ΤΑΥΤΙΣΗ

Έχω καιρό να γράψω. Βρήκα μιά γερή αφορμή.Εργάζομαι σε ενα ''ειδικό σχολείο''.Οι μαθητές που είναι εδώ, προέρχονται ως επι το πλείστον απο οικογένειες μεταναστών, χαμηλής μόρφωσης, ανεπαρκούς αγωγής γενικότερα.Με πολλά κενά απ' το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Για να μη γράφω πολλά,τα παιδιά θέλουν αρκετή προσοχή, και τους τη δίνω. Τα πράγματα έχουν παεί πολύ καλά προς το παρόν.Φαίνεται απ' τη συμπεριφορά μου απεναντί τους και απ' τη συμπεριφορά τους απεναντί μου.Οι συνάδελφοι, δεν έχουν βέβαια την ίδια αντιμετώπιση προς αυτά.Εγώ τους δίνω και τους δείχνω πολύ όρεξη, κατανόηση, χρόνο, διάθεση κλπ Το ερώτημα είναι: Μήπως βλέπω στα προσωπά τους το ''κακοποιημένο'' και παραμελημένο παιδί που υπήρξα κάποτε; Μια που γιά όσους με γνωρίζουν μέσω της διαδικτυακής αλληλογραφίας μου στο forum, εχω περάσει μείζων καταθλιπτικο επεισόδιο. Εδώ και καιρό είμαι σε φάση ανάρρωσης-ανάκαμψης και σε αρκετούς τομείς με αρκετή δυναμική πλέον. Το ζήτημα που προκύπτει...μήπως παίζω με τη φωτιά λειτουργωντας με τον τρόπο αυτό;

Θα ήθελα να ακούσω την αποψή σας, μια που για μένα είναι καίριο το θέμα.

Εγώ δε βρίσκω κανένα πρόβλημα με την προσοχή που τους δίνεις και την κατανόηση που δείχνεις προς αυτά. Ίσα ίσα που θα σου έλεγα και μπράβο που έχεις μια τέτοια συμπεριφορά απέναντι σε "δύσκολα" παιδιά, ακόμα κι αν οι άλλοι συνάδελφοι δεν συμφωνούν και δεν την υιοθετούν. Ακόμα κι αν ο λόγος για τον οποίο συμπεριφέρεσαι κατ'αυτόν τον τρόπο είναι τα βιώματά σου, πάλι μπράβο θα έλεγα, θεωρώντας ότι έχεις μια παραπάνω ευαισθησία με το θέμα... Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ότι παίζεις με τη φωτιά... Μήπως χάνω κάτι στη μετάφραση? :-p :confused:

Θα συμφωνήσω ακριβώς με τον προλαλήσαντα....
πού ακριβώς είναι αυτό που παίζεις με τη φωτιά;

Με τις ισσοροπίες στη σχέση που έχω με τα παιδιά, στις συγκρίσεις που κάνουν σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους, και στο τι δυναμική μπορεί να βγεί απ' τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τα παιδιά. Απλά θέλω να προλάβω, αλλά και να επουλώσω πολλά ζητήματα που έχουν ήδη προκύψει ή βλέπω ότι θα έχουν μιά πορεία δύσκολη στη μετέπειτα ζωή τους. Ίσως νιώθω ανασφάλεια και δε μένω στη ζωντάνια και αυθεντικότητα αυτού που έχει δημιουργηθεί.

Ο,τι και να κάνεις και υπερ σου και υπερ τους θα είναι.
Οση περισσότερη αγάπη και εμπιστοσύνη τους δείξεις,τόσο μεγαλύτερο καλό θα τους κάνεις που θα είναι ανταποδωτικό.!
Ως προς τι αυτή η ανασφάλεια;...μήπως νομίζεις ότι με αυτόν τον τρόπο διαφέρεις από τους άλλους καθηγητές και αυτό σε βάζει σε θέση μειονεκτική; ενθυμίζοντας σου τις δύσκολες στιγμές που πέρασες,τα τελευταία χρόνια; κάτι που ίσως σε έχει κάνει ευαίσθητο;;;

Κάτι τέτοιο μου μυρίζεται....
αλλά και έτσι να είναι δεν βλέπω κάποιο κακό σε αυτό,ίσα-ίσα πιστεύω ότι θα σου δώσει ''μπόνους''
Αλήθεια τί μάθημα κάνεις και γιατί είναι τόσοι πολλοι μετανάστες στο σχολείο που εργάζεσαι;

Quote:

