ΙΔΨ- αντικαταθλιπτικα-"εκπτωση συναισθηματων"

Καλημερα! Ειμαι διαγνωσμενος κι εγω με ΙΔΨ περιπου 8 χρονια με 4-5 σοβαρα επεισοδια με κρισεις πανικου και καταθλιψη μαζι. Η τελευταια ηταν πριν ενα μηνα, οπου αναγκαστηκα να παρω φαρμακευτικη αγωγη με σεροξατ και ριβοτριλ. Συνηλθα σε ικανοποιητικο βαθμο αρκετα γρηγορα, απλα τωρα εχω κολλησει σε κατι, το οποιο δεν ξερω αν ειναι απορροια των φαρμακων, αν ειναι ιδεοληψια η ειναι κατι αλλο το οποιο θα το αναφερω αργοτερα. Νιωθω πως απο 'κει που ημουν μεσα στο αγχος, εχω φτασει στην "στην αντιπερα οχθη"...τι θελω να πω:Νιωθω να μην εχω εντονα συναισθηματα, σαν να εχουν "μουδιασει" και να ειμαι σε μια κατασταση αναισθησιας κατα καποιο τροπο.
Δεν με χαροποιει κατι ιδιαιτερα, δεν νιωθω το φυσιολογικο αγχος που εχει ο καθε ανθρωπος, και ειμαι σαν να μη με νοιαζει τπτ. Εχω υποψη μου οτι αυτο το πραγμα μπορει να το κανει το αντικαταθλιπτικο (δεν ξερω κατα ποσο ισχυει), ομως οταν το ανεφερα στον γιατρο μου μου πε οτι δεν ειναι απ το φαρμακο αλλα ιδεοληψια! Πηγαινε τωρα βγαλε ακρη! πως γινεται να ειναι ιδεοληψια αυτο το πραγμα δεν μπορω να ξερω. Με τα πολλα και τα λιγα αποφασισα να σταματησω μονος μου το σεροξατ (επαιρνα τη μεγιστη δοση 60mg και σταδιακα σε 2 βδομαδες περιπου το χω κοψει εντελως εδω και 3 μερες) γιατι μ' εχει πιασει μια ανησυχια πως αυτο που νιωθω προσομοιαζει αρκετα ως πολυ (;)θα λεγα με το "επιπεδο συναισθημα" και την "εκπτωση συναισθηματων" που βιωνουν οι ανθρωποι που εχουν διαφορων ειδων ψυχωσεις.

Το 'χω αναφερει αυτο στον γιατρο και ηταν κατηγορηματικος πως δεν ειναι τετοιο πραγμα, απλα, λεει, πως επειδη διαβασα οτι τα αντικαταθλιπτικα υπαρχει περιπτωση να κανουν αυτο το πραγμα με το συναισθημα επαθα κατι σαν αυθυποβολη. Μου πε να μην κοψω το σεροξατ, αλλα τελικα τον παρακουσα και το εκοψα για να δω μηπως το κανει οντως το φαρμακο.
Αυτο που θελω να ρωτησω ειναι αν καποιος εχει βιωσει κατι αναλογο παιρνοντας καποιο αντικαταθλιπτικο και δευτερον και κυριοτερο αν γνωριζει καποιος να μου πει ποσο καιρο κανει να σταματησει η επιδραση του αντικαταθλιπτικου στον οργανισμο. Γιατι εχοντας το σταματησει 3 μερες (οι τελευταιες δοσεις ηταν 20mg για 5-6 μερες περιπου) νιωθω ακριβως το ιδιο οσον αφορα στο συναισθημα μαζι με την πιο αμεσα αντιληπτη παρενεργεια ενος τετοιου φαρμακου που ειναι η σεξουαλικη δυσλειτουργια.

Κανενας;;;

Στρατο εγω ειχα σχεδον πληρη απωλεια συναισθηματων μαζι με αποπροσωποποιηση για περιπου ενα χρονο , αλλα τοτε δεν επαιρνα χαπια.
Ο γιατρος και η ψυχολογος μου εχουν πει οτι αυτο συμβαινει αν εχεις καταθλιψη και αποπροσωποποιηση .
Σε εσενα δεν μπορω να ξερω που οφειλεται , θα μπορουσε να ειναι και αυθυποβολη επειδη το διαβασες , αλλα θα σου ελεγα να χαλαρωσεις και να περιμενεις λιγο ακομα μηπως αλλαξει κατι.
Αν δεν νιωσεις καλυτερα σε λιγο καιρο πηγαινε παλι στον γιατρο σου και ρωτα τον.

Σεξουαλικη δυσλειτουργια ειχα και εγω οσο επαιρνα τα αντικαταθλιπτικα , αλλα περασε μολις τα εκοψα. Καποια αλλη παρενεργεια απο την διακοπη δεν ειχα.

Βetelgeuse,
όταν λες πλήρη απώλεια συναισθημάτων, τί εννοείς?
δεν μπορούσες να νιώσεις χαρά, θλίψη, οργή, ζήλεια, κλπ ?

Εννοω δεν ενιωθα τιποτα , και αν καποια στιγμη ενιωθα κατι αυτο θα ηταν θυμος ή εντονη απελπισια.

