απιστευτα νευρα κρισεις πανικου και φοβος για πιο σοβαρες αθενιες..

Γεια σε ολους!!!το θεμα μου ειναι οτι δεν μπορω να ξεπερασω τον θυμο που αισθανομαι για τους γονεις
και πιο συγκεκριμεβα για την μανα μου που με χωρισε απ τον μοναδικο ανθρωπο που με εκανε ευτιχισμενη και τωρα περναω πολυ ασχημα..εξαιτιας αυτου του χωρισμου επαθα καταθλιψη
και κρισεις πανικου σχεδον καθε μερα ..δεν μπορω να ηρεμισω λεπτο
απο εκει που ημουν εξω συνεχια εχω κλειστει στο σπιτι εξαιτιας των κρισεων πανικου
.Το βραδυ δεν κοιμαμε κ εχω απισπευτα νευρα που την κατασταση μου την προκαλεσαι
η μητερα μου που λατρευα ..φοβαμαι οτι με τοσο μισος στεναχωρια και αγχος
στο τελος θα παθω κανενα καρκινο..

Quote:

---

Originally Posted by Dolores L0lita

Γεια σε ολους!!!το θεμα μου ειναι οτι δεν μπορω να ξεπερασω τον θυμο που αισθανομαι για τους γονεις
και πιο συγκεκριμεβα για την μανα μου που με χωρισε απ τον μοναδικο ανθρωπο που με εκανε ευτιχισμενη και τωρα περναω πολυ ασχημα..εξαιτιας αυτου του χωρισμου επαθα καταθλιψη
και κρισεις πανικου σχεδον καθε μερα ..δεν μπορω να ηρεμισω λεπτο
απο εκει που ημουν εξω συνεχια εχω κλειστει στο σπιτι εξαιτιας των κρισεων πανικου
.Το βραδυ δεν κοιμαμε κ εχω απισπευτα νευρα που την κατασταση μου την προκαλεσαι
η μητερα μου που λατρευα ..φοβαμαι οτι με τοσο μισος στεναχωρια και αγχος
στο τελος θα παθω κανενα καρκινο..

---

Γι΄αυτό κούλαρε και ηρέμησε.!
Αν νιώθεις τόσο χάλια θα σε συμβούλευα να πας σε κάποιο ψυχίατρο να του πεις τι συμβαίνει και ίσως σε βοηθήσει με κάποιο φαρμακάκι...έχεις κάνει και άλλο θέμα με το ίδιο ζήτημα,νομίζω ότι πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσεις με καποιο γιατρό και αν σου αρνηθεί να σου γράψει φάρμακο,ίσως και λόγω ηλικίας να πας σε άλλον.!

Σου μιλάω εμπειρικά...μην κάθεσαι έτσι...αυτά δεν μπορούν να φύγουν από τη μία μέρα στην άλλη-πάλεψέ το και μόνη σου...καρκίνο δεν ξέρω αν πάθεις αλλά κανέναν νευρικό κλονισμό παίζει...και μετά είναι δύσκολο παλούκι-μιλάω εκ πείρας...βγες μια βόλτα χαλάρωσε αλλά τρέξε να πάρεις και κανένα φαρμακάκι...

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Γι΄αυτό κούλαρε και ηρέμησε.!
Αν νιώθεις τόσο χάλια θα σε συμβούλευα να πας σε κάποιο ψυχίατρο να του πεις τι συμβαίνει και ίσως σε βοηθήσει με κάποιο φαρμακάκι...έχεις κάνει και άλλο θέμα με το ίδιο ζήτημα,νομίζω ότι πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσεις με καποιο γιατρό και αν σου αρνηθεί να σου γράψει φάρμακο,ίσως και λόγω ηλικίας να πας σε άλλον.!

Σου μιλάω εμπειρικά...μην κάθεσαι έτσι...αυτά δεν μπορούν να φύγουν από τη μία μέρα στην άλλη-πάλεψέ το και μόνη σου...καρκίνο δεν ξέρω αν πάθεις αλλά κανέναν νευρικό κλονισμό παίζει...και μετά είναι δύσκολο παλούκι-μιλάω εκ πείρας...βγες μια βόλτα χαλάρωσε αλλά τρέξε να πάρεις και κανένα φαρμακάκι...

