Ζητειται ελπις!!!

Γεια χαρα σε ολους. Θα ηθελα να μοιραστω και εγω μαζι σας ενα μικρο κομματι της καθημερινοτητας μου ωστε να φυγει ενα μικρο βαρος απο πανω μου. Να νιωσω οτι εχω κανει κατι με αυτο που αντιμετωπιζω.
Ειναι καιρος τωρα απ΄ οσο θυμαμαι τον εαυτο μου που παλευω με μια κατασταση που ουτε καν γνωριζω. Η μονη λεξη που μου ερχεται στο μυαλο για αυτη ειναι αβεβαιοτητα. Παντα θυμαμαι τον εαυτο μου χωρισμενο σε δυο κομματια αδυνατο να αποφασισει, να νιωσει, να αντιμετωπισει το παραμικρό. Απο παντα ειμαι κλειστος ανθρωπος και οτι με πληγωνε το κρατουσα για μενα και παντα προσπαθουσα να ευχαριστησω τους αλλους.
Στην κοινωνικη μου ζωη ποτε δεν ειχα κολλητους φιλους που να τους εκμυστηρευομαι τα παντα. Ποτε ομως δεν αντιμετωπισα προβλημα στο να βρισκω ατομα να συναναστρεφομαι και να επικοινωνω μαζι τους απλα δεν καταφερνα να συνεχισω την φιλια και την επαφη μαζι τους για περισσοτερο διαστημα. Παντα τους εχανα και τους χανω. Ισως γιατι ποτε δεν εμπιστευτηκα τους ανθρωπους, ή ισως γιατι μου αρεσει να αυτοκαταστρεφομαι.
Αυτοκαταστροφη. Αυτη ειναι μια κατασταση που με συνοδευει σε οτι και αν κανω, οπου και αν παω. Οτι χτιζω με κοπους στη ζωη μου το καταστρεφω μεσα σε μια νυχτα.
Ποτε δεν απεκτησα μια σαφη εικονα για τον εαυτο μου. Παντα υποκρινομουνα και αλλαζα συμπεριφορα με αποτελεσμα να χασω τον ιδιο μου τον εαυτο και να μην ξερω ποιος ειμαι και τι ζηταω σε αυτη τη ζωη. Τιποτα δεν μου προκαλει το ενδιαφερον και σε συνδυασμο με την θλιψη και την απογοητευση που νιωθω νομιζα οτι ειχα πεσει σε καταθλιψη. Ομως αυτο το συναισθημα δεν ειναι σταθερο και μερικες φορες φερομαι φυσιολογικα σε καμια περιπτωση ομως σαν μανιακος. Απο την απελπισια νιωθω ξαφνικα απαξιωση για ολα. Απο εκει που υποτιμω τον εαυτο μου ξαφνικα τον υπερεκτιμω. Δεν ξερω πραγματικα τι μου γινεται.
Και τα συναισθηματα μου αλλαζουν γρηγορα με την οργη να διαδεχεται την θλιψη, την απογοητευση, την χαρα, την ελπιδα, την αγαπη. Στις ερωτικες μου σχεσεις γινεται το ιδιο με τα συναισθηματα για την εκαστοτε κοπελα να αλλαζουν. Την μια μερα την λατρευω και την αλλη δεν θελω να την βλεπω. Καθε βδομαδα ερωτευομαι και αλλη με αυτο που νιωθω να εναλλασεται. Ποτε να θελω την μια ποτε την αλλη. Ποτε δεν εχω αγαπησει αληθινα και σταθερα μια.
Και μεσα σ\'ολα οι τασεις φυγης. Π.χ. ειμαι 25 χρονων και εχω μια σταθερη δουλεια η οποια δεν με γεμιζει, δεν μου αρεσει. Ειναι σε ενα εντονο ψυχοπιεστικο περιβαλλον και θελω να την εγκαταλειψω μη λογαριαζοντας τις σοβαρες συνεπειες που θα εχει αυτο. Θελω απλα να φυγω να νιωσω ψυχικη ηρεμια αλλα δεν ξερω αν ειναι σωστο και αν θα γινει αυτο. Ειναι παλι φορες που αλλαζω γνωμη και θελω να μεινω και ολο αυτο παει να με τρελανει. Εχω την αισθηση πως παντα κανω την λαθος επιλογη οπως την εκανα και στο παρελθον. Νιωθω οτι ειμαι κλεισμενος στην φυλακη και εχω μπροστα μου ενα αδιεξοδο. Κυριολεκτικα δεν ξερω τι να κανω...
Παντα θελω να φυω απο οπου ανηκω, παντα καταστρεφω οτι δημιουργω και μετα ψαχνω να βρω τι εφταιξε, τι πηγε στραβα. Εγω φταιω και κανεις αλλος. Απλα αναζητω ενα στηριγμα να συνεχισω, μια ελπιδα. Νιωθω οτι ολα καταρρεουν.
Αυτος ειμαι λοιπον, ισως καπου να υπερεβαλλα, ισως καπου να μην τα ειπα ολα αλλα δεν εχει σημασια. Το τι με ταλαιπωρει το ξερετε εσεις οι επαγγελματιες. Εγω ειμαι απλα ηθελα να τα πω να ξεσπασω και τιποτα παραπανω.
Συγγνωμη αν σας κουρασα....

