Help!Άγχος σε σημείο απελπισίας.

Γεια σας πρώτη φορά στo forum...Θα ήθελα την συμβουλη σας. Είμαι 21 χρονων και εδω και 5 περίπου χρόνια έχω ένα παρα πολυ έντονο πρόβλημα αγχους δηλαδή όταν είναι να παρουσιάσω μία εργασία στο ΤΕΙ μου ή πρέπει να συνομιλήσω με ξένους ανθρώπους ακόμα και στο τηλέφωνο η γενικά βρεθώ σε μία θεση στην οποία θα μιλησω με καποιον ξενο με πιάνει ένα απίστευτο τρέμουλο στα χερια (μιλαμε σε σημειο να μην μπορω να βαλψω το καπακι του στυλου μου) εφιδρωση,δυσπνοια,τρέμουλο τησ φωνης ακόμα και πονοκοιλος δηλαδή υποφέρω. Αυτο έχει έντονη επίδραση στην προσωπική μου αλλα και ακαδημαϊκή ζωή καθώς πλέον προτυμώ να μην παιρνω εργασία παρολο που μου αρεσουν γιατι δεν μπορω να τις παρουσιάσω επίσης επειδή πρόσφατα αποφασισα να παρω διπλωμα οδηγησης (πετα απο πιεση απο τους δικούς μου) φοβαμαι την ώρα και την στιγμη που θα δώσω και θα ειναι τρεις άνθρωποι πίσω μου και θα με κοιτάνε.Με πιανει πανικος και μόνο στην σκέψη δεν μπορειτε να φανταστείτε πόσο αβολα και άσκημα με κανει να νιώθω αυτό ακόμα και αν θέλω να τι κρύψω δεν μπορώ λόγω του τρέμουλου των χεριών μου. Μία φίλη μου μου είπε οτι μάλλον πάσχω από καποια κοινωνική διαταραχή...Δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά έχω απελπιστεί...

Γεια σου friday. Απ οσα λες στο κειμενο σου δε θα λεγα οτι πασχεις απο καποια κοινωνικη διαταραχη οπως λες ή καποιο ψυχολογικο προβλημα. Τη δυνατοτητα να μιλας σε ακροατηριο με ανεση την εχουν ελαχιστα ατομα. Οσο για την οδηγηση αυτο που νιωθεις ειναι το στρες για τις εξετασεις και οχι οτι ειναι αγνωστοι οι εξεταστες. Εφοσον πηγες και λογω πιεσης των γονιων ακομα χειροτερα. Και γενικοτερα ειμαστε προγραμματισμενοι εξελικτικα απ το εργοστασιο να νιωθουμε ενα στρες οταν μιλαμε σε ατομα που δε γνωριζουμε. Αρα δεν εχεις καποιο προβλημα που να θερει σε κινδυνο την ποιοτητα ζωης. Απλα μην παιρνεις εργασιες στη σχολη, μην κανεις δημοσιες ομιλιες και απεφυγε διαδικασιες στις οποιες μπαινεις πιεστικα. Απλα αμα θες να γινεις ηθοποιος ή πολιτικος θα δυσκολευτεις!

διαβασε http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BA%CE%BF%CF%85

Παρασκευη γεια σου..σε καταλαβαινω απολυτα με ολα αυτα που λες γιατι πανω κατω κ γω τα ιδια νιωθω..οταν ειναι να δω ατομα για πρωτη φορα στη ζωη μου η ατομα που τα γνωριζω πολυ λιγο αυτα νιωθω και εγω..με πιανει ενας πανικος,ταση για λιποθυμια,αναγουλες, τρεμουλο.. με αποτελεσμα να εχω κοψει πολλα πραγματα στη ζωη μου..πιο πολυ τις εξοσους μου βεβαια..γιατι οτιδηποτε εξω απο το περιβαλλον μου με αγχωνει.. πηγες σε καποιο γιατρο? ψυχιατρο η ψυχολογο? εγω πηγα και στους δυο.. ξεκινησα και αγωγη με ζολοφτ εδω και 2 μερες και σκεφτομαι να ξεκινησω και πιο εντατικες συνεδριες με την ψυχολογο μου...

Παιδια,εχουμε τοση μεγαλη δυναμη μεσα μας που δεν μπορουμε να φανταστουμε το μεγεθος!Το πιστευω 100% αυτο,αρκει να παλεψουμε να βγουμε στην περα οχθη,να μην τα παρατησουμε...ολα θα πανε καλα!

PANH μερικες φορες κ γω αυτο νιωθω αλλα ειναι στιγμες οπως αυτες που πραγματικα δεν μπορω να το αντιμετωπισω με τιποτα... με τρωει αυτο το πραγμα εχω εξαντλησει ολη μου την υπομονη πλεον..