Πρόβλημα με ψυχοθεραπεία

Καλησπέρα σε όλους,

Αποφάσισα να γράψω την προσφατή ψυχοθεραπευτική μου εμπερία και ειλικρινά θα εκτιμούσα κάθε απόψη.

Αρχικά θα ήθελα να αναφέρω κάποια προσωπικά στοιχεία. Στα 18 περίπου άρχισα να εκδηλώνω έντονα συμπτώματα αγχούς και φοβιών καθώς και καταθλιψή, έκανα ψυχοθέραπεια για διαστήμα περίπου τριών χρόνων η οποία κατάφερε να μου δώσει δυνάμη και να ξεπεράσω τα αβάσταχτα συμπτώματα ωστόσο το καταθλιπτικό υπόβαθρο παρέμεινε σε ένα βαθμό οπότε και αφού πέρασε μια 5ετία από την τελευταία φορά αποφάσισα να ξαναπιάσω την ψυχοθεραπεία με λιγότερο επιτακτική ανάγκη. Μου πρότειναν κάποια θεραπευτρία με την οποία έχω κάνει 4 συνεδρίες. Το γενικό κλίμα που επικρατεί στις συνεδρίες μαζί της είναι να νιώθω απόρριψη. Επίσης νιώθω ότι την κουράζω πάρα πολύ γιατί έχω πολύ εντάση και μιλάω γρήγορα και η σκέψη μου γίνεται πιο γρήγορη από την ταχύτητα του φωτός. Μου φαίνεται γενικά σαν να μην με πολυπαλεύει και Θεωρώ ότι δεν έχει και πολύ τακτ, δεν καλοζυγίζει τα λόγια της. Οι παρατηρήσεις δε γύρω από το πως θα συμπεριφερόμαι στην συνεδρία με κάνουν να νιώθω πολύ σφιγμένη και νιώθω ότι θέλω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες της μπας και γίνει λίγο πιο θετική, πχ. Να μιλάω πιο αργά, να μην δίνω εγώ ερμηνείες(έχω τελειώσει και εγώ ψυχολογία), να μην ξεφεύγω αναφέροντας διαφορά λογοτεχνικά τσιτάτα για να ερμηνέυσω την συμπεριφορά μου(όλα αυτά τα παρακάνω). Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν θυμάμαι να έχω πάρει ούτε μια στιγμή θετική ανατροφοδότηση. Και το αποκορύφωμα για μένα ήρθε με το να χρησιμοποιήσει ένα ατύχημα που προκάλεσα(ήταν αποκλειστικά δική μου η ευθύνη αλλά το πλήρωσα και ψυχικά και υλικά) για ένα δείγμα μη ενηλικιώσης, ως δείγμα τέτοιο επίσης θεώρησε ότι ένιωσα κάτι για κάποιον άλλον ενώ βρίσκομαι σε μία σχέση που ναυαγεί. Αυτό δε το χρησιμοποιήσε για να μου την πει γιατί χτυπιόμουν ότι έπρεπε να κάνει κάτι ο φίλος μου και δεν το κάνε και ανέλυα τον τσακωμό. Αλλά ειλικρινά ήταν για να μου την πει. Επείδη δεν νιώθω ασφαλής πιάνω θέματα που νιώθω ότι έχω καλό έλεγχο και με κάνουν να μοιάζω εντελώς σκύλα. Σκέφτομαι δηλαδή ότι μπορεί να θεωρεί ότι είμαι απόλυτα ελεγκτική και επικριτική και να προσπαθεί να με βάλει στην θέση μου. Όπως και να χει δικαιολογειταί να χρησιμοποιήσει κάτι τραυματικό;;; Επίσης επέσε και μια αμφισβητήση-διερώτήση ως προς την καταλληλότητα μου για το επάγγελμα του ψυχολόγου. Έχω απογοητευτεί πάρα πολύ γιατί και με την πρώτο ψυχολόγο αν και είχα καλή σχέση νιώθω ότι δεν με προχώρησε όσο έπρεπε και δεν ήμουν απόλυτα ευχαριστημένη.