Δεν είσαι ο μοναδικός που βρίσκεται σε μια κατάσταση που δεν καταλαβαίνει. (αν αυτό σε βοηθάει καθόλου).

Και ........... μμμμμ αλίμονο ……….. αν δεν υπήρχε ελπίδα.

Όμως χρειάζονται βαθιές βουτιές \"μέσα\" και ψάξιμο. Κι αν θέλεις να μ΄ ακούσεις, υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που μπορούν να μας βοηθήσουν να βουτάμε στα σωστά σημεία χωρίς να κινδυνεύουμε να σπάσουμε το κεφάλι μας.

Χαμογέλα και έχε εμπιστοσύνη!

Αυτός είσαι! Και είσαι ενας θαυμάσιος άνθρωπος!

Με τις αγωνίες σου, τις ανησυχίες και τις ευαισθησίες σου! Παρόλο που σου διαφεύγει φαίνεται να έχεις ασχοληθεί αρκετά με την αναζήτηση του Εαυτού σου, τουλάχιστον είσαι σε αυτή τη πορεία.

Ερωτήματα και αγωνίες σαν τις δικες σου μερικοί άνθρωποι ούτε που τις αντιλαμβάνονται, ζουν απλά τη ζωη του, πορεύονται εν αγνοία. Οι ευαίσθητοι άθρωποι ψάχνονται, δεν μένουν στα όσα βλέπουν, θέλουν να προσφέρουν στους άλλους και πολλές φορές σε βάρος δικός τους.

Κοίτα να δεις, όλοι υποκρινόμαστε και αλλάξουμε συμπεριφορές ανάλογα την κατάσταση, άλλοι το λενε κομψά ¨είμαι διπλωμάτης\'. Και από καταστροφές άλλο τίποτε! ΑΝ δεν γκρεμίσεις δεν θα κτίσεις εξάλλου. Της καταστροφής έπεται η δημιουργία μην το ξεγνάς!

Ας δουμε τη ζωη με λίγο χιούμορ, ας μην πέρνουμε πάντα στα σοβαρά τον εαυτό μας, ας ζήσουμε λίγο πιο ανάλαφρα! Αχ ας μάθουμε να χαιρόμαστε με όσα αξιωθήκαμε να έχουμε!

Ξέρεις τι δοκίμασα τις προάλλες με μια φίλη που ηταν στις μαυρες της ? Παίξαμε οι δυο μας μια χιουμοριστική αυτοσχέδια παντομίμα το προβλημά της. Πεθάναμε στο γέλιο! Και το πρόβλημα μικρυνε αμέσως, έγινε γελείο και ανάξιο να μας απασχολεί τόσο πολύ!

Αλάφρυνε καλέ μου τη καρδούλα σου! Πάρε μια βαθειά ανάσα, κάνε γελοίες γκριμάτσες μπροστά στο καθρέφτη, γέλα ! Μην τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς!

