είναι τόσο κακό;

Γεια σας,θα ήθελα την βοήθειά σας σε ένα άβολο για μένα θέμα.
Αρχικά, μένω Αθήνα και μόλις τελείωσα το σχολείο.
Το θέμα μου είναι ότι κάποιοι το βρίσκουν περίεργο το ότι δεν έχω βρει ακόμα κάποιο αγόρι...
και για αυτό το λόγο ,συχνά με τις φίλες ή τα κοντινά μου άτομα, αισθάνομαι άβολα όταν μιλάνε για τέτοια θέματα...λες και πρέπει να απολογηθώ για αυτό...
ακόμα και η αδερφή μου ,όταν μιλάει με τις φίλες τις και αναφέρεται σε αυτό το δικό μου ,προσωπικό, θέμα μιλάει με κάποια "περιφρόνηση"... (ή τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω εγώ.)

Σίγουρα υπήρξαν αγόρια που μου άρεσαν στο σχολείο...και ιδιαίτερα ένα συγκεκριμένο (αυτό ίσως το αναλύσω σε άλλο θέμα) αλλά δεν αισθανόμουν ότι ήταν η κατάλληλη ώρα να είμαι με κάποιον (μιας και έδινα πανελλήνιες)
Δεν ξέρω...δεν θέλω να χάνω τον έλεγχο όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα...
Το βασικότερο πρόβλημα όμως είναι ότι η σχολή που πέρασα είναι καθαρά ανδροκρατούμενη και φοβάμαι μήπως αυτή η ανασφάλεια που μου έχει δημιουργηθεί με εμποδίσει να κάνω φίλους και γιατί όχι μια υγιή σχέση.

Κόκκινη πεταλουδίτσα,μην αγχώνεσαι.Φαντάζομαι πως επειδή τώρα τελείωσες το σχολείο είσαι και μικρή στην ηληκία.Οσο αφορά της σχέσεις από τα λεγόμενα σου μου φαίνεται ότι είσαι μια χαρά φυσιολογικότατη κοπέλα που απλά αφιερώθηκε στις σπουδές τις και γι αυτό δεν έτυχε να κάνει καποια σοβαρή σχέση.Απο δω κ πέρα έχεις το χρόνο για να δημιουργήσεις μια ωραία και υγιειή σχέση με τον άνθρωπο που θα θεωρήσεις εσύ κατάλληλο.
Σου εύχομαι κάθε ευτυχία!

Quote:

---

Originally Posted by κόκκινη πεταλούδα

Γεια σας,θα ήθελα την βοήθειά σας σε ένα άβολο για μένα θέμα.
Αρχικά, μένω Αθήνα και μόλις τελείωσα το σχολείο.
Το θέμα μου είναι ότι κάποιοι το βρίσκουν περίεργο το ότι δεν έχω βρει ακόμα κάποιο αγόρι...
και για αυτό το λόγο ,συχνά με τις φίλες ή τα κοντινά μου άτομα, αισθάνομαι άβολα όταν μιλάνε για τέτοια θέματα...λες και πρέπει να απολογηθώ για αυτό...
ακόμα και η αδερφή μου ,όταν μιλάει με τις φίλες τις και αναφέρεται σε αυτό το δικό μου ,προσωπικό, θέμα μιλάει με κάποια "περιφρόνηση"... (ή τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω εγώ.)

Σίγουρα υπήρξαν αγόρια που μου άρεσαν στο σχολείο...και ιδιαίτερα ένα συγκεκριμένο (αυτό ίσως το αναλύσω σε άλλο θέμα) αλλά δεν αισθανόμουν ότι ήταν η κατάλληλη ώρα να είμαι με κάποιον (μιας και έδινα πανελλήνιες)
Δεν ξέρω...δεν θέλω να χάνω τον έλεγχο όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα...
Το βασικότερο πρόβλημα όμως είναι ότι η σχολή που πέρασα είναι καθαρά ανδροκρατούμενη και φοβάμαι μήπως αυτή η ανασφάλεια που μου έχει δημιουργηθεί με εμποδίσει να κάνω φίλους και γιατί όχι μια υγιή σχέση.

---

κατ αρχας, ειναι πολυ σημαντικο να ξεχωριζεις μεσα σου τα πραγματικα μηνυματα απο αυτα "που ετσι εκλαμβανεις εσυ", ακριβως γιατι απ οτι φαινεται και η ιδια σου το θεωρεις προβλημα.
πιστευω οτι πολλες φορες θα μπερδευεις τις πραγματικες σκεψεις και προθεσεις των αλλων με αυτες που απλα φανταζεσαι.