---

Ηρεμησε βρε dianna σε λιγο θα με βαλεις και στο ψυχθατριο; ) !!!εχω μιλησει με τρεις γιατρους κ με εδιωξαν λεγοντας μου οτι δεν εχω ουτε καν καταθλιψη..το κυριοτερο προβλημα μου ειναι.μαλλον το μισος κ τα νευρα ..ξες κατι για τον νευρικο κλωνισμο να σου πω κ αυτο το φοβαμαι!!!

Κοιτα παντα πιστευα πως στην ζωη καποια πραγματα γινονται για καποιον λογο. Για παραδειγμα, αγορασα ενα καινουριο αμαξι και ειναι τρελα! Ειναι πανεμορφο γρηγορο και ανετο. Την επομενη μερα μου το κλεβουνε. Μαθαινω πως καποιος ειχε ενα θανατηφορο ατυχημα και ειδα στις ειδησεις οτι ηταν το δικο μου αμαξι!! Ολο αυτο ηταν ενα παραδειγμα. Θελω να σου δειξω πως ισως οτι εγινε με την μαμα σου να ηταν για καλο. Προς Θεου δεν ξερω τιποτα για την σχεση σου μεταξυ της μαμας σου και του συντροφου σου και σενα αλλα ποτε δεν ξερεις τι θα γινει στο μελλον. Μπορει να βρεις καποιον ακομα καλλιτερο! Η αυτος που ησουνα μαζι να ειναι καποιος δολοφονος χωρις η οτιδηποτε αλλο χωρις να το ξερεις. Θα μου πεις δεν ξερω την κατασταση, φυσικα και οχι! Αλλα μην νευριαζεις. Σου δινω εναν καλο λογο να μεινεις ψυχραιμη και να περιμενεις το απροσδοκητο. Δεν αξιζει να νευριαζεις ειδικα στην οικογενεια σου. Οτι και να γινει ειναι η οικογενεια σου.... Το ξερω οτι υπαρχουν και κακοι γονεις αλλα αν οντως θελεις να πας "κοντρα" τοτε δειξε ανεξαρτησια. Αν εισαι ανεξαρτητη απο τον καθενα τοτε κανεις δεν μπορει να εισβαλει στην ζωη σου. Που στην τελικη και να εισβαλει δεν εχεις κανεναν αναγκη οποτε απλα τον κανεις περα και τελειωσε και ζεις την ζωη σου. Αλλα μην χαλας την ψυχικη σου υγεια με τα νευρα. Σκεψου το αυριο. Καρκινο μπορει ο καθενας να παθει μεχρι και απο τον αερα.. Δεν αξιζει καν να το σκεφτεσαι.. Αυτα απλα συμβαινουν. Μερικες φορες καλο θα ηταν να εκτιμαμε αυτα που ηδη εχουμε απο το να ζηταμε περισσοτερα.
Και αν καταλαβα σωστα αυτη την στιγμη εχεις την υγεια σου και αυτο ειναι πολυ σημαντικο. Ζησε την ζωη σου με τα δεδομενα του τωρα. Και προς Θεου μην το παρεις σαν κυρηγμα απλα ειναι καλο για την ψυχικη σου υγεια να αποδεχτεις καποια πραγματα που συμβαινουν στην ζωη σου και να ζησεις με αυτα. Αυτα απο μενα και καλη δυναμη :)

Quote:

