Κυρίως βιασμός ψυχής

Καλησπέρα... Σήμερα πήρα απόφαση να γραφτώ στην σελίδα και να γράψω.. τις προηγούμενες φορές απλά διάβασμα τις άλλες περιπτώσεις με προοπτική να γράψω κι γω, μάταια όμως. Τώρα όμως είπα ή ΄τωρα ή ποτέ!
Να πω κιόλας ότι δεν είμαι σίγουρη για την κατηγόρια που ξεκίνησα το θέμα.

Λοιπόν η ιστορία μου έχει να κάνει με το παρελθόν, το οποίο με ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Γύρω στα 9 με 10 μου χρόνια με πλησίασε ερωτικά ο ξαδερφός μου( 4 χρόνια μεγαλυτερός μου). Το συγκεκριμένο άτομο το είχα σαν αδελφό μου, τον εμπιστευόμουν και πάντα με προστάτευαι όταν χρειαζόταν.. Μέχρι τότε όμως. Χρησιμοποίησε την εμπιστοσύνη και την αδυναμία που του είχα για να πάρει αυτό που ήθελε. Σε εκέινη την ηλικία λοιπόν ξεκίνησε να με χαιδολογάει(και όχι μόνο) χωρίς να ξέρω τι είναι.. μου έταζε διάφορα για να κάθομαι και τις φορές που δεν ήθελα με απειλούσε λέγοντας μου ότι θα πει στη μαμά μου τι του κάνω εγώ, δηλαδή πως εγώ το προκαλώ..αντίστροφη ψυχολογία με λίγα λόγια. Στα 12 μου του το έκοψα και από τότε δε μου ξανά ανέφερε τίποτα, μέχρι και σήμερα σαν να μην έγινε ποτέ. Δεν το είπα σε κανέναν.. πρόσφατα το είπα σε άτομο που εμπιστεύομαι αλλά όχι στους δικούς μου, δεν θέλω να χαλάσω την εικόνα που έχουν προς το πρόσωπου εκείνου, προτιμώ να πονάω εγώ παρά εκείνοι. Ξέρω ότι έκανα λάθος που δεν το είπα από την τότε ηλικία αλλά στο παιδικό μυαλό μου το είχα αλλιώς.
Επίσης να πω ότι ένα διάστημα(από τότε που σταμάτησα έως ότου το είπα) δεν το σκεφτομούν ιδιαίτερα. Πολλά σκηνικά τα έχω ξεχάσει... τα θυμάμαι μέσα από όνειρα που βλέπω και ξεπετάγονται ένα-ένα. Τα δύο τελευταία όνειρα έχουν να κάνουν με "φαντασία", βλέπω ότι του κάνω κάτι ανάλογο και εγώ αλλά με την διαφορά πως σε εκείνον άρεσει! Στην άρχη που μιλούσα για το θέμα με έπαιρναν τα ζουμιά, όσο περνάει ο καιρός το συνηθίζω και νιώθω πιο δυνατή. Έχω μιλησει και με "ειδικούς", κάνεις όμως δε με έκανε να νιώσω άνετα και να τα πω όλα ώστε να ηρεμήσω.
Μετά από όλα αυτά δεν εμπιστεύομαι εύκολα και όταν το κάνω έχει περάσει καιρός... δυσκολεύω τους γύρω μου, μα πιο πολύ εμένα.

Είμαι εδώ απλά για να μοιράστω τις σκέψεις μου & να ανταλλάξω απόψεις.
Τα έχω γράψει όπως να'ναι κι ίσως δε γίνομαι κατανοητή. Δεκτά όλα τα σχόλια, εκτός από ειρωνίες! :-)

Πως και τοσο ευκολα του το ξεκοψες στα 12? Απο τοτε μεχρι σημερατι σχεση εχετε? Βλεποσασταν ολα αυτα τα χρονια?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Πως και τοσο ευκολα του το ξεκοψες στα 12? Απο τοτε μεχρι σημερατι σχεση εχετε? Βλεποσασταν ολα αυτα τα χρονια?

---

Τότε κατάλαβα τι γινόταν. Κανονική σχέση σαν ξαδέρφια.. Τα τελευταία χρόνια δεν τον βλέπω και όποτε εμφανίζεται, εξαφανίζομαι εγώ όσο μπορώ.