κατα δευτερον ΕΚΑΝΕΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, αν δεν εκανες σχεση απο επιλογη, γιατι δεν ενοιωθες ετοιμη η σε διαθεση για σχεσεις.

"το βασικοτερο προβλημα", δεν το βλεπω καθολου σαν προβλημα. πρωτα απ ολα γιατι και οι ανδρες μπορουν να γινουν πολυ καλοι φιλοι, αλλα εκτος αυτου,γνωριζουν γυναικες και συμμετεχοντας σε παρεες τους θα γνωρισεις κι εκει κοπελες που μπορει να βρεις κοινα και να γινετε φιλες. επισης, γιατι μια σχολη που εχει μονο ανδρες δεν μπορει να βοηθησει να γνωρισεις καποιον (ανδρα) για μια υγιη σχεση???δεν καταλαβαινω...
επισης, που ειναι αυτη η σχολη με μονο ανδρες? στο βουνο?δεν εχει αλλες σχολες στα ιδια κριτια που να εχουν και γυναικες?
κοινωνικοποιησου και θα γνωρισεις και ανδρες και γυναικες οσους θελεις.

Γεια σου πεταλούδα. Το βρίσκω λογικό που ανησυχείς για το χρόνο της πρώτης σου σχέσης και για τη σύγκριση με άτομα στο περιβάλλον σου. Πάντα τα πρώτα βήματα στον τομέα των σχέσεων είναι συνήθως δύσκολα γιατι δε σε έχει προετοιμάσει τυπικά κάποιος γι αυτά. Στην πορεία μαθαίνεις και η μάθηση έχει αδεξιότητα, λάθη, απογοητεύσεις, επιτυχίες και αποτυχίες, αναθεώρηση, αναστοχασμό και πολλά αλλα. Μην ξεχνάς οτι κάθε διαπροσωπική σχέση είναι αμφίδρομη και δυναμική. Συνακόλουθα είναι αναπόφευκτη η αντιπαραβολή με τους αλλους που έχουν μπει πιο νωρίς στο παιχνίδι. Είναι ευκαιρία ομως να το εκλάβεις σαν προβληματισμό, οχι ομως να σε πιέζει. Είναι και ένα βήμα προς την προσωπική σου ανάπτυξη το να μην ετεροκαθορίζεσαι. Καλό θα ταν να αναφέρεις και τι έγινε με το αγόρι που σου άρεσε. Ηταν κατι αμιγώς πλατωνικό? Είχατε μια φιλική επικοινωνία ως συμμαθητές? Σου ανοίχτηκε παραπάνω? Κι εγώ πιστεύω πάντως οτι ειδικά στην τρίτη λυκείου καλό είναι να μην έχεις σχέση γιατι διαφορετικά απαιτείται μεγάλη ωριμότητα απο αμότερους, προκειμένου να μην διολισθήσει η κατάσταση σε δύσβατες ατραπούς.

Το οτι πέρασες σε ανδροκρατούμενη σχολή είναι θετικό σε σχέση με τον τομέα των σχέσεων, διοτι είναι μεγαλύτερο το σύνολο γνωριμιών που μπορείς να κάνεις εκει και λιγότερος ο ανταγωνισμός. Προσφορά και ζήτηση που λέμε. Θα θελα βέβαια να σου πω οτι διαφωνώ με τη θέση κάποιων προηγούμενων απαντήσεων που λένε οτι μπορείς να κάνεις φιλίες με άντρες. Καλό θα ηταν να εγκαταλείψεις αυτή την άποψη αν εμφορείσαι απο κατι τέτοιο. Δεν υπάρχει τετοια φιλία εκτος απο ειδικές περιπτώσεις που είναι σπάνιο να συντρέχουν. Σκέψου πολύ απλα πόσο δύσκολο είναι να αναπτυχθεί φιλία ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φυλου, πόσο μάλλον οταν υπεισέρχεται το εν δυνάμει ερωτικό στοιχείο. Ενδέχεται να γνωρίσεις και άτομα πέραν της σχολής φυσικά και αν σου αρέσει κάποιος και είναι αμοιβαίο, τοτε μπορείς να προχωρήσεις. Κάποια αλλα ερωτήματα που θεωρώ οτι σχετίζονται είναι: πιστεύεις οτι είσαι εσωστρεφής? τι είδους αντιλήψεις πρεσβεύεις για τις σχέσεις και τον έρωτα? Κατα πόσο σε επηρεάζει η σύγκριση με τους αλλους ή τα σχόλια των αλλων? Τι είδους αυτοεικόνα έχεις?