---

Originally Posted by SpyroKo

Κοιτα παντα πιστευα πως στην ζωη καποια πραγματα γινονται για καποιον λογο. Για παραδειγμα, αγορασα ενα καινουριο αμαξι και ειναι τρελα! Ειναι πανεμορφο γρηγορο και ανετο. Την επομενη μερα μου το κλεβουνε. Μαθαινω πως καποιος ειχε ενα θανατηφορο ατυχημα και ειδα στις ειδησεις οτι ηταν το δικο μου αμαξι!! Ολο αυτο ηταν ενα παραδειγμα. Θελω να σου δειξω πως ισως οτι εγινε με την μαμα σου να ηταν για καλο. Προς Θεου δεν ξερω τιποτα για την σχεση σου μεταξυ της μαμας σου και του συντροφου σου και σενα αλλα ποτε δεν ξερεις τι θα γινει στο μελλον. Μπορει να βρεις καποιον ακομα καλλιτερο! Η αυτος που ησουνα μαζι να ειναι καποιος δολοφονος χωρις η οτιδηποτε αλλο χωρις να το ξερεις. Θα μου πεις δεν ξερω την κατασταση, φυσικα και οχι! Αλλα μην νευριαζεις. Σου δινω εναν καλο λογο να μεινεις ψυχραιμη και να περιμενεις το απροσδοκητο. Δεν αξιζει να νευριαζεις ειδικα στην οικογενεια σου. Οτι και να γινει ειναι η οικογενεια σου.... Το ξερω οτι υπαρχουν και κακοι γονεις αλλα αν οντως θελεις να πας "κοντρα" τοτε δειξε ανεξαρτησια. Αν εισαι ανεξαρτητη απο τον καθενα τοτε κανεις δεν μπορει να εισβαλει στην ζωη σου. Που στην τελικη και να εισβαλει δεν εχεις κανεναν αναγκη οποτε απλα τον κανεις περα και τελειωσε και ζεις την ζωη σου. Αλλα μην χαλας την ψυχικη σου υγεια με τα νευρα. Σκεψου το αυριο. Καρκινο μπορει ο καθενας να παθει μεχρι και απο τον αερα.. Δεν αξιζει καν να το σκεφτεσαι.. Αυτα απλα συμβαινουν. Μερικες φορες καλο θα ηταν να εκτιμαμε αυτα που ηδη εχουμε απο το να ζηταμε περισσοτερα.
Και αν καταλαβα σωστα αυτη την στιγμη εχεις την υγεια σου και αυτο ειναι πολυ σημαντικο. Ζησε την ζωη σου με τα δεδομενα του τωρα. Και προς Θεου μην το παρεις σαν κυρηγμα απλα ειναι καλο για την ψυχικη σου υγεια να αποδεχτεις καποια πραγματα που συμβαινουν στην ζωη σου και να ζησεις με αυτα. Αυτα απο μενα και καλη δυναμη :)

---

Μπράβο πολύ συμφωνώ..!

Quote:

---

Originally Posted by Dolores L0lita

Ηρεμησε βρε dianna σε λιγο θα με βαλεις και στο ψυχθατριο; ) !!!εχω μιλησει με τρεις γιατρους κ με εδιωξαν λεγοντας μου οτι δεν εχω ουτε καν καταθλιψη..το κυριοτερο προβλημα μου ειναι.μαλλον το μισος κ τα νευρα ..ξες κατι για τον νευρικο κλωνισμο να σου πω κ αυτο το φοβαμαι!!!

---

Ναι ξέρω από νευρικό κλονισμό και γι'αυτό μιλάω.
Εμένα από πολλές σφαλιάρες σε βάθος χρόνου,μου προέκυψε, δεν ξύπνησα μια μέρα και είχα νευρικό κλονισμό,χωρίς λόγο.!
Και επειδή εγώ έχω χρόνιο πρόβλημα υγείας και μιλάω εκ πείρας,σου λέω ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό στην ζωή από την υγεία μας
κοίτα να είσαι καλά-και άσε τα νεύρα και το κακό.!

Καλησπερα και απο μενα... Αλριβως τα ιδια συμπτωματα ειχα και εγω μετα απο εναν χωρισμο. Ημουν αρνητικος για το καθε τι νευρικος και αποτομος με οικογειακο και φιλικο περριβαλλον! Εφτασα σε σημειο να παραιτηθω απο την εργασια μου και να κλειστω στο σπιτι και δεν ηθελα ουτε καν να αντικρισω το φως της ημερας... Σιγα σιγα το παλεψα μονος μου ολο αυτο αλλα εμφανιστηκε ενα κρυφος και υπουλος αντικαταστατης της καταθλιψης!! Οι κρισεις πανικου... Φοβιες για θανατο ,καταστροφης , ασθενειων (πχ ογκο στο κεφαλι η ανεπαρκεια καρδιας) ... Μετα απο ολα αυτα αρχισαν τα εντονα συμπτωματα που συνοδευονταν απο λιποθυμιες εξαντληση κουραση... αφου εκανα ενα σωρο εργαστηριακες εξετασεις και βεβαιωθηκα πως ημουν σωματικα υγιης απευθυνθηκα σε ψυχιατρους... Μετα απο μια εξεταση μου ειπαν πως ολα αυτα θα υποχωρησουν σιγα σιγα μονα τους... Οσο περνουσε ο καιρος τα συμπτωματα γινοταν πιο εντονα!! Πλεον δεν μπορουσα να τα διαχειριστω... Πιστευα πως ημουν στα ορια της τρελας! Ετσι χτυπησα την πορτα ενος ψυχολογου... Μετα απο αρκετες συνεδριες οι προσπαθειες δεν απεδωσαν... Τα ιδια και χειροτερα... Παντοτε κουβαλουσα μαζι μου ενα χαπι zanax σε περιπτωση κρισης πανικου για πυροσβεστηρα... Τα συμπτωματα δεν υποχωρουσαν και ετσι εψαξα βρηκα και πληρωσα αδρα ενα ψυχολογο κορυφη στο ειδος του για να βαλει ενα τελος σε ολο αυτο! Ετσι ξεκινησα την θεραπεια με τα Entact ... Για τις πρωτες 10 μερες δεν ειδα καποια διαφορα... Μετα τις 10 μερες αρχισα σταδιακα να επανερχομαι στα φυσιολογικα μου... Κρισεις πανικου τελος!!! Η θεραπεια κρατησε για 7 μηνες και η δοσολογια ηταν 10 mg ημερησιως! εδω και 2 χρονια που ολοκληρωσα την θεραπεια και ειμαι μια χαρα!! Βεβαια οι κακες στιγμες δεν εσβησαν ποτε απο το μυαλο μου και τα βλεπω σαν αναμνησεις απο το παρελθον... Σταθηκα ξανα στα ποδια μου χαμογελαω με ορεξη για ζωη... Δες το συντομοτερο τι πρεπει να κανεις και με την δικη σου περιπτωση... Και πανω απο ολα μια φαρμακευτικη αγωγη δεν σημαινει πως ειμαστε ττρλοι!!! Ειναι για καλο δικο μας