παιδια και εγω το ειχα παθει αυτο..Στρατο σίγουρα τα φάρμακα μουδιάζουν τα συναισθηματα την συνειδηση σου και την αντιληψη σου κατα τη γνώμη μου.εγω με τα ζολοφτ πιστευω πωσ βρισκομουν σε μια χαοτικη κατασταση και μονο οταν τα σταματησα επανηλθε ο πραγματικοσ εαυτοσ μου.επανηλθε μαζι με τισ ιδεοληψιεσ το αγχοσ και τισ ενοχεσ βεβαια αλλα αυτο ηταν αναμενομενο..παντοσ αν μου λεσ οτι τα εκοψεσ μονο λιγεσ μερεσ πιο πριν νομιζω πωσ η επιδραση κραταει αρκετα ακομα ισωσ και μηνα..μεχρι να φυγει εντελωσ απο τον οργανισμο σου.το γεγονοσ ομωσ οτι σκεφτεσαι και κατα καποιο τροπο νιωθεισ πως εχεισ μουδιασει ισωσ και να ειναι αυθυποβολη οντως κατι σαν ιδεοληψια που γενηθηκε οταν διαβασεσ τισ παρενεργιες.στο λες γιατι εγς ασ πουμε καταλαβα και συνειδητοποιησα ολο αυτο το μουδιασμα μονο οταν "καθαρισα"απτο φαρμακο..ποιο πριν θα μου ηταν αδυνατο καπως αφου η συνειδηση μου και η αντηλιψη οπωσ σου ειπα ηταν σε καταστολη..

Ευχαριστω για τις απαντησεις! Τελικα καταληγω οτι τα φαρμακα περισσοτερο κακο κανουν παρα καλο. Αυτη ειναι προσωπικη μου εκτιμηση -και πιο σκεπτικος ειμαι στα αντικαταθλιπτικα παρα στα αγχολυτικα, τα οποια ενοχοποιουν οι περισσοτεροι. ΣΙΓΟΥΡΑ ειναι απαραιτητα μερικες φορες, και σε μενα εχουν κανει καλο οταν βρισκομαι σε πολυ ασχημη κατασταση, αλλα μετα δεν γινεται να αποφυγεις τις παρενεργειες οι οποιες ειναι πολλες. Σε περιπλεκουν ρε παιδια περισσοτερο και επειδη ειναι ΑΓΝΩΣΤΟΣ στην ουσια ο μηχανισμος δρασης τους κανει πιο δυσκολα τα πραγματα. Δηλ μπορει να παρεις καποιο αντικαταθλιπτικο πριν καποια χρονια , μετα απο 3-4 χρονια π.χ. να ξαναπαρεις το ΙΔΙΟ φαρμακο και να νιωθεις οτι επιδρα διαφορετικα στον οργανισμο σου. Κι αυτο εξαρταται απ' το ποιο προβλημα εχεις τη συγκεκριμενη περιοδο, απ'το κατα ποσο εχει αλλαξει ο εγκεφαλος σου και ενα σωρο αλλο. Και ενω ΟΛΟΙ οι ψυχιατροι γνωριζουν οτι υπαρχουν αντικρουομενες αποψεις για το ζητημα αυτο, οταν εισαι ασθενης τους με καθε γ*#*@νο τροπο δεν δεχονται τπτ και σου λενε οτι ειναι ιδεα σου. Βεβαια να μου πεις τι να κανουν κι αυτοι, απο μια αποψη.
Η μονη λυση ειναι η ψυχοθεραπεια (διαφορων ειδων) , κακα τα ψεματα. Να ψαξεις τι σου φταιει βαθια μεσα σου, να εκλογικευσεις το περιεχομενο των ιδεοληψιων και του αγχους σου και με τη βοηθεια ειδικου να μπορεις να το ελεγχεις το πραγμα. (Μιλαω συγκεκριμενα για ιδεοληπτικη διαταραχη και γενικευμενη αγχωδη διαταραχη, μην μπαινω σε ξενα χωραφια).

Καλησπερα, οταν ξεκινησα ακριβως την ιδια θεραπεια με σενα εγω ημουν συνειχεια στην τσιτα... Εκανα ενα σωρο δουλειες αγαπουσα ολο τον κοσμο ημουν γενικα χαρουμενη, ταυτοχρονα ημουν και σαν να ζω σε ονειρο λες και δεν τα ζουσα λες και τα εβλεπα ολα θολα δεν ξερω αν με καταλαβαινεις. Εγω μειωσα την δοση μονη μου και καλως εκανα γιατι στα 40mg ενιωθα σαν να παρακολουθω την ζωη μου απεξω. Το πηγα στο 20 ο γιατρος μου επιμενει να το παω παλι στο 40 αλλα δεν το παω με τιποτα. Ο καθενας αντιδρα διαφορετικα στην καθε θεραπεια. Σιγουρα τα χαπια δεν ειναι η καλυτερη λυση αλλα καποιες φορες πιστευω οτι ειναι η μονη λυση. Μακαρι να μπορουσαμε να ψαξουμε μεσα μας και να βρουμε τι φταιει