Αντε αμα δεήσει ο κύριος και ξεκινήσει το μάθημα, να μας πεις και πώς τα βλέπεις στη σχολη!

λοιπόν σας ευχαριστώ πολύ όλους για το ενδιαφέρον σας!και θα λάβω σοβαρά υπόψιν τα λεγόμενά σας!
(συγνώμη αλλά είμαι καινούρια εδώ και δεν έχω εξοικειωθεί με το site)

kerasi:
Αρχικά αφού με ρωτάς... ας απαντήσω στα ερωτήματα...
βασικά θεωρώ ότι είμαι πολύ εσωστρεφής :/ σε αυτό ίσως οφείλεται στο ότι δεν έγινε τίποτα μ αυτό το παιδί...
αναφορικά μ αυτόν, ήταν φορές που ακόμα και με ένα απλό καλημέρα...αισθανόμουν μοναδική...(έχεις αισθανθεί ποτέ όταν μιλάς με κάποιον να νιώθεις ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος τριγύρω ακόμα και αν είναι δεκάδες άτομα εκεί?)
αυτό ένιωθα...
βέβαια υπήρχαν και φορές που αισθανόμουν στο περιθώριο...
δεν ξέρω αν ποτέ του άρεσα ή αν όλα αυτα ήταν στη φαντασία μ...
πάντως οι περισσότερες φίλες μ (εκτός σχολείου) λένε ότι μου έκανε "σκωτσέζικο ντουζ" ,επειδή ήμουν απόμακρη.
το σίγουρο όμως είναι ότι δεν θα τον ξαναδώ :/
και αν και προσπάθησα να του μιλήσω μέσω facebook εκείνος το διάβασε αλλά δεν απάντησε...
τέλος πάντων, αποφάσισα ότι πρέπει να τον ξεχάσω και να προχωρήσω! κουράστηκα πλεον (αν με ήθελε ας απαντουσε τουλάχιστον)

δευτερον, πιστευω ότι ο έρωτας είναι ένα εκπληκτικό συναισθημα,απλά πρεπεί να βρεις τον κατάλληλο ανθρωπο.δεν θεωρώ αυτό που λένε ότι ο έρωτας έχει ημ/νια λήξης.το παν είναι να βλέπεις στον σύντροφό σ κάθε μέρα κάτι διαφορετικό (αλλά και να δείχνεις ταυτόχρονα) και σε καμία περίπτωση να μην τον θεωρείς δεδομένο.
όπως λεει και ένας ποιητής...ζούμε από τη στιγμή που βρίσκουμε μια θέση στη ζωή των άλλων (ή κάπως έτσι) ((δεν συμφωνώ απόλυτα αλλά είναι ένας ωραίος και επαναστατικός τίτλος))

τρίτον, θα μπορούσα να πώ ότι σε σχέση με παλαιότερα (γυμνάσιο) έχω διορθωθεί και εμφανισιακά αλλα και στον χαρακτήρα (ήμουν "ατημέλητη" και στους 2 τομείς)
και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό.

πολλοί λένε ότι είμαι όμορφη (το είχε πει και αυτό το αγόρι που έλεγα...)
και φυσικά και εγώ το πιστεύω.
απλά όταν πρέπει να συγκριθώ με μια άλλη...κομπλάρω...γιατί πολύ απλά "θα έχει κάτι καλύτερο απο μενα".
το ξέρω ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος...αλλά προσπαθώ να το διορθώσω :P

τέλος προσπαθώ να είμαι αντικειμενική (όσο γίνεται) με τον εαυτό μου , θέλω να τα κάνω όλα τέλεια και να μην δίνω δικαιώματα σε κανέναν. (και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο)
στην πραγματικότητα μπορεί εγώ να δημιουργώ εχθρούς, χωρίς να υπάρχουν,για να μπορώ να αμύνομαι καλύτερα :/

γενικά αγχώνομαι με το μέλλον (γιατί είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω) και για αυτό αγχώθηκα και για το συγκεκριμένο θέμα ...
παρόλα αυτά, σκέφτομαι ότι για κάποιο λόγο δεν έχει γίνει ακόμα κάτι...και προσπαθώ να τη μέχρι τώρα αλλάξω "στάση προς τη ζωή , τις παρέες και τις σχέσεις"

απλά αυτό το μεταβατικό στάδιο είναι ένα απο τα χειρότερα. (μιας και δεν έχει ανοίξει ακόμα η σχολή)