Δεν ειναι και τοσο σπανια η ιστορια σου. Ο λογος που δε θες να χαλασει η εικονα που εχουν οι δικοι σου γι αυτον ποιος ειναι?

Είναι η αδυναμία όλων... το καλό παιδί ταχα!

Ναι, λεω εσυ γιατι δε θες να χαλασει η εικονα του? Τι σε νοιαζει κι αν χαλασει?

Καλησπερα !!

Εχω περασει απο παρομοια κατασταση, και αυτο που με βοηθησε να προχωρησω ηταν το να καταλαβω το μυαλο του ανθρωπου που με πλησιασε τοτε... Σου παραθετω ενα σχολιο που μου ειχε αφησει καποτε καποιος οταν ανοιξα παρομοιο θεμα, για να κανεις μια αρχη :
Απο ioannis2 :ειναι γεγονος ότι το θυμα, αμα ειναι μικρης ηλικίας έχει την ταση να θεωρει τον θυτη του ανωτερο του και καλύτερο του. κι αυτο οδηγει σε αισθημα μειονεξιας και χαμηλης αυτοεκτιμησης με όλες τις παρακατω συνεπειες που μπορεις να φανταστεις.
Το θυμα έχει πάντα έντονες τις θυμησες, όταν αναμοχλευει μια τραυματικη εμπειρια χρονια μετα ειναι σαν να την ξαναζει εντονα όπως και τοτε εκεινη τη στιγμη που την αναμοχλευει. Δεν πιστευω όμως πως συμβαινει το ίδιο με το θύτη. Ο θυτης επειδη δεν του ηταν τραυματικη εμπειρια αυτο που εκανε ειτε το ξεχασε ειτε υπαρχει στη μνημη του ως δευτερεουσας σημασιας γεγονος που κατα την κριση του δεν ενοχλησε τον αλλο τοτε σε τετοιο βαθμο ωστε να του γινει τραυματικη εμπερια στη ζωη επειδη κι ιδιος στη ζωη του δεν ειχε τετοιες ή συναφεις ή γενικα τραυματικες εμπειριες για να ξερει, στη σκεψη του αυτο που εκανε δεν επηρεαζει καθολου την καθημερινη του ζωη μεταξυ αλλων και τη μετεπειτα σχεση του με το θυμα. Μιλω για τετοιας φυσης εμπειριες μ αυτες που περιγραφεις.
Ο θυτης ζει ανεμελα ενω το θυμα υποφερει μεσα του.



Τι ειναι αυτο που σε δυσκολευει περισσοτερο? Το οτι ριχνεις στον εαυτο σου ευθυνες που εμεινες απροστατευτη ή το οτι ησασταν ξαδελφια?

Δε με νοιάζει το να χαλάσει η εικόνα του, με νοίαζουν τα άτομα που θα πονέσουν(οι συγγενοίς μας). Το βλέπω ως καλύτερα ένας να πονάει( εγώ δηλαδή) παρά πολλοί.

Quote:

---

Originally Posted by Anna M.

Καλησπερα !!

Εχω περασει απο παρομοια κατασταση, και αυτο που με βοηθησε να προχωρησω ηταν το να καταλαβω το μυαλο του ανθρωπου που με πλησιασε τοτε... Σου παραθετω ενα σχολιο που μου ειχε αφησει καποτε καποιος οταν ανοιξα παρομοιο θεμα, για να κανεις μια αρχη :
Απο ioannis2 :ειναι γεγονος ότι το θυμα, αμα ειναι μικρης ηλικίας έχει την ταση να θεωρει τον θυτη του ανωτερο του και καλύτερο του. κι αυτο οδηγει σε αισθημα μειονεξιας και χαμηλης αυτοεκτιμησης με όλες τις παρακατω συνεπειες που μπορεις να φανταστεις.
Το θυμα έχει πάντα έντονες τις θυμησες, όταν αναμοχλευει μια τραυματικη εμπειρια χρονια μετα ειναι σαν να την ξαναζει εντονα όπως και τοτε εκεινη τη στιγμη που την αναμοχλευει. Δεν πιστευω όμως πως συμβαινει το ίδιο με το θύτη. Ο θυτης επειδη δεν του ηταν τραυματικη εμπειρια αυτο που εκανε ειτε το ξεχασε ειτε υπαρχει στη μνημη του ως δευτερεουσας σημασιας γεγονος που κατα την κριση του δεν ενοχλησε τον αλλο τοτε σε τετοιο βαθμο ωστε να του γινει τραυματικη εμπερια στη ζωη επειδη κι ιδιος στη ζωη του δεν ειχε τετοιες ή συναφεις ή γενικα τραυματικες εμπειριες για να ξερει, στη σκεψη του αυτο που εκανε δεν επηρεαζει καθολου την καθημερινη του ζωη μεταξυ αλλων και τη μετεπειτα σχεση του με το θυμα. Μιλω για τετοιας φυσης εμπειριες μ αυτες που περιγραφεις.
Ο θυτης ζει ανεμελα ενω το θυμα υποφερει μεσα του.