---

Originally Posted by Θεολόγος

Μήπως βλέπω στα προσωπά τους το ''κακοποιημένο'' και παραμελημένο παιδί που υπήρξα κάποτε; Μια που γιά όσους με γνωρίζουν μέσω της διαδικτυακής αλληλογραφίας μου στο forum, εχω περάσει μείζων καταθλιπτικο επεισόδιο. Εδώ και καιρό είμαι σε φάση ανάρρωσης-ανάκαμψης και σε αρκετούς τομείς με αρκετή δυναμική πλέον. Το ζήτημα που προκύπτει...μήπως παίζω με τη φωτιά λειτουργωντας με τον τρόπο αυτό;

Θα ήθελα να ακούσω την αποψή σας, μια που για μένα είναι καίριο το θέμα.

---

Γιατί όμως να παίζεις με τη φωτιά? Όλο αυτό που περιγράφεις ίσα ίσα δεν σε βοηθάει να ξεπεράσεις τις άσχημες εμπειρίες που σε πληγώνουν? το πρόβλημα θα ήταν αν ανακύκλωνες την ίδια κακή συμπεριφορά που κάποτε βίωσες σαν ανήμπορο παιδάκι και από τη μεριά του θύματος γινόσουν θύτης.
Τώρα με τη συμπεριφορά σου αποδεικνύεις ότι έχεις αντιληφθεί τί πραγματικά συνέβη, πήρες τη ζωή σου στα χέρια σου και λειτουργείς ανεξάρτητα από την κακή εμπειρία σου.

Πολύ σωστή η Λένα...10αρι παίρνεις Λένα.!

Είμαι θεολόγος. Είμαι σε Εκκλησιαστικο Λύκειο. Δεν εργάζομαι στην Ελλάδα, αλλά σε μιά χώρα των Βαλκανίων.Μιά απ' αυτές που έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ, απο φτώχεια, αλλαγές καθεστώτων,και πολλά άλλα.Οι άνθρωποι πολύ πονεμένοι και σημαδεμένοι, το ίδιο και τα παιδιά τους. Είναι σταυροδρόμι εθν(ικ)οτήτων εδώ που βρίσκομαι.Πολλά δεδομένα ανακαλύπτω σε σχέση με τα παιδιά, και τα δεδομένα που έχουν.Δεν είναι απο ένα έθνος, μια φυλή, ένα κράτος. Εκτώς απ' το σχολείο ασχολούμαι με αυτά και εκτώς μαθημάτων, μια που υπάρχουν διάφορες ανάγκες που προσπαθούμε να καλύψουμε. Αλλά είναι πολλά τα δεδομένα για να τα εκθέσω εδώ. Το θέμα που έθεσα ήταν η καρδιά του ζητήματος. Έχει πολλές οδούς για να εκφραστεί...τα δεδομένα μου μέχρι τώρα μου λένε να συνεχίσω, αλλά θέλω η συνέχεια να έχει μια σταθερή ανοδικότητα και πρόοδο...μη γίνει κάποια έκρηξη... μιά που στα πρόσωπα των παιδιών προσπαθώ να υπερασπιστώ και να θεραπεύσω εμένα...θέλει πολύ προσοχή.

Οπου υπάρχει αγάπη δεν χρειάζεται καμία προσοχή.!
Είσαι Θεολόγος και ξέρεις περισσότερα πράγματα από μας...

Το θείο είναι και φως και οδός και αγάπη,με ποιό τρόπο πιστεύεις θεραπεύεσαι εσύ βλέποντας την πρόοδο και την ανέλιξη στην προσωπικότητα των παιδιών;
Και τί είδους έκρηξη μπορεί να γίνει; εννοείς να μην υπάρχει το επιθυτό αποτέλεσμα...
Ωραία και; Σε όλες μα όλες τις προσπάθειες που κάνει κάποιος, η αποτυχία είναι στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής....

Τελικά τι θέλεις να ξεμπερδέψεις και δεν μας το λές;
Μήπως θα ήθελες να μας πεις τι σε βασανίζει-μήπως έτσι νιώσεις καλύτερα;

Τι να πρωτοπώ, παλεύω με μένα και το παρελθόν μου. Το τώρα καλό είναι. Αυτά που κουβαλάω είναι τα δύσκολα.

Quote:

---

Originally Posted by Θεολόγος

Τι να πρωτοπώ, παλεύω με μένα και το παρελθόν μου. Το τώρα καλό είναι. Αυτά που κουβαλάω είναι τα δύσκολα.

---

Θεολόγε μου,αν είναι το τώρα καλό....
και δουλειά έχεις και καλά είσαι,άσε το παρελθόν να είναι παρελθόν....