Βρε συ! Μην ειναι ολα αυτά μια δικαιολογία του \"ΚΑζανόβα\" που κρύβεις μέσα σου? Αχ τα καημένα τα κοριτσάκια!!;)

Το χιουμορ κάνει καλό στην υγεία!

Διαβάζοντας το μήνυμα σου θα μπορούσα, με τον τρόπο που αντιλήφθηκα εγώ τα πράγματα, να το τιτλοφορήσω «Ζητείται εαυτός!». Και σίγουρα το να αναζητά κανείς τον εαυτό του είναι η ομορφότερη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή!
Αυτό που μοιράστηκες μαζί μας δεν είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς σου αλλά είναι η ίδια η προσωπική σου διαδρομή μέσα στην κάθε μέρα που περνά. Είναι τα συναισθήματα σου, οι σκέψεις σου, οι προβληματισμοί σου, η εσωτερική σου αναζήτηση! Μοιράστηκες λοιπόν μαζί μας ένα κομμάτι του εαυτού σου που προβάλλεται ξεκάθαρα στα λόγια και τις λέξεις σου! Πάντα πίστευα και πιστεύω το ότι να μοιράζεσαι κάτι δικό σου, με όποιο τρόπο και αν επιλέξεις να το κάνεις, είναι πολύ καλό. Και ακόμα καλύτερο είναι όταν αυτό εμπεριέχει την δική σου διαδικασία αυτογνωσίας, αυτοκριτικής ή έστω μιας ματιάς προς τα μέσα. Όταν κάποιος βρίσκει το μονοπάτι και τον προσανατολισμό να πραγματοποιήσει κάτι τέτοιο, έχει επιτευχθεί ένας σημαντικός στόχος, αυτός της συνείδησης. Συνειδητοποιώ μια δεδομένη στιγμή ποιος είμαι, τι είμαι, τι μου αρέσει, τι όχι και τι με προβληματίζει σε αυτό που αντικρίζω και ξεκινά από μέσα μου. Αυτό δεν περιέχει απαραίτητα λύσεις, προβλέψεις, πρακτικές ή απόλυτα συμπεράσματα για μια κατάσταση που ζούμε (θα ήταν πολύ αφελές να πιστεύουμε πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, όσα δεδομένα και αποδεδειγμένα στοιχεία και αν διαθέτουμε).
Για να μιλήσω όμως γι’ αυτό που είδα εγώ πίσω από τα λόγια σου …. Το πρώτο που εντοπίζω είναι η έλλειψη και ταυτόχρονα η ανάγκη για επικοινωνία. Οι ίδιες σου οι διαπιστώσεις το αποδεικνύουν, μα περισσότερο αυτά που γράφεις ότι νιώθεις. Πολλές φορές το κλείσιμο στον εαυτό μας, η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντί στους άλλους, η δυσκολία να μοιραστούμε ουσιαστικά εμπειρίες μας, σκέψεις και προβλήματά μας, οδηγεί σε ένα δρόμο μη συνειδητοποίησης του ίδιου μας του εαυτού, της μοναδικότητάς μας και όλου του δυναμικού που διαθέτουμε σαν άνθρωποι και έχει δημιουργηθεί μέσα μας από αυτό που είμαστε χωρίς να ζητά ή να απαιτεί να συμβιβαστεί με τους άλλους.
Η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η μη πίστη στον εαυτό σου και τις αποφάσεις που μπορείς να πάρεις, η αδυναμία σου να επιλέγεις στη ζωή και την ίδια τη ζωή σου, σε έχουν φέρει σε μια κατάσταση να αντικρίζεις τον εαυτό σου από μακριά όντας κάποιος άλλος. Να τοποθετείσαι ανταγωνιστικά απέναντί του και να τον κρίνεις ανά πάσα στιγμή μιας και τον βλέπεις να πορεύεται χωρίς εσένα!
Μπορώ αμυδρά να διακρίνω ότι πολλά πράγματα, που σε αφορούσαν, έπαιρναν την πρωτοβουλία να τα κάνουν άλλοι για σένα, τόσο στο επίπεδο των αποφάσεων όσο και στο επίπεδο της πρακτικής και συναισθηματικής τους κατάληξης. Το σωστότερο ίσως είναι να πούμε πως άφηνες να τα κάνουν άλλοι, τους το επέτρεπες και είχες συμβιβαστεί με το να τους επιτρέπεις να το κάνουν. Ουσιαστικά να σε αντικαθιστούν μέσα στην ίδια σου τη ζωή. Ένα πράγμα που σαφώς μπορεί να σε εξυπηρετούσε, αλλά σε έφερνε σε αντίθεση με τον ίδιο σου τον εαυτό, που εν τέλει δε μπορούσε να το ανεχθεί. Η ικανοποίηση των προσδοκιών των άλλων και η αίσθηση ευχαρίστησής τους σε έκανε κλειστό, ανασφαλή και αβέβαιο ως προς την επικοινωνία σου, τις φιλίες και τις σχέσεις σου. Ο εσωτερικός φόβος πως κάποιος ακόμα θα σου κλέψει ένα κομμάτι του εαυτού σου για το αντικαταστήσει με το δικό του σε παγίδευσαν ακόμα περισσότερο.
Αυτό λοιπόν πιστεύω ότι αντιμετωπίζεται με επίθεση! Πρέπει να βγάλεις προς τα έξω, να εμπιστευτείς, να υποστηρίξεις και να μοιραστείς αυτό που ΕΣΥ πιστεύεις ότι και να είναι. Είτε σαν απόφαση, είτε σαν άποψη, είτε σαν σκέψη, είτε σαν πρακτική. Πρέπει να αποφασίσεις ότι το καθετί που έχεις μέσα σου είσαι εσύ και όταν αυτό αρχίσεις να το βλέπεις να βγαίνει από εκεί που το έχεις φυλακισμένο και να μοιράζεται, να αναπνέει, να το ακούς να βγαίνει από το δικό σου στόμα, να το λες, να το εκφράζεις και να το «φωνάζεις» τότε πιστεύω ότι θα αρχίσει για σένα μια αντίστροφη θετική μέτρηση προς έναν εαυτό που όχι μόνο θα είναι ο καλύτερος για σένα, αλλά ο δικός σου μοναδικός υπέροχος εαυτός!