Τι ειναι αυτο που σε δυσκολευει περισσοτερο? Το οτι ριχνεις στον εαυτο σου ευθυνες που εμεινες απροστατευτη ή το οτι ησασταν ξαδελφια?

---

Ότι έπρεπε από τότε να μιλήσω κι ότι τώρα είναι αργά για να τον ξεσκεπάσω. Το ότι είμαστε ξαδέλφια με ενόχλει γιατί τώρα εμπιστεύομαι δύσκολα επειδή τον εμπιστευόμουν τότε!

Μαλιστα. Η προταση μου ειναι ειτε το πεις ειτε οχι στους δικους σου, να φροντισεις για την τιμωρια του, διακριτικα παντα και χωρις συνδεση με εσενα.

εχω κ εγω ζησει το ιδιο περιπου προβλημα με τη κοπελα μου αφου αντιμετωπισε κ αυτη κατι παρομοιο που αυτο ηταν κ ο λογος που αρχικα γραφτηκα σε αυτο το φορουμ το θεμα ειναι οτι δεν εμαθα ακριβως τι εγινε γιατι δυσκολευεται να μου μιλησει για αυτο το θεμα ετσι ειναι λιγο φλου η εικονα που εχω σημερα αλλα σε γενικες γραμες εχω καταλαβει τι εχει συμβει απλα δε ξερω πιος ειναι υπευθυνος για ολο αυτο αφου δε μου ειπε καθαρα... εχω ασχοληθει με αυτο το θεμα παρα πολυ σε σημειο να αρχισουν στο τελος να βγενουν φλογες απο τον εγκεφαλο μου διαβασα πολα τετοια περιστατικα εδω κ μιλησα με ακομα περισσοτερες κοπελες ωσχετικα με αυτο το θεμα... αρα ας τοποθετηθω πιο αναλυτηκα πανω στο θεμα σου..

Quote:

---

Το συγκεκριμένο άτομο το είχα σαν αδελφό μου, τον εμπιστευόμουν και πάντα με προστάτευαι όταν χρειαζόταν..

---

αυτο που αναφερεις πιθανον να σε οδηγισει στο να πιστευεις οτι δικοι σου ανθρωποι σε προδιδουν αρα αυτο που θα πρεπει να κανεις ειναι να διαχωρισεις το παρελθον απο το παρον πολες φορες ενα συχνο προβλημα που δημιουργει το κακο παρελθον ειναι οτι σε προκαταλαμβανει λανθασμενα στο μελον (δε λεω οτι ετσι ειναι λεω απλα τι δικη μου αποψη)

Quote:

---

Στα 12 μου του το έκοψα και από τότε δε μου ξανά ανέφερε τίποτα,

---

οστοσο παρα οτι του το εκοψες θα θες υποθετω να αναφερθεις κ να μιλησεις για αυτο το θεμα γιατο θα εχεις μεσα σου διαφορα συναισθηματα για αυτο το γεγονος που πρεπει να βγουν απο μεσα σου...

Quote:

---

πρόσφατα το είπα σε άτομο που εμπιστεύομαι

---

αυτο ειναι μια καλη αρχη.

Quote:

---

προτιμώ να πονάω εγώ παρά εκείνοι.

---

απο οτι ξερω απο αλλες κοπελες που μηλισα μαζι τους προφανος ανυσιχεις για την αντιδραση τους για το πως θα το παρουν αν καταλαβενω καλα.

