους μάς κάνουν δυστυχισμένους...

ποσταραμε ταυτοχρονα παντα εντυποσιαζομαι απο κατι τετοια μιας κ το ανεφερες ωρες ωρες αναρτιεμαι αν ειμαι φοβερα πλεονεκτης η φοβερα μαζοχας...

Quote:

---

Originally Posted by favvel

πολύ σωστή απάντηση..
και ας πούμε ότι κάποιος είναι ο ορισμός του δυστυχισμένου που έδωσες δλδ δεν κάνει τπτ όλη μέρα και τεμπελιάζει ώστε να του έχει γίνει αυτό τρόπος ζωής πια, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι γνωστοί του έχουν προχωρήσει στη ζωή τους και τους ζηλεύει,απ'όπου προκύπτει και η δυστυχία του..
θέλω να ρωτήσω..πώς βγαίνει κανείς απ'αυτήν την κατάσταση?
έχω εγκλωβιστεί στο να μην κάνω τπτ εδώ και χρόνια..εντάξει τα προηγούμενα χρόνια είχα τη δικαιολογία ότι είχα τα ψυχολογικά μου..τώρα έγινα καλά και συνεχίζω να μην κάνω τπτ..η συνήθεια έχει γίνει δεύτερη φύση μου που λένε και δυσκολεύομαι να την αλλάξω..
Κάνω προσπάθειες αλλά δεν κρατάνε πολύ και τα παρατάω εύκολα..Ας πούμε τα δύο θέματα που με απασχολούν είναι η σχολή και τα κιλά μου..
Κάνω προσπάθειες και για τα δύο αλλά δεν κρατάνε πολύ..χάνω ένα-δύο κιλά και μετά τα ξαναπαίρνω ή διαβάζω μερικές σελίδες απ'το βιβλίο και μετά το παρατάω γιατί δεν υπάρχει γιατί..επειδή βαριέμαι να διαβάσω παραπάνω..και δε γίνεται δουλειά έτσι..φφ..δεν προχωράω,μένω στο ίδιο σημείο..πώς θα προχωρήσω?

Τέλος πάντων ήθελα να πω τα δικά μου,ας απαντήσω και στο θέμα όμως..
Για μένα οι άνθρωποι γίνονται δυστυχισμένοι και επειδή δεν έχουν κάνει πράγματα στη ζωή τους και αισθάνονται ένα κενό και άχρηστοι αλλά και επειδή δεν υπάρχουν άνθρωποι που να τους αγαπούν τόσο πολύ ώστε να τους δέχονται όπως είναι..

---

'εχεις θέμα στην αυτοπειθαρχία? και εγώ....
Μια λύση είναι τα baby steps που λέει και ο Ioannis! μικρά μεθοδικά βήματα, σα να ανεβαίνεις ένα σκαλοπάτι καθημερινά σε μια σκάλα που η κορυφή της ταυτίζεται με το στόχο σου! αρχικά το παίρνεις απόφαση και μετά μένεις πιστός στο στόχο...Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά πίστεψε με, η αρχή είναι που πονάει, μετά η όλη φάση κυλάει εύκολα.
Για τα μαθήματα όρισε ποιά θα παρακολουθήσεις, θα διαβάσεις και θα περάσεις. Έναν εφικτό αριθμό. Και μετά πήγαινε σε κανένα αναγνωστήριο, σε καφετέρια, έστω για 2-3 ώρες να διαβάζεις κάθε μέρα θα σου γίνει συνήθεια.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ποσταραμε ταυτοχρονα παντα εντυποσιαζομαι απο κατι τετοια μιας κ το ανεφερες ωρες ωρες αναρτιεμαι αν ειμαι φοβερα πλεονεκτης η φοβερα μαζοχας...

---

χαχαχαχα Αλέξανδρε από όσο σε ξέρω από το φόρουμ και αν έχω καταλάβει καλά, με κάθε επιφύλαξη, μάλλον το 2ο θα έλεγα... :)

λες το δευτερο γιατι δε μπορεις να γνωριζεις το πρωτο εζησα τρομερες στιγμες στη ζωη μου που ναι ηταν το ακρον αοτον της πλεονεξιας αλλα με το πεισμα που σκαει γαιδαρο που διαθετω το πετυχα αυτο που ηθελα... ενα παραδειγμα αυτου που λεω ηταν οταν ταξιδεψα σε πολες χωρες τις ευρωπης εζησα στιγμες που ειναι πολυ δυσκολο να περιγραφουν αντικειμενικα η αήθεια ειναι η εξης: στα μισα διεπρεψα κ στα αλλα μισα τα εκανα χαλια

το ιδιο ακριβως φαινομενο εκανα κ τραβωντας φωτογραφιες στο εξωτερικο τραβηξα ολες τις φωτογραφιες με την ιδια ακριβως πατεντα τα περισσοτερα κοντινα πλανα τα σκοτωσα κ τα περισσοτερα μακρυνα πλανα τα εβγαλα τελεια...

αυτο σημαινει οτι χρησιμοποιοντας το μυαλο προς οφελο σου μαζι με τα καλα του στιχεια θα βγαλεις στη φορα κ τα ελατοματα του...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

στα μισα διεπρεψα κ στα αλλα μισα τα εκανα χαλια

το ιδιο ακριβως φαινομενο εκανα κ τραβωντας φωτογραφιες στο εξωτερικο τραβηξα ολες τις φωτογραφιες με την ιδια ακριβως πατεντα τα περισσοτερα κοντινα πλανα τα σκοτωσα κ τα περισσοτερα μακρυνα πλανα τα εβγαλα τελεια...

αυτο σημαινει οτι χρησιμοποιοντας το μυαλο προς οφελο σου μαζι με τα καλα του στιχεια θα βγαλεις στη φορα κ τα ελατοματα του...

---

χαχαχαχα αφού διέπρεψες, μια χαρά! δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι και άριστοι σε όλα...
Το συμπερασμα στο οποίο καταλήγεις ομολογώ ότι δεν το πολυπιάνω... εννοείς όταν εφαρμόζεις μια τεχνική όπως πχ της φωτογραφίας? γενικά στα θέματα της ζωής σου, στις επιλογές σου?

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

χαχαχαχα αφού διέπρεψες, μια χαρά! δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι και άριστοι σε όλα...
Το συμπερασμα στο οποίο καταλήγεις ομολογώ ότι δεν το πολυπιάνω... εννοείς όταν εφαρμόζεις μια τεχνική όπως πχ της φωτογραφίας? γενικά στα θέματα της ζωής σου, στις επιλογές σου?

---

εφαρμοζω αυτο ακριβως.. http://www.youtube.com/watch?v=_vbDLHGC5oU δεν το κανω επιτηδες ετσι μου βγηκε το γιατι ειναι λιγο ανεξηγιτο...

για παραδειγμα επιχειρισα πολες φορες στη ζωη μου να ξεφυγω απο καπιους ανθρωπους καθε φορα λοιπον που ξεφευγα απο αυτους ειτε με πιστευεις ειτε οχι εμφανιζοντουσαν μπροστα μου αλλοι σωσιες τους κ επεφτα παλι στα ιδια οπως ακριβως αυτο το τραγουδι http://www.youtube.com/watch?v=P1_Zi5LNhrQ καπιοι μου ειπαν οτι ετσι ειναι η μοιρα σου εγω ακομα κ σημερα δε μπορω να εξηγισω το μηχανισμο που με φερνει συνεχεια να μιλω στους ιδιους ανθρωπους..