Printable View
Αν αναφερθω στην περιπτωση μ , το οτι οι γονεις μου δεν εχουν την αδολη αγαπη που νομιζα ( αφελως ) απο μικρος , αλλα εχουν τους δικους τους ορους , τα δικα τους θελω , κ θελουν να σε ελεγχουν παντοιοτροπως , μεχρι οποια ηλικια μπορεσουν . Ειναι υστεροβουλοι οπως ολοι οι ανθρωποι . Τωρα δεν ξερω , μπορει ναμαι κ η εξαιρεση , αλλα δεν το νομιζω , ιδιως οσον αφορα τους πατεραδες .
χα! συμφωνω μαγκαιβερ
κι εμενα το μοναδικο δυσκολο μαθημα ηταν σχετικο.
ηταν αυτο που αναφερεις, δλδ τα σοβαρα ελαττωματα των γονιων μου, αλλα κυριως η συνειδητοποιηση του ποσο υπογεια μπορει να με επηρρεασαν σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ δυσκολο η δυσλειτουργικο συνεβη ποτε στην ζωη μου..
Όσο εγωιστικό και αν μπορεί να ακούγεται, έμαθα να κοιτάζω, να ενδιαφέρομαι, να προσέχω εμένα πρώτα και μετά όλους τους άλλους και όλα τα άλλα.
Να σας ρωτήσω, πιστεύετε ότι ένας αδιάφορος γονιός είναι χειρότερος από έναν κακό γονιό? ή το αντίστροφο?
Θα ταυτιστω με την αποψη της Λενας, αν και η φυση του χαρακτηρα μου ειναι τετοια που δεν νιωθω και πολυ ευχαριστημενη και χαρουμενη με την αλλαγη αυτη. Ωστοσο ηταν αναγκαια γιατι αφου δε με αγαπαει κανεις ( πλην της μητερας μου) ας αγαπησω και γω λιγο τον εαυτο μου.
Δεν ξερω Λενα σε αυτο που ρωτησες ξεκαθαρη απαντηση. σιγουρα και οι δυο τυποι γονιων που ανεφερες ειναι κακοι για διαφορετικους λογους. Εγω εδω και εναμιση χρονο εχω κοψει επαφη τελειως με τον "πατερα" μου και ουτε προκειται να συγχωρησω αυτο που μου εκανε. Καθως θεωρω οτι η συμπεριφορα του ειναι ενας συνδυασμος κακιας και αδιαφοριας προς εμενα.
Εκανε παρα πολλα μια ζωη εις βαρος μου, παντα τον δικαιολογουσα λογω αφελειας επειδη ειναι "πατερας" μου αλλα αυτη τη φορα ουτε θελω ουτε μπορω. Δεν αξιζει να ασχολουμαι καν με εναν ανθρωπο που δεν μπορει να με αγαπησει. Τουλαχιστον για μενα προτιμοτερο αδιαφορος παρα να προσπαθει οπως ο δικος μου να καταστρεψει τη ζωη και την ψυχη του παιδιου του.
Συμπερασματικα και γενικα, αυτο που εμαθα ειναι να μην εμπιστευομαι ΚΑΝΕΝΑΝ.
Υπάρχει ένα βιβλίο που έχει το μοτο "πρέπει να έχεις έναν εαυτό για να μπορείς να τον προσφέρεις". Νομίζω αυτό τα λέει όλα!
Αν το εγώ μου είναι αποδιοργανωμένο, πώς να προσφέρω σε μένα, στο περιβάλλον μου, και πάει λέγοντας?
Όλα ξεκινάνε από το πόσο καλή σχέση έχουμε με τον εαυτό μας!
Συμφωνώ, καλύτερα αδιάφορος παρά κακός γονιός.
Συμφωνω Λενα , με το αδιαφορος , κ με το οτι μερικοι ανθρωποι δεν δινουν τπτ για δεν εχουν τπτ να δωσουν .Quote:
Originally Posted by Lena01
Τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο...
Ούτε οι γονείς σου,ούτε η αγάπη τους,ούτε η υγεία σου,ούτε η εργασία σου,ούτε το οικονομικό σου,ούτε τίποτα.!
Δυστυχως δεν υπαρχει σχολη γωνεων! αν και ειναι το πιο δυσκολο πραμα ! βλεπεις λογο του οτι σε αυτον τον τοπο που πατουμε το να παντρευτεις κι να κανεις παιδια ειναι το πιο σημαντικο! ειναι, λογο του οτι μας εχουν κανει τετοια ποροση απο μικρα! που ασχετα με το αν καποιος - καποια ειναι σωστη για να φερει εναν ανθρωπο στη ζωη, μας μαθαν πως ΠΡΕΠΕΙ!! αλλιος δεν μπορεις να εισαι στο "μαντρι" , θα σε πεταξουν εξω απο το πιμνιο! της κοινωνιας μας! θα εισαι το μαυρο προβατο! αφου ολα τα προβατακια πρεπει να παντρευτουν! ασχετα αμα δεν ειναι ερωτευμενοι, πρεπει να κανουν παιδια , ασχετα αμα μπορουν να μεγαλωσουν ενα σκυλο! η αμα εχουν τα λεφτα! για αυτο κι πολλες οικγενειες ζουν με τους παππουδες! κι τις γιαγιαδες ακομα!.
Οσο για το μαθημα ζωης, ευχομαι να προοδευει η κοινωνια με τον καιρο! μακαρι να μεγαλονουν πιο ομορφα κι πιο σωστα τα επομενα παιδια. Προσωπικα ενα απο αυτα που δυστυχως επαθα κι εμαθα ηταν οτι η περιεργεια σκοτωνει!! εμαθα οτι δεν ειναι αναγκη να παρεις το δηλητηριο για να μαθεις οτι σε καταστρεφει! μπορεις κι να το μαθεις απο τους αλλους ,να τους πιστεψεις κι τερμα! ετσι λοιπον η παιδια, η γνωση ειναι το πιο σημαντικο " μαθημα ζωης" κατα την γνωμη μου
οχι εγω πιστευω οτι η αδιαφωρια ειναι καλυτερη απο το να κανεις λοθος ενεργειεςQuote:
Originally Posted by Lena01