Για να ολοκληρώσω όλο αυτό το μακροσκελές κείμενο αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν εγώ τελικά έχω το πρόβλημα; Μήπως μου πρέπει αυτή η αντιμετώπιση γιατί έχω πάρει ψηλά τον αμανέ; Φαίνεται υπερβολικό ότι με πειράζουν όσα ανέφερα σε σχέση με την παρούσα θεραπεύτρια μου; Δεν μπορώ να τα βρω ούτε με θεραπευτή; Έχω αρχίσει και πιστεύω ότι δεν έχω καμιά ελπίδα....Όποιος έχει κουράγιο να το διαβάσει θα εκτιμούσα πολύ οποιαδήποτε γνώμη........

Ευχαριστώ πολύ!

το να εισχωρισεις στη ψυχη καπιου κ να τον καταλαβεις απολυτα δεν ειναι κ το πιο ευκολο πραγμα πιστευω οτι εξαρταται κ η καθε περιπτωση αφου ειναι διαφωρετικη..πολοι φιλοι μου πχ μου ελεγαν αφου σου αρεσε τοσο πολυ η ψυχολογια γιατι δε γινουσουν ψυχολογος? ενας απο τους λογους ηταν κ αυτος οτι δε θα μπορουσα να ακουσω κ να βοηθησω τον οπιονδηποτε αν δε τον ειχε διαλεξει εγω.. δε θα μπορουσα πχ να φανταστω τον εαυτο μου να ψυχολογει οτι να ναι αρκει να ειναι πελατης του για αυτο κ δεν ηθελα να ασχοληθω επαγγελματικα με αυτο το επαγγελμα νομιζω οτι αυτο παντου συμβενει μπορει πχ να μη τη βολευει η δικη σου περιπτοση επιδη απλα ετυχε να μη μπορει να τη πιασει καλα παντου νομιζω συμβαινει αυτο στο ενα μπορεις στο αλλο δε βολευεσαι...

Καλησπερα!!! το οτι ασκεις το επαγγελμα της ψυχολογου με κανει να χαμογελω, χρειαζομαστε ενα μελος σαν και εσενα στο forum!!!

Απο εκει και επειτα να σε ρωτησω: απο την στιγμη και επειτα που αναλυεις μονη σου τον εαυτο σου,γιατι πας σε ψυχολογο?

Εγω απο την ζωη μου ξερω οτι μονος του κανεις δεν τα καταφερνει με απολυτη επιτυχια. Αλλιως δεν θα χρειαζοτανε το επαγγελμα σας. Τι σε εκανε λοιπον να ασχοληθεις εκ νεου με την ψυχοθεραπεια αφου το αποκαλεις λιγοτερο επιτακτικη αναγκη??

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

alexandros_77αλλά εσύ δεν επέλεξες το επάγγελμα του θεραπευτή...Και να σου πω την αλήθεια για μένα όταν το επέλεγα δεν υπήρξε πότε δευτερή σκέψη πάνω σε αυτό το θέμα. Γιατί απλά οι ανθρώποι όταν είναι ευάλωτοι είναι απογυμνωμένοι από όλες τις ασπίδες τους και αυτό που είναι από κάτω απ όλες τις αμύνες είναι ομόρφο. Ότι συμβαίνει να μην ταιριάζουν τα χνώτα των ανθρώπων συμβαινει....Είναι και ο γνωστός γκαντεμομαγνήτης που με δέρνει... Επίσης να σου πω ότι η ψυχολόγια δεν είναι μόνο θεραπεία.....είναι τόσα πολλά πράγματα πέρα απο την ψυχοθεραπεία...Οπότε αν το ξανασκεφτείς πες μου να σου δώσω περισσότερες πληροφορίες.