Ωραια, εγώ χαίρομαι γιατι διαβάζω στο κείμενό σου λόγο που αντιστοιχεί σε ένα συγκροτημένο άτομο για την ηλικία σου και κυρίως που έχει τη θέληση και τη δυνατότητα να αναστοχαστεί και να προχωρήσει σε ένα μεγαλύτερο επίπεδο προσωπικής ανάπτυξης. Άλλωστε είσαι στην αρχή της πορείας της ενήλικης ζωής σου. Εγώ σαν λίγο μεγαλύτερος μπορώ να σε διαβεβαιώσω οτι είναι ένα ταξίδι που μπορεί να σε οδηγήσει σε μεγαλύτερο επίπεδο ωριμότητας και σοφίας. Οποιο θέμα σε απασχολεί και οποια σκέψη θες να μοιραστείς, ευχαριστως και στο μέλλον να τη σχολιάσουμε. Πιστεύω επίσης οτι αν αξιοποιήσεις το μαθησιακό κεφάλαιο που θα σου προσφέρει ο επιστημονικός τρόπος σκέψης στον οποιο θα εκπαιδευτείς στη σχολή σου, θα είναι προς γενικότερο όφελός σου.

υ.γ. για το σαιτ μιας και λες οτι είσαι νέο μέλος, απλα να σου υπογραμμίσω να κάνεις συχνά ανανέωση της σελιδας που βλέπεις για να ενημερώνεται σωστα.
Να σου προτείνω και κάποια βιβλία? Δες στα στο amazon τα: Connected, po και freakonomics. Για σχέσεις, ψυχολογία και προσωπική ανάπτυξη αλλη στιγμη.

ευχαριστώ πολύ! θέλω να αρπάζω κάθε ευκαιρία...και το ίδιο θα κάνω και με την σχολή μ :)
τώρα αν και δεν συνηθίζω να διαβάζω βιβλία (και μάλιστα αγγλικα) θα τα ψάξω...
τόσο καιρό κατέβαζα άρθρα από διάφορες ιστοσελίδες και με βοηθούσαν. Έτσι βρήκα και αυτό το site. :D
είναι πολύ ωραίο να έχεις κάπου να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου (και να μην σε αναγνωρίζει κανείς)
και πιστεύω ότι βοηθάει αρκετά!

Kerasi,
μπορείς σε παρακαλώ να αναφέρεις τα βιβλία με τον πλήρη τίτλο τους?
τα έψαξα και μπερδεύτηκα...

Αυτοί είναι οι τίτλοι τους, ψαξ' τα στο διαδίκτυο και θα τα βρεις. Ισως δεν ψάχνεις σωστά.

Οχι δεν ειναι καθολου κακο που δεν εχεις αγορι .
Δε πρεπει να νοιωθεις αβολα αν οι φιλες σου εχουν αγορι ,
ουτε εγω ειχα ποτε αγορι και δεν με ενδιαφερει κι τοσο να εχω και οταν συνανταω τις φιλες εκεινες μιλανε για τα αγορια τους και το τι κανουν στο κρεβατι μαζι τους κι εγω απλα ακουω .
Με ρωτανε ''εσυ δε θα βρεις αγορι?'' δε με ενδιαφερει ομως .
Ημαστε κοντα στην ηλικια πιστευω.
Θα ερθει η καταλληλη στιγμη κι για εσενα να βρεις δε πρεπει να πιεζεσαι .
Ηταν πολυ ωριμο που προτιμησες να δωσεις βαση στο διαβασμα σου και οχι στις σχεσεις .

λοιπόν ψάχνοντας για βιβλία...έπεσα πάνω σε ένα που λέγεται "η πέμπτη συμφωνία"
λέει ότι είναι ένας οδηγός αυτοκυριαρχίας! (ήταν και μικρό εξάλλου και το πήρα)

στη συνέχεια αντιλήφθηκα ότι οι συγγραφείς είναι τολτέκοι... δεν ξέρω σε πόσο βαθμό θέλουν να προσηλυτίσουν τους αναγνώστες...
αλλά διαβάζοντας τα δυο πρώτα κεφάλαια, με βοήθησε πολύ.

απαντάει σε φιλοσοφικά θέματα ,τα οποία μ απασχολούσαν...

όταν το τελειώσω θα σας πω εντυπώσεις...

αα by the way, τα βιβλία που μου προτείνατε δεν τα βρήκα σε κάποιο ελληνικό βιβλιοπωλείο.
πρέπει να τα παραγγείλω απ το amazon?