Νιώθω ότι έχω πολλά να γράψω πάνω σε ότι λες μιας και η κατάσταση που περιγράφεις είναι κοινή για πολλούς ανθρώπους σήμερα. Σε κάποιο σημείο συμφωνώ και με την άποψη του Black Rose για το ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε μερικές φορές πιο χαλαρά και με χιούμορ τις δυσκολίες της καθημερινότητάς μας και τα συναισθηματικά μπερδέματα του εαυτού μας. Όμως επίσης πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές αυτό που υπάρχει μέσα μας και μας ακολουθεί διαχέοντας την αίσθηση της κατάθλιψης, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας προέρχεται από αυτό που δε συνειδητοποιούμε βαθιά. Τη μοναδικότητα του εαυτού μας.

Αυτό που με ενόχλησε στις κουβέντες σου είναι η χρήση της λέξης Αυτοκαταστροφή που επιλέγεις να χρησιμοποιήσεις για να περιγράψεις κάποια συναισθήματά σου. Νομίζω λοιπόν ότι εδώ υπερβάλλεις. Αυτή η λέξη δεν εκφράζει την κατάστασή σου. Απλά νομίζω ότι θέλεις πολύ να τη χρησιμοποιήσεις για να μεγεθύνεις τα προβλήματά σου πρώτα απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό και μετά σε όλους τους άλλους. Το χτίσιμο της ζωής σου, όπως λες, και η καταστροφή της είναι μια λανθασμένη προβολή στο μυαλό σου, όλων αυτών των μειονεκτικών συναισθημάτων. Τίποτα παραπάνω.