Αννα Μ, εχώ τελείωσει ψυχολογία, δεν το ασκώ το επάγγελμα. Μάκαρι να μπορούσα να αυτοαναλυθώ αποτελεσματικά, αλλά δεν τα καταφέρν γιατί υπερναλύω τα πάντα και χάνομαι. Επέστρεψα ξανά στην ψυχοθεραπεία επειδή έχω περάσει πάρα πολλές αρνητικές καταστάσεις σε σχέση με θανάτους και αρρώστιες, πράγμα που με κάνει διαρκώς να ανησυχώ για τους αλλούς μην πάθουν τίποτα και έχω μια μάλλον απαισιόδοξη απόψη για το μέλλον. Γενικά είμαι θλιμμένη και νιώθω ότι πλέον δεν θα αντέξω αν συμβεί κι αλλό κακό. Το παλεύω μόνη μου είναι πιο ήπιο, αλλά είναι πάντα εκεί.......

moy ειχε τυχει κ εμενα να παω σε ψυχολογο πολυ παλια κ να τον βλεπω να ζοριζετε χαχαχαχα μαλον του εκαψα τον εγκεφαλο απο τη πολυ φιλοσοφια κ να παω μετα σε αλλη και να τη βλεπω να μου μιλα πολυ ανετα.. εχω κ εγω γνωστο ψυχολογο τον λεω δοκτορ π#### (το ονομα του) κ καποτε καναμε παρεα αρκετα ηταν γειτονας ενως φιλου μου

Mαλλον επελεξες τη σχολη μηπως σε βοηθησει προσωπικα, περαν του ενδιαφεροντος για την ανθρωπινη ψυχη και συμπεριφορες. Την καταθλιψη και το αγχος γιατι τα επαθες πιστευεις στα 18?

Καλημέρα Φαίδρα. Και τί όμορφο όνομα! Γνώμη μου είναι να την αντιμετωπίσεις ευθέως και να της πεις όλα αυτά που νιώθεις. Δε φαντάζεσαι πόσο λυτρωτικό και πόσο βοηθητικό και πόσα πράγματα θα ξεδιαλύνεις κάνοντας αυτήν την κουβέντα μαζί της...Δε βρίσκω το λόγο να μην το συζητήσεις μαζί της. Ίσα ίσα που θα σου λύσει πολλές απορίες...δοκίμασέ το αν θέλεις...Μου είχε συμβεί κι εμένα στο παρελθόν...και πήρα απαντήσεις λυτρωτικές!

kerasi όταν επέλεγα την σχολή δεν ήξερα ότι θα μπορούσα ποτέ να νιώσω έτσι όπως νιώθεις όταν ξεσπάει μια κατάθλιψη. Η καταθλιψή και το αγχός μου βγήκε στα 18 συν όταν ήμουν ήδη στο δεύτερο έτος της σχολής μετά τον θάνατο του παππού μου.

So_sad Καλημέρα!!Δεν θα ξαναπάω, γιατί με έχει κάνει πολύ χαλιά. Και φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να με κάνει χειρότερα. Πέρα από τα χρήματα που δεν θέλω να της διαθέσω. Ακομά και όλα να αλλάξουν είναι προφάνες ότι η γυναίκα δεν με παλεύει. Ο μόνος λόγος για να πάω είναι για να μην της ακυρώσω το ραντεβού, γιατί όταν της το ακυρώνω δεν θα αντέχω την αρνητική της αντίδραση. Με λίγα λόγια πλέον μόνο την φοβάμαι....

Φαιδρα μηπως τα περιγραφεις ολα με μια δοση υπερβολης; Εμενα τουλαχιστον αυτη την αισθηση μου δινεις.

Εγινε καποιος γεγονος και επαθες καταθλιψη και αγχος ή οχι? Είναι ο θανατος του παππου ή καποιο αλλο αιτιο? Ας πουμε μεχρι το 2ο ετος της σχολης ησουν οκ και ξυπνησες ενα πρωι ασχημα? Πιο πανω εννοουσα οτι ισως επελεξες τη σχολη για να σε βοηθησει και στην προσωπικη αναζητηση και την αυγτογνωσια, οχι οτι τα χες παθει και πηγες στη σχολη για να θεραπευτεις. Για πες ομως αν συνεβη κατι που αποτελεσε ενδεχομενως τη θρυαλλιδα που σε οδηγησε στις τωρινες ατραπους.