Καλησπερα και απο μενα... Αλριβως τα ιδια συμπτωματα ειχα και εγω μετα απο εναν χωρισμο. Ημουν αρνητικος για το καθε τι νευρικος και αποτομος με οικογειακο και φιλικο περριβαλλον! Εφτασα σε σημειο να παραιτηθω απο την εργασια μου και να κλειστω στο σπιτι και δεν ηθελα ουτε καν να αντικρισω το φως της ημερας... Σιγα σιγα το παλεψα μονος μου ολο αυτο αλλα εμφανιστηκε ενα κρυφος και υπουλος αντικαταστατης της καταθλιψης!! Οι κρισεις πανικου... Φοβιες για θανατο ,καταστροφης , ασθενειων (πχ ογκο στο κεφαλι η ανεπαρκεια καρδιας) ... Μετα απο ολα αυτα αρχισαν τα εντονα συμπτωματα που συνοδευονταν απο λιποθυμιες εξαντληση κουραση... αφου εκανα ενα σωρο εργαστηριακες εξετασεις και βεβαιωθηκα πως ημουν σωματικα υγιης απευθυνθηκα σε ψυχιατρους... Μετα απο μια εξεταση μου ειπαν πως ολα αυτα θα υποχωρησουν σιγα σιγα μονα τους... Οσο περνουσε ο καιρος τα συμπτωματα γινοταν πιο εντονα!! Πλεον δεν μπορουσα να τα διαχειριστω... Πιστευα πως ημουν στα ορια της τρελας! Ετσι χτυπησα την πορτα ενος ψυχολογου... Μετα απο αρκετες συνεδριες οι προσπαθειες δεν απεδωσαν... Τα ιδια και χειροτερα... Παντοτε κουβαλουσα μαζι μου ενα χαπι zanax σε περιπτωση κρισης πανικου για πυροσβεστηρα... Τα συμπτωματα δεν υποχωρουσαν και ετσι εψαξα βρηκα και πληρωσα αδρα ενα ψυχολογο κορυφη στο ειδος του για να βαλει ενα τελος σε ολο αυτο! Ετσι ξεκινησα την θεραπεια με τα Entact ... Για τις πρωτες 10 μερες δεν ειδα καποια διαφορα... Μετα τις 10 μερες αρχισα σταδιακα να επανερχομαι στα φυσιολογικα μου... Κρισεις πανικου τελος!!! Η θεραπεια κρατησε για 7 μηνες και η δοσολογια ηταν 10 mg ημερησιως! εδω και 2 χρονια που ολοκληρωσα την θεραπεια και ειμαι μια χαρα!! Βεβαια οι κακες στιγμες δεν εσβησαν ποτε απο το μυαλο μου και τα βλεπω σαν αναμνησεις απο το παρελθον... Σταθηκα ξανα στα ποδια μου χαμογελαω με ορεξη για ζωη... Δες το συντομοτερο τι πρεπει να κανεις και με την δικη σου περιπτωση... Και πανω απο ολα μια φαρμακευτικη αγωγη δεν σημαινει πως ειμαστε ττρλοι!!! Ειναι για καλο δικο μας