Λες «δε ξέρω τι μου γίνεται». Αυτό πιστεύω συμβαίνει όταν αφήνουμε τον εαυτό μας έρμαιο των εξωτερικών ερεθισμάτων και παραγόντων, που τα βάζουμε τόσο ασυνείδητα στη ζωή μας, που αρχίζουμε να τα πιστεύουμε ως δικά μας δεδομένα. Οπότε όταν κάτι ταυτίζεται με αυτό που είσαι και θέλεις πραγματικά, τότε νιώθεις υπέροχα. Όταν κάτι το κάνεις συμβιβαστικά για να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες και τις απόψεις των άλλων (που σε έχουν πείσει ότι είναι σωστότερες από τις δικές σου) , τότε κάποιος εκεί μέσα σου αντιδρά επειδή πάλι τον αγνοείς και σε εκδικείται με το δικό του τρόπο.
Αυτό κατά τη γνώμη μου δικαιολογεί και την τάση φυγής. Από την καθημερινότητα, το παρόν, τη ζωή που χτίζεις και γκρεμίζεις παρακολουθώντας απαθώς τις ίδιες σου τις πράξεις να το κάνουν. Θέλεις να αποκοπείς από όλους και από όλα για να μην αισθάνεσαι τίποτα. Ένα τίποτα που όμως θα είναι ολόδικό σου. Πρέπει να ξέρεις ότι η κορύφωση της αποδοχής του εαυτού μας είναι να αντιλαμβάνεται και να απολαμβάνει την πτώση του. Γιατί εκεί διαισθάνεται ό,τι έχει πράξει και ό,τι έχει επιλέξει! Μη φοβάσαι λοιπόν την αυτοκριτική, τα δύσκολα συμπεράσματα και τα καταθλιπτικά συναισθήματα. Αρκεί να είναι για να απολαύσεις ότι είχες χάσει και να αναδυθείς από το δικό σου βυθό στην επιφάνεια και να αναπνεύσεις βαθιά και λυτρωτικά.
Νομίζω ότι παράλληλα με όλα αυτά πρέπει να αναρωτηθείς : Πόσο αληθινά είναι αυτά που βιώνεις και πόσο κατασκευασμένα από σένα τον ίδιο είναι για να δραπετεύεις νοητά;
Όλοι οι άνθρωποι απεγνωσμένα ψάχνουν από κάτι να ξεφύγουν και δημιουργούν οι ίδιοι το λαβύρινθο τους, χάνονται μέσα του απλά γιατί η διαδικασία αυτή τους ικανοποιεί, τους βοηθάει να αποπροσανατολίζονται από τα προβλήματα τις καθημερινότητας και ακόμα και από αυτή τη ρουτίνα. Μοιάζουν να ζουν σε ένα παιχνίδι αναζήτησης που πίστεψέ με δεν τους ικανοποιεί να βρουν τον θησαυρό ή λύσεις για τα προβλήματά τους γιατί μετά θα αντικρίσουν πάλι τον εαυτό τους, που δεν αναγνωρίζουν και πρέπει να σκαρφιστούν κάτι καινούριο!!!
Μη κλείνεις λοιπόν τα μάτια. Μη χάνεσαι σε ψευδαισθήσεις κατάθλιψης απλά γιατί φοβάσαι να σε παραδεχθείς σαν ένα υπέροχο μοναδικό άνθρωπο, που όλοι έως τώρα έκαναν λάθος να αγνοούν. Δείξε ποιος είσαι σήμερα, τώρα! Όποιος και αν είσαι! Το στήριγμα που ψάχνεις, η ελπίδα, ο οδηγός σου είναι κιόλας εδώ. Αυτή την στιγμή και την κάθε στιγμή που αναρωτιέσαι, που θέτεις στον εαυτό σου το ερώτημα που θα σε οδηγήσει σε μια επιλογή, δική σου. Τι νιώθω ή τι σκέφτομαι ; Τι βιώνω και τι προκαλώ ; Όλα είναι μέσα σου. Εσύ τα ορίζεις! Έχεις ένα υπέροχο εαυτό, νιώσε περήφανος γι’ αυτόν, γιατί αυτός είσαι εσύ! Ζήσε πρώτα για σένα γιατί μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις καλύτερα από οτιδήποτε άλλο για να νιώσεις πλήρης και ευτυχισμένος, όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους, αυτόματα και καταπληκτικά όπως οι μεγάλες, βαθιές ανάσες που θα παίρνεις και θα αναπνέεις επιτέλους μια ζωή που σου ανήκει και τη δημιουργείς ΕΣΥ και μόνο!