Quote:

---

Τα έχω γράψει όπως να'ναι κι ίσως δε γίνομαι κατανοητή

---

γινασε αρκετα κατανοητη γιατι ξερω τι λες...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μαλιστα. Η προταση μου ειναι ειτε το πεις ειτε οχι στους δικους σου, να φροντισεις για την τιμωρια του, διακριτικα παντα και χωρις συνδεση με εσενα.

---

Πως το εννοείς;
Έχω σκεφτεί μέσω συνομιλίας να τον κάνω να το ομολογήσει ώστε αν κάποια στιγμή το πω να έχω απόδειξη σε περίπτωση που το αρνηθεί.

Μεσα σου βαθια ήξερες οτι δεν θα σε πιστευε κανενας για ολο αυτο που ζουσατε. Για αυτο δεν το εκανες τοτε, για αυτο και δεν θα το κανεις ποτε.., Δεν ειναι δυνατον να εχεις παλι την σχεση που ειχες με τον ξαδελφο σου. Αν βγαλουμε την συγγενεια απο την μεση και σας βαπτησω "ζευγαρι" Ολα τα ζευγαρια αποκτουν μια εμπιστοσυνη μεταξυ τους στην αρχη και μετα προχωρανε στα υπολοιπα, οταν χωριζουν χανονται στον χρονο. Ασχετα αν αυτο συνεβει σε μικρη ηλικια, αν το δεις ετσι ψυχρα θα σε βοηθουσε να ανεξαρτοποιηθεις απο ολο αυτο και να προχωρησεις...?

Ωραια, πες οτι εχεις ενα τετοια τεκμηριο. Τι εχεις σκεφτει να κανεις μετα?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εχω κ εγω ζησει το ιδιο περιπου προβλημα με τη κοπελα μου αφου αντιμετωπισε κ αυτη κατι παρομοιο που αυτο ηταν κ ο λογος που αρχικα γραφτηκα σε αυτο το φορουμ το θεμα ειναι οτι δεν εμαθα ακριβως τι εγινε γιατι δυσκολευεται να μου μιλησει για αυτο το θεμα ετσι ειναι λιγο φλου η εικονα που εχω σημερα αλλα σε γενικες γραμες εχω καταλαβει τι εχει συμβει απλα δε ξερω πιος ειναι υπευθυνος για ολο αυτο αφου δε μου ειπε καθαρα... εχω ασχοληθει με αυτο το θεμα παρα πολυ σε σημειο να αρχισουν στο τελος να βγενουν φλογες απο τον εγκεφαλο μου διαβασα πολα τετοια περιστατικα εδω κ μιλησα με ακομα περισσοτερες κοπελες ωσχετικα με αυτο το θεμα... αρα ας τοποθετηθω πιο αναλυτηκα πανω στο θεμα σου.. αυτο που αναφερεις πιθανον να σε οδηγισει στο να πιστευεις οτι δικοι σου ανθρωποι σε προδιδουν αρα αυτο που θα πρεπει να κανεις ειναι να διαχωρισεις το παρελθον απο το παρον πολες φορες ενα συχνο προβλημα που δημιουργει το κακο παρελθον ειναι οτι σε προκαταλαμβανει λανθασμενα στο μελον (δε λεω οτι ετσι ειναι λεω απλα τι δικη μου αποψη) οστοσο παρα οτι του το εκοψες θα θες υποθετω να αναφερθεις κ να μιλησεις για αυτο το θεμα γιατο θα εχεις μεσα σου διαφορα συναισθηματα για αυτο το γεγονος που πρεπει να βγουν απο μεσα σου... αυτο ειναι μια καλη αρχη. απο οτι ξερω απο αλλες κοπελες που μηλισα μαζι τους προφανος ανυσιχεις για την αντιδραση τους για το πως θα το παρουν αν καταλαβενω καλα. γινασε αρκετα κατανοητη γιατι ξερω τι λες...

---

Έτσι ακριβώς όπως τα γράφεις είναι!! Έχω ένα άτομο που μιλάω άνετα για το θέμα μου χωρίς να κολλάω και πιστεύω ότι μόνο εκείνο μπορεί να με βοηθήσει.. Μπράβο σου πάντως που βοηθάς την κοπέλα σου!!!!!!!!!!! Προσωπικά αντιμετωπίζω και σεξουαλικά προβλήματα.