ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΣ

Από ότι μπορώ τώρα να καταλάβω ζούσα πολλά χρόνια με την κατάθλιψη και πριν την διάγνωση. Από τη διάγνωση όμως και μετά έβαλα ταμπέλα σε όλες μου τις σκέψεις , στην δράση ή στην αδράνεια μου, στα συναισθήματ μου. Τα βλέπω όλα μέσα από το ρπίσμα της διάγνωσης αυτής. Είναι μεγάλη δέσμευση. Πχ και παλιά μπορεί να ξυπνούσα το πρώι κακόκεφη τώρα όμως λέω είμαι καταθλιπτική γι αυτό. Η να μην έχω όρεξη να δω κόσμο αλλά και πάλι τώρα β΄'αζω την ίδια αιτία. Και κάθε λετπό της ημέρας επιβεβαιώνω την διάγνωση. Βαρέθηκα. Κοιτάζω τους γύρω μου για να δω πως είναι οι φυσιλογικοί. Και εγώ τι είμαι. Εχω χάσει την ταυτότητα μου και το μόνο βέβαιο είναι ότι είμαι καταθλιπτική. Πραγματικ΄δεν ξέρω ποια είμαι. Δεν ξέρω τι επιτρέπεται και τι όχι για έναν φυσιολογικό άνθρωπο. Πχ επιτ΄ρεπεται να μην έχω όρεξη να φάω? Επιτρέπεται να θέλω να είμαι και μόνη και να απολαυσω ένα πρωινό καφέ μόνη στο μπαλκόνι μου. Επιτ΄ρεπεται να έχω βαρεθεί και να θέλω αλλαγές. Επιτρέπεται να μπάινω σε αυτό το forum ? Επιτ΄ρεπεται να με τρελένει η ζέστη και να μην θέλω να βγω έξω πριν της 9 το βράδυ? Τι επιτ΄ρεπεται επιτέλους για να είσαι φυσιολογικός. Φέρω βαρέως αυτή την ταμπέλα. Εχω χάσει τον αυθορμητισμό μου και σκέφτομαι τι κάνω τι πράπει να κάνω ή τι δεν πρέεπι να κάνω και να αισθάνομαι για να είμαι φυσιολογική.

εχω την αισθηση, οτι βασανίζεσαι με τις ταμπέλες....\"καταθλιπτικη\", \"δυνατή\", \"ανεξάρτητη\"....αλλα και του τί επιτρεπεται κ τί οχι...οτι δλδ εσύ η ίδια περιοριζεις τον εαυτο σου με χαρακτηρισμους κ συμπεριφορες...

πάνω απο ολα εισαι ανθρωπος, κ κατά δευτερον εισαι ανθρωπος με εξαιρετικά πολλες πλευρες και επιλογες....δεν εισαι ΜΟΝΟ ενα πραγμα, αλλα τόσα άλλα! κ αυτο ειναι τόσο ομορφο!οποτε το θέμα ειναι γιατί να φυλακιζεσαι σε χαρακτηρισμους κ \"πρεπει\"?

Εχεις δίκιο Σοφία. Αλλά θέλει πολύ δουλειά για να μπορέσω να ξεφύγω.

εισαι στο δρόμο:) το ξέρω fly, απο \"μέσα\"!

Και εγώ fly καταθλιπτικός είμαι. Δε μου άρεσε όταν μου το είπε ο γιατρός. Ήθελα όμως να ακούσω την αλήθεια. Ήθελα να ξέρω τι έχω. Να είμαι ενημερωμένος, για να ξέρω πως λειτουργεί αυτό που έχω. Τώρα πλέον, αισθάνομαι όμορφα που ξέρω τι έχω. Ξέρω γιατί αισθάνομαι πεσμένος και δεν κάθομαι να ψάχνομαι. Διάβασα και διαβάζω για την κατάθλιψη και με βοηθάει. Όταν δεν ξέρουμε τι έχουμε μπορεί να κάνουμε με το μυαλό μας διάφορες σκέψεις και να δημιουργούμε και μύθους στο μυαλό μας. Όταν ξέρουμε τι έχουμε, τότε το μόνο που μένει είναι να το παλαίψουμε. Τη διάγνωση μπορείς να τη δεις σαν ταμπέλα, μπορείς να τη δεις και σαν μια ευκαιρία να μάθεις τι έχεις, να επικεντρώσεις την προσοχή σου σε αυτό (κατάθλιψη) και να το παλέψεις. Μην το κοιτάς αρνητικά. Δες το σαν να ξεσκέπασες κάτι που κρυβόταν. Είναι ύπουλη η κατάθλιψη. Πολλές φορές με πιάνω να μη θέλω να σκέφτομαι ότι έχω κατάθλιψη και να βυθίζομαι σε αυτήν. Όποτε όμως λέω ότι έχω κατάθλιψη, το διαπιστώνω και αρχίζω όσο μπορώ να την παλεύω. Δεν είναι εύκολο συναίσθημα αυτό της κατάθλιψης. Είναι βαρύ. Σε κάνει να αισθάνεσαι σαν ένας σάκος που δε μπορεί να σκωθεί από το κρεβάτι. Αυτή είναι όμως η κατάθλιψη και έτσι λειτουργεί. Οπότε όταν δεν έχω καλη διάθεση, θέλω να κοιμάμαι, το σώμα μου το αισθάνομαι βαρύ κλπ, ξέρω γιατί μου συμβαίνουν και τα παλεύω. Όσο μπορώ πάντα. Μην το βάζεις κάτω!!

Φίλε μου Eagle δεν το βάζω κάτω σίγουρα. Αντιλαμβάνομαι κόα λες και συμφωνώ.

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.

Νικος Καζαντζάκης - Ασκητική