ξερεις Theo μου κανει εντυπωση το δικο σου μυνημα συγκεκριμενα απ ολα του φορουμ γιατι κ εγω καπως ετσι αισθανομαι. Εγω καταφερα να εχω και φιλες αλλα κ εγω τα χω τελειως χαμενα αυτην την εποχη. Ειναι σα να μην με ικανοποιει τιποτα και σα ν μην εχω για τιποτα σταθερη αποψη, ΑΚΡΙΒΩΣ οπως το λες. Πριν πεσω σε αυτη τη χαλια κατασταση, υπηρχαν μερες που αλλαζα γνωμη και διαθεση για ενα ατομο σε κλασματα δευτερολεπτου απο τις εκφρασεις που εκανε εκεινη τη στιγμη...πραγματικα, εχω αρχισει να καταλαβαινω οτι κατι δεν παει καλα, τωρα τελευταια θυμωνω πολυ ευκολα και ζηλευω πολυ και μετα το μετανιωνω, αλλα φυσικα μονο κακο στον εαυτο μου κανω, σε κανεναν αλλο. Αυτες τις μερες θα παω ταξιδακι ελπιζω να μου κανει καλο και να γυρισω με αλλη διαθεση για ζωη γιατι καταστρεφω αυτα που δημιουργησα με κοπο, βαρεθηκα να το κανω αυτο, αλλα να μου πεις αλλο η θεωρια αλλο η πραξη.

Ίσως δεν έχεις βρει αυτό που πραγματικά σε γεμίζει γι\'αυτό δεν μένεις σταθερά κάπου. Αν πράγματι δεν σε ικανοποιεί η δουλειά σου θα μπορούσες να ψάξεις κάτι άλλο που να κάνει να νιώθεις πιο γεμάτος. Όσο για τις κοπέλες, μάλλον δεν βρήκες αυτό που θα σε αγγίξει και θα σε συμπληρώνει. Μην αισθάνεσαι τόσο άσχημα.Δυστυχώς, πολύς κόσμος στην εποχή μας αισθάνεται κάπως έτσι. Ίσως θα σε βοηθούσε να επικοινωνείς τα συναισθήματά σου και να μην παριστάνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι. Και προς Θεού, δεν ζούμε για να ικανοποιούμε τους άλλους! Σχεδίασε την προσωπική σου πορεία. Κάνε όνειρα. Όσο κι αν σου φαίνονται απραγματοποίητα αυτή τη στιγμή, κάνε βήματα για να τα συναντήσεις. Χωρίς να αναφερθείς περαιτέρω, εχω την αίσθηση ότι όλο αυτό το συναισθηματικό μπέρδεμα και τα ψυχολογικά σου προβλήματα θα έχουν προέλθει από αρνητικές εμπειρίες που σε έχουν μπλοκάρει. Σαν ένας απογοητευμένος άνθρωπος ακούγεσαι. Που προσπάθησε και δεν κατάφερε. Αν ανοιγόσουν σε κάποιο φίλο ειλικρινά, αν δεν έκρυβες ότι υπάρχει μέσα στην ψυχή σου, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Οι εναλλαγές στη διάθεση και η αυτουποτίμηση αν ζητηθούν με κάποιον ειδικό, π.χ. ψυχολόγο έχουν πιθανότητα να βελτιωθούν. Κάνε το βήμα. Άνοιξε το μπαουλάκι της ψυχής σου με το κλειδί της φιλίας, της αγάπης, της επικοινωνίας. Που ξέρεις; Μπορεί να κρύβεται θησαυρός εκεί μέσα!