Betelegeuse δυστυχώς αυτή είναι η μετριασμένη εκδοχή.....Το μόνο που θα ήθελα να ξέρεις είναι ότι ποτέ στην ζωή μου δεν είχα τόσο αρνητική αντιμετώπιση, ειλικρινά στο λέω αυτό.Γιατί γενικά στους ανθρώπους συμπεριφέρομαι όπως θα ήθελα να συμπεριφερθούν εκείνοι σε μένα. Με εξαίρεση τον φίλο μου που έχουμε περάσει στην ζώνη του λυκόφωτος.....

kerasi να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω. Έπεφτα σιγά σιγά αλλά ήμουν λειτουργική και μια μέρα γυρνάω από βόλτα με μια φίλη μου και ένιωσα ξαφνικά, εντέλως ξαφνικά, ότι έχω μια θλίψη που δεν έχει βάθος. Και ένα αγχός έτσι στα καλά καθούμενα. Και πιστεύω ότι συνέβη γιατί δεν μετρήσα καλά τις αντοχές μου και δεν έκανα κάτι νωρίτερα αφού εβλέπα ότι λίγο λίγο πέφτω. Έχω περάσει πολλές αρνητικές καταστάσεις (έχασα τον πατέρα μου στα 12, και ακολούθησαν κι αλλοί, μαζί με σοβαρά προβλήματα υγείας της μητέρας μου) στις οποίες στεκόμουν βράχος και αναλαμβαάνα πολλές ευθύνες κυρίως για να μην της αναλάβει η μητέρα μου και να μην στενοχωριέται. Πιστεύω ότι έκανα μπαμ γιατί ξεπέρασα κατά πολύ τις αντοχές μου.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Mαλλον επελεξες τη σχολη μηπως σε βοηθησει προσωπικα, περαν του ενδιαφεροντος για την ανθρωπινη ψυχη και συμπεριφορες. Την καταθλιψη και το αγχος γιατι τα επαθες πιστευεις στα 18?

---

εγω νομιζω οτι ολοι το κανουν αυτο ειναι κοινο μυστικο

Quote:

---

Originally Posted by faidra85

Πιστεύω ότι έκανα μπαμ γιατί ξεπέρασα κατά πολύ τις αντοχές μου.

---

Σε αυτό το σημείο Φαίδρα καταλήγω και για μένα, όποτε αυτολογοκρίνομαι, γιατί και πώς, τα τελευταία 3-4 χρόνια σέρνομαι...
Να σε ρωτήσω, τί συμπτώματα είχες?

xaxaxaxaxa τωρα μου θυμισες μια θανατηφωρα ατακα που ειχα ακουσει καποτε που ελεγε αυτολογοκρινομαι για να μη με λογοκρινουν

Quote:

---

Originally Posted by faidra85

Μάκαρι να μπορούσα να αυτοαναλυθώ αποτελεσματικά, αλλά δεν τα καταφέρν γιατί υπερναλύω τα πάντα και χάνομαι. Επέστρεψα ξανά στην ψυχοθεραπεία επειδή έχω περάσει πάρα πολλές αρνητικές καταστάσεις σε σχέση με θανάτους και αρρώστιες, πράγμα που με κάνει διαρκώς να ανησυχώ για τους αλλούς μην πάθουν τίποτα και έχω μια μάλλον απαισιόδοξη απόψη για το μέλλον. Γενικά είμαι θλιμμένη και νιώθω ότι πλέον δεν θα αντέξω αν συμβεί κι αλλό κακό. Το παλεύω μόνη μου είναι πιο ήπιο, αλλά είναι πάντα εκεί.......

---

Αυτο ακριβως δεν σου λεει και η ψυχολογος σου που πηγαινεις? Οτι :

Quote:

---

Originally Posted by faidra85

Οι παρατηρήσεις δε γύρω από το πως θα συμπεριφερόμαι στην συνεδρία με κάνουν να νιώθω πολύ σφιγμένη και νιώθω ότι θέλω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες της μπας και γίνει λίγο πιο θετική, πχ. Να μιλάω πιο αργά, να μην δίνω εγώ ερμηνείες(έχω τελειώσει και εγώ ψυχολογία), να μην ξεφεύγω αναφέροντας διαφορά λογοτεχνικά τσιτάτα για να ερμηνέυσω την συμπεριφορά μου(όλα αυτά τα παρακάνω). Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν θυμάμαι να έχω πάρει ούτε μια στιγμή θετική ανατροφοδότηση.

---

Ποιον απο ολους σου θυμιζει αυτη η συμπεριφορα ?? Ισως